Author: Kalam

ਘਰਆਲੀ ਦਾ ਧੱਕਿਆ ਬਲਬੀਰ ਬਜ਼ਾਰੋਂ ਸ਼ੈਪੂ ਖਰੀਦਣ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਬਹੁਤ ਦੁਖੀ ਸੀ। ਚਲੋ ਜੀ ਸ਼ੈਂਪੂ ਖਰੀਦ ਲਿਆ। ਪੈਸੇ ਦੇ ਦਿੱਤੇ। “ਯਾਰ ਆ ਆ ਆ ਆ ਫਰੀ ਆਲਾ ਸਮਾਨ ਤੇ ਦਿੱਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ।” ਬਲਬੀਰ ਨੇ ਸ਼ੈਂਪੂ ਦੀ ਗੱਤੇ ਵਾਲੀ ਪੈਕਿੰਗ ਤੇ ਲਿਖੀ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਨੂੰ ਜੋੜ ਮਰੋੜ ਕੇ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹੋਏ ਨੇ ਕਿਹਾ।

1960 ਚ ਮੇਰਾ ਜਨਮ ਹੋਇਆ। ਬਚਪਨ ਪਿੰਡ ਦੀਆਂ ਗਲੀਆਂ ਚ ਹੀ ਗੁਜਰਿਆ। ਜਦੋ ਕਿਸੇ ਦਾ ਮੰਗਣਾ ਹੋਣਾ, ਯ ਸ਼ਗਨ ਪੈਣਾ ਤਾਂ ਦੋ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਦੋ ਮੰਜੇ ਜੋੜ ਕੇ ਛੱਤ ਤੇ ਸਪੀਕਰ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ। ਮੰਗਣੇ ਨੂੰ ਉਹ ਰੋਪਣਾ ਪੈਣੀ ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਵਿਆਹ ਤੇ ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਪਰੋਸੇ ਵੰਡੇ ਜਾਂਦੇ। ਘਰੇ

ਮੇਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ ਯੁਵਾ ਸੰਜੈ ਗਰੋਵਰ ਜੋ 1995 ਵਿੱਚ ਹੋਏ ਭਿਆਨਕ ਅਗਨੀ ਕਾਂਡ ਵਿੱਚ ਅੱਗ ਨਾਲ ਝੁਲਸੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਬਚਾਉਂਦਾ ਬਚਾਉਂਦਾ ਸ਼ਹੀਦ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਸ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਅਤੇ ਬਹਾਦੁਰੀ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਹੋਏ ਭਾਰਤ ਸਰਕਾਰ ਦੁਆਰਾ ਨੈਸ਼ਨਲ ਯੁਵਾ ਪੁਰਸਕਾਰ ਨਾਲ ਸਨਮਾਨਿਤ ਵੀ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਦੌਰ ਵਿਚ

ਬਾਪੂ ਹੁਰਾਂ ਨੂੰ ਦਮਾਂ ਸੀ..ਦੌਰਾ ਪੈਂਦਾ ਤਾਂ ਉੱਠਿਆ ਨਾ ਜਾਂਦਾ..ਸਾਹ ਵੀ ਕਾਹਲੀ ਕਾਹਲੀ ਚੱਲੀ ਜਾਂਦੇ..ਗੱਲ ਵੀ ਨਾ ਕਰ ਹੁੰਦੀ..! ਕੇਰਾਂ ਸ਼ਹਿਰੋਂ ਸੌਦਾ ਲਿਆਉਣਾ ਸੀ..ਅੱਗੇ ਤਾਂ ਬੋਝੇ ਵਿਚੋਂ ਪੈਸੇ ਆਪ ਖੁਦ ਦਿੰਦੇ..ਪਰ ਉਸ ਦਿਨ ਹਿੰਮਤ ਨਾ ਪਈ..ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ ਕੇ ਆਪ ਕੱਢ ਲੈ..ਮੈਂ ਪਹਿਲੋਂ ਬਟੂਏ ਵਿਚੋਂ ਪੰਜਾਹ ਕੱਢੇ..ਸਬੱਬੀਂ ਕੁੜਤੇ ਦਾ ਉੱਪਰਲਾ ਬੋਝਾ

ਮਾਂ ਨੂੰ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਵਿਛੜਿਆਂ ਅੱਜ ਪੂਰੇ ਪੰਦਰਾਂ ਦਿਨ ਹੋਗੇ ਸਨ। ਮੇਰਾ ਦਰਦ ਓਥੇ ਦਾ ਓਥੇ ਖੜ੍ਹਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸਾਹ ਨਾਲ ਮਾਂ ਨੂੰ ਭੁੱਲੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ।ਮੈਨੂੰ ਦਰਦ ਵਿੱਚ ਦੇਖ ਕੇ ਮੇਰੇ ਬੱਚੇ ਮੇਰੇ ਕੁਮਲਾਏ ਮੂੰਹ ਵੱਲ ਦੇਖਦੇ । ਨੇੜੇ ਹੋਕੇ ਮੈਨੂੰ ਗਲਵੱਕੜੀ ਵਿੱਚ ਲੈ ਕੇ ਪੁੱਛਦੇ”ਮੰਮਾ ਠੀਕ

ਅੱਜ ਇੱਕ ਪੋਸਟ ਪੜੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਬਾਰਾਂਤਾਲੀ ਤੇ ਤੇਰਾਂਤਾਲੀ ਦਾ ਜਿਕਰ ਸੀ। ਕਿੱਸਾ ਮੇਰੇ ਵੀ ਯਾਦ ਆ ਗਿਆ। ਪਾਪਾ ਜੀ ਓਦੋਂ ਪਟਵਾਰੀ ਸਨ। ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਬਦਲੀ ਸਰਦੂਲਗੜ੍ਹ ਦੇ ਨੇੜੇ ਲਗਦੇ ਹਰਿਆਣਾ ਦੇ ਪਿੰਡ ਬੀਰਾਂਬੱਧੀ ਤੇ ਹਾਂਸਪੁਰ ਦੀ ਹੋ ਗਈ। ਪਾਪਾ ਜੀ ਓਦੋਂ ਪਿਆਕੜ ਵੀ ਸਨ। ਅਜੇ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਪਹਿਲੇ ਦਿਨ

#ਪੂਲ ਓਦੋਂ ਜਵਾਹਰ ਨਵੋਦਿਆ ਵਿਦਿਆਲਿਆ ਵੜਿੰਗ ਖੇੜਾ ਬਣੇ ਨੂੰ ਕੁਝ ਕੁ ਸਾਲ ਹੀ ਹੋਏ ਸੀ। ਸੰਸਥਾ ਨੇ ਕੁਝ ਸਟੀਲ ਦੀਆਂ ਅਲਮਾਰੀਆਂ ਖਰੀਦਣ ਲਈ ਟੈਂਡਰ ਮੰਗੇ। ਉਥੇ ਮਲੋਟ ਦੇ ਇੱਕ ਨਾਮੀ ਸਪਲਾਇਰ ਸਮੇਤ ਡੱਬਵਾਲੀ ਤੋਂ ਤਿੰਨ ਨਵੇਂ ਜਿਹੇ ਸਪਲਾਇਰ ਵੀ ਪਹੁੰਚ ਗਏ। ਇੱਕ ਤਾਂ ਵਿਚਾਰਾ ਸਾਈਕਲ ਤੇ ਹੀ ਝੋਲੇ ਸਮੇਤ ਪਹੁੰਚਿਆ।

ਕੱਲ੍ਹ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਖਰਾਬ ਮਾਇਕਰੋਵੇਵ ਨੂੰ ਠੀਕ ਕਰਾਉਣ ਵਾਲੀ ਪੋਸਟ ਪਾਈ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਦੂਸਰਾ ਪਹਿਲੂ ਅੱਜ ਲਿਖ਼ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। 1988 89 ਅਸੀਂ ਇਲੈਕਟ੍ਰੋਨਿਕਸ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਕੀਤੀ। ਓਦੋਂ ਛੋਟੇ ਚੋਦਾਂ ਇੰਚੀ ਕਾਲੇ ਚਿੱਟੇ ਟੀਵੀ ਦਾ ਜਿਆਦਾ ਚੱਲਣ ਸੀ। ਇੱਕੀ ਇੰਚੀ ਰੰਗੀਨ ਟੀਵੀ ਤਾਂ ਕੋਈ ਕੋਈ ਲੈਂਦਾ ਸੀ। ਸਾਡੀ ਦੁਕਾਨ ਦੇ ਗੁਆਂਢੀ