Author: Kalam

ਦੀਪਕ ਵਰਮਾ ਨੂੰ ਜਦ ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਦਰਜਾ ਚਾਰ ਦੀ ਨੌਕਰੀ ਮਿਲੀ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਸਕੂਲ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਵੀ ਬੜੀ ਚਰਚਾ ਹੋਈ। ਗੋਰਾ ਰੰਗ, ਛੇ ਫੁੱਟ ਲੰਮਾ ਕੱਦ , ਤਿੱਖੇ ਨੈਣ ਨਕਸ਼, ਹਲਕੀ ਜਿਹੀ ਉਮਰ । ਸਾਰੇ ਦੇਖ ਕੇ ਬਸ ਇਹੀ ਕਹਿਣ ,ਦੇਖੋ ਰੱਬ ਦੇ ਰੰਗ ਜੇ ਪੜ੍ਹਾਈ

ਅੱਜ ਉਸਦਾ ਜਨਮ ਦਿਨ ਸੀ ।ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਬਾਅਦ, ਓਹ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਕੋਲ ਸੀ। ਓਸਦੀ ਮਾਂ ਦਾ ਚਾਅ ਨਾਲ ,ਧਰਤੀ ਪੈਰ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ ਸੀ। ਸ਼ਾਇਦ ਰੱਬ ਨੇ, ਪੁਰਾਣੇ ਦਿਨ ਵਾਪਸ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਸਨ। ਰੁੱਸ ਕੇ, ਘਰੋਂ ਗਿਆ ਪੁੱਤ ,ਅੱਜ ਘਰ ਸੀ । ਨਿਆਣਿਆਂ ਦੇ ਛੋਟੇ ਹੁੰਦਿਆਂ, ਓਹ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਜਨਮ ਦਿਨ, ਗੁਰੂ

ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਦਾ ਪੇਕਿਆਂ ਦਾ ਨਾਮ ਬੀਬੀ ਸੀ। ਉਹ ਪੰਜ ਭਰਾ ਤੇ ਚਾਰ ਭੈਣਾਂ ਦੀ ਛੋਟੀ ਭੈਣ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਭਰਾ ਤੇ ਭੈਣਾਂ ਉਸਨੂੰ ਬੀਬੀ ਭੈਣ ਹੀ ਆਖਦੇ । ਅਸੀਂ ਤਿੰਨੇ ਭੈਣ ਭਰਾ ਉਸਨੂੰ ਵੀ ਬੀਬੀ ਆਖਦੇ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਸ ਦੀ ਰੀਸ ਨਾਲ। ਜਦੋ ਮੇਰੇ ਨਾਨਕੇ ਜਾ ਕੇ ਅਸੀਂ ਉਸਨੂੰ ਬੀਬੀ

ਮੈਂ ਪੰਜਵੀ ਜਾ ਛੇਵੀਂ ਚ ਪੜ੍ਹਦਾ ਸੀ। ਮੇਰੇ ਪਾਪਾ ਜੀ ਇੱਕ ਕੁੱਤਾ ਲਿਆਏ । ਕਾਲੇ ਰੰਗ ਦਾ ਸੇਰ ਵਰਗਾ ਕੁੱਤਾ। ਉਸ ਸਮੇ ਉਹ ਰੇਲ ਗੱਡੀ ਰਾਹੀ ਆਏ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਬਕਾਇਦਾ ਟਿਕਟ ਵੀ ਲਈ।ਉਹ ਕੁੱਤਾ ਪੂਰਾ ਰੋਬਦਾਰ ਲੱਗਦਾ ਸੀ। ਪਾਪਾ ਜੀ ਦੱਸਦੇ ਸਨ ਕਿ ਇੱਕ ਚੋਧਰੀ ਉਸ ਕੁੱਤੇ ਨੂੰ ਪੰਜਾਹ

ਗੱਲ 1972-73 ਦੇ ਲਾਗੇ ਦੀ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਸਕੂਲ ਵਿਚ ਇੱਕ ਹਿੰਦੀ ਦੇ ਮਾਸਟਰ ਜੀ ਹੁੰਦੇ ਸਨ ਪਿੰਡ ਲੇਲਿਆਂ ਵਾਲੀ (ਬਠਿੰਡਾ) ਤੋ। ਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਓਹ ਪੰਡਿਤ ਸਨ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਪਿੰਡੋ ਥੋੜਾ ਲੇਟ ਆਏ ਤੇ ਆ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਸੇਠੀ ਜਾ ਘਰੋ ਚਾਰ ਫੁਲਕੇ ਬਣਵਾ ਲਿਆ। ਤੇ ਮੈ ਘਰੇ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਘਰੇ

ਜਦ ਉਸ ਦਾ ਜਨਮ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਸਾਰਾ ਹੀ ਘਰ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸੀ, ਪਹਿਲਾ ਬੱਚਾ ਜੋ ਸੀ ਘਰ ਦਾ।ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਆਉਣ ਦਾ ਚਾਅ ਚੜ੍ਹਿਆ ਪਿਆ ਸੀ।ਉਸਦੇ ਪਾਪਾ ਦੇ ਤਾਂ ਅੱਜ ਪੈਰ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਨਹੀਂ ਸਨ ਲੱਗ ਰਹੇ।ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਤਾਂ ਸੋਚ ਲਿਆ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੀ ਧੀ ਰਾਣੀ ਦਾ

ਇੱਕ ਆਦਮੀ ਜਿਸ ਦਾ ਆਸਮਾਨੀ ਬਿਜਲੀ ਨੇ ਮਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਪਿੱਛਾ ਨਹੀਂ ਛੱਡਿਆ , Walter Summerford ਜੋ ਵਰਲਡ ਵਾਰ 1 ਚ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਦਾ ਫੋਜੀ ਸੀ, 1918 ਵਿੱਚ ਜਰਮਨੀ ਵਿਚ ਘੋੜ ਸਵਾਰੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਦੋਂ ਅਚਾਨਕ ਆਸਮਾਨੀ ਬਿਜਲੀ ਉਸ ਤੇ ਡਿਗ ਗਈ , ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਕਮਰ ਤੋਂ ਨੀਚੇ ਵਾਲਾ

3ਕਹਾਣੀ/ਟਿਫਨ ਜਿਵੇਂ ਜਿਵੇਂ ਦਿਨ ਉਤਾਂਹ ਹੁੰਦਾ, ਗਰਮੀ ਦੀ ਚਿੱਟੀ ਧੁੱਪ , ਜੱਗੂ ਦੇ ਮਟਮੈਲੇ ਜਿਹੇ ਕੁੜਤੇ ਨੂੰ ਚੀਰਦੀ ਜਾਂਦੀ। ਗੁਮਨਾਮ ਜਹੀ ਜਿੰਦਗੀ ਤੇ ਕਿੰਨੇ ਸਾਰੇ ਅਨਭੋਲ ਜਿਹੇ ਜਿਹਨ ਵਿੱਚ ਸਵਾਲ ਚੱਕੀ ਅਕਸਰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿੰਨੇ ਵਰਿਆਂ ਤੋਂ ਜੱਗੂ ਸ਼ਹੀਦੀ ਚੌਂਕ ਵਿੱਚ ਫੜੀ ਵਾਲੇ ਕੋਲ ਆ ਸਾਈਕਲ ਦਾ ਸਟੈਂਡ ਮਾਰ ਹੈਂਡਲ

ਮੇਰੀ ਸ਼ਾਦੀ ਤੋਂ ਕੋਈਂ ਤੇਰਾਂ ਕੁ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਮੈ ਜੋਇੰਟ ਫੈਮਿਲੀ ਦੇ ਸੁੱਖ ਤੋਂ ਵਾਂਝਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਤੱਕੜੀ ਵੱਟੇ ਚੁੱਕਕੇ ਮੇਰੇ ਲਈ ਬਣਵਾਈ ਨਵੀ ਕੋਠੀ ਵਿੱਚ ਆ ਗਿਆ। ਚਾਹੇ ਇਹ ਸਾਰਾ ਭਾਣਾ ਆਪਸੀ ਸਹਿਮਤੀ ਨਾਲ ਵਾਪਰਿਆ। ਪਰ ਜਨਰੇਸ਼ਨ ਗੈਪ ਅਤੇ ਗਰਮ ਖੂਨ ਕਾਰਨ ਮੈਂ ਮੇਰੇ ਪਾਪਾ ਜੀ ਨਾਲ

ਕੱਲ੍ਹ ਦਿਨੇ ਰੋਟੀ ਨਹੀਂ ਖਾਧੀ ਤੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਕੌਫ਼ੀ ਵੱਧ ਪੀ ਹੋਗੀ। ਫਿਰ ਰਾਤ ਨੂੰ ਇਸ ਬਹਾਨੇ ਇੱਕ ਰੋਟੀ ਵੱਧ ਨਿਬੇੜੀ ਗਈ। ਚਾਹੇ ਇਹ ਰੋਟੀ ਰੂਟੀਨ ਦੇ ਸਮੇਂ ਨਾਲੋਂ ਘੰਟਾ ਕੁ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਛੱਕ ਲਈ ਸੀ ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਫਬ ਤੇ ਮੱਥਾ ਮਾਰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਪੋਣੇ ਬਾਰਾਂ ਵੱਜ ਗਏ। ਨੀਂਦ ਵੀ