Category: Punjabi Story

ਸਾਡੇ ਵਿਆਹਾਂ ਵਿੱਚੇ ਦੁੱਲ੍ਹਾ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਤਲਵਾਰ ਫੜ ਕੇ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਚਾਹੇ ਵਿਚਾਰਾ ਛੁਰੀ ਨਾਲ ਪਿਆਜ਼ ਵੀ ਨਾ ਕੱਟ ਸਕਦਾ ਹੋਵੇ। ਕਈ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਲੋਹੇ ਦਾ ਸਰੀਏ ਦੀ ਬਣੀ ਖੁੰਡੀ ਫੜ੍ਹਨ ਦਾ ਵੀ ਰਿਵਾਜ਼ ਸੀ।ਉਸ ਖੁੰਡੀ ਵਿੱਚ ਥੱਲੇ ਲੋਹੇ ਦੀਆਂ ਸੱਤ ਵਾਸ਼ਲਾਂ ਪਾਈਆ ਹੁੰਦੀਆਂ ਸਨ। ਫਿਰ ਲੋਕ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਕਿਰਚ

ਵਾਹਵਾ ਪੁਰਾਣੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਦੋ ਤਿੰਨ ਸਟਾਫ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨੇ ਛੁੱਟੀ ਤੋਂ ਬਾਦ ਮਲੋਟ ਜਾਣ ਦਾ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਬਣਾਇਆ। ਸ਼ਾਇਦ ਕਿਸੇ ਦੇ ਘਰ ਅਫਸੋਸ ਕਰਨ ਜਾਣਾ ਸੀ। ਯਾਨੀ ਬੈਠਣ ਜਾਣਾ ਸੀ। ਵਾਪੀਸੀ ਵੇਲੇ ਕੁਝ ਕੁ ਲੇਟ ਹੋ ਗਏ। ਮਲੋਟ ਸ਼ਹਿਰ ਤੋਂ ਨਿਕਲਦੇ ਹੀ ਥੋੜਾ ਭੁੱਖ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ। ਇੱਕ ਜਣੇ ਨੂੰ

ਨੀ ਕਿੱਥੇ ਲਾ ਆਈ ਇੰਨੇ ਦਿਨ ? ਪਾਰਕ ਚ ਬੈਠੀ ਕਰੀਮ ਰੰਗ ਦੇ ਸੂਟ ਆਲੀ ਮਾਤਾ ਨੇ ਸੁਨਹਿਰੀ ਫਰੇਮ ਵਾਲੀਆਂ ਐਨਕਾਂ ਵਾਲੀ ਸੋਹਣੀ ਜਿਹੀ ਬੀਬੀ ਨੂੰ ਪੁਛਿਆ| ਭੈਣੇ ਮੈ ਤਾਂ ਆਪਣੀਆਂ ਧੀਆਂ ਕੋਲ ਕਨੇਡਾ ਗਈ ਸੀ| ਦੋ ਮਹੀਨੇ ਲਾ ਆਈ| ਹੁਣ ਸਾਲ ਸੋਖਾ ਲੰਘ ਜੂ| ਏਥੇ ਕੱਲੀ ਦਾ ਜੀ ਵੀ

“ਰਮੇਸ਼, ਮੇਰੀ ਵਾਈਫ (ਤੇਰੀ ਅੰਟੀ ਆਖਣ ਦੀ ਬਜਾਇ ਅੰਕਲ ਹਮੇਸ਼ਾ ਮੇਰੀ ਵਾਈਫ ਕਹਿਕੇ ਹੀ ਗੱਲ ਕਰਦੇ) ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਸਟੀਰੀਓ ਲਿਆਉਣ ਬਾਰੇ ਕਹਿ ਰਹੀ ਸੀ। ਅਖੇ ਡਰਾਇੰਗ ਰੂਮ ਵਿੱਚ ਰੱਖਾਂਗੇ। ਮਿਊਜ਼ਿਕ ਭਜਨ ਸੁਣਿਆ ਕਰਾਂਗੇ।” ਅੰਕਲ ਅੰਟੀ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਾਉਣ ਲੱਗੇ। ਸ੍ਰੀ ਯਸ਼ਪਾਲ ਅੰਕਲ ਸਿੰਚਾਈ ਵਿਭਾਗ ਵਿੱਚ ਐਸ ਡੀ ਓੰ ਸਨ

“ਕਾਹਨੂੰ ਭੈਣੇ ਨਿੱਤ ਹੀ ਪੀਕੇ ਆ ਜਾਂਦਾ ਤੀਂਗਾ। ਆਕੇ ਗ੍ਰੇਜੀ ਬੋਲਦਾ। ਤੇ ਭੈਣੇ ਗੱਲ ਗੱਲ ਤੇ ਧੋਲ ਧੱਫਾ ਵੀ ਕਰਦਾ। ਜੁਆਕ ਵੀ ਡਰਦੇ ਅੰਦਰ ਵੜ ਜਾਂਦੇ ਤੀਂਗੇ। ਮੈਂ ਚੁੱਪ ਤੀਂ ਖੌਰੇ ਸੁਧਰ ਜੂ।” “ਅੱਛਾ।” ” ਓਦਣ ਵੀ ਪੀ ਕੇ ਆ ਗਿਆ। ਉਸ ਦਿਨ ਘਰੇ ਦਾਲ ਮੁੱਕੀ ਹੋਈ ਤੀਂ। ਮੈਂ ਰੋਟੀਆਂ

ਵੱਡੇ ਘਰ ਆਲਿਆਂ ਤੇ ਨੰਬਰਦਾਰ ਸਾਹਿਬ ਸਿੰਘ ਦੇ ਘਰ ਮੂਹਰੇ ਬਣੀ ਚੋਰਸ ਡਿੱਗੀ ਤੋਂ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਕੋਈ ਵੀਹ ਵੀਹ ਘੜੇ ਪਾਣੀ ਭਰ ਕੇ ਲਿਆਉਂਦੀ। ਵੈਸੇ ਤਾਂ ਘੁਮਿਆਰੇ ਪਿੰਡ ਇੱਕ ਡਿੱਗੀ ਹੋਰ ਵੀ ਸੀ ਗੁਰੁਦ੍ਵਾਰੇ ਕੋਲ ਗੋਲ ਡਿੱਗੀ। ਕਈ ਵਾਰੀ ਮਹਿਰੇ ਯ ਝਿਊਰ ਵੀ ਘਰੇ ਪਾਣੀ ਪਾ ਜਾਂਦੇ। ਚੋਰਸ ਡਿੱਗੀ ਵਿੱਚ

ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਕਾਲੇ ਦੋਰ ਦੀਆਂ ਕਥਾ ਕਹਾਣੀਆਂ ਅਸੀ ਅਕਸਰ ਨਿੱਤ ਅਖਬਾਰਾਂ ਚ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹਾਂ। ਹੁਣ ਤਾਂ ਕਈ ਪੁਰਾਣੇ ਤੇ ਸੇਵਾਮੁਕਤ ਆਪਣੇ ਦੋਰ ਦੀਆਂ ਚੰਗੀਆਂ ਮੰਦੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਕਜਲਮ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਅਖਬਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਸੁਰਖੀਆਂ ਬਨਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਵੀ ਬਹੁਤ ਧੱਕਾ ਹੋਇਆ ਉਸ ਦੋਰ ਵਿੱਚ ਤੇ ਪੁਲਿਸ ਨੇ ਵੀ

ਸੁੰਦਰਤਾ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਬੇਮਿਸਾਲ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਮਨੁੱਖ ਸੁੰਦਰਤਾ ਦਾ ਦੀਵਾਨਾ ਹੈ। ਸੁੰਦਰਤਾ ਇੱਕ ਗਹਿਣਾ ਹੈ। ਹਰ ਕੋਈ ਸੁੰਦਰ ਹੋਣਾ ਲੋਚਦਾ ਹੈ । ਸੁੰਦਰ ਨੂੰ ਹੀ ਪਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜਦੋ ਕਿਸੇ ਚੋ ਚੋਣ ਕਰਨੀ ਹੋਵੇ ਸੁੰਦਰ ਨੂੰ ਹੀ ਚੁਣਦਾ ਹੈ। ਪ੍ਰੰਤੂ “ਆਲ ਦ ਗਲਿਟਰਸ ਇਜ ਨਾਟ ਗੋਲਡ।” ਹਰ ਚਮਕਣ ਵਾਲੀ

ਸਰਸੇ ਆਰ ਸੀ ਹੋਟਲ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹੀ ਇੱਕ ਰਾਧਾਸਵਾਮੀ ਵੈਸ਼ਨੂੰ ਢਾਬਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਓਹਨਾ ਦੀ ਦਾਲ ਫਰਾਈ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਸਵਾ ਰੁਪਏ ਦੀ ਦਾਲ ਫਰਾਈ ਤੇ ਪੰਝੀ ਪੈਸੇ ਦੀ ਰੋਟੀ। ਪਰ ਗਰੀਬ ਲੋਕ ਪੰਝੀ ਪੈਸੇ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਰੋਟੀ ਤੇ ਉਬਲੀ ਮੁਫ਼ਤ ਵਾਲੀ ਦਾਲ ਹੀ ਖਾਂਦੇ ਸਨ।