Category: Punjabi Story

ਪਿਤਾ ਦਿਵਸ ਤੇ ਪਾਪਾ ਜੀ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ। ਜ਼ੀਰੋ ਤੋਂ ਜਿੰਦਗੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਵਾਲੇ। ਪਿਆਰੇ ਪਾਪਾ ਜੀਓ। ਮਾਂ ਦੀ ਬੁੱਕਲ ਦੀ ਨਿੱਘ ਤੋੰ ਵਾਂਝੇ ਭੂਆ ਭੈਣਾਂ ਦੀਆਂ ਝਿੜਕਾਂ ਖਾ ਕੇ ਮੀਟ੍ਰਿਕ ਪ੍ਰਭਾਕਰ ਕਰਕੇ ਨੌਕਰੀ ਪਟਵਾਰੀ ਕਨੂੰਗੋਈ ਤੇ ਤਹਿਸੀਲ ਦਾਰੀ। ਜਿਹੇ ਮੁਕਾਮ ਹਾਸਿਲ ਕਰਨਾ। ਤੁਹਾਡੀ ਹਿੰਮਤ ਹੌਸਲੇ ਮੇਹਨਤ ਲਗਨ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਹੀ

ਸੇਵਾ ਮੁਕਤੀ ਤੋਂ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਕੋਈ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਕਰਨ ਨੂੰ। ਜੋ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਕੰਮ ਕਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਆਦਤ ਜੋ ਪੈ ਗਈ ਵੇਹਲੀਆਂ ਖਾਣ ਦੀ। ਸਵੇਰੇ ਮੰਜਾ ਛੱਡਣ ਵਿੱਚ ਅਕਸਰ ਲੇਟ ਹੋ ਜਾਈਦਾ ਹੈ। ਕਿਉਂਕਿ ਰਾਤ ਨੂੰ ਦੇਰੀ ਨਾਲ ਸੌਂਦਾ ਹਾਂ। ਫਿਰ ਰਫ਼ਾ ਹਾਜਤ ਤੋਂ ਬਾਦ ਸ਼ੇਵ ਤੇ ਫਿਰ

ਪਾਪਾ ਜੀ। ਮਿਸ ਯੂ।। ਫਾਦਰ ਡੇ ਯਾਨੀ ਬਾਪੂ ਦਿਵਸ ਗੱਲ ਯਾਦ ਆ ਗਈ। ਮੈਂ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦਾ ਸੀ। ਸ਼ਾਇਦ ਬੀਂ ਕਾਮ ਪਹਿਲੇ ਸਾਲ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਸਲਾਨਾ ਪੇਪਰ ਕੁਝ ਮਾੜਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਫੇਲ ਹੋਣ ਦਾ ਖ਼ਤਰਾ ਸਿਰ ਤੇ ਮੰਡਰਾਉਂਣ ਲੱਗਿਆ। ਪੇਪਰਾਂ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕਰਨ ਲਈ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਜਾਣ ਦਾ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਬਣਾਇਆ।

#ਇਹੋ_ਜਿਹਾ_ਹੀ_ਹੋਊ_ਕੈਨੇਡਾ। ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬਣੀਆਂ ਅਪਰੂਵਡ ਕਲੋਨੀਆਂ ਦਾ ਮਾਹੌਲ ਆਮ ਮੋਹੱਲਿਆਂ, ਕਲੋਨੀਆਂ, ਬਸਤੀਆਂ ਨਾਲੋਂ ਵੱਖਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਬਾਹਰਲੇ ਮੁਲਕਾਂ ਵਰਗਾ। ਪਿਛਲੇ ਲਗਭਗ ਇੱਕ ਸਾਲ ਤੋਂ ਬਠਿੰਡਾ ਦੀ ਸ਼ੀਸ਼ ਮਹਿਲ ਕਲੋਨੀ ਚ ਮੇਰਾ ਆਸ਼ਰਮ ਹੈ। ਬਠਿੰਡਾ ਵਿੱਚ ਹੀ ਇਸ ਤਰਾਂ ਦੀਆਂ ਕਈ ਹੋਰ ਵੀ ਪੋਸ਼ ਕਲੋਨੀਆਂ ਹਨ। ਇਥੋਂ ਦੇ ਲੋਕ ਸਭ ਤੋਂ

ਇਹ 1980 ਦੇ ਨੇੜੇ ਤੇੜੇ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਦੋਸਤ Vijay Sethi ਦੇ ਦੋਨੋ ਵੱਡੇ ਜੀਜੇ ਡੱਬਵਾਲੀ ਆਏ ਮਿਲਣ ਆਏ ਹੋਏ ਸਨ। ਮੇਰੀ ਮਾਸੀ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਤੇ ਮੇਰਾ ਖਾਸ ਦੋਸਤ Ramchand Sethi ਵੀ ਆਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਨੇੜੇ ਤੇੜੇ ਘੁਮਾਉਣ ਦੇ ਇਰਾਦੇ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਡੱਬਵਾਲੀ ਤੋਂ ਕੋਈਂ ਅਠਾਰਾਂ ਵੀਹ

“149 ਮਾਡਲ ਟਾਊਨਂ ਕਹਿਕੇ ਉਹ ਝੱਟ ਰਿਕਸ਼ੇ ਤੇ ਬੈਠ ਗਈ। ਹੱਥਲਾ ਬੈਗ ਉਸ ਨੇ ਨਾਲ ਸੀਟ ਤੇ ਹੀ ਰੱਖ ਲਿਆ। ਬੈਗ ਵਿੱਚ ਵੀ ਕੀ ਹੋਣਾ ਸੀ ਓਹੀ ਪਾਣੀ ਦੀ ਬੋਤਲ, ਕਾਗਜ ਵਿੱਚ ਵਲੇਟੀਆਂ ਦੋ ਪਰੋਠੀਆਂ, ਲੇਡੀਜ ਪਰਸ, ਰੁਮਾਲ ਤੇ ਮੋਬਾਇਲ ਫੋਨ।ਉਹ ਅਕਸਰ ਹੀ ਇੱਦਾਂ ਹੀ ਕਰਦੀ ਸੀ ਜਦੋ ਵੀ ਉਹ

ਜੀ ਤੁਸੀਂ ਹੁਣ ਰਿਟਾਇਰ ਹੋ ਗਏ। ਹੁਣ ਕਾਰ ਜੀਪ ਨਾ ਚਲਾਇਆ ਕਰੋ। ਕੋਈ ਹਾਦਸਾ ਨਾ ਹੋਜੇ। ਅੰਟੀ ਨੇ ਡਰਦੀ ਹੋਈ ਨੇ ਅੰਕਲ ਯਸ਼ਪਾਲ ਐਂਗਰਿਸ਼ ਨੂੰ ਕਿਹਾ। ਅੰਕਲ ਹਾਲ ਹੀ ਵਿੱਚ ਸਿੰਚਾਈ ਵਿਭਾਗ ਤੋਂ ਐਸ ਡੀ ਓੰ ਦੀ ਪੋਸਟ ਤੋਂ ਰਿਟਾਇਰ ਹੋਏ ਸਨ। ਪਰ ਅੰਕਲ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਕਾਰ ਜੀਪ

“ਟਰਿੰਨ ਟਰਿੰਨ ਟਰਿੰਨ।” 2.40 ਤੇ ਸਿਖਰ ਦੁਪਹਿਰੇ ਡੋਰ ਬੈੱਲ ਵੱਜਦੀ ਹੈ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਦਾ ਪਰਦਾ ਸਰਕਾਕੇ ਦੇਖਦਾ ਹਾਂ। ਬਾਹਰ ਸਿਲੰਡਰ ਵਾਲਾ ਖੜਾ ਸੀ ਸਿਲੰਡਰ ਚੁੱਕੀ। ਮੈਂ ਬੈਡ ਤੋਂ ਉੱਠਦਾ ਹਾਂ ਚੱਪਲ ਪਾਕੇ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੋਲ੍ਹਦਾ ਹਾਂ। “ਕਿੱਥੇ ਰੱਖਣਾ ਹੈ ਬਾਊ ਜੀ।” ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਪੁੱਛਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਪੌੜੀਆਂ ਹੇਠਲੀ ਅਲਮਾਰੀ ਖੋਲ੍ਹ

ਸੁਮਨ ਨੂੰ ਬਹਾਨੇ ਨਾਲ ਸਕੂਲ ਬੁਲਾਇਆ ਗਿਆ। ਨਾਲ ਹੀ ਦੀਪਕ ਨੂੰ ਤਾਕੀਦ ਕੀਤੀ ਗਈ ਕਿ ਉਸ ਨਾਲ ਫੋਨ ਤੇ ਇਸ ਬਾਰੇ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਾ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇ। ਸੀਨੀਅਰ ਅਧਿਆਪਕ ਆਪ ਹੀ ਉਸ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰ ਲਏਗੀ ।ਦੀਪਕ ਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਜਿਵੇਂ ਲੱਡੂ ਫੁੱਟ ਰਹੇ ਹੋਣ। ਅੱਜ ਉਹ ਨਵੀਂ ਕਮੀਜ਼ ਪੈਂਟ

ਬਿਠਾ ਕੇ ਪੁੱਛਿਆ ਗਿਆ ਤਾਂ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਪਿਛਲੇ ਇੱਕ ਮਹੀਨੇ ਤੋਂ ਦੀਪਕ ਜੀ ਲੰਬੀਆਂ ਫੋਨ ਕਾਲਾਂ ਤੇ ਵਿਅਸਤ ਸਨ ।ਇਕ ਕੁੜੀ ਸਕੂਲ ਦੇ ਲੈਂਡਲਾਈਨ ਨੰਬਰ ਤੇ ਫੋਨ ਕਰਦੀ ਤੇ ਦੋਵੇਂ ਘੰਟਿਆਂ ਬੱਧੀ ਆਪਣੇ ਸੁਨਹਿਰੀ ਭਵਿੱਖ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਬੁਣਦੇ ਰਹਿੰਦੇ। ” ਪਰ ਹੁਣ ਤੇਰਾ ਮੂੰਹ ਕਿਉਂ ਉਤਰਿਆ ਹੋਇਆ ? ਕੁੜੀ ਦੇ