Category: Punjabi Story

ਇੱਕ ਸਫੈਦ ਰੰਗ ਦੀ ਗੱਡੀ ਇੱਕ ਨਾਰੀਅਲ ਪਾਣੀ ਵੇਚਣ ਵਾਲੇ ਖੋਖੇ ਅੱਗੇ ਰੁਕਦੀ ਹੈ। “ਸਾਬ੍ਹ ਨਾਰੀਅਲ ਆਪ ਕੇ ਮਤਲਬ ਕਾ ਨਹੀਂ।” ਖੋਖੇ ਵਾਲਾ ਹੱਥ ਜੋੜ ਕੇ ਜਬਾਬ ਦੇ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਜਦੋ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਉਸਨੇ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਨਾਰੀਅਲ ਦਿੱਤੇ। ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਹਥਲੇ ਨਾਰੀਅਲ ਤੇ ਯ ਖੋਖੇ ਵਾਲੇ ਤੇ ਥੋੜੀ ਸ਼ੰਕਾ ਹੋਈ।

ਕੇਰਾਂ ਭਾਈ ਮੇਰੇ ਮਾਸੜ ਜੀ ਬਲਵੰਤ ਰਾਏ ਬਾਦੀਆਂ ਤੋਂ ਸਾਨੂੰ ਮਿਲਣ ਆਏ। ਓਦੋਂ ਅਸੀਂ ਪਿੰਡ ਘੁਮਿਆਰੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸੀ। ਕੁਦਰਤੀ ਮੈਂ ਘਰੇ ਕੱਲਾ ਹੀ ਸੀ। ਐਤਵਾਰ ਦਾ ਦਿਨ ਸੀ ਤੇ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਡਿੱਗੀ ਤੇ ਕਪੜੇ ਧੋਣ ਗਈ ਸੀ। ਮਾਸੜ ਆਉਂਦੇ ਹੋਏ ਸਾਡੇ ਲਈ ਮੋਗੇ ਦੀ ਮਸ਼ਹੂਰ ਸਬੁਣ ਲਿਆਏ ਸੀ। ਵੀਹ ਕਿਲੋ

ਕਿਸ ਕਿਸ ਨੂੰ ਯਾਦ ਨੇ ਵਾਢੀ ਦੇ ਦਿਨ । ਵਾਢੀ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸਿਖਰ ਦੁਪਹਿਰੇ ਕਣਕਾਂ ਦੀ ਵਾਢੀ ਕਰਨਾ ਕਿਸੇ ਸਜ਼ਾ ਨਾਲੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੁੰਦਾ। ਮਿੰਟ-ਮਿੰਟ ਬਾਅਦ ਉੱਠ ਕੇ ਦੇਖੀ ਜਾਣਾ ਕਿ ਕਿੰਨਾ ਕੁ ਰਹਿ ਗਿਆ ਏ ਕਿਆਰਾ । ਪਰ ਕਿਆਰਾ ਸੀ ਕਿ ਮੁੱਕਣ ਵਿੱਚ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆਉਂਦਾ

ਨਿੰਦੋ ਨੂੰ ਵਾਹਵਾ ਚਾਅ ਚੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਮਾਰੇ ਉਸਦੇ ਪੈਰ ਧਰਤੀ ਤੇ ਨਹੀ ਸੀ ਲੱਗਦੇ ਪੱਬਾਂ ਭਾਰ ਤੁਰੀ ਫਿਰਦੀ ਸੀ। ਨਿੰਦੋ ਆਪਣੀ ਧੀ ਸੀਰਤ ਦੇ ਹੋਏ ਰਿਸ਼ਤੇ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਖ਼ੁਸ਼ ਸੀ। ਮੁੰਡੇ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਕੋਈ ਡਿਮਾਂਡ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਬਸ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਆਹ ਪੈਲਸ ਦਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ। ਵਿਆਹ ਦੀ ਤਾਰੀਖ

ਬਾਪ ਵਿਹੂਣੀ ਸੀਰਤ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਇਕਲੌਤੀ ਔਲਾਦ ਸੀ,ਉਸ ਦੀ ਮਾਂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਬੜੀਆਂ ਰੀਝਾਂ ਅਤੇ ਚਾਵਾਂ ਨਾਲ ਪੜ੍ਹਾਇਆ ਤੇ ਪੁੱਤਾਂ ਵਾਂਗ ਪਾਲਿਆ ਸੀ।ਸੀਰਤ ਵੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿੱਚ ਅੱਵਲ ਸੀ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦੀ ਹਰ ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਪੂਰਾ ਖਿਆਲ ਰੱਖਦੀ ਸੀ।ਜਵਾਨ ਹੁੰਦੀ ਸੀਰਤ ਨੂੰ ਵੇਖ ਮਾਂ ਉਸ ਦੇ ਵਿਆਹ ਦਾ ਫਿਕਰ

ਪੇਕੇ ਆਈ ਨੂੰ ਅਜੇ ਕੁਝ ਹੀ ਘੰਟੇ ਹੋਏ ਸਨ..! ਹਰ ਪਾਸੇ ਰੌਣਕ ਪੱਸਰ ਗਈ..ਸ਼ਰੀਕਾ ਬਰਾਦਰੀ ਚਾਚੀਆਂ ਤਾਈਆਂ ਅਤੇ ਪੂਰਾਣੀਆਂ ਸਹੇਲੀਆਂ..! ਹਰੇਕ ਨੂੰ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਗਿਲਾ..ਵਾਹਵਾ ਦਿਨਾਂ ਲਈ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ..ਖੁੱਲ ਕੇ ਗੱਲਾਂ ਨੀ ਕਰਦੀ..ਸਾਡੇ ਵੱਲ ਰੋਟੀ ਟੁੱਕ ਨੀ ਖਾਂਦੀ..ਦੁੱਖ ਸੁਖ ਨੀ ਫਰੋਲਦੀ..ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਖੇਤਾਂ ਵੱਲ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੀ..ਅਜੇ ਚਾਅ ਮਲਾਰ

ਕਈ ਵਾਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਲੰਬਾ ਤਜਰਬਾ ਇੱਕ ਮਿੰਟ ਵਿੱਚ ਬਦਲਣ ਚ ਦੇਰ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦੀ। ਪਿਛਲੇ ਹਫਤੇ ਮੈ ਬਠਿੰਡੇ ਤੋਂ ਲੁਧਿਆਣੇ ਪਾਪਾ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ।ਮੰਮੀ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਮਗਰੋਂ ਦੋ ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ ਸਨ। ਅਸੀਂ ਤਿੰਨੋ ਭੈਣਾਂ ਹਰ ਹਫ਼ਤੇ ਪਾਪਾ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਸੀ ।ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬਥੇਰਾ ਕਹੀਦਾ

ਹੁਣ ਤੱਕ ਤੁਸੀਂ ਸੱਭ ਨੇ ਵੇਖਿਆ ਕਿ ਸੱਭ ਮੋਨਿਕਾ ਦੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਚਾਅ ਦਾ ਮਜ਼ਾ ਲੈਅ ਰਹੇ ਨੇ । ਤੇ ਮੋਨਿਕਾ , ਦੀ ਮੰਮੀ ਦਾ ਫ਼ੋਨ ਅਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਉਸ ਦੀ ਦੋਸਤ ਨੂੰ ਸੱਭ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ। ਮੰਮੀ ਜੀ,” ਬੇਟਾ ਆਪ ਦੇ ਸੱਭ ਦੋਸਤ ਆ ਗਏ। ਮੋਨਿਕਾ, ਹਾ ਵਿੱਚ ਜਵਾਬ

” ਮਾਲਕ ਮੇਰੀ ਉਂਗਲ ਦਾ ਜ਼ਖ਼ਮ ਦੇਖੋ ਪਕ ਗਿਆ ! ਇਕ ਪੰਜ ਸੋ ਰੁਪਏ ਦਿਓ ਮੈ ਦਵਾਈ ਲੈਕੇ ਆਉਣੀ ਹੈ ” ਰੋਹਿਤ ਆਪਣੀ ਉਂਗਲ ਦਿਖਾਉਂਦਾ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ! ਉਸਦੀ ਉਂਗਲ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਮਾਲਕ ਕਹਿਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ” ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਇਸ ਤਰਾਂ ਕਰ ਸਰਸੋ ਦੇ ਤੇਲ ਚ ਹਲਦੀ ਗਰਮ ਕਰਕੇ

ਅੱਜ ਜਦੋਂ ਮੈ ਉਸ ਨੂੰ ਟੀ: ਵੀ: ਵਿੱਚ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਪੁਰਾਣੇ ਦਿਨ ਆਪ ਮੁਹਾਰੇ ਮੇਰੇ ਅੱਗੇ ਆਉਣ ਲੱਗੇ ਨਾਲ ਹੀ ਰੂਪ ਦੀ ਲਾਸ਼ ਦਿਸਣ ਲੱਗ ਪਈ। ਇੰਨੀ ਪੁਰਾਣੀ ਨਫਰਤ ਫਿਰ ਜਾਗ ਪਈ। ਪਰ ਅੱਜ ਉਸ ਦਾ ਨਾਮ ਉੱਚੇ ਅਹੁਦਿਆ ਵਾਲੇ ਅਫਸਰਾਂ ਵਿਚ ਗਿਣ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਕਈ ਲੋਕੀ ਉਸਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ