Month: October 2023

ਐਂਕਲ ਮੇਰਾ ਵਿਆਹ ਹੋ ਗਿਆ।” ਅਚਾਨਕ ਆਏ ਫੋਨ ਚੋ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ। “ਕਦੋਂ?????” ਮੈਂ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਉਛੱਲ ਕੇ ਪੁੱਛਿਆ। “ਪਿਛਲੇ ਹਫਤੇ। ਕਾਹਦਾ ਵਿਆਹ ਸੀ। ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਬਸ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਹੀ ਆਈ ਸੀ ਕੱਲੀ, ਪੱਲਾ ਫੜਾਉਣ। ਹੋਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਆਇਆ। ਦੀਦੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਆਈ।” ਉਸਨੇ ਠੰਡਾ ਹੌਂਕਾ ਜਿਹਾ ਭਰਦੀ ਨੇ ਕਿਹਾ। “ਚਲੋ ਵਧਾਈਆ

ਕਈ ਸਾਲ ਹੋਗੇ ਅਸੀਂ ਟੀਨਾ ਬੇਕਰੀ ਤੋਂ ਨਾਨੀ ਵਾਲੇ ਬਿਸਕੁਟ ਬਣਵਾਉਣ ਗਏ। ਆਟਾ ਦੁੱਧ ਗਗਨ ਘਿਓ ਖੰਡ ਸਭ ਓਥੋਂ ਹੀ ਖਰੀਦਿਆ। ਬਸ ਕੋਲ ਬੈਠ ਕੇ ਬਣਵਾਏ ਅਤੇ ਨਾਲ ਕਰਿਆਨੇ ਵਾਲੀ ਦੁਕਾਨ ਤੋਂ ਗੱਤੇ ਦੇ ਕਾਰਟੂਨ ਵਿਚ ਪੈਕ ਕਰਵਾਉਣ ਦੀ ਸਲਾਹ ਕੀਤੀ। ਉਸ ਸਮੇ ਓਥੇ ਇੱਕ ਪੰਜਵੀ ਛੇਵੀਂ ਦਾ ਜੁਆਕ ਆ

ਪੜ ਚੁਕੇ ਹੋ– ਗਰੀਬਾਂ ਦੇ ਨਾਂ ਇਸ ਤਰਾਂ ਦੇ ਨਾ ਵੀ ਹੋਣ ਤਾਂ ਬਣ ਜਾਂ ਦੇ ਨੇ—ਮੈ ਵੀ ਅਣ ਪੜ੍ਹ ਮਾਪੇਆਂ ਦੀ ਅਣਪੜਤਾ ਦ ਸਿਕਾਰ ਹੋਈ ਆਂ । ਅੱਗੇ ਪੜ੍ਹੋ — ਮੈਂ ਵਾ ਜੱਟ ਜਿੰਮੀਦਾਰਾਂ ਦੀ ਧੀ ਹਾਂ। ਦਸਵੀਂ ਕਰਨ ਪਿਛੋਂ ਮਾਂ ਨਾਲ ਘਰ ਦੇ ਕੰਮਾਂ ਵਿਚ ਹੱਥ ਵਟਾਊਣ ਲੱਗ

ਪਾਤਰ ਤੇ ਘਟਨਾਮਾਂ ਕਪਨਿਕ ਦਸੰਬਰ ਮਹੀਨੇ ਦੀ ਕੜਾਕੇ ਦੀ ਸਰਦੀ ਦੀ ਸਵੇਰ ਹੋਰ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਭਾਂ ਵੇ ਗਰਮ ਕਪੜਿਆਂ ਵਿਚ ਅਨੰਦ ਮਈ ਹੋਵੇ ਪਰ ਬੀਰੋ ਲਈ ਹਰ ਸਵੇਰ ਦਾ ਪੋਹ ਫਟਾਲੇ ਦਾ ਸਮਾਂ ਦਾਬੜਾ,ਝਾੜੂ ਤੇ ਪਾਟੇ ਜਗੇ ਕਪੜਿਆਂ ਤੋੰ ਬਣੇ ਈਨੂੰ ਨੂੰ ਚੁਕਣ ਤੋਂ ਵਾਧ ਹੀ ਸੁਰੂ ਹੁੰਦਾ ਦਿਨ ਚੜਦੇ

ਅੱਜ ਬਿਲਕੁਲ ਹੀ ਇੱਕ ਸਧਾਰਨ ਗੱਲ ਕਰਨ ਲੱਗੀ ਆਂ ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ. ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਦਾ ਇਹ ਵਲਵਲਾ ਮੇਰੇ ਮਨ ਦੇ ਵਿੱਚ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਕਿਸੇ ਮਸ਼ਹੂਰ ਆਦਮੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ ਕਿਤੇ ਦੇਖਣਾ ਹੋਵੇ ਕਿ ਕੋਈ ਕੌਮ ਕਿਸ ਰਾਹ ਵੱਲ ਚੱਲ ਰਹੀ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸਦੇ ਦਸ ਕ ਗਾਣੇ

ਮੈਂ ਤੇ ਭਿੰਦਰ ਹਮ ਉਮਰ ਸੀ ਤੇ ਇੱਕੋ ਜਮਾਤ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦੇ ਸੀ, ਭਿੰਦਰ ਦੀ ਭੈਣ ਰਮਨ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਵੀਹ ਕੁ ਵਰ੍ਹੇ ਵੱਡੀ ਹੋਵੇਗੀ, ਅਸੀਂ ਸਕੂਲੋਂ ਘਰ ਆ ਕੇ ਕਦੇ ਇਹ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਰੋਟੀ ਕਿੱਧਰ ਖਾਣੀ ਆ,ਸਾਂਝੀ ਕੰਧ ਤੋਂ ਹੀ ਸਬਜ਼ੀ ਦੀਆਂ ਕੌਲੀਆਂ ਏਧਰ ਓਧਰ ਘੁੰਮਦੀਆਂ ਸਨ , ਸਾਨੂੰ

ਅੱਜ ਨੰਨੀ ਪੱਚੀਆਂ ਵਰਿਆਂ ਦੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ।ਮਾਂ ਬਾਪ ਨੇ ਬੜੇ ਚਾਹਵਾਂ ਨਾਲ ਇਹ ਜਨਮਦਿਨ ਮਨਾਇਆ। ਨੰਨੀ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਤੇ ਅਪਣੇ ਤੋਹਫ਼ੇ ਸੰਭਾਲ ਰਹੀ ਸੀ।ਸਾਰੇ ਆਏ ਹੋਏ ਮਹਿਮਾਨਾਂ ਨੇ ਖਾਣੇ ਦਾ ਆਨੰਦ ਮਾਣਿਆ ਤੇ ਨੰਨੀ ਨੂੰ ਤੋਹਫ਼ੇ ਦੇਕੇ ਖੁਸ਼ੀ ਖੁਸ਼ੀ ਵਾਪਿਸ ਚਲੇ ਗਏ।ਪਰ ਨੰਨੀ ਦੇ ਪਾਪਾ ਦੇ ਇੱਕ ਦੋਸਤ

ਬੱਤੀ ਵਾਲ ਕੇ ਬਨੇਰੇ ਉੱਤੇ ਰੱਖਦੀ ਹਾਂ ਗਲੀ ਭੁੱਲ ਨਾ ਜਾਏ ਚੰਨ ਮੇਰਾ ਬੂਹਾ ਖੋਲ ਕੇ ਮੈਂ ਵਾਰ ਵਾਰ ਤੱਕਦੀ ੁਹਾਂ ਹਾਂ ਜੀ ਸਭ ਨੇ ਸੁਣਿਆ ਹੈ ਇਹ ਪਿਆਰਾ ਜਿਹਾ ਗੀਤ। ਉੰਜ ਇਹ ਗੀਤ ਨਹੀਂ ਹੈ ਇਕ ਪੂਰਾ ਯੁਗ ਹੈ, ਇੱਕ ਪੀੜੀ ਹੈ ਅਤੇ ੳੇੁਸ ਪੀੜੀ ਦਾ ਮਿੱਠੀਆ ਯਾਦਾਂ ਦਾ

ਸੱਸ ਖੇਤਾਂ ਚੋ ਮੁੜੀ ਤਾਂ ਅੱਗਿਓਂ ਗਵਾਂਢਣ ਟੱਕਰ ਗਈ..ਪੁੱਛਿਆ ਕਿਧਰੋਂ ਆਈਂ..ਆਖਣ ਲੱਗੀ ਤੇਰੇ ਦਹੀਂ ਲੈਣ ਗਈ ਸਾਂ..ਤੇਰੀ ਨੂੰਹ ਨੇ ਖਾਲੀ ਟੋਰਤੀ..ਅਖ਼ੇ ਸਾਡੇ ਹੈਨੀ..! ਆਪੇ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹੋ ਗਈ..ਭਲਾ ਉਹ ਕੌਣ ਹੁੰਦੀ ਨਾਂਹ ਕਰਨ ਵਾਲੀ..ਚੱਲ ਆ ਤੁਰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ..ਵੇਖਦੀ ਹਾਂ ਉਸ ਨੂੰ..! ਦੋਵੇਂ ਘਰੇ ਅੱਪੜ ਗਈਆਂ..ਸੱਸ ਘੜੀ ਕੂ ਮਗਰੋਂ ਫੇਰ ਖਾਲੀ

ਕਈ ਸਾਲ ਪੁਰਾਣੀ ਗੱਲ ਹੈ ਮੈਂ ਡਾਕਟਰ ਗੁਲਾਟੀ ਸਾਹਿਬ ਕੋਲੋ ਦਵਾਈ ਲੈਣ ਗਿਆ। ਹਰ ਇੱਕ ਨਾਲ ਹੱਸਕੇ ਗੱਲ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਡਾਕਟਰ ਐਸ ਐਸ ਗੁਲਾਟੀ ਬਹੁਤ ਖਫਾ ਹੋਏ ਬੈਠੇ ਸਨ। ਉਹ ਨਾਲੇ ਬੁੜਬੜਾ ਰਹੇ ਸਨ ਤੇ ਮੇਜ਼ ਦੁਆਲੇ ਪਏ ਸਮਾਨ ਦੀ ਫਰੋਲਾ ਫਰਾਲੀ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ। ਓਹਨਾ ਕੋਲ ਪੁਰਾਣਾ ਪਲੰਬਰ ਦੁਨੀ