Category: Punjabi Story

“ਮਖਿਆ ਫਰਿੱਜ ਤਾਂ ਆ ਗਿਆ। ਪਰ ਆਪਾਂ ਵਿੱਚ ਰੱਖਿਆ ਕੀ ਕਰਾਂਗੇ। ਭੈਣ ਕਾ ਫਰਿੱਜ ਤਾਂ ਹਰ ਵਕਤ ਭਰਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।” ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਨੇ ਘਰੇ ਲਿਆਂਦੇ ਫਰਿੱਜ ਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਮੇਰੇ ਪਾਪਾ ਜੀ ਕੋਲ੍ਹ ਆਪਣੇ ਮਨ ਦੀ ਗੱਲ ਕੀਤੀ। ਇਹ ਅੱਸੀ ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਕਾਂਗਰਸੀ ਆਗੂ ਸ੍ਰੀ ਸ਼ਿਵ ਲਾਲ

ਉਰਫ ਸੁਖੀ ਇੱਕ ਪੜੀ ਲਿਖੀ ਲੜਕੀ ਸੀ , ਬਹੁਤ ਹੀ ਮਿੱਠੇ ਸੁਭਾਅ ਵਾਲੀ ਅਤੇ ਹਰਇਕ ਦੁੱਖ ਸੁੱਖ ਵਿੱਚ ਸਹਾਈ ਹੁੰਦੀ ਸੀ । ਫਿਰ ਉਸਦੇ ਮਾਤਾਪਿਤਾ ਨੇ ਇੱਕ ਚੰਗਾ ਪੀੑਵਾਰ ਦੇਖ ਕੇ ਪਿੰਡ ਹੀਰਾਂ ਉਸਦਾ ਵਿਆਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਪੜਾਉਂਣ ਲੱਗ ਗਈ ।ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਪਤੀ ਵੀ ਪੜਿਆ

ਲੋਹੜੀ ਵੀ ਸਰਦੀ ਰੁੱਤ ਦਾ ਖਾਸ ਤਿਉਹਾਰ ਹੈ । ਜਿਹੜਾ ਪੋਹ ਦੇ ਮਹੀਨੇ ਲਾਸਟ ਵਿੱਚ ਮਨਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਭਾਰਤ ਦੇ ਹੋਰ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਇਸ ਤਿਉਹਾਰ ਨੂੰ ਮੱਘਰ ਸਕਰਾਂਤੀ ਦੇ ਵਜੋਂ ਮਨਾਇਆ ਜਾਂਦਾ । ਇਹ ਕਣਕ ਦੀ ਬਿਜਾਈ ਤੋਂ ਵਿਹਲੇ ਹੋਕੇ ਮਨਾਇਆ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਤਿਉਹਾਰ ਪੰਜਾਬੀ ਸੱਭਿਅਤਾ ਦਾ ਇਕ ਵਿਲੱਖਣ

ਜੇ ਚੰਗੇ ਸੰਸਕਾਰਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰੀਏ ਤਾਂ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਗੱਲ ਤੇ ਮਾਣ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਕੱਲ੍ਹ ਸਾਡੇ ਘਰ ਮੇਰੀ ਪੋਤੀ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਲੋਹੜੀ ਸੀ। ਉਧਰ ਛੋਟੇ ਭਾਈ ਘਰੇ ਮੇਰੇ ਭਤੀਜੇ ਦੇ ਵਿਆਹ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਲੋਹੜੀ ਸੀ। ਵੱਡੇ ਘਰ ਮੂਹਰੇ ਲੋਹੜੀ ਚਿਣ ਲਈ ਪਰ ਬਾਲੀ ਨਹੀਂ। ਅਖੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਵੱਡਾ ਮੈਂਬਰ

ਕੁਝ ਬਦਕਿਸਮਤ ਰੂਹਾਂ ਦੀ ਸਾਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਹੀ ਚਪੇੜਾਂ ਖਾਂਦਿਆਂ ਲੰਘ ਜਾਂਦੀ..ਕੁਝ ਵਕਤ ਮਾਰਦਾ ਤੇ ਕੁਝ ਜਾਗਦੀ ਜਮੀਰ ਵਾਲੇ ਇਨਸਾਨ..! ਸੰਨ ਛਿਆਸੀ..ਸੁਮੇਧ ਸੈਣੀ ਓਦੋਂ ਅਮ੍ਰਿਤਸਰ ਏ.ਐੱਸ.ਪੀ ਲੱਗਿਆ ਹੁੰਦਾ ਸੀ..ਮਸ਼ਹੂਰ ਗਾਇਕ ਮੁਹੰਮਦ ਰਫੀ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਮਾਗਮ ਰਖਿਆ ਸੀ..ਸਾਰੇ ਪੱਤਰਕਾਰ ਓਧਰ ਨੂੰ ਜਾ ਰਹੇ ਸਨ..ਸੰਗਮ ਸਿਨੇਮੇਂ ਵੱਲ ਜਾਂਦੇ ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਨਾਕਾ

ਗੱਲ ਹੰਸੇ ਦੀ ਹੈ ਇੱਕ ਹੰਸਾ delite ਥੀਏਟਰ ਵਿੱਚ ਗੇਟ ਕੀਪਰ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸਾਊ ਬੰਦਾ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਨਿੱਕੇ ਨਿੱਕੇ ਹੁੰਦੇ ਮਾਸੀ ਘਰੇ ਜਾਂਦੇ ਚੌਧਰੀ ਰਾਮਧਨ ਦਾਸ ਸੇਠੀ ਮੇਰਾ ਮਾਸੜ ਸੀ ਮਾਸੀ ਕਿਸੇ ਨੌਕਰ ਨਾਲ ਸਾਨੂੰ ਸਿਨੇਮੇ ਭੇਜ ਦਿੰਦੀ। ਹੰਸਾ ਸਾਨੂ ਕੁਰਸੀਆਂ ਤੇ ਬਿਠਾ ਦਿੰਦਾ ਅਸੀਂ ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਸਾਡਾ

ਓਹਨਾ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ Lions Club ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਅਮੀਰ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਜਮਾਵੜਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਨਵੇਂ ਨਵੇਂ ਅਮੀਰ ਬਣੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਜਵਾਨ ਮੁੰਡੇ ਇਸ ਦੇ ਮੇਂਬਰ ਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਸਮਾਜ ਸੇਵਾ ਘੱਟ ਤੇ ਐਸ਼ਪ੍ਰਸਤੀ ਜਿਆਦਾ ਹੁੰਦੀ ਸੀ।ਐਸ ਡੀ ਐੱਮ , ਈ ਟੀਂ ਓ ਅਤੇ ਸਰਕਾਰੀ ਡਾਕਟਰ ਨਾਲ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਵਧਾਉਣ ਲਈ ਓਹਨਾ ਨੂ ਮੁਫ਼ਤ

ਮੈਂ ਅਕਸਰ ਮਹੀਨੇ ਕ਼ੁ ਬਾਅਦ ਸੈਲੂਨ ਤੇ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ। ਭਾਵੇਂ ਗਿਣਤੀ ਕ਼ੁ ਦੇ ਵਾਲ ਹਨ ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਸਫਾਈ ਜਰੂਰੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਡੱਬਵਾਲੀ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਮੈਂ ਦੇਸੀ ਹੇਅਰ ਡਰੈਸਰ ਕੋਲ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ। ਕਦੇ ਨਵੇਂ ਬਣੇ ਏ ਸੀ ਸੈਲੂਨ ਵਗੈਰਾ ਤੇ ਨਹੀਂ ਗਿਆ। ਚਾਲੀ ਪੰਜਾਹ ਨਾਲ ਹੀ ਸਰ ਜਾਂਦਾ

ਮੋਟੇ ਆਦਮੀ ਕੋਈ ਬਾਹਲਾ ਨਹੀਂ ਖਾਂਦੇ। ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਵਹਿਮ ਹੈ। ਮੋਟਾਪੇ ਦੇ ਕਈ ਕਾਰਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਮੋਟਾਪੇ ਨੂੰ ਖਾਣ ਪੀਣ ਨਾਲ ਹੀ ਨਾ ਜੋੜਕੇ ਵੇਖਿਆ ਜਾਵੇ। ਪਤਲੇ ਲੋਕ ਕੋਈ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਖਾਂਦੇ। ਮੇਰਾ ਇੱਕ ਬਣੀਆਂ ਦੋਸਤ ਹੈ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ 1976 ਤੋਂ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ। ਉਹ ਓਦੋਂ ਵੀ 48 ਕਿਲੋ ਦਾ ਸੀ

ਆਦਮੀ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਅੋਸਤਨ ਸਫਰ ਸੱਠ ਤੋ ਸੱਤਰ ਸਾਲ ਦਾ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।ਆਮ ਕਰਕੇ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਤਿੰਨ ਪੜਾਅ ਮੰਨੇ ਗਏ ਹਨ ਬਚਪਨ ਜਵਾਨੀ ਤੇ ਬੁਢਾਪਾ।ਜੀਵਨ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਪੰਦਰਾਂ ਕੁ ਸਾਲ ਬਚਪਨ ਦੇ ਸਾਲ ਗਿਣੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਤੇ ਅਗਲੇ ਪੰਦਰਾਂ ਵੀਹ ਸਾਲ ਜਵਾਨੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ ਫਿਰ ਅਧੇੜ ਅਵਸਥਾ ਦੇ ਨਾਲ