Category: Punjabi Story

ਮੇਰੇ ਕਿਸੇ ਕਰੀਬੀ ਨੇ ਨਵਾਂ ਮਕਾਨ ਬਣਾਇਆ। ਜਿੰਨੀ ਕੁ ਹੋ ਸਕੀ ਮੈ ਉਸਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਵੀ ਕੀਤੀ। ਮਿਸਤਰੀ, ਪਲੰਬਰ, ਬਿਜਲੀ ਵਾਲੇ ਮਕੈਨਿਕ ਆਪਣੀ ਜਾਣ ਪਹਿਚਾਣ ਵਾਲੇ ਭੇਜ ਦਿੱਤੇ। ਖੈਰ ਮਲਿਕ ਦੀ ਮੇਹਰ ਨਾਲ ਕੋਠੀ ਦਾ ਕੰਮ ਮੁਕੰਮਲ ਹੋ ਗਿਆ। ਓਹਨਾ ਨੇ ਰਿਹਾਇਸ਼ ਵੀ ਕਰ ਲਈ। ਮੇਰੇ ਇੱਕ ਦਿਨ ਓਹਨਾ ਦੀ ਕੋਠੀ

ਕਈ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਬੋਲਬਾਣੀ ਮਿਸ਼ਰੀ ਵਰਗੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਕਈਆਂ ਦਾ ਨਾਮ ਮਿਸ਼ਰੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਉਂਜ ਹੁੰਦੇ ਕੌੜ ਤੁੰਮੇ ਵਰਗੇ ਹੀ ਹਨ। ਗੱਲ ਮਿਸ਼ਰੀ ਦੀ ਕਰਦੇ ਸੀ। ਮੇਰੇ ਦਾਦਾ ਜੀ ਆਪਣੇ ਸਿਰਹਾਣੇ ਮਿਸ਼ਰੀ ਰੱਖਦੇ ਸਨ। ਸਿੱਟਾ ਮਿਸ਼ਰੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਧਾਗੇ ਵਾਲੀ ਮਿਸ਼ਰੀ ਵੀ ਆਖਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਥੋੜੀ ਜਿਹੀ ਮਿਸ਼ਰੀ

ਛੋਟੇ ਹੁੰਦੇ ਅਕਸਰ ਹੀ ਇਹ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ। ਮਤਲਬ ਵੀ ਪਤਾ ਲੱਗ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਸਾਰੀਆਂ ਚਮਕਣ ਵਾਲੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਸੋਨਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀਆਂ। ਜੋ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਉਹ ਸੱਚ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਜੋ ਅਸੀਂ ਵੇਖਦੇ ਹਾਂ ਉਹ ਓੰਹੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਵੇਖਕੇ ਭੁਲੇਖੇ ਵਿੱਚ ਹੀ

“ਭਾਜੀ ਜਦੋਂ ਦਾਰ ਜੀ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਤੋਂ ਇੱਧਰ ਆਏ ਤਾਂ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬਟਾਲੇ ਦੇ ਲਾਗੇ ਸ਼ੇਰਪੁਰ, ਸਠਿਆਲੀ ਤੇ ਤਲਵੰਡੀ ਤੁੰਗਲਾਂ ਨਾਮੀ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਜਮੀਨ ਅਲਾਟ ਹੋਈ। ਉਥੇ ਵੀ ਛੇ ਸੱਤ ਸੌ ਮੁਰੱਬੇ ਜਮੀਨ ਸੀ ਉਸੀ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਇਥੇ ਮਿਲੀ। ਸਾਰੇ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸਨ। ਇਥੇ ਵੀ ਉਹੀ ਸਰਦਾਰੀ ਕਾਇਮ ਹੋ ਗਈ ਸੀ।”

ਮੈਂ ਕੋਠੀ ਆ ਕੇ ਮੂਹਰਲਾ ਗੇਟ ਖੋਲਿਆ ।ਕਾਰ ਪਾਰਕ ਕੀਤੀ ਤੇ ਕਮਰੇ ਦਾ ਤਾਲਾ ਖੋਲਿਆ। ਕਿਉਂਕਿ ਜਾਂਦਾ ਚਾਬੀ ਮੈਂ ਨਾਲ ਹੀ ਲੈ ਗਿਆ ਸੀ ਪਤਾ ਨਹੀ ਕਿੰਨੇ ਵੱਜ ਜਾਣਗੇ ਉਥੇ। ਫਿਰ ਦੂਜਿਆਂ ਦੀ ਨੀਂਦ ਕਿਉਂ ਖਰਾਬ ਕਰਨੀ ਹੈ। ਕਪੜੇ ਬਦਲ ਕੇ ਮੈਂ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਲੇਟ ਗਿਆ ਬਿਨਾਂ ਕੋਈ ਖੜਾਕ ਕੀਤੇ।

“ਹੈਲੋ! ਸੇਠੀ ਸਾਬ ਬੋਲਦੇ ਹੋ?” “ਹਾਂਜੀ ਬੋਲੋ।” “ਰਮੇਸ਼ਸੇਠੀ ਜੀ, ਬਾਦਲ ਸਾਬ?” “ਹਾਂਜੀ ਹਾਂਜੀ ਤੁਸੀਂ ਕੌਣ ਬੋਲਦੇ ਹੋ?” ਇਹ ਕਾਲ ਅਣਜਾਣ ਜਿਹੇ ਨੰਬਰ ਤੋਂ ਆਈ ਸੀ। “ਮੈਂ xxxxx ਬੋਲਦਾ ਹਾਂ। ਆਪਾਂ ਫਬ ਤੇ ਕਾਫੀ ਦੇਰ ਤੋਂ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਹਾਂ।” ਉਸਨੇ ਮੁਢਲੀ ਪਹਿਚਾਣ ਦੱਸੀ। “ਜੀ ਜੀ ਮੇਰੇ ਖਿਆਲ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ। ਹੁਕਮ ਛੱਡੋ।”

ਆਹ ਛੱਲੀਆਂ ਕਿਵੇਂ ਲਾਈਆਂ? ਭੁੱਜੀ ਪੰਜ ਰੁਪਏ ਦੀ ਤੇ ਕੱਚੀਆਂ ਬਾਰਾਂ ਰੁਪਏ ਕਿਲੋ | ਠੀਕ ਠੀਕ ਲਾਅ ਲੈ |ਕਾਰ ਚੋ ਉਤਰਦੇ ਨੇ ਹਾਊਸਫੈਡ ਕਲੌਨੀ ਦੇ ਬਾਹਰ ਰੇਲਵੇ ਫਾਟਕ ਦੇ ਨੇੜੇ ਆਪਣੇ ਟੁੰਡੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਪਲਾਸਟਿਕ ਦੀ ਪੱਖੀ ਨਾਲ ਹਵਾ ਝੱਲ ਕੇ ਛੱਲੀਆਂ ਭੁੰਨਦੀ ਔਰਤ ਨੂੰ ਮੈ ਕਿਹਾ | ਬਾਬੂ ਜੀ

ਸਾਡੇ ਵੇਲਿਆਂ ਵਿਚ ਡਿਜੀਟਲ ਘੜੀਆਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੁੰਦੀਆਂ। ਮਕੈਨੀਕਲ ਘੜੀਆਂ ਦਾ ਹੀ ਚੱਲਣ ਸੀ। ਕਲੌਕ ਵੀ ਮਕੈਨੀਕਲ ਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਇੱਕ ਟਾਈਮਪੀਸ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਟਾਈਮ ਦੇਖਣ ਤੇ ਅਲਾਰਮ ਲਾਉਣ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਲੋਕਾਂ ਘਰੇ ਟਾਈਮ ਪੀਸ ਯ ਕਲੌਕ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਘੜੀ ਤਾਂ ਫ਼ਿਰ ਵੀ ਆਮ ਲੋਕਾਂ

ਵਾਹਵਾ ਪੁਰਾਣੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਖਾਸਾ ਚਿਰ ਹੋ ਗਿਆ। ਅਸੀਂ ਕਿਸੇ ਕਰੀਬੀ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਸਾਡੀ ਨਜਦੀਕੀ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰੀ ਚ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤਾ। ਭਲੇ ਵੇਲੇ ਸੀ ਓਦੋ। ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਛਾਪ ਤੇ ਘੜੀ ਪਾਈ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਸ਼ਾਇਦ ਸੋਨੇ ਦੀ ਚੈਨ ਪਾਉਣ ਦਾ ਰਿਵਾਜ ਨਹੀ ਸੀ। ਕੁੜੀ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਰੀਕੋ ਦੀ ਆਟੋਮੈਟਿਕ ਘੜੀ ਪਾ

ਇੱਕ ਕੁੱਕੜ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਸਵੇਰੇ ਬਾਂਗ ਦਿੰਦਾ, ਉਸਦੇ ਮਾਲਕ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜੇਕਰ ਉਹ ਕੱਲ੍ਹ ਨੂੰ ਬਾਂਗ ਦੇਵੇਗਾ ਤਾਂ ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਮਾਰ ਦੇਵੇਗਾ। ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਕੁੱਕੜ ਨੇ ਬਾਂਗ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਸਿਰਫ ਆਪਣੀ ਗਰਦਨ ਅਕੜਾ ਕੇ ਬੈਠ ਗਿਆ, ਮਾਲਕ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜੇ ਤੂੰ ਕੱਲ੍ਹ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਗਰਦਨ