Category: Punjabi Story

ਮੇਰੇ ਦਾਦਾ ਜੀ ਦੀਆਂ ਚਾਰ ਭੈਣਾਂ ਸੀ ਤੇ ਭਰਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਜਿੰਨਾ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਭੂਆ ਸਾਵੋ, ਭੂਆ ਸੋਧਾਂ, ਭੂਆ ਭਗਵਾਨ ਕੁਰ ਤੇ ਭੂਆ ਰਾਜ ਕੁਰ ਆਖਦੇ ਸੀ। ਇਹ ਚਾਰੇ ਮੇਰੇ ਦਾਦਾ ਜੀ ਨੂੰ ਬਾਈ ਆਖਕੇ ਬੁਲਾਉਂਦੀਆਂ ਸਨ। ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਜੇ ਬਾਈ ਦਾ ਮਤਲਬ ਵੀਹ ਤੇ ਦੋ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ

 ਪਤੀਆਂ ਦੇ ਮਜ਼ਾਕ ਦਾ ਪਾਤਰ ਨਹੀ ਹਨ ਪਤਨੀਆਂ ਜਿੰਦਗੀ ਦੀ ਰੇਲ ਗੱਡੀ ਪਤੀ ਅਤੇ ਪਤਨੀ ਨਾਮੀ ਦੋ ਪਹੀਆਂ ਦੇ ਸਹਾਰੇ ਹੀ ਦੌੜਦੀ ਹੈ।ਇਹਨਾ ਦੋਨਾਂ ਦੇ ਆਪਸੀ ਸੁਮੇਲ ਨਾਲ ਇਹ ਸਰਪਟ ਦੌੜਦੀ ਹੈ। ਤੇ ਆਪਸੀ ਖੱਟਪੱਟ ਨਾਲ ਇਸ ਵਿਚਲੀਆਂ ਬੈਠੀਆਂ ਸਵਾਰੀਆਂ ਭਾਵ ਬਾਲ ਬੱਚੇ ਵੀ ਸੁਰਖਿਅੱਤ ਨਹੀ ਰਹਿੰਦੇ। ਮੁਕਦੀ ਗੱਲ

ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਧੀ ” ਭੋਲੀ ” ਦਾ ਬੜੇ ਚਾਵਾਂ ਨਾਲ ਇੱਕ ਚੰਗੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਵਿਆਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ । ਫਿਰ ਉਸ ਨੇ ਦੋ ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਇੱਕ ਬੱਚੀ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੱਤਾ ਜਿਸ ਦਾ ਨਾਮ ” ਨੀਰੂ ” ਰੱਖਿਆ ਕੁੱਝ ਸਾਲ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਗੁਜ਼ਰੇ ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸਦਾ ਪਤੀ ” ਮੀਤ ”

ਛੁਹਾਰੇ ਆਮ ਕਰਕੇ ਸ਼ਰਦੀਆਂ ਵਿੱਚ ਖਾਧੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਮੇਰੇ ਦਾਦਾ ਜੀ ਦੁੱਧ ਵਿੱਚ ਛੁਹਾਰੇ ਉਬਾਲ ਕੇ ਖਾਂਦੇ। ਕਹਿੰਦੇ ਸਰੀਰ ਨਿਰੋਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਰੋਜ਼ ਹੀ ਚਾਰ ਪੰਜ ਛੁਹਾਰੇ ਖਾਂਦੇ। ਪਰ ਅੱਜ ਕੱਲ ਦੇ ਜੁਆਕਾਂ ਬੰਦਿਆ ਨੂੰ ਛੁਹਾਰੇ ਗਰਮੀ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਛੁਹਾਰੇ ਖਾ ਕੇ ਓਹ ਸ੍ਕਿਨ ਕ੍ਰੀਮ ਖਰੀਦਦੇ

ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਇੱਕ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣਾਉਂਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਨਿੱਕੇ ਨਿੱਕੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ। ਕਹਾਣੀ ਸੁਣਾਉਣ ਦਾ ਮਕਸਦ ਕੋਈਂ ਗੱਲ ਸਮਝਾਉਣਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਲੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਜੋ ਬਜ਼ੁਰਗ ਸੁਣਾਉਂਦੇ ਸਨ ਪ੍ਰੇਰਨਾਦਾਇਕ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਮਾਤਾ ਦੱਸਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਕਿ ਇੱਕ ਜੁਲਾਹਾ ਸੀ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਘਰ ਅੱਗੇ ਵਹਿਲਾ ਬੈਠਾ ਸੀ। ਇੰਨੇ ਨੂੰ ਤਿੰਨ

ਛੇਵੀਂ ਜਮਾਤ ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਸੱਤ ਕੁੜੀਆਂ ਪੜ੍ਹਦੀਆਂ ਸਨ। ਓਹਨਾ ਵਿਚੋਂ ਛੇ ਲੋਹਾਰੇ ਪਿੰਡ ਦੀਆਂ ਸਨ। ਸਾਡੀ ਆਪਿਸ ਵਿੱਚ ਵਾਹਵਾ ਬਣਦੀ ਸੀ। ਉਦੋਂ ਮੁੰਡੇ ਕੁੜੀਆਂ ਵਾਲਾ ਬਹੁਤਾ ਫਰਕ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਤਾ। ਕਈ ਵਾਰੀ ਅਸੀਂ ਸਾਈਕਲ ਲੈਕੇ ਲੋਹਾਰੇ ਘੁੰਮਣ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ। ਕਈ ਮੁੰਡੇ ਹਮਜਮਾਤੀ ਮਿਲ ਜਾਂਦੇ। ਤੇ ਕਈ ਵਾਰੀ ਕੋਈ ਕੁੜੀ

ਡੱਬਵਾਲੀ ਦਾ ਜੰਮਪਲ ਇੱਕ ਉਪ ਤਹਿਸੀਲਦਾਰ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਜੋ ਬਜ਼ੁਰਗ ਅਵਸਥਾ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਜੋ ਅਕਸਰ ਸ਼ਰਦੀਆਂ ਵਿੱਚ ਗੂੜੇ ਰੰਗ ਦੇ ਗਰਮ ਪਜਾਮੇ ਪਾਉਂਦਾ ਸੀ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਜਦੋ ਉਹ ਰੈਸਟ ਹਾਊਸ ਦੇ ਵਾਸ਼ਰੂਮ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਆਇਆ ਤਾਂ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਤੋਂ ਉਸ ਦਾ ਪਜਾਮਾ ਕਾਫੀ ਗਿੱਲਾ ਸੀ। “ਪੰਡਿਤ ਜੀ ਆਹ ਕੀ ਹੋ

ਸਾਡੇ ਇੱਕ ਦੁਕਾਨ ਤੋਂ ਫਰਨੀਚਰ ਦਾ ਸਾਰਾ ਸਮਾਨ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਮਸ਼ਹੂਰ ਦੁਕਾਨ ਹੈ। ਦੁਕਾਨ ਦਾ ਨਾਮ ਉਹ ਦੇ ਦੋ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਦੇ ਨਾਮ ਨੂੰ ਜੋੜ ਕੇ ਹੀ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇ ਅਕਸਰ ਮੰਡੀਆਂ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਲੋਕੀ ਸੁੱਚੇ ਪੂਰਨ ਕੇ ਹੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ।ਜਦੋ ਘਰੇ ਕੋਈ ਨਵਾਂ ਕੰਮ ਕਰਵਾਉਣ ਲਈ ਮਿਸਤਰੀ

ਡੱਬਵਾਲੀ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਕੋਈ ਗਲੀ ਐਸੀ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸੇਠੀਆਂ ਦਾ ਕੋਈ ਘਰ ਨਾ ਹੋਵੇ। ਜੇ ਕੋਈ ਅਜਿਹੀ ਗਲੀ ਹੈ ਵੀ ਤਾਂ ਉਸ ਵਿੱਚ ਜਰੂਰ ਦੋ ਤਿੰਨ ਘਰ ਹੀ ਹੋਣਗੇ ਯ ਉਹ ਬੰਦ ਗਲੀ ਹੋਵੇਗੀ। ਮੰਡੀ ਨੁਮਾ ਕਸਬੇ ਡੱਬਵਾਲੀ ਵਿੱਚ ਸੇਠੀਆਂ ਦੀ ਚੰਗੀ ਗਿਣਤੀ ਹੈ। ਜੇ ਪਿਛੋਕੜ ਦੀ ਗੱਲ

“ਹੈਂਜੀ ਸੋਨੂੰ ਕਿਵ਼ੇਂ ਪਤਾ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਹੁਣ ਸਕੂਟਰ ਕਿੱਧਰ ਮੋੜਣਾ ਹੈ? ਇੰਨਾ ਕਿਵੇਂ ਯਾਦ ਰਹਿ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।” ਸਕੂਟਰ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਬੈਠੀ ਮੇਰੇ #ਜੋਜੋ ਦੀ ਨਵਵਿਆਹੀ ਘਰਆਲੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਜਦੋਂ ਉਹ ਆਪਣੇ ਵਿਆਹ ਦੇ ਕੁਝ ਕੁ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਨਕੇ ਪਿੰਡ ਗੱਗੜ ਆਪਣੇ ਨਾਨਾ