Category: Punjabi Story

ਮੇਰੀ ਹੋਮ ਮਿਨਸਟਰ ਦੀ ਸਹੇਲੀ ਜਸਵੀਰ ਕੌਰ ਪੀ ਟੀ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਦਾ ਵਿਆਹ ਸੀ ਤੇ ਅਸੀਂ ਆਦਤਨ ਰੁੱਸ ਗਏ। ਪਰ ਸਦਕੇ ਜਾਈਏ ਉਸਦੇ ਜੋ ਅੱਜ ਆਕੇ ਸਾਨੂੰ ਮਨਾ ਗਈ। ਮੈਡਮ ਨੂੰ ਵਧੀਆ ਸੂਟ ਦੇਕੇ ਗਈ । ਪਰ ਭਾਈ ਓਹ ਬਾਹਲੀ ਸਿਆਣੀ ਬਗੀ ਮੈਨੂ ਵੀ ਰੁੰਗੇ ਝੁੰਗੇ ਚ ਡੱਬੀਆਂ ਵਾਲਾ ਖੇਸ

ਅੱਜ ਸਵੇਰੇ ਸਵੇਰੇ ਤਰੋਤਾਜ਼ਾ ਚਿੱਤ ਹੋਏ Avtar Singh Gujarat ਨੇ ਉੱਤਮ ਵਿਚਾਰ ਦਿੱਤੇ ਹਨ। ਉਸੇ ਲੜ੍ਹੀ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਉਂਦਿਆਂ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਖਿਆਲ ਆਇਆ ਕਿ ਸੱਭਿਅਕ ਸਮਾਜ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਕਪੜੇ ਪਾਉਣੇ ਤੇ ਨੰਗੇਜ ਕੱਜਣਾ ਇੱਕ ਬੰਧਣ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ। ਮਨੁੱਖ ਸਭਿਅਤਾ ਦੇ ਨਾਮ ਤੇ ਜਕੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਕੁਦਰਤੀ ਕਿਰਿਆਵਾਂ ਨੂੰ

ਸ਼ਾਇਦ 2013 ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਭਤੀਜੇ ਦੀ ਗੁਰਦੇ ਚ ਪੱਥਰੀ ਦਾ ਅਪ੍ਰੇਸ਼ਨ ਬਠਿੰਡਾ ਦੇ ਚਾਹਲ ਹਸਪਤਾਲ ਤੋਂ ਕਰਵਾਇਆ। ਦੋ ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚ ਰਹੇ। ਓਥੇ ਵਾਪਰੇ ਘਟਨਾਕ੍ਰਮ ਨੂੰ ਸਰਵੋਤਮ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀ ਦਾ ਰੂਪ ਦਿੱਤਾ। —_––——— ਪੈਂਡੂ ਜੇਹਾ ਨਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ -0- “ਕਾਹਦਾ ਅਪ੍ਰੇਸ਼ਨ ਕਰਵਾਇਆ ਹੈ ਵੀਰੇ ਤੂੰ? “ਪੱਥਰੀ ਦਾ।ਮੈ

ਇਹ ਪੁੱਠੇ ਰਿਵਾਜ ਹਨ। ਇੱਕ ਔਰਤ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਦੋ ਤਿਹਾਈ ਹਿੱਸਾ ਆਪਣੇ ਸੋਹਰੇ ਘਰ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਉਸਨੂੰ ਕਫ਼ਨ ਨਸੀਬ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ । ਮੈ 2012 ਵਿੱਚ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਨਾਲ ਇਸ ਬਾਰੇ ਚਰਚਾ ਕੀਤੀ। ਉਸਨੇ ਸਹਿਮਤੀ ਦੇ ਦਿੱਤੀ। ਫਿਰ ਜਦੋ 16 ਫਰਬਰੀ 2012 ਨੂੰ ਜਦੋਂ ਮੇਰੇ ਮਾਤਾ ਜੀ

ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਰਹਿੰਦਿਆ ਅਸੀਂ ਘਰੇ ਇੱਕ ਮੱਝ ਰੱਖੀ ਹੋਈ ਸੀ ਤਾਂਕਿ ਦੁੱਧ ਘਿਓ ਘਰ ਦਾ ਹੋਵੇ। ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਹੀ ਮੱਝ ਦੀ ਸੇਵਾ ਸੰਭਾਲ ਕਰਿਆ ਕਰਦੀ ਸੀ। ਮੈ ਸਾਇਕਲ ਤੇ ਜਾਕੇ ਖੇਤੋਂ ਪੱਠੇ ਲਿਆਉਂਦਾ। ਕਦੇ ਕਦੇ ਕੰਮ ਵਾਲੀ ਬੀਬੀ ਮਸ਼ੀਨ ਤੇ ਪੱਠੇ ਕੁਤਰਨ ਵਿਚ ਸਾਡੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਦੀ। ਉਦੋਂ ਦੁੱਧ ਵੇਚਣ ਨੂੰ

“ਹਾਂਜੀ ਕਿੰਨੇ ਨੰਬਰ ਦੇ ਜਾਣਾ ਹੈ ਤੁਸੀਂ।” ਸ਼ੀਸ਼ ਮਹਿਲ ਦੇ ਦੋ ਨੰਬਰ ਪਾਰਕ ਕੋਲ੍ਹ ਖੜ੍ਹੇ ਅੱਧਖੜ ਜਿਹੀ ਉਮਰ ਦੇ ਜੋੜੇ ਨੂੰ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਜਿਹਾ ਵੇਖਕੇ ਮੈਂ ਗੱਡੀ ਰੋਕਕੇ ਪੁੱਛਿਆ। ਅਸੀਂ ਦੋਨੋਂ ਪੋਤੀ ਨੂੰ ਨਾਲ ਲੈਕੇ ਨਾਲਦੀ ਮਾਰਕੀਟ ਤੋਂ ਫਰੂਟ ਲੈਣ ਚੱਲੇ ਸੀ। “ਆਹ ਤੁਸੀਂ ਗੱਲ ਕਰ ਲਵੋ ਜੀ।” ਚਿੱਟੇ ਕੁੜਤੇ ਪਜਾਮੇ

1984_85 ਚ ਜਦੋਂ ਮੇਰੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦੀ ਗੱਲ ਚੱਲੀ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਸਹੁਰੇ ਪਿੰਡ ਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਬਾਹਰ ਆਈ। ਕਈਆਂ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਕਮੀ ਮੰਨਿਆ। ਅਸੀਂ 1975 ਚ #ਘੁਮਿਆਰਾ ਛੱਡਕੇ #ਮੰਡੀ_ਡੱਬਵਾਲੀ ਆ ਗਏ ਸੀ। ਪਰ ਓਹ 1985 ਤੱਕ ਮਹਿਮੇ ਸਰਕਾਰੀ ਹੀ ਬੈਠੇ ਸਨ। ਖੈਰ ਸੰਯੋਗ ਪ੍ਰਬਲ ਸਨ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਪਿੰਡ

26 ਅਕਤੂਬਰ 2014 ਦੇ ਸਚ ਕਹੂੰ ਪੰਜਾਬੀ ਚ ਛਪੀ ਮੇਰੀ ਕਹਾਨੀ ਮੈਂ ਕੋਠੀ ਆ ਕੇ ਮੂਹਰਲਾ ਗੇਟ ਖੋਲਿਆ ।ਕਾਰ ਪਾਰਕ ਕੀਤੀ ਤੇ ਕਮਰੇ ਦਾ ਤਾਲਾ ਖੋਲਿਆ। ਕਿਉਂਕਿ ਜਾਂਦਾ ਚਾਬੀ ਮੈਂ ਨਾਲ ਹੀ ਲੈ ਗਿਆ ਸੀ ਪਤਾ ਨਹੀ ਕਿੰਨੇ ਵੱਜ ਜਾਣਗੇ ਉਥੇ। ਫਿਰ ਦੂਜਿਆਂ ਦੀ ਨੀਂਦ ਕਿਉਂ ਖਰਾਬ ਕਰਨੀ ਹੈ। ਕਪੜੇ

ਬੱਸ ਚੱਲ ਹੀ ਪਈ, ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਤੋਂ ਬੈਠਿਆ ਤਾਂ ਸਿੱਧੀ ਬਰਨਾਲੇ ਦੀ ਬੱਸ ਹੀ ਸੀ ਪਰ ਸੰਗਰੂਰ ਆਕੇ ਇਹ ਜੀਅ ਲਾ ਕੇ ਖੜ੍ਹ ਗਈ, ਪੂਰੇ ਦਸ ਮਿੰਟ ਦਾ ਸਟੋਪੇਜ। ਬੱਸ ਦੇ ਚੱਲਣ ਨਾਲ ਹਲਕਾ ਜਿਹਾ ਹਵਾ ਦਾ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਆਇਆ। ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਦੀ ਸੀਟ ‘ਤੇ ਖਿੜਕੀ ਵੱਲ ਬੈਠੀ ਸਵਾਰੀ ਊਂਘ ਰਹੀ ਹੈ

ਨਸ਼ਾ ਕੋਈ ਵੀ ਹੋਵੇ ਮਾੜਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।ਆਜ਼ਾਦੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਫੀਮ ਤੇ ਪੋਸਤ ਨੇ ਬਹੁਤ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਜਮੀਨਾ ਵਿਕਾ ਦਿੱਤੀਆਂ ਸੀ ਬੜੇ ਘਰ ਪੱਟ ਦਿੱਤੇ ਸੀ।ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਅਮਲੀ ਛੜੇ ਰਹਿ ਗਏ ਸੀ।ਤਾਂ ਹੀ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ opium act ਰੱਦ ਕਰਕੇ NDPS act ਬਣਾਉਣਾ ਪਿਆ ਸੀ।ਪੰਜਾਬੀ ਜੁਗਤਾਂ ਕਰਨ ਚ ਮਾਹਰ ਹੁੰਦੇ ਨੇ।ਨਸ਼ੇ ਨੂੰ