Category: Punjabi Story

ਚਿੱਟਾ ਚਾਦਰਾ,ਚਿੱਟਾ ਕੁੜਤਾ,ਚਿੱਟਾ ਦਾੜਾ ਤੇ ਚਿੱਟੀ ਪੱਗ ਸਰਦਾਰ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸਿੰਘ ਦੀ ਸ਼ਖ਼ਸੀਅਤ ਨੂੰ ਜੱਚਦੀ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤਮ ਸਿੰਘ ਦੀ ਉਮਰ 80 ਵਰਿਆਂ ਦੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ।ਪਰ ਉਹਦਾ ਇਲਾਕੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਪੂਰਾ ਟੌਹਰ ਸੀ। ਉਹ ਫੌਜ ਵਿੱਚੋਂ ਸੂਬੇਦਾਰ ਦੀ ਪੋਸਟ ਤੋਂ ਰਿਟਾਇਰ ਹੋ ਕੇ ਆਇਆ ਸੀ‌। ਸਾਰੇ ਹੀ ਪਿੰਡ ਦੇ ਲੋਕ ਉਸ

ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਕੁਝ ਮਰਦਾਂ ਵਲੋਂ ਪਤਨੀ ਨਾਲ ਨਿੱਕੀ-ਨਿੱਕੀ ਗੱਲ ਤੇ ਕਲੇਸ ਕਰਦੇ ਰਹਿਣਾ, ਔਰਤ ਨੂੰ ਸਭ ਕੁਝ ਕਰਦਿਆ-ਕਰਦਿਆ ਵੀ ਤਾਹਨੇ-ਮਿਹਨੇ, ਘਰ ਵਿੱਚ ਉਸਨੂੰ ਪੈਰ ਦੀ ਜੁੱਤੀ ਸਮਝਣਾ ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਕੁੜੀਆ ਪੇਕਿਆ ਦੇ ਘਰ ਚਲੀਆ ਜਾਂਦੀਆ ਜਾਂ ਫਿਰ ਮਜਬੂਰ ਹੋ ਕੇ ਤਲਾਕ ਲੈ ਲੈਂਦੀਆ ਹਨ। ਕੁਝ ਤਾਂ ਤਸ਼ਦਦ ਨਾ ਸਹਿਣ

ਸ਼ਾਮੀ ਮੈ ਬਾਈਕ ਲੈ ਕੇ ਹੁਣੇ ਆਇਆ ਕਹਿਕੇ ਬਜਾਰ ਨੁੰ ਨਿਕਲ ਗਿਆ।ਬਜਾਰ ਕਈ ਦੋਸਤ ਮਿਲ ਗਏ ਤੇ ਪੁਰਾਣੀਆ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਟਾਇਮ ਦਾ ਪਤਾ ਹੀ ਨਾ ਚੱਲਿਆ। ਵੈਸੇ ਮੈ ਇੱਕਲਾ ਬਜਾਰ ਬਹੁਤ ਹੀ ਘੱਟ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ ਜੇ ਜਾਵਾਂ ਵੀ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਨਾਲ ਹੀ ਲੈ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ । ਕਦੇ ਘਰ ਦਾ ਨਿੱਕਸੁੱਕ

ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਕੰਮਾਂ ਦੀ ਕਹਾਣੀ। ਮਾਂ ਇੱਕ ਅਣਥੱਕ ਕਾਮਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਤੇ ਇਹ ਕਦੇ ਵੀ ਛੁੱਟੀ ਨਹੀ ਲੈੱਦਾਂ। ਪੰਜ ਭੱਠ ਤਾਪ ਚ ਵੀ ਇਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਰੋਟੀ ਦਾ ਫਿਕਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਮਾਂ ਬੀਮਾਰ ਹੰਦੀ ਹੋਈ ਵੀ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਦੁੱਧ ਚੁੰਘਾਉਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦੇ

1970 ਦੇ ਨੇੜੇ ਤੇੜੇ ਪਾਪਾ ਜੀ ਦੀ ਬਦਲੀ ਹਿਸਾਰ ਜਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਪਿੰਡ ਹਾਂਸਪੁਰ ਅਤੇ ਬੀਰਾਂਬਧੀ ਹੋ ਗਈ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਪਹਿਲੇ ਦਿਨ ਬੀਰਾਂਬੱਧੀ ਗਏ ਤਾਂ ਸਾਡਾ ਬਹੁਤ ਹੀ ਦੂਰ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਮੋਟਰ ਸਾਈਕਲ ਦੇ ਲਾਲਚ ਵਿਚ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਨਾਲੇ ਉਸਨੂੰ ਲੱਗਿਆ ਕਿ ਪਟਵਾਰੀ ਦੇ ਨਾਲ ਜਾਣ ਕਰਕੇ ਦਾਰੂ

1983 ਵਿਚ ਮੇਰੇ ਦੋਸਤ ਸ੍ਰੀ Sham Chugh ਦੀ ਪੋਸਟਿੰਗ ਬੈੰਕ ਆਫ ਬੜੌਦਾ ਵਿਚ ਰਾਜਸਥਾਨ ਦੇ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਝੁਣਝੁਣੁ ਦੇ ਮੰਡਾਵਾ ਕਸਬੇ ਵਿਚ ਹੋਈ। ਪਹਿਲੀ ਵਾਰੀ ਮੈਂ ਖੁਦ ਉਸਨੂੰ ਓਥੇ ਛੱਡਣ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਸ ਕੋਲ ਤਿੰਨ ਚਾਰ ਦਿਨ ਰੁਕਿਆ ਸੀ। ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜਦੋਂ ਵੀ ਉਹ ਡਿਊਟੀ ਤੇ ਜਾਂਦਾ ਤਾਂ ਸ਼ਾਮ ਚੁੱਘ

ਮੈਂ ਤੇ ਮੇਰਾ ਦੋਸਤ Sham Chugh ਕਾਲਜ ਵਿਚ ਇਕੱਠੇ ਹੀ ਪੜ੍ਹਦੇ ਸੀ। ਸਾਡਾ ਬੀ ਕਾਮ ਸੈਕੰਡ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਆਇਆ। ਉਹ ਪਾਸ ਸੀ ਤੇ ਮੇਰਾ ਆਰ ਐਲ ਸੀ। ਇਸਲਈ ਸਾਡੀ ਖੁਸ਼ੀ ਅਧੂਰੀ ਰਹਿ ਗਈ। ਮੇਰੇ ਕਰਕੇ ਸ਼ਾਮ ਲਾਲ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਵੀ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾ ਮਨਾਈ। ਮੇਰੇ ਨਤੀਜੇ ਦੇ ਆਰ ਐਲ ਦਾ

ਮੇਰੇ ਪਾਪਾ 1998 ਚ ਨਾਇਬ ਤਹਿਸੀਲਦਾਰ ਦੇ ਅਹੁਦੇ ਤੋਂ ਰਿਟਾਇਰ ਹੋਏ। 2002 ਵਿੱਚ ਕਹਿੰਦੇ ਮੋਬਾਈਲ ਲੈਣਾ ਹੈ। ਵੈਸੇ ਓਹਨਾ ਨੂ ਉਦੋਂ ਉਚਾ ਸੁਣਨ ਲੱਗ ਗਿਆ ਸੀ। ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਬੁੱਧੀ ਨਾਲ ਓਹਨਾ ਦੇ ਨਾਲ ਜਾਕੇ ਇੱਕ ਮਟਰੋਲਾ ਦਾ ਫੋਨ ਲੈ ਕੇ ਦਿੱਤਾ। ਸਿਰਫ 1900 ਦਾ। ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਪੇਮੈਂਟ ਓਹਨਾ ਖੁਦ ਆਪਣੀ

ਸ਼ਾਇਦ ਇਕੀਵੀ ਸਦੀ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਸਾਲ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਕਿਸੇ ਦੋਸਤ ਦੀ ਮਿਹਰਬਾਨੀ ਨਾਲ ਮੈਂ ਇੱਕ ਨੋ ਇੰਚ ਦੇ ਚਾਰ ਸੌ ਗ੍ਰਾਮ ਦੇ ਵਜਨੀ ਮੁਬਾਇਲ ਦਾ ਨਵਾਂ ਨਵਾਂ ਮਾਲਿਕ ਬਣਿਆ। ਉਸ ਸਮੇ ਮੋਬਾਇਲ ਦਾ ਫਿਕਸ ਖਰਚਾ 600 ਰੁਪਏ ਸੀ ਕਾਲ ਕਰਨ ਅਤੇ ਸੁਣਨ ਦੇ ਵੱਖਰੇ ਪੈਸੇ ਲਗਦੇ ਸਨ। ਨਾ ਕਿਸੇ