Author: Kalam

ਬਹੁਤ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਡਬਵਾਲੀ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਤੇ ਇਕ ਸ਼ੀਲਾ ਬਲਾਤਕਾਰ ਕਾਂਡ ਦਾ ਇਕ ਧੱਬਾ ਲਗਿਆ ਸੀ। ਉਸ ਸਮੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਅੰਦੋਲਨ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਬਲਾਤਕਾਰ ਦਾ ਆਰੋਪੀ ਇਕ ਪੁਲਸ ਮੁਲਾਜ਼ਿਮ ਸੀ ਤਾਂ ਅੰਦੋਲਨਕਾਰੀਆਂ ਨੇ ਠਾਣੇ ਦਾ ਘਿਰਾਵ ਕੀਤਾ। ਪੁਲਿਸ ਨੇ ਗੋਲੀ ਚਲਾ ਦਿੱਤੀ। ਤੇ ਆਪਣੀ ਦੁਕਾਨ ਤੇ

ਇੱਕ ਪੁੱਤ ਚੋਦਾਂ ਸਾਲਾਂ ਲਈ ਬਨਵਾਸ ਗਿਆ ਸੀ। ਵਿਯੋਗ ਵਿੱਚ ਪਿਓ ਨੇ ਤੜਪ ਤੜਪ ਕੇ ਜਾਨ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਇਤਿਹਾਸ ਬਣ ਗਿਆ। ਮੌਜੂਦਾ ਦੌਰ ਵਿੱਚ ਪੁੱਤ ਧੀਆਂ ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਨਹੀਂ ਉਮਰਾਂ ਦਾ ਬਨਵਾਸ ਭੋਗਦੇ ਹਨ। ਪਹਿਲਾਂ ਕੋਚਿੰਗ, ਫਿਰ ਪੜ੍ਹਾਈ ਤੇ ਫਿਰ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਦੀ ਬਾਹਰ ਨੌਕਰੀ। ਕੁਝ ਕੁ ਤਾਂ ਵਤਨੋ

ਅੱਸੀ ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਦੇ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਬਿਕਰਮ ਸਿੰਘ ਨਾਮ ਦਾ ਸਾਡਾ ਇੱਕ ਸਾਇੰਸ ਮਾਸਟਰ ਅਕਸਰ ਅੰਬਾਲੇ ਜਾਂਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਉਦੋਂ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਮਿਕਸ਼ੀ ਗ੍ਰੈਂਡਰ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਸੁਣਿਆ ਕਿ ਅੰਬਾਲਾ ਮਿਕਸ਼ੀਆਂ ਦਾ ਘਰ ਹੈ। ਮੈਂ ਬਿਕਰਮ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਇੱਕ ਮਿਕਸ਼ੀ ਲਿਆਉਣ ਲਈ ਸਵਾਲ ਪਾਇਆ। ਤੇ

ਮੇਰੇ ਇੱਕ ਕੁਲੀਗ ਸਨ। ਜੋ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਮੈਥੋਂ ਕਾਫੀ ਛੋਟੇ ਸਨ ਪਰ ਅਦਬੀ ਪੂਰੇ ਸਨ। ਮੇਰਾ ਬਹੁਤ ਮਾਣਤਾਣ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਇੰਨਾ ਹੀ ਨਹੀ ਉਹ ਆਪਣੀ ਹਰ ਸਮੱਸਿਆ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਸ਼ੇਅਰ ਵੀ ਕਰਦੇ ਤੇ ਉਸਦਾ ਹੱਲ ਵੀ ਮੈਥੋਂ ਹੀ ਪੁੱਛਦੇ। ਉਹ ਦੀਵਾਲੀ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਜਨਮ ਦਿਨ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ

ਕੋਈ ਪੰਦਰਾਂ ਵੀਹ ਸਾਲ ਹੋਗੇ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਮੋਟਰ ਸਾਈਕਲ ਦੀ ਨੰਬਰ ਪਲੇਟ ਤੇ ਨੀਲੇ ਅੱਖਰਾਂ ਵਿੱਚ #ਮੇਰਾ_ਮੁਰਸ਼ਿਦ_ਮਹਾਨ ਲਿਖਵਾਇਆ। ਨਾਲ ਹੀ ਦੂਜੇ ਸਕੂਟਰ ਪਿੱਛੇ ਵੀ ਮੇਰਾ ਮੁਰਸ਼ਿਦ ਮਹਾਨ ਲਿਖਵਾ ਲਿਆ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਮੈਂ ਡਿਊਟੀ ਤੋਂ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਦੋ ਮੁੰਡੇ ਮੇਰਾ ਪਿੱਛਾ ਕਰਨ ਲੱਗੇ। ਉਹ ਮੋਟਰ ਸਾਈਕਲ ਮੇਰੇ ਮੋਟਰ ਸਾਈਕਲ ਦੇ

ਮੇਰੇ ਪਾਪਾ ਜੀ ਜਦੋ ਪਟਵਾਰੀ ਸਨ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਾਥੀ ਸ੍ਰੀ ਜਗਨ ਨਾਥ ਪਟਵਾਰੀ ਵੀ ਸਾਡੇ ਗੁਆਂਢ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਪਾਪਾ ਜੀ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਬਹੁਤ ਪੱਕੀ ਦੋਸਤੀ ਸੀ। ਅਕਸਰ ਰੋਜ ਹੀ ਜਗਨ ਨਾਥ ਅੰਕਲ ਪਾਪਾ ਜੀ ਮਿਲਣ ਆਉਂਦੇ ਤੇ ਕਾਫੀ ਕਾਫੀ ਚਿਰ ਨੌਕਰੀ, ਰਾਜਨੀਤੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਸਾਥੀਆਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ

ਬ੍ਰਾਂਡੇਡਦਾਦਾ ਜੀ,,,, ਡੈਡੀ ਨੂੰ ਕਹਿ ਦਿਓ ਮੈਨੂੰ ਬ੍ਰਾਂਡੇਡ ਲਿਆ ਦੇਣਗੇ,,, ਪਤਾ ਸਾਡੀ ਕਲਾਸ ਦੇ ਨਾ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਬ੍ਰਾਂਡੇਡ ਹੀ ਪਾਉਂਦੇ ਆ,,, ਬ੍ਰਾਂਡੇਡ!!!!!!!! ਇਹ ਕੀ ਸ਼ੈਅ ਆ ਪੁੱਤ ਓਏ ?? ਮੈਂ ਤਾਂ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰੀ ਸੁਣੀ ਆ,,,,, ਓ ਹੋ ਦਾਦਾ ਜੀ, ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਜਮਾਂ ਈ ਦੇਸੀ ਓ ਸੱਚੀਂ,,,,,, ਬ੍ਰਾਂਡੇਡ ਬਾਹਰਲੀਆਂ ਕੰਪਨੀਆਂ ਦੀਆਂ

ਇੱਕ ਵਾਰ ਇੱਕ ਬੱਚਾ ਆਪਣੇ ਘਰ ਦੇ ਖੁੱਲੇ ਵਿਹੜੇ ਵਿੱਚ ਸਾਈਕਲ ਚਲਾ ਰਿਹਾ ਸੀ।ਉਸਦਾ ਪਿਤਾ ਉਸਨੂੰ ਰੁੱਖ ਹੇਠਾਂ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਬੈਠਾ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ।ਬੱਚੇ ਨੇ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਤੁਸੀ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਬਾਹਰ ਆਓ ਤੇ ਮੈਂ ਦੂਰ ਤੱਕ ਸਾਈਕਲ ਚਲਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ। ਪਰ ਪਿਤਾ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ

“ਨੀ ਚੰਦੋ! ਲੈ ਤੂੰ ਵੀ ਵੰਗਾਂ ਚੜਾ ਲੈ। ਦੇਖ ਕਿੰਨੀਆਂ ਸੋਹਣੀਆਂ ਵੰਗਾਂ ਨੇ। ਰੰਗ ਦੇਖ ਜਿਵੇਂ ਸੱਤ ਰੰਗੀ ਪੀਂਘ ਅਸਮਾਨੀ ਪਈ ਹੋਵੇ।” ਵੰਗਾਂ ਚੜਾ ਰਹੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਔਰਤ ਵੰਗਾਂ ਚੰਦੋ ਵੱਲ ਕਰ ਦਿਖਾਉਂਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲਦੀ ਹੈ। ਚੰਦੋ ਥੋੜੀ ਦੂਰੀ ਤੇ ਖੜ੍ਹੀ ਸਰਦਾਰਾਂ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਤਾਰੀ ਨੂੰ ਇਕ ਟੱਕ ਨਿਹਾਲ

ਬੂਹਾ ਖੜਕਿਆ””” ਕਿਹੜਾ ਬਾਈ”? ( ਗੁਰਜੰਟ ਕੱਚੀ ਕੰਧ ਉਪਰੋਂ ਬੂਹੇ ਵੱਲ ਝਾਤ ਮਾਰਦਾ ਬੋਲਿਆ,, ਪਰ ਕੀ ਦੇਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦਾ ਛੋਟਾ ਭਰਾ ਮਿੰਦੀ ਬਾਹਰ ਖੜ੍ਹਾ ਸੀ। ਮਿੰਦੀ ਗੁਰਜੰਟ ਵੱਲ ਦੇਖ ਕੇ ਬੋਲਿਆ ਬਾਈ ਬਾਣੀਆ ਛੋਤੀ ਆਇਆ ” (ਦੋਵੇਂ ਇਕ ਦੂਜੇ ਵੱਲ ਦੇਖਣ ਲਗਦੇ ਹਨ) ਏਹ ਕਿਉਂ ਆਇਆ ਹੁਣ ਸਵੇਰੇ ਸਵੇਰੇ,