Category: Punjabi Story

ਸਾਡੇ ਨੰਦ ਰਾਮ ਨਾ ਦਾ ਇੱਕ ਡਰਾਈਵਰ ਹੁੰਦਾ ਸੀ।ਓਦੋਂ ਘਰ ਦਾ ਕੋਈ ਹੋਰ ਜੀਅ ਕਾਰ ਚਲਾਉਣ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਾਣਦਾ। ਸੋ ਬਾਹਰ ਉਹ ਹੀ ਜਾਂਦਾ ਸਾਡੇ ਨਾਲ । ਅਸੀਂ ਸੁੱਧ ਸ਼ਾਕਾਹਾਰੀ ਖਾਣਾ ਖਾਂਦੇ ਹਾਂ।ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਸਭ ਕੁਝ ਛਕ ਲੈਂਦਾ ਸੀ। ਪਰ ਸਾਨੂੰ ਸ਼ਾਕਾਹਾਰੀ ਯਾਨੀ ਵੈਸ਼ਨੂੰ ਖਾਣਾ ਖਿਵਾਉਣ ਲਈ ਗੱਡੀ ਵੈਸ਼ਨੂੰ ਢਾਬੇ

ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਨਵਾਂ ਸਬਕ ਕਿਥੋਂ ਮਿਲ ਜਾਵੇ। ਗੱਲ ਬਹੁਤੀ ਪੁਰਾਣੀ ਨਹੀਂ। ਮੈਂ ਇੱਕ ਦਿਨ ਸ੍ਰੀ Ved Parkash Bharti ਜੀ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਓਹਨਾ ਦੀ ਰਿਹਾਇਸ਼ ਤੇ ਗਿਆ। ਬਾਹਰ ਰਸੋਈ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੀ ਆਇਆ ਨੂੰ ਨਸੀਅਤ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਮੈਡਮ Chander Kanta Bharti ਮਿਲ ਗਏ। ਓਹਨਾ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਭਾਰਤੀ

ਅੱਜ ਮੇਰਾ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਤਜ਼ੁਰਬਾ ਓਦੋਂ ਫੇਲ ਹੋ ਗਿਆ। ਜਦੋ ਮੇਰੀ ਸ਼ਰੀਕ ਏ ਹਯਾਤ ਦੀ ਪਿਆਰੀ ਭਤੀਜੀ komal ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਪਿਆਰੀ ਸਹੇਲੀ ਮਮਤਾ ਨੇ ਦੀਵਾਲੀ ਦੀਆਂ ਸ਼ੁਭ ਕਾਮਨਾਵਾਂ ਦੇਣ ਲਈ ਅਚਨਚੇਤੀ ਫੇਰੀ ਮਾਰੀ। ਆਪਣੀ ਭੂਆ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਵਰਗੇ ਲੜਾਕੇ ਫੁਫੜ ਪ੍ਰਤੀ ਆਪਣੀ ਸ਼ਰਧਾ ਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਪ੍ਰਕਟ ਕਰਨ ਲਈ ਆਪਣੇ ਹੱਥੀ

ਜਿੰਦਗੀ ਚ ਆਏ ਦੁੱਖ ਹਮੇਸ਼ਾ ਫੋੜੇ ਵਰਗੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਤੇ ਉਸ ਫੋੜੇ ਤੇ ਸਮੇ ਦਾ ਖਰੀਂਡ ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਖਰੀੰਡ ਉਪਰੋਂ ਕਾਲਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਅੰਦਰ ਜ਼ਖਮ ਅਜੇ ਅੱਲਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਜਦੋਂ ਜ਼ਖਮ ਪੂਰੀ ਤਰਾਂ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਖਰੀੰਡ ਆਪਣੇ ਆਪ ਉਤਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਪਰ

ਇੱਕ ਸਰਵੋਤਮ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀ ਕਲ ਕਿੱਥੇ ਗਿਆ ਸੀ ਤੂੰ ? ਚਾਚੇ ਚੇਤ ਰਾਮ ਨੇ ਮਿਲਣ ਆਏ ਭਤੀਜੇ ਸ਼ੋਕੀ ਨੂੰ ਪੁਛਿਆ। ਕਲ੍ਹ ਤਾਂ ਚਾਚਾ ਜੀ ਮੈ ਮੇਸ਼ੇ ਵੀਰਜੀ ਦੀ ਰਿਟਾਇਰਮੈਟ ਪਾਰਟੀ ਤੇ ਗਿਆ ਸੀ। ਸੱਚੀ ਚਾਚਾ ਜੀ ਨਜਾਰਾ ਆ ਗਿਆ। ਸਾਰੇ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਅਫਸਰ ,ਐਕਸੀਅਨ, ਐਸ ਡੀ ਓ ਤੇ ਜੇ ਈ

ਤਿਉਹਾਰਾਂ ਦੇ ਦਿਨ ਚਲ ਰਹੇ ਨੇ ਦਿਵਾਲੀ ਵੀ ਬੜੀ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਨੇੜੇ ਆ ਰਹੀ ਹੈ। ਬਚਪਨ ਦੀਆਂ ਗਲਾਂ ਵੀ ਚੇਤੇ ਆ ਰਹੀਆਂ ਨੇ। ਘਰਾਂ ਦਾ ਲਿਪਣਾ ਪੋਚਣਾਂ ਸੁਰੂ ਹੋ ਜਾਣਾਂ। ਮਾਵਾਂ ਨੇ ਪਾਂਡੂ ਫੇਰਨਾਂ ਘਰਾਂ ਦੀ ਸਫਾਈ ਹੋ ਜਾਣੀ। ਮਿਠਿਆਈ ਲਡੂ ਮਠੀਆਂ ਪਕੌੜੇ ਆਦਿ ਘਰ ਹੀ ਬਣਨੇ। ਖੇਲ ਖਿਲਾਂ ਲਿਆਉਣੀਆਂ

ਸਾਰੇ ਉਸਨੂੰ ਦੀਪੋ ਚਾਚੀ ਆਖਦੇ ਪਰ ਅਸਲ ਵਿਚ ਬੰਗਾਲ ਤੋਂ ਮੁੱਲ ਲਿਆਂਦੀ ਸੀ..ਰੰਗ ਦੀ ਪੱਕੀ ਪਰ ਸੁਭਾਅ ਦੀ ਬੜੀ ਚੰਗੀ..ਹਰ ਕੰਮ ਨੂੰ ਚੁਸਤ ਦਰੁਸਤ..ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਬੜਾ ਨੇਹ ਪਿਆਰ..ਪਰ ਚਾਚਾ ਪੀ ਕੇ ਬੜਾ ਧੱਕਾ ਕਰਦਾ..ਪਹਿਲੀ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰ ਬੜੀ ਲਾਹ ਪਾਹ ਕਰਦਾ..ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਕੁਦੇਸਣ ਆਖ ਬੁਲਾਉਂਦਾ..ਅੱਗਿਓਂ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਸਹਿ ਲੈਂਦੀ..! ਇੱਕ ਦਿਨ

#ਨਾਮਚਰਚਾ ਘਰ ਡੱਬਵਾਲੀ(ਸੱਚ ਕੰਟੀਨ) ਵਿਖੇ ਲਗਾਏ ਗਏ ਖੂਨਦਾਨ ਕੈਂਪ ਵਿੱਚ ਸ਼ਿਰਕਤ ਕਰਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ। ਬਾਪੂ ਮੱਘਰ ਸਿੰਘ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਬਲੱਡ ਸੈਂਟਰ ਵੱਲੋਂ ਲਗਾਏ ਗਏ ਇਸ ਕੈਂਪ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਬਲਾਕ ਡੱਬਵਾਲੀ ਦੀ ਸਾਧ ਸੰਗਤ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਖੂਨਦਾਨੀਆਂ ਦੀ ਲੰਬੀ ਲਾਈਨ ਵੇਖਕੇ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅੰਕੜਾ ਸੋ ਤੋਂ ਪਾਰ ਜਾਵੇਗਾ। ਇਸ

ਮੇਰੇ ਪੱਕਾ ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਕਿ ਮੈਂ ਆਪੇ ਨਹਾਉਣਾ ਕਦੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। ਪਰ ਇੰਨਾ ਯਾਦ ਹੈ ਕਿ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਮੈਨੂੰ ਨੁਹਾਉਂਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਕਿਵੇਂ ਉਹ ਖੇਡਦੇ ਨੂੰ ਫੜ੍ਹਦੀ ਯ ਸਕੂਲੋਂ ਲੇਟ ਹੋਣ ਦਾ ਕਹਿਕੇ ਜ਼ਬਰਦਸਤੀ ਨੁਹਾਉਂਦੀ। ਨਹਾਉਣ ਵੇਲੇ ਧੋਲ ਧੱਫਾ ਤਾਂ ਹੁੰਦਾ ਹੀ ਸੀ। ਨੰਗੇ ਪਿੰਡੇ ਤੇ ਵੱਜਦੇ ਦੀ ਪੀੜ ਵੀ

ਜਿੱਥੇ ਅੱਜ ਦਿਵਾਲੀ ਵਰਗਾ ਪਵਿੱਤਰ ਤਿਉਹਾਰ ਹੈ ਉਥੇ ਹੀ ਅੱਜ ਲੰਬੇ ਲਾਰਿਆਂ ਤੋਂ ਬਾਦ ਐਨਜੀਓ #ਆਪਣੇ ਦੇ ਐਕਟਿਵ ਮੈਂਬਰ ਤੇ ਬਠਿੰਡਾ ਵਿੱਚ ਫ਼ੂਡ ਸਪਲਾਈ ਪੰਜਾਬ ਚ ਇੰਸਪੈਕਟਰ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਸ੍ਰੀ ਨਵਦੀਪ ਚਲਾਣਾ ਨਾਲ ਰੂ ਬ ਰੂ ਹੋਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ। ਕੌਫ਼ੀ ਦੇ ਕੱਪ ਤੇ ਹੋਈ ਇਸ ਗੁਫ਼ਤਗੂ ਵਿੱਚ ਸਮਾਜ