Category: Punjabi Story

ਓਦੋਂ ਅਸੀਂ ਪੰਦਰਾਂ ਪੈਸੇ ਦਾ ਪਾਈਆ ਦੁੱਧ ਕਿਸੇ ਹੱਟੀ ਤੋਂ ਲਿਆਉਂਦੇ। ਪਤਾ ਣੀ ਕਿਸੇ ਘਰੋਂ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਲਿਆਉਂਦੇ। ਜਾਂ ਸਾਈਕਲ ਵਾਲੇ ਦੋਧੀ ਤੋਂ ਲੈਂਦੇ। ਸਾਰੇ ਹੱਟੀਆਂ ਵਾਲੇ ਦੁੱਧ ਵੇਚਦੇ ਸਨ। ਬਹੁਤੇ ਵਾਰੀ ਸਾਨੂੰ ਦੁੱਧ ਬਾਬੇ ਤਾਰੀ ਦੀ ਹੱਟੀ ਤੋਂ ਹੀ ਮਿਲਦਾ। ਚਾਚੀ ਦੁਰਗਾ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਘਰੇ। ਉਹ ਦੁੱਧ ਪਾਉਂਦੀ।

ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਕਾਲਜ ਕਿੱਲਿਆਂਵਾਲੀ ਵਾਲੀ ਵਿਚ ਬਿਤਾਏ ਸਮੇਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਤਾਂ ਕਈ ਚੇਹਰੇ ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਮੂਹਰੇ ਘੁੰਮ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਕਾਲਜ ਦਾ ਹੈਡ ਕਲਰਕ ਸ੍ਰੀ ਟੀ ਸੀ ਨਰੂਲਾ, ਟਾਈਪਿਸਟ ਸ਼ਗਨ ਲਾਲ ਸੇਠੀ ਤੇ ਜਗਦੇਵ ਸਿੰਘ ਫੀਸ ਕਲਰਕ, ਭੋਲਾ ਸਿੰਘ ਸੇਵਾਦਾਰ ਬਹੁਤ ਯਾਦ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਕੇਰਾਂ ਅਸੀਂ ਇੱਕ

“ਮਾਸਟਰ ਜੀ ਵਧਾਈਆਂ ਹੋਣ ਤੁਸੀ ਦਾਦਾ ਬਣ ਗਏ। ਡਾਕਟਰ ਸਾਹਿਬਾਂ ਨੇ ਨੰਨੀ ਜਿਹੀ ਬੇਟੀ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।’ ਨਰਸ ਨੇ ਆਕੇ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸਿਆ। ਇਹ ਮੇਰੇ ਡਾਕਟਰ ਬੇਟੇ ਦਾ ਆਪਣਾ ਹੀ ਹਸਪਤਾਲ ਸੀ ਤੇ ਮੇਰੀ ਨੂੰਹ ਦਾ ਇਹ ਪਹਿਲਾ ਬੱਚਾ ਸੀ ਸਾਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਤੇ ਸਟਾਫ ਖੁਸ਼ ਸੀ। ਚਿਹਰਾ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਵੀ

ਪਿੜਾਂ ਵਿਚ ਕੈਂਚੀ ਸਾਈਕਲ ਚਲਾਉਂਦੇ ਦੀ ਮੇਰੀ ਲੱਤ ਟੁੱਟ ਗਈ। ਓਦੋਂ ਹੱਡੀ ਟੁੱਟਣ ਤੇ ਸਿਆਣੇ ਨੂੰ ਬਲਾਉਂਦੇ ਸਨ। ਡੱਬਵਾਲੀ ਪਿੰਡੋਂ ਮੇਰੇ ਪਾਪਾ ਜੀ ਕਿਸੇ ਬਜੁਰਗ ਨੂੰ ਮੋਟਰ ਸਾਈਕਲ ਤੇ ਲਿਆਏ। ਉਸ ਅਖੌਤੀ ਸਿਆਣੇ ਨੇ ਮੇਰੀ ਲੱਤ ਬੰਨ ਦਿੱਤੀ। ਮੇਰੇ ਦਾਦਾ ਜੀ ਦੀ ਪੁਰਾਣੀ ਮਲਮਲ ਦੀ ਪੱਗ ਦੀਆਂ ਪੱਟੀਆਂ ਬਣਾਕੇ ਪਾਸੇ

ਪਿੰਡਾਂ ਆਲੀ ਸਾਂਝ ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਆਲੇ ਘਰ ਨਾਲ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਤਾਏ ਮਾੜੂ ਯਾਨੀ ਕੌਰ ਸਿੰਘ ਕੀ ਕੰਧ ਲਗਦੀ ਸੀ ਤੇ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਤਾਏ ਚਤਰੇ ਕੇ ਘਰ ਦੀ ਪਿੱਠ ਲਗਦੀ ਸੀ। ਓਹਨਾ ਦਾ ਮੂਹਰਲਾ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਬਾਬਾ ਬਲਬੀਰ ਸਿੰਘ ਆਲੀ ਗਲੀ ਵਿਚ ਸੀ। ਤਾਏ ਚਤਰੇ ਕਿਆਂ ਨਾਲ ਵੀ ਸਾਡੀ ਦਾਲ ਕੌਲੀ ਦੀ

ਪ੍ਰਸਿੰਨੀ ਤੋਂ ਪਰੀਸਾ ਤੱਕ ਪ ਸ਼ਬਦ ਨਾਲ ਪ੍ਰੇਮ ਪਿਆਰ ਪਰਮਾਤਮਾ ਪੁੰਨ ਵਰਗੇ ਸ਼ਬਦ ਹੀ ਸ਼ੁਰੂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਸਗੋਂ ਪੁੱਤਰ ਪੁੱਤਰੀ ਪਿਓ ਪਾਪਾ ਵਰਗੇ ਅਨਮੋਲ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਬਣਦੇ ਹਨ। ਅਜਿਹੇ ਪਿਆਰੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੇ ਨਾਮ ਵੀ ਜਦੋ ਪ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦੇ ਹੋਣ ਤਾਂ ਰਿਸ਼ਤੇ ਹੋਰ ਵੀ ਪਿਆਰੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਪਰ

ਅੱਜਕਲ੍ਹ ਵਿਰਲੇ ਹੀ ਪਰਿਵਾਰ ਐਸੇ ਹੋਣਗੇ ਜਿੰਨਾ ਦਾ ਕੋਈਂ ਜੀਅ ਬਾਹਰਲੇ ਮੁਲਕ ਨਹੀਂ ਗਿਆ। ਬਹੁਤੇ ਜਾਣ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਵੱਡੇ ਛੋਟੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀਜ਼ੇ ਅਤੇ ਆਈਲੇਟਸ ਵਾਲੀਆਂ ਹੱਟੀਆਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਵੱਡੇ ਸੁਫ਼ਨੇ ਦਿਖਾਕੇ ਆਪਣੇ ਵੱਲ ਖਿੱਚ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਇੰਡੀਆ ਵਿੱਚ ਇਹ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਰੋਜਗਾਰ ਹੈ। ਇਹ੍ਹਨਾਂ ਹੱਟੀਆਂ

ਓਹਨਾ ਵੇਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਕੱਚੀਆਂ ਅੰਬੀਆਂ ਪਸ਼ੇਰੀ (ਪੰਜ ਸੇਰ ਮਤਲੱਬ ਪੰਜ ਕਿੱਲੋ ) ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਮਿਲਦੀਆਂ ਸਨ। ਮਾਤਾ ਜੀ ਦੇ ਹੁਕਮਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਪਾਪਾ ਜੀ ਪਸ਼ੇਰੀ ਯ ਦੋ ਪਸ਼ੇਰੀ ਅੰਬੀਆਂ ਸਹਿਰੋ ਲਿਆਉਂਦੇ। ਫਿਰ ਮਾਤਾ ਜੀ ਅੰਬੀਆਂ ਨੂੰ ਰਗੜ ਰਗੜ ਕੇ ਧੋਂਦੇ ਤੇ ਸਕਾਉਂਦੇ। ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਪਾਪਾ ਜੀ ਸ਼ਰੀਫ