ਚਿੱਟੀ ਪੱਗ | chitti pagg

ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਸੁਣੋ ਇਹ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਆ ਪਲੀਸ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸ ਦੋ ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਪ੍ਰੌਬਲਮ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਹੋਊਗੀ । ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਸੁਮਨ ਫੋਨ ਤੇ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ । ਓਹ ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ ਇੱਦਾ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ…. ਰਣਜੀਤ ਨੇ ਕਿਹਾ । ਕਲ ਸਵੇਰੇ 10 ਵਜੇ ਪਹੁੰਚ ਜਾਊਗੀ । ਸਨ ਨੇ ਫਿਰ ਕਿਹਾ । ਚਲ ਠੀਕ ਹੈ ਪਰ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕਲ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਬਲੈਕ ਹੀ ਹੋਵੇ ਫਿਰ .. ਰਣਜੀਤ ਨੇ ਕਿਹਾ । ਬੇਸ਼ਰਮ ਜੇਹੇ … ਸੁਮਨ ਨੇ ਇਹ ਕਹਿ ਕੇ ਫੋਨ ਕਟ ਦਿੱਤਾ ।
      ਸੁਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ( ਸੁਮਨ ਦੇ ਪਾਪਾ ) ਸਭ ਕੁਝ ਸੁਣ ਰਹੇ ਸੀ । ਪਹਿਲਾ ਓਹ ਸੁਮਨ ਵਲ ਨੂੰ ਵੱਧਣ ਲੱਗੇ ਸੀ ਪਰ ਫਿਰ ਕਦਮ ਰੋਕ ਲਏ। ਨਾ ਸੁਰਿੰਦਰ ਸਿਆ ਅਗਰ ਮੈ ਇਸਨੂੰ ਹੁਣ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂ 2 ਥੱਪੜ ਮਾਰ ਦਿੱਤੇ ਤਾਂ ਇਸਨੂੰ ਇਸਦੀ ਗਲਤੀ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆਉਣੀ । ਇਸ ਨੂੰ ਕੋਈ ਅਲਗ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਸਮਝਾਉਣਾ ਪੈਣਾ ।
ਦੂਸਰੇ ਦਿਨ ਸਵੇਰੇ ਬਾਹਰ ਹਾਲ ਵਿੱਚ ਸੁਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਬਿਨਾ ਪੱਗ ਬੰਨ੍ਹੇ ਤੋ ਬੈਠਾ ਸੀ । ਸੁਮਨ ਤਿਆਰ ਹੋ ਕੇ ਕਾਲਜ ਨੂੰ ਚੱਲੀ ਸੀ ।
ਸੁਮਨ : ਪਾਪਾ ਮੈ ਚਲੀ ਆ । ਥੋੜਾ ਲੇਟ ਹੋ ਗਈ ਆ ।
ਸੁਰਿੰਦਰ : ਠੀਕ ਆ ਮੇਰੀ ਲਾਡਲੀ ਧੀ ।
ਸੁਮਨ : ਪਰ ਪਾਪਾ ਤੁਸੀ ਅੱਜ ਐਵੇਂ ਹੀ ਬੈਠੇ ਹੋ । ਤੁਹਾਡੀ ਪੱਗ ਕਿੱਥੇ ਆ ?
ਸੁਰਿੰਦਰ : ਪੱਗ ਨੂੰ ਹੱਥ ਚ ਫੜ ਕੇ ਸੁਮਨ ਵਲ ਨੂੰ ਕੀਤੀ । ਸੁਮਨ ਆ ਪੱਗ ਤੂੰ ਅੱਜ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਲੈਕੇ ਜਾ । ਬਸ ਜਦੋਂ ਵੀ ਤੇਰੀ ਕਲਾਸ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਤੂੰ ਇਸ ਪੱਗ ਨੂੰ ਚੁੰਨੀ ਬਣਾ ਕੇ ਆਪਣੇ ਸਿਰ ਤੇ ਲਈ ਲਵੀ ।
ਸੁਮਨ : ( ਹਸਦੇ ਹੋਏ ) ਪਾਪਾ ਇਹ ਕੀ ਗੱਲ ਆ ਮੈ ਸਮਝੀ ਨੀ।
ਸੁਰਿੰਦਰ : ਪੁੱਤ ਸਮਝਣਾ ਜਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਆ ਬੱਸ ਤੂੰ ਲੈਕੇ ਜਾ।
ਸੁਮਨ : ( ਪੱਗ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਚ ਫੜ ਦੀ ਹੋਈ ) ਠੀਕ ਹੈ ਲਿਆਓ ।
( ਸੁਮਨ ਮੰਨ ਚ ਸੋਚਦੇ ਹੋਏ ) ਪਾਪਾ ਵੀ ਮੇਰੇ ਭੋਲੇ ਹੀ ਆ ਵੈਸੇ ਮੈ ਕਿਹੜਾ ਕਾਲਜ ਜਾਣਾ ਅੱਜ । ਘਰੋ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਗਈ ।
ਮੈ ਘਰੋ ਨਿਕਲ ਗਈ ਆ । ਤੁਸੀ ਮੈਨੂੰ ਕਿੱਥੇ ਮਿਲੋਗੇ .. ਰਣਜੀਤ ਨੂੰ ਫੋਨ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ।
ਰਣਜੀਤ : ਤੂੰ ਇੱਕ ਕੰਮ ਕਰੀ ਬੱਸ ਅੱਡੇ ਉਤਰ ਕੇ ਰਿਕਸ਼ਾ ਲੈ ਲਵੀ ਤੇ ______ ਆ ਹੋਟਲ ਦਾ ਕੇ ਦਵੀ । ਰਿਕਸ਼ੇ ਵਾਲਾ ਲੈ ਆਉਗਾ ।
ਸੁਮਨ : ਚਲੋ ਠੀਕ ਆ ।

ਰਣਜੀਤ ਮੁਤਾਬਿਕ ਕਹੇ ਓਹ ਰਿਕਸ਼ਾ ਲੈਕੇ ਹੋਟਲ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੀ ਆ । ਬਾਹਰ ਹੀ ਖੜਾ ਰਣਜੀਤ ਹੁੰਦਾ ਆ ।
ਰਣਜੀਤ ਦੇਖਦਾ ਆ ਕੇ ਸੁਮਨ ਬਲੈਕ ਸੂਟ ਪਾ ਕੇ ਹੀ ਆਈ ਆ ।
ਰਣਜੀਤ : ਓਹੋ .. ਲਗਦਾ ਅੱਜ ਤਾਂ ਮਾਰ ਸੁੱਟਣਾ ਆ ਮੈਨੂੰ ਫਿਰ ਜਨਾਬ ਨੇ ।
ਸੁਮਨ : ( ਸ਼ਰਮਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ) ਬੱਸ ਕਰੋ ।
ਰਣਜੀਤ : ਚਲ ਆਜਾ ਜਲਦੀ ।
ਅੰਦਰ ਜਾ ਕੇ ਹੋਟਲ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਅਪਣਾ ਅਧਾਰ ਕਾਰਡ ਦੇ ਕੇ ਰੂਮ ਵਾਸਤੇ ਕੇਹਂਦਾ ਹੈ । ਹੋਟਲ ਵਾਲਾ ਲੜਕਾ ਕੁੜੀ ਦਾ ਵੀ ਅਧਾਰ ਕਾਰਡ ਮੰਗਦਾ ਹੈ । ਸੁਮਨ ਪਹਿਲਾ ਤਾਂ ਮਨਾ ਕਰਦੀ ਹੈ ਪਰ ਰਣਜੀਤ ਦੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਦੇ ਦਿੰਦੀ ਹੈ । ਫਿਰ ਓਹ ਰੂਮ ਦੀ ਚਾਬੀ ਲੈਕੇ ਰੂਮ ਵਿੱਚ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਆ ।
ਰਣਜੀਤ ਦਰਵਾਜਾ ਬੰਦ ਕਰਦੇ ਹੀ ਸੁਮਨ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲੈਂਦਾ । ਅੱਜ ਨੀ ਰਿਹਾ ਜਾ ਰਿਹਾ । ਤੇ ਉਪਰੋ ਤੂੰ ਅੱਜ ਬਲੈਕ ਪਾ ਕੇ ਤਾਂ ਕੇਹਰ ਹੀ ਢਾਹ ਰਹੀ ਹੈ ।
ਸੁਮਨ : ਸਬਰ ਕਰੋ ਯਾਰ । ਅੱਜ ਸ਼ਾਮ ਤਕ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਹੀ ਆ । ਪਹਿਲਾ ਚਲੋ ਕੁਝ ਗੱਲਾ ਬਾਤਾ ਤਾਂ ਕਰ ਲਈਏ।
ਰਣਜੀਤ : ਗੱਲਾ ਨੂੰ ਤਾਂ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਪਿਆ ਆ। ਪਹਿਲਾ ਕੁਝ ਹੋ ਨਾ ਜਾਏ ।
ਸੁਮਨ : ਅੱਛਾ … ਪਲੀਸ ਇਸ ਤਰਾ ਨਹੀਂ । ਅੱਜ ਵੇਲਨਟਾਈਨ ਡੇਅ ਆ। ਕੁਝ ਯਦ ਗਾਰ ਬਣਾਉਣਾ ਆ ਪਲੀਸ ।
ਰਣਜੀਤ : ਚਲ ਠੀਕ ਆ ਦਾ ਕੀ ਆ ?
ਸੁਮਨ : ( ਆਪਣਾ ਬੈਗ ਖੋਲ ਕੇ ) ਆਪਣੇ ਪਾਪਾ ਦੀ ਪੱਗ ਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਕਰਦੀ ਹੋਈ । ਆ ਗੁਲਾਬ ਦਾ ਫੁੱਲ ਲੈਕੇ ਆਈ ਆ ਮੈ ਤੁਹਾਡੇ ਵਾਸਤੇ । ਨਾਲ ਇੱਕ ਗਿਫ਼ਟ ਵੀ ਆ ।
ਜਦੋਂ ਉਸਦੀ ਦੋਬਾਰਾ ਨਜ਼ਰ ਪੱਗ ਤੇ ਪੈਂਦੀ ਆ ਤੇ ਓਹ ਰੁਕ ਜਾਂਦੀ ਆ ਤੇ ਪੱਗ ਨੂੰ ਬੈਗ ਵਿੱਚੋ ਬਾਹਰ ਕੱਢਦੀ ਆ।  ਰਣਜੀਤ ਗਿਫ਼ਟ ਖੋਲਣ ਵਿੱਚ ਵਿਚ ਲੱਗ ਗਿਆ ਸੀ ।
ਸੁਮਨ ਦੇ ਕੰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਪਾਪਾ ਦੀਆ ਓਹ ਗੱਲਾ ਗੂੰਜ ਰਹੀਆਂ ਸੀ। ਓਹ ਸੋਚਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਆ । ਮੇਰੇ ਪਾਪਾ ਕਦੀ ਵੀ ਚਿੱਟੀ ਪੱਗ ਨਹੀਂ ਬੰਨ੍ਹਦੇ ਪਰ ਅੱਜ ਆ ਚਿੱਟੀ ਪੱਗ ਮੈਨੂੰ ਕਿਉ ਦਿੱਤੀ । ਪਾਪਾ ਕਹਿੰਦੇ ਸੀ ਕੇ ਕਲਾਸ ਲੱਗਣ ਲੱਗੇ ਸਮੇਂ ਆ ਪੱਗ ਦੀ ਚੁੰਨੀ ਬਣਾ ਲਵੀ। ਸੁਮਨ ਉੱਠ ਕੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਸਾਹਮਣੇ ਗਈ ਤੇ ਪੱਗ ਦੀ ਚੁੰਨੀ ਬਣਾ ਕੇ ਸਿਰ ਤੇ ਰੱਖ ਲਈ । ਸੁਮਨ ਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋ ਗਿਆ ਕੇ ਉਸਦੇ ਪਾਪਾ ਨੇ ਇਹ ਸਭ ਕਿਉ ਕਿਹਾ ਸੀ , ਮੈ ਅੱਜ ਜੌ ਕਰਨ ਆਈ ਆ ਇਸਦਾ ਮਤਲਵ ਮੇਰੇ ਪਾਪਾ ਨੇ ਸੁਣ ਲਿਆ ਸੀ ਸਭ । ਮਤਲਵ ਅੱਜ ਮੈ ਅਪਣੇ ਪਾਪਾ ਦੀ ਪੱਗ ਨੂੰ ਦਾਗ ਲਗਾਉਣ ਲੱਗੀ ਆ । ਇੰਨੇ ਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਤੋ ਰਣਜੀਤ ਸੁਮਨ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲੈਂਦਾ ਹੈ । ਯਾਰ ਗਿਫ਼ਟ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰਾ ਹੈ । ਰਣਜੀਤ ਦਾ ਹੱਥ ਸੁਮਨ ਦੀ ਛਾਤੀ ਵਲ ਨੂੰ ਵਧਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਸੁਮਨ ਹੱਥ ਫੜ ਕੇ ਰੋਕ ਦਿੰਦੀ ਆ । ਨਹੀਂ … ਪਲੀਸ । ਰਣਜੀਤ ਜਦੋਂ ਦੇਖਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਸੁਮਨ ਦੀਆ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਹੰਜੂ ਹੁੰਦੇ ਆ । ਸੁਮਨ ਕੀ ਹੋਇਆ ਤੈਨੂੰ ..ਰੋ ਕਿਉ ਰਹੀ ਆ ? ਸੁਮਨ ਨੇ ਕੋਈ ਜਵਾਬ ਨਾ ਦਿੱਤਾ । ਉਸਨੇ ਪੱਗ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੈਗ ਵਿੱਚ ਰੱਖਿਆ ਤੇ ਹੰਝੂ ਪੂੰਝ ਕੇ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੋਲ੍ਹ ਓਥੋਂ ਚਲੇ ਗਈ । ਰਣਜੀਤ ਨੇ ਬਹੁਤ ਅਵਾਜ਼ਾ ਮਾਰੀਆ ਉਸਨੂੰ ਪਰ ਸੁਮਨ ਰੁਕੀ ਨਾ ।

ਘਰ ਪਹੁੰਚੀ ਤਾਂ ਦੇਖਿਆ ਸੁਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਅਜੇ ਵੀ ਉਸੀ ਜਗ੍ਹਾ ਬੈਠਾ ਸੀ । ਸੁਮਨ ਨੇ ਜਾ ਕੇ ਘੁੱਟ ਕੇ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ ।
ਸੁਮਨ : ਪਾਪਾ ਮੈਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰਦੋ ।
ਸੁਰਿੰਦਰ : ( ਲੰਬਾ ਸਾਹ ਲੈਂਦੇ ਹੋਏ ) ਸੁਮਨ ਤੂੰ ਮੁੜ ਵੀ ਆਈ ।
ਸੁਮਨ : ਪਾਪਾ ਮੈ ਸੱਚੀ ਮੁੜ ਆਈ ਆ । ਪਲੀਸ ਮੈਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰਦੋ । ਮੈ ਸਮਝ ਚੁੱਕੀ ਆ ਸਭ ਕੁਝ । ਅੱਜ ਮੇਰੇ ਤੋ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਗਲਤੀ ਹੋ ਜਾਣੀ ਸੀ । ਮੈ ਸਭ ਸਮਝ ਚੁੱਕੀ ਆ ਕੇ ਕਿਉ ਤੁਸੀ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੀ ਚਿੱਟੀ ਪੱਗ ਦਿੱਤੀ ਸੀ । ਪਾਪਾ ਮੈ ਭਟਕ ਗਈ ਸੀ । ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਾ ਕੇ ਮੈ ਸਹੀ ਆ। ਪਰ ਨਹੀਂ ਮੈ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਗਲਤ ਸੀ । ( ਆਪਣੇ ਬੈਗ ਚੋ ਪੱਗ ਕੱਢ ਕੇ ਉਸਨੇ ਆਪ ਆਪਣੇ ਪਾਪਾ ਦੇ ਸਿਰ ਤੇ ਰੱਖੀ) ਪਾਪਾ ਮੈ ਹੁਣ ਕਦੀ ਇੱਦਾ ਦੀ ਗਲਤੀ ਨਹੀਂ ਕਰਾਗੀ । ਪਲੀਸ ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ ਵਾਰ ਮਾਫ ਕਰਦੋ।
ਸੁਰਿੰਦਰ : ਸੁਮਨ ਬੇਟੇ ਮੈ ਤੈਨੂੰ ਕੱਲ ਵੀ ਰੋਕ ਸਕਦਾ ਸੀ ਪਰ ਸ਼ਾਇਦ ਉਸ ਸਮੇਂ ਤੈਨੂੰ ਆ ਅਹਿਸਾਸ ਨਾ ਹੁੰਦਾ । ਸ਼ਾਇਦ ਤੂੰ ਕੱਲ ਰੁਕ ਜਾਂਦੀ ਮੇਰੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਪਰ ਤੂੰ ਦੋਬਾਰਾ ਮੌਕਾ ਲੱਭਣਾ ਸੀ ਕਿਉਕਿ ਤੈਨੂੰ ਤੇਰੀ ਗਲਤੀ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋਣਾ ।
ਸੁਮਨ : ਪਾਪਾ ਮੈ ਅੱਜ ਤੁਹਾਡੀ ਪੱਗ ਨੂੰ ਦਾਗ ਨਹੀਂ ਲਗਾਇਆ। ਬਸ ਤੁਸੀ ਮੈਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰਦੋ । ਮੈ ਅਜਿਹੀ ਗਲਤੀ ਦੋਬਾਰਾ ਨਹੀਂ ਕਰੂਗੀ ।
ਸੁਰਿੰਦਰ : ( ਸੁਮਨ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕਲਾਵੇ ਵਿੱਚ ਕੇ ਦੇ ਹੋਏ ) ਬੇਟੇ ਮੈਨੂੰ ਯਕੀਨ ਸੀ ਕੇ ਤੂੰ ਸਮਝ ਜਾਏਗੀ ।
ਸੁਰਿੰਦਰ : ਇੱਕ ਗੱਲ ਦਸਾਂ… ਪੁੱਤ ਤੂੰ ਦੇਖਿਆ ਹੋਣਾ ਆਮ ਕਰ ਕੇ ਦੁਕਾਨਦਾਰ ਲੋਹਾ ਰਾਤ ਨੂੰ ਵੀ ਬਾਹਰ ਰਹਿਣ ਦਿੰਦੇ ਆ । ਪਰ ਸੁਨਿਆਰਾ ਕਦੀ ਵੀ ਆਪਣਾ ਸੋਨਾ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਛੱਡਦਾ ਤੇ ਅੰਦਰ ਜਿੰਦਰਾ ਲਗਾ ਕੇ ਰੱਖਦਾ ਆ । ਪੁੱਤ ਧੀਆ ਓਹ ਸੋਨਾ ਹੁੰਦੀਆਂ ਆ । ਤੇ ਬਾਪ ਸੁਨਿਆਰੇ । ਧੀ ਨਾਲ ਹੀ ਪੀਓ ਦੀ ਸ਼ਾਨ ਹੁੰਦੀ ਆ । ਅਗਰ ਧੀ ਆਪਣੇ ਪਿਉ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਰੋਲ ਦਿੰਦੀਆਂ ਆ ਤਾਂ ਲੋਕ ਕਹਿੰਦੇ ਆ ਓਹ ਦੇਖ ਫਲਾਣੇ ਦੀ ਕੁੜੀ ਖੇ ਖਾ ਕੇ ਆਈ ਆ । ਪਰ ਮੁੰਡਿਆ ਦਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਕੇਹਂਦਾ ਕਿਉਕਿ ਇੱਜ਼ਤ ਕੁੜੀਆ ਨਾਲ ਬਰਕਰਾਰ ਹੁੰਦੀ ਆ । ਤਾਂ ਹੀ ਸਾਡੇ ਸਿਆਣੇ ਕਹਿ ਕੇ ਗਏ ਆ ਕੇ ਧੀਆ ਪੀਓ ਦੀ ਪੱਗ ਹੁੰਦੀਆ ਆ। ਬੱਚੇ ਲੋਕ ਅੱਜ ਕਲ ਧੀਆ ਜੰਮਣ ਤੋ ਇਸੀ ਕਰ ਕੇ ਡਰਦੇ ਆ ਕਿਉਕਿ ਲੋਕਾ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਇੱਜ਼ਤ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰੀ ਆ । ਚਲ ਇੱਕ ਕੰਮ ਕਰ ਉਸ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਫੋਨ ਕਰ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਪੁੱਛ ਕੇ ਓਹ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾਉਣ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਹੈ । ਸੁਮਨ ਮੈ ਲਵ ਮੈਰਿਜ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਨਹੀਂ ਆ ਪਰ ਮੁੰਡਾ ਚੰਗੀ ਸੋਚ ਵਾਲਾ ਤੇ ਚੰਗੇ ਕੰਮ ਕਾਰ ਵਾਲਾ ਹੋਵੇ ।
ਸੁਮਨ : ਫੋਨ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ।
ਰਣਜੀਤ : ਯਾਰ ਤੂੰ ਚਲੇ ਕਿਉ ਗਈ । ਰੂਮ ਦੇ ਪੈਸੇ ਵੀ ਖਰਾਬ ਗਏ ਮੇਰੇ ।
ਸੁਮਨ : ਤੁਸੀ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਓਹ ?
ਰਣਜੀਤ : ਹਾਂ ਯਾਰ ਬਿਲਕੁਲ ਕਰਵਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਆ।ਪਰ ਅੱਜ ਇਹ ਸਵਾਲ ਕਿਉ ?
ਸੁਮਨ : ਠੀਕ ਹੈ । ਆ ਲਓ ਮੇਰੇ ਪਾਪਾ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰੋ ਤੇ ਮੇਰੇ ਪਾਪਾ ਸਾਡਾ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾਉਣ ਗੇ ਓਹ ਤਿਆਰ ਆ ਸਾਡੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨੂੰ ਲੈਕੇ ।
ਰਣਜੀਤ : ਪਾਪਾ ਨਾਲ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ ਮੈ ਨੀ ਕਰਨੀ ।
ਰਣਜੀਤ ਨੇ ਫੋਨ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ ।
ਸੁਰਿੰਦਰ : ਦੇਖ ਲਿਆ ਸੁਮਨ … ਬੇਟੇ ਇਹਨਾ ਦਾ ਪਿਆਰ ਇੱਕ ਰੂਮ ਤੱਕ ਹੁੰਦਾ । ਬੱਚੇ ਅਸਲ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਚ ਕੋਈ ਪਿਆਰ ਨਹੀ ਕਰਦਾ ।
ਸੁਮਨ : ਪਾਪਾ ਮੈ ਸਮਝ ਚੁੱਕੀ ਆ ।

ਸੁਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਮਾਫ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਆ ਸੁਮਨ ਨੂੰ ਤੇ ਸੁਮਨ ਨੂੰ ਵੀ ਅਹਿਸਾਸ ਰਹਿੰਦਾ ਆ ਕੇ ਓਹ ਗਲਤ ਸੀ ।

ਨੋਟ: ਮੈ ਮਾਫ਼ੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਆ ਅਗਰ ਮੇਰੀ ਇਸ ਕਹਾਣੀ ਨਾਲ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕੋਈ ਠੇਸ ਪਹੁੰਚੇ । ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਚੰਗੀ ਸੇਧ ਦੇਣ ਵਾਸਤੇ ਲਿਖੀ ਆ ਮੈ । ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਕਾਲਪਨਿਕ ਹੈ। ਬਾਕੀ ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਦੀ ਲੱਗੀ ਇਹ ਵਿਚਾਰ ਜਰੂਰ ਦੇਣਾ ।

ਸਮਾਪਤ
ਧੰਨਵਾਦ ਜੀ ।