Category: Punjabi Story

ਥਾਣੇ ਵਿੱਚ ਵਾਪਰੀ ਇੱਕ ਸੱਚੀ ਘਟਨਾ ਦੇ ਅਧਾਰਿਤ ਕਹਾਣੀ ‘ ਇੱਕ ਮਾਂ ਇਹ ਵੀ ਸੀ ‘ – ਜਗਤਾਰ ਸਿੰਘ ਹਿੱਸੋਵਾਲ —————————————————————— ਉਹ ਪ੍ਰਵਾਸੀ ਮਜ਼ਦੂਰ ਜਦੋਂ ਵੀ ਦਫਤਰ ਆਉਂਦਾ, ਜੁੱਤੀ ਬਾਹਰ ਲਾਹ ਕੇ ਆਉਂਦਾ ਤੇ ਬੜਾ ਹੀ ਨਿਮਾਣਾ ਜਿਹਾ ਹੋ ਹੱਥ ਜੋੜ ਕੇ ਕਹਿੰਦਾ, “ਬੱਚੇ ਸ਼ੁਭਾ ਸ਼ਾਮ ਰੋਤੇ ਰਹਿਤੇ ਹੈਂ। ਖਾਨਾ

ਪੱਗ ਦੀ ਪੂਣੀ ਵੇਲੇ ਆਖਰੀ ਲੜ ਵਿਚ ਦਿੱਤੀ ਪਿੰਨ ਕੱਢ ਲਾਗੇ ਪਰਦੇ ਦੀ ਨੁੱਕਰ ਵਿਚ ਟੰਗ ਦੇਣੀ ਇਹਨਾ ਦੀ ਪੂਰਾਣੀ ਆਦਤ ਸੀ! ਪੇਚਾਂ ਨਾਲ ਜੂਝਦੇ ਹੋਇਆਂ ਨੂੰ ਪਰਦੇ ਤੇ ਲਾਈਆਂ ਪਿੰਨਾ ਦਾ ਚੇਤਾ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਮੁੜ ਨਵੀਂ ਕੱਢ ਵਰਤ ਲੈਂਦੇ..ਪੂਰਾਣੀ ਓਥੇ ਹੀ ਲੱਗੀ ਰਹਿ ਜਾਂਦੀ! ਇਹੀ ਆਦਤ ਅਕਸਰ ਹੀ

ਉਹ “ਉੱਚਾ ਸੁਣਨ ਵਾਲਿਆਂ ਵਾਲੀ ਮਸ਼ੀਨ” ਵੇਚਣ ਵਾਲੇ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਅੰਦਰ ਵੜ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗਾ ਕਿੰਨੇ ਕਿੰਨੇ ਦੀ ਹੈ? ਅੱਗੋਂ ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਆਹ ਚਾਰ ਹਜਾਰ ਦੀ..ਆਹ ਤਿੰਨ ਦੀ..ਆਹ ਹਜਾਰ ਦੀ! ਕਹਿੰਦਾ ਕੋਈ ਸਸਤੀ ਜਿਹੀ ਵਿਖਾ..ਏਨਾ ਬਜਟ ਹੈਨੀ! ਅਖ਼ੇ ਆਹ ਵੀਹਾਂ ਦੀ ਲੈ ਜਾ ਫੇਰ..ਪੰਜਾਬੋਂ ਆਏ ਇਹ ਮਸ਼ੀਨ ਬਹੁਤ ਲੈਂਦੇ..! ਪੁੱਛਦਾ ਆਹ

ਭਾਪਾ ਜੀ ਮਹੀਨੇ ਤੋਂ ਬਿਮਾਰ ਸਨ..ਬੀਜੀ ਕਿੰਨੇ ਸੁਨੇਹੇ ਘੱਲੇ..ਮਿਲ ਜਾ ਦਿਲ ਹੋਰ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ..ਮੈਂ ਟਾਲਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸਾਂ..ਅਗਲੇ ਹਫਤੇ ਇੱਕਠੀਆਂ ਤਿੰਨ ਛੁੱਟੀਆਂ ਨੇ..ਓਦੋਂ ਇੱਕੋ ਵੇਰ ਹੀ ਰਹਿ ਆਵਾਂਗਾ..! ਜਾਣ ਤੋਂ ਐਨ ਇੱਕ ਦਿਨ ਪਹਿਲੋਂ ਸਕੂਟਰ ਸਲਿੱਪ ਕਰ ਗਿਆ..ਗੁੱਟ ਦੀ ਹੱਡੀ ਕ੍ਰੈਕ ਹੋ ਗਈ..ਪਲਸਤਰ ਲੌਣਾ ਪੈ ਗਿਆ..! ਕਿਸੇ ਪਿੰਡ ਸੁਨੇਹਾ ਘੱਲ

ਮਲਕੀਤ ਸਿਉਂ ਕੇ ਘਰ ਅੱਜ ਤੀਜੀ ਪੰਚਾਇਤ ਸੀ ,, ਕਲੇਸ਼ ਰਾਤ ਦਾ ਹੀ ਪਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ,, ਫੋਨ ਖੜਕ ਰਹੇ ਸਨ ,,, ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਤੋਂ ਦੂਰ ਹੋ ਫੋਨਾਂ ਤੇ ਕਾਨਾਫੂਸੀ ਹੋ ਰਹੀ ,,,, ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਦੇ ਹੰਝੂ ਮੁੱਕ ਨਹੀਂ ਸੁੱਕ ਗਏ ਸਨ ,,,, ਅੱਖਾਂ ਥੱਲੇ ਕਾਲੇ ਹੋਏ ਘੇਰੇ ਅੰਦਰਲੀ ਡੂੰਘੀ ਮਾਨਸਿਕ

ਅਚਾਨਕ ਫੋਨ ਦੀ ਘੰਟੀ ਵੱਜੀ..ਬੀਜੀ ਦਾ ਸੀ..! ਓਸੇ ਵੇਲੇ ਅੱਖੀਆਂ ਪੂੰਝੀਆਂ..ਨੱਕ ਵੀ ਸਾਫ ਕੀਤਾ..ਅਵਾਜ ਦੇ ਹਾਵ ਭਾਵ ਬਦਲ ਹਰੇ ਬਟਨ ਤੇ ਉਂਗਲ ਦੱਬ ਦਿੱਤੀ..! ਅੱਗਿਓਂ ਆਖਣ ਲੱਗੀ..”ਧੀਏ ਹਾਲ ਬਜਾਰ ਆਈ ਸਾਂ..ਸੋਚਿਆ ਤੇਰੇ ਵੱਲ ਵੀ ਹੁੰਦੀ ਜਾਵਾਂ”! ਛੇਤੀ ਨਾਲ ਪੁੱਛਿਆ “ਕਿੰਨੀ ਦੇਰ ਲੱਗੂ ਤੁਹਾਨੂੰ..? ਅੱਧਾ ਘੰਟਾ ਲੱਗ ਜਾਣਾ..! ਸ਼ੁਕਰ ਕੀਤਾ ਅਜੇ

ਜੱਟ ਦੀ ਬਿੱਲੀ ਨੂੰ ਕੀਮਤੀ ਕੌਲੇ ਵਿਚ ਦੁੱਧ ਪੀਂਦੀ ਵੇਖ ਵਿਓਪਾਰੀ ਸੋਚਣ ਲੱਗਾ ਜੇ ਸਿੱਧੀ ਕੌਲੇ ਦੀ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਜੱਟ ਨੂੰ ਸ਼ੱਕ ਪੈ ਜਾਣਾ..ਸੋ ਗੱਲ ਬਿੱਲੀ ਤੋਂ ਹੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਹਾਂ..! ਪਹਿਲੋਂ ਢੇਰ ਸਾਰੀਆਂ ਸਿਫਤਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਮਗਤੋਂ ਹੌਲੀ ਜਿਹੀ ਬਿੱਲੀ ਦਾ ਸੌਦਾ ਮਾਰ ਲਿਆ..! ਬਹਾਨੇ ਜਿਹੇ ਨਾਲ ਅਗਲੇ ਦਿਨ

ਵਾਹਵਾ ਪੁਰਾਣੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਪੰਜਾਬ ਰੋਡਵੇਜ਼ ਤਰਨਤਾਰਨ ਡੀਪੂ ਵਿਚ ਇਕ ਭਜਨਾ ਨਾਂ ਦਾ ਡਰਾਈਵਰ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਉਹ ਭਲੇ ਵੇਲੇ ਦਾ ਡਰਾਈਵਰ ਭਰਤੀ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਤਰਨਤਾਰਨ ਦੇ ਨੇੜਲੇ ਪਿੰਡਾਂ ਕਸਬਿਆਂ ਵਿਚ ਉਹ ਚੱਲਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਤਰਨਤਾਰਨ ਤੋਂ ਜੰਡਿਆਲਾ ਗੁਰੁ ਤੇ ਕਦੇ ਪੱਟੀ, ਕਦੇ ਮੁੰਡਾਪਿੰਡ – ਜਾਮਾਰਾਇ ਆਦਿ ਪਿੰਡਾਂ ਨੂੰ ਉਹ 🚌

ਇਹ ਗੱਲ 1976-77 ਦੀ ਹੈ । ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਹੀ ਸਰਕਾਰੀ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਨੌਵੀਂ ਕਲਾਸ ਵਿਚ ਪੜ੍ਹਦੇ ਸਾਂ।ਸਾਡਾ ਪੀਅਰਡ ਵਹਿਲਾ ਸੀ ਸਾਰੀ ਕਲਾਸ ਹੀ ਸ਼ਰਾਰਤਾਂ ਕਰਨ ਲਗ ਪਈ।ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਲਟੈਣ ਵਾਂਗੂ ਇਕ ਮੋਟਾ ਜਿਹਾ ਥੋੜਾ ਨੀਵਾਂ ਕਰਕੇ ਗਾਡਰ ਪਾਇਆ ਹੋਈਆ ਸੀ।ਇਕ ਮੁੰਡਾ ਪੜ੍ਹਨ ਵਾਲੇ ਬੈਂਚ(ਡਿਸਕ) ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਉਸ ਗਾਡਰ

ਉਹ ਤਿੰਨ ਭੈਣ ਭਰਾਵਾਂ ਵਿਚੋਂ ਸਬ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਸੀ ਜਦੋਂ ਬੇਬੇ ਮੁੱਕ ਗਈ..! ਆਂਢ ਗਵਾਂਢ ਕਦੇ ਕਦੇ ਰੋਟੀ ਦੇ ਜਾਇਆ ਕਰਦਾ..ਫੇਰ ਆਪ ਹੀ ਪਕਾਉਣੀ ਪੈਂਦੀ..ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਵੀ ਹਮਦਰਦੀ ਦਾ ਦਰਿਆ ਸੁੱਕਦਿਆਂ ਹੀ ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਕੰਮਾਂ ਧੰਦਿਆਂ ਵਿਚ ਰੁਝ ਗਏ..! ਬਾਪ ਤਿਰਲੋਕ ਸਿੰਘ..ਲੱਤ ਵਿਚ ਨੁਕਸ..ਦੋਵੇਂ ਪਿਓ ਪੁੱਤ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਰੋਟੀ ਟੁੱਕ ਪਕਾਉਂਦੇ