Category: Punjabi Story

ਮਨਵੀਰ ਅੱਜ ਆਪਣੇ ਦਾਦਾ ਦਾਦੀ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸੀ।ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਸੁਣ ਰਿਹਾ ਸੀ।ਇੰਝ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਲੰਮੀ ਬਿਮਾਰੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਠੀਕ ਹੋਇਆ ਹੋਵੇ।ਉਸ ਦੇ ਦਾਦਾ ਦਾਦੀ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸਨ ਕਿ ਉਹ ਅੱਜ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚ ਬੈਠਿਆ ਹੈ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਇਕੱਲਾ ਹੀ ਮੋਬਾਇਲ

ਕਰਮਿਆ ਅੱਜ ਤਾਂ ਗਰਮੀ ਨੇ ਹੱਦਾਂ ਹੀ ਪਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ, ਐਨੀ ਗਰਮੀ ਤਾਂ ਮੈ ਆਪਣੀ ਸੋਝੀ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਦੇਖੀ ਹੈ । ਜੈਲੇ ਨੇ ਖੇਤ ਵਿੱਚ ਕਰਦਿਆਂ, ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਖੜੇ ਨੂੰ ਕਿਹਾ । ਬੰਦਾ ਖਤਮ ਹੋ ਜਾਂਦਾ, ਪਰ ਗਰੀਬ ਦੀ ਨਵੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦੀ ਤਲਾਸ਼ ਕਦੇ ਖਤਮ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ । ਭਾਦੋਂ

ਮੌਜੂਦਾ ਦੌਰ ਵਿੱਚ ਬਾਪ ਨੂੰ ਸੂਰਜ ਦਾ ਦਰਜਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਮਾਂ ਨੂੰ ਚੰਦ ਦਾ। ਸੂਰਜ ਬਹੁਤ ਗਰਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਦੀ ਤਪਸ ਨੂੰ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਕਰਨਾ ਔਖਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਦੀ ਤਪਸ ਤੇ ਧੁੱਪ ਤੋਂ ਬਚਣ ਲਈ ਲੋਕ ਛੱਤਰੀ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਲੈਂਦੇ ਹਨ। ਅੱਖਾਂ ਵੀ ਸਿੱਧੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਉਸ

ਕਾਨਵੈਂਟ ਸਕੂਲ ਦੇ ਨਵੇ ਸ਼ੈਸ਼ਨ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਦਿਨ  ਪੰਜਵੀ ਕਲਾਸ ਦੀ ਟੀਚਰ ਜਿਉ ਹੀ ਕਲਾਸ ਵਿੱਚ ਆਈ ਸਾਰੀ ਕਲਾਸ ਨੇ ਖੱੜੇ ਹੋ ਕੇ ਅੱਤੇ ਗੁਡਮੋਰਨਿੰਗ ਮੈਡਮ ਕਹਿ ਕੇ ਮੈਡਮ ਦਾ ਸਵਾਗਤ  ਕੀਤਾ।ਮੈਡਮ ਨੇ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਵੇਖਿਆ ਤਾ ਇੱਕ ਬੱਚਾ ਥੋਹੜਾ ਅਜੀਬ ਸੀ।ਮੈਡਮ ਨੇ ਉਸ ਤੋ ਉਸ

#ਮੇਰਾ_ਤੁੱਕਾ ਇਹ ਸ਼ਾਇਦ 1979_80 ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦੇ ਸਮੇਂ ਸਾਡੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਦੇ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ Atma Ram Arora ਜੀ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਦੇ ਇਸ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਸ਼ਬਦ #Floccinaucinihilipolification ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ ਅਤੇ ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਬਲੈਕ ਬੋਰਡ ਤੇ ਲਿੱਖ ਦਿੱਤਾ। ਇਸ ਸ਼ਬਦ ਦੇ ਕੋਈਂ 29 ਅੱਖਰ ਸਨ।

ਅੱਜ ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ ਵੱਡੇ ਸਾਬ ਦੀ ਰਿਟਾਇਰਮੈਂਟ ਸੀ ਤੇ ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਹੀ ਚਹਿਲ ਪਹਿਲ ਸੀ ਹਰ ਕੋਈ ਵਧੀਆ ਵਧੀਆ ਤੋਹਫ਼ੇ ਲੈਕੇ ਆਇਆ ਤੇ ਉਧਰ ਚਮਨ ਲਾਲ ਵੀ ਪਹਿਲਕਦਮੀ ਨਾਲ ਬਜ਼ਾਰ ਵਿਚੋਂ ਤੋਹਫ਼ਾ ਖ੍ਰੀਦਣ ਗਿਆ ਤੇ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਸੋਚਦਾ ਕਿ ਸਾਬ ਜੀ ਨੂੰ ਕਿ ਤੋਹਫ਼ਾ ਦੇਵਾਂ ਕਾਫੀ ਦੁਕਾਨਾ ਤੇ

ਅਜ ਸਵੇਰੇ ਦਰਵਾਜੇ ਮੂਹਰੇ ਇਕ ਗਰੀਬ ਭਿਖਾਰੀ ਆਇਆ ਦੇਬੀ ਵੱਲ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਕਰਕੇ ਬੋਲਿਆ ,ਭਗਤਾ ਕੁਝ ਦਾਨ ਕਰ | ਦੇਬੀ ਨੇ ਜੇਬ੍ਹ ਵਿਚ ਹੱਥ ਮਾਰਿਆ ,,ਇਕ ਰੁਪਏ ਦਾ ਸਿੱਕਾ ਮਿਲਿਆ ,ਕੱਢ ਕੇ ਓਸ ਭਿਖਾਰੀ ਨੂੰ ਦੇ ਦਿੱਤਾ | ਭਿਖਾਰੀ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਹੋਇਆ ਦੇਬੀ ਦੇ ਸਿਰ ਉਪਰ ਹੱਥ ਰੱਖ ਕੇ ਅਸੀਸਾ

ਰੇਸ਼ਮ ਅੱਜ ਸਵੇਰੇ ਮਟੀ ਤੇ ਚੜਾਉਣ ਵਾਸਤੇ ,ਚਿੱਟਾ ਕੁੜਤਾ ਪਜ਼ਾਮਾ ਜੋ ਵੱਡਿਆਂ ਲਈ ਬਣਾਇਆ ਸੀ ,ਰੋਟੀ ਵਾਲਾ ਲਫਾਫਾ ਤੇ ਨਵੇਂ ਕੱਪੜੇ ਲੈ ਕੇ ਘਰੋਂ ਅਜੇ ਨਿਕਲਿਆ ਹੀ ਸੀ ਸਾਹਮਣੇ ਸ਼ਿੰਦਰ ਦੇ ਗੰਦੇ ਤੇ ਪਾਟੇ ਹੋਏ ਕੱਪੜੇ ,ਕਾਹਲੀ ਕਾਹਲੀ ਤੁਰਿਆ ਆਵੇ |ਉਸ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਭਰਿਆ ਹੋਇਆ ਲਫਾਫਾ ਦੇਖ ਕੇ ਰੇਸ਼ਮ

ਅਸੀਂ ਸਿਰਫ ਤਿੰਨ ਦਿਨਾਂ ਲਈ ਡੱਬਵਾਲੀ ਆਏ ਸੀ ਵੀਹ ਫਰਬਰੀ ਨੂੰ। ਪਰ ਛੋਟੇ ਭਰਾ ਘਰੇ ਪੋਤੀ ਦੇ ਜਨਮ ਕਰਕੇ ਸਾਨੂੰ ਦਸ ਮਾਰਚ ਤੱਕ ਡੱਬਵਾਲੀ ਰਹਿਣਾ ਪਿਆ। ਨੋਇਡਾ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਪਾਰਕ ਵਾਲੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨੂੰ ਤਿੰਨ ਦਿਨਾਂ ਦਾ ਹੀ ਕਹਿਕੇ ਆਏ ਸੀ। ਸਾਡੇ ਇੰਨੇ ਦਿਨ ਨਾ ਜਾਣ ਕਰਕੇ ਸਭ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਹੋ

ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਹਰ ਸਾਲ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਭਗਤ ਰਵੀਦਾਸ ਜੀ ਦਾ ਸਲਾਨਾ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਧਰਮਸ਼ਾਲਾ ਦੇ ਨਾਲ ਲੱਗੇ ਪੰਡਾਲ ਵਿੱਚ ਲੋਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ‘ਚ ਪਹੁੰਚ ਚੁੱਕੇ ਸੀ । ਛੋਟੇ-ਛੋਟੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਚਹਿਰਆਂ ‘ਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਝਲਕ ਰਹੀ ਸੀ । ਉਹ ਲੰਗਰ ਵਿੱਚ ਬੈਠ ਕੇ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦਾ