Category: Punjabi Story

ਸ਼ੂਟਿੰਗ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਇੱਕ ਰੋਲ ਲਈ ਪਾਤਰ ਦੀ ਲੋੜ ਸੀ..ਇੱਕ ਸਧਾਰਨ ਬੰਦਾ ਲੱਭਿਆ ਗਿਆ! ਉਸਨੂੰ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਵੇਖ ਪਹਿਲੋਂ ਜ਼ੋਰ ਜ਼ੋਰ ਦੀ ਹੱਸਣਾ ਪੈਣਾ ਸੀ ਤੇ ਫੇਰ ਓਹਨਾ ਕੁੜੀਆਂ ਵਿਚੋਂ ਹੀ ਇੱਕ ਦੇ ਵਾਪਿਸ ਮੁੜ ਉਸਨੂੰ ਮਾਰੀ ਚੁਪੇੜ ਮਗਰੋਂ ਜ਼ੋਰ ਜ਼ੋਰ ਦੀ ਰੋਣਾ ਪੈਣਾ ਸੀ! ਸ਼ੋਟ ਪਹਿਲੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵਿਚ ਹੀ

ਜਮੀਨ,ਜਾਇਦਾਤ ਅਤੇ ਕਿਰਾਏ ਦੇ ਮਕਾਨਾਂ ਦੇ ਸੌਦੇ ਕਰਵਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਨੂੰ ਜਦੋਂ ਲੋਕ “ਦਲਾਲ” ਆਖ ਸੰਬੋਧਨ ਹੁੰਦੇ ਤਾਂ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਚੰਗਾ ਨਾ ਲੱਗਿਆ ਕਰਦਾ..! ਚੰਡੀਗੜੋਂ ਬਦਲ ਕੇ ਆਏ ਇਸ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਪਹਿਲੋਂ ਹੀ ਆਖ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਕੇ ਅੱਠ ਹਜਾਰ ਮਹੀਨੇ ਤੋਂ ਵੱਧ ਦੀ ਗੁੰਜਾਇਸ਼ ਹੈਨੀ..! ਹੁਣ ਏਨੇ ਘੱਟ ਕਿਰਾਏ ਲਈ ਨੁੱਕਰ

ਮੁਕਾਬਲਾ ਬਣ ਗਿਆ ਜਾਂ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ..ਬਹਿਸ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾ ਨਹੀਂ..ਵਿਸ਼ਾ ਇਹ ਹੈ ਕੇ ਜੋ ਘਰੋਂ ਤੁਰੇ ਸਨ..ਕਿੰਨੇ ਕੂ ਪੱਕੇ ਪੈਰੀ ਹੋ ਕੇ ਤੁਰੇ..ਇਖਲਾਕ ਤੋਂ ਗਿਰਿਆਂ ਹੋਇਆਂ ਨੂੰ ਸੋਧਣ ਲਈ ਸੁੱਖਾ ਸਿੰਘ ਮਹਿਤਾਬ ਸਿੰਘ ਤਾਂ ਸਦੀਆਂ ਤੋਂ ਬਣਦੇ ਹੀ ਆਏ ਨੇ..! ਮਗਰੋਂ ਦਾ ਬਿੱਪਰਵਾਦੀ ਪ੍ਰਚਲਨ ਬੜਾ ਸਿਧ ਸਾਧ ਏ..ਹਿਰਾਸਤ ਵਿਚ ਲਵੋ..ਕੁੱਟੋ

ਉਹ ਜਦੋਂ ਵੀ ਸਕੂਲੋਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਤਾਂ ਮਾਂ ਬੂਹੇ ਤੇ ਖਲੋਤੀ ਉਡੀਕ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ.. ਬਸਤੇ ਸੁੱਟ ਓਸੇ ਵੇਲੇ ਜਾ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲੈਂਦੀਆਂ ਤੇ ਨਿੱਕੀ ਕੁੱਛੜ ਚੜੀ-ਚੜਾਈ ਹੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਤੱਕ ਲੈ ਆਉਂਦੀ..! ਇਹ ਰੋਜ ਦਾ ਦਸਤੂਰ ਸੀ ਪਰ ਅੱਜ ਉਹ ਬੂਹੇ ਤੇ ਖਲੋਤੀ ਹੋਈ ਨਾ ਦਿਸੀ..ਤਿੰਨੋਂ ਮੰਮੀ-ਮੰਮੀ ਆਖਦੀਆਂ ਅੰਦਰ ਜਾ

ਸੱਤਰ ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਸ਼ਹਿਰ ਮੇਰੀ ਮਾਸੀ ਘਰੇ ਵੇਖਦੇ ਕਿ ਉਹ ਕਿਸੇ ਖਾਸ ਮਹਿਮਾਨ ਦੇ ਆਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸਟੀਲ ਦੇ ਗਿਲਾਸ ਵਿੱਚ ਚਾਹ ਪੱਤੀ ਜਿਹੀ ਤੇ ਖੰਡ ਪਾਕੇ ਚਮਚ ਨਾਲ਼ ਕਾਫੀ ਦੇਰ ਹਿਲਾਉਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ। ਜਦੋਂ ਉਸਦੀ ਝੱਗ ਜਿਹੀ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਤਾਂ ਉਹ ਕੱਪਾਂ ਵਿੱਚ ਪਾਕੇ ਸਰਵ ਕਰਦੇ। “ਇਹ ਕਾਫ਼ੀ

ਕਿਸੇ ਵੀ ਘਰ ਕੋਠੀ ਦਾ ਮੇਨ ਗੇਟ ਘਰ ਦੀ ਪਹਿਚਾਣ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਵਾਲੇ ਘਰ ਦੇ ਦਰਵਾਜੇ ਦਾ ਮੁੱਖ ਗੇਟ ਕਾਫੀ ਵੱਡਾ ਸੀ ਜੋ ਕਿੱਕਰ ਦੇ ਵੱਡੇ ਛੋਟੇ ਫੱਟਿਆਂ ਦਾ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਪਰ ਵੀ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਮੋਰੇ ਸਨ ਜਿਸ ਵਿਚੋਂ ਕਬੂਤਰ ਕ਼ਾ ਵਗੈਰਾ ਸੌਖੇ ਅੰਦਰ ਲੰਘ ਆਉਂਦੇ ਸਨ

ਅੱਜ ਸਾਡੀ ਜਸਮੇਹ ਦਾ ਪੰਜਵਾਂ ਜਨਮ ਦਿਨ ਹੈ। ਸਵੇਰ ਤੋਂ ਹੀ ਸਾਰੇ ਜਣੇ ਤਿਆਰੀਆਂ ਵਿੱਚ ਰੁੱਝੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਪਾਪਾ ਰੂਮ ਸਜਾ ਰਹੇ ਹਨ, ਦਾਦੀ ਮੰਮਾ ਸਮੋਸੇ ਬਣਾ ਰਹੇ ਹਨ ਤੇ ਮੰਮੀ ਜਸਮੇਹ ਲਈ ਡੌਲ ਕੇਕ ਬਣਾ ਰਹੇ ਹਨ | ਲੌਕਡਾਉਣ ਨੇ ਤਾਂ ਸਭ ਨੂੰ ਹਲਵਾਈ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ। ਦਾਦੀ ਮਾਂ ਨੇ

ਰਣਜੀਤ ਕੌਰ ਦਾ ਵਿਆਹ ਹੋਗਿਆ ਸੀ ਜਿਸ ਘਰ ਜਾਣਾ ਸੀ। O ਨਵਾ ਘਰ c ਬੇਬੇ ਜੀ ਕੋਲੋ ਬਹੁਤ ਕੁੱਝ ਸਿਖ ਕੇ ਕੁੱੜੀ ਜਾਂਦੀ a , ਪਰ ਰਣਜੀਤ ਕੌਰ ਮਾ ਪਿਓ ਦੀ ਲਾਡਲੀ ਹੋਣ ਕਾਰਣ ਘਰ ਵਿੱਚ ਨੌਕਰ ਆਮ ਸਨ। ਹਰ ਆਈਟਮ ਟਾਇਮ ਨਾਲ ਮੀਲ ਜਾਣਦੀ ਸੀ। ਪਰ ਹੀ ਇਸ ਨੂੰ

ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਨਿੱਕੇ ਹਰਤੇਗ ਨੂੰ ‘ਆਓ ਪੰਜਾਬੀ ਸਿੱਖੀਏ’ ਨਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਕਿਤਾਬ ਲੈਕੇ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਚਲੋ ਮੂਰਤਾਂ ਹੀ ਦੇਖੇ ਅਜੇ।ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਸਕੂਲ ਤਾਂ ਪਹਿਲੀ ਜਮਾਤ ਤੋਂ ਪੰਜਾਬੀ ਲਗਦੀ ਹੈ।ਉਹ ਅਜੇ LKG ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦਾ ਹੈ।ਉਸ ਕਿਤਾਬ ਵਿਚ ‘ਆਓ ਸੁੰਦਰ ਲਿਖੀਏ ‘ ਪਾਠ ਵਿਚ ਬਿੰਦੀਆਂ ਜੋੜ ਕੇ ਅੱਖਰਾਂ ਦੀ ਬਣਤਰ ਸਿਖਾਈ ਹੋਈ

ਚੰਗਾ ਕੰਮ )ਸਿਖਰ ਦੁਪਹਿਰ ,ਸੂਰਜ ਦੀਆਂ ਤਿੱਖੀਆਂ ਕਿਰਨਾਂ ਤੇ ਸੂਰਜ ਦੀ ਅੱਗ ਵਾਂਗ ਦਿਸਦੀ ਲਾਲ ਟਿੱਕੀ ,ਕਹਾਵਤ ਹੈ ਕੇ ਕਾਂ ਦੀ ਅੱਖ ਨਿਕਲਦੀ ਹੋਵੇ , ਸਕੂਲ ਵਿਚੋਂ ਘੰਟੀ ਵਜੀ ,ਸਕੂਲ ਵਿਚ ਸਾਰੀ ਛੁੱਟੀ ਹੋ ਗਈ , ਬਚੇ ਗੇਟ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਆਉਣ ਲਗੇ ,ਕਿਰਨਾਂ ਵੀ ਆਪਣਾ ਬੈਗ ਚੱਕੀ ਗਰਮੀ ਵਿਚ ਸੜਕ