Month: October 2023

ਮੈਂ ਕੱਲ੍ਹ ਜੀਵਜੰਤੂ ਤੇ ਵਾਤਾਵਰਨ ਸੁਰੱਖਿਆ ਦੇ ਨਾਮ ਤੇ ਬਣੀ ਇੱਕ ਸੰਸਥਾ ਦੇ ਬੁਲਾਵੇ ਤੇ ਓਹਨਾ ਦੇ ਉਲੀਕੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਤੇ ਕਪੜੇ ਦੇ ਝੋਲੇ ਵੰਡਣ ਦੇ ਸਮਾਰੋਹ ਵਿੱਚ ਸ਼ਿਰਕਤ ਕਰਨ ਲਈ ਸਵੇਰੇ ਸੱਤ ਵਜੇ ਹੀ ਸਬਜ਼ੀ ਮੰਡੀ ਗਿਆ। ਕਿਉਂਕਿ ਸੰਸਥਾ ਦਾ ਮਕਸਦ ਪਲਾਸਟਿਕ ਦੇ ਲਿਫਾਫਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸਬਜ਼ੀ ਖਰੀਦਣ ਆਏ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ

ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਧੌਲਾ ਕੂਆਂ ਇਲਾਕੇ ਦੇ ਨੇੜੇ ਕੋਈਂ ਦੇਸੀ ਹਕੀਮ ਹਾਰਟ ਅਤੇ ਹੋਰ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਦੀ ਦਵਾਈ ਦਿੰਦਾ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਦਵਾਖਾਨੇ ਮੂਹਰੇ ਚਾਰ ਵਜੇ ਹੀ ਲਾਈਨਾਂ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀਆਂ। ਉਹ ਕਈ ਤਰਾਂ ਦੇ ਪਰਹੇਜ਼ ਦੱਸਦਾ। ਛੇ ਸੱਤ ਸੌ ਦੀ ਦਵਾਈ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਮਹੀਨੇ ਦੀ। ਉਸਦੀ ਦਵਾਈ ਕਾਰਗਰ ਸੀ। ਪਰ ਮਰੀਜ਼ ਪਰਹੇਜ਼ ਕੰਨਿਓ

ਵੱਡੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਕਰਵਾ ਚੌਥ ਦਾ ਡਿਨਰ ਬਾਹਰ ਕਰਨ ਦਾ ਰਿਵਾਜ ਜਿਹਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਕਦੇ ਕਰਵਾ ਚੌਥ ਦਾ ਵਰਤ ਨਹੀਂ ਰੱਖਿਆ ਪਰ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਨਾਲ ਬਾਹਰ ਖਾਣਾ ਇੱਕ ਸ਼ੋਂਕ ਵੀ ਹੈ। ਬੇਟੀ ਦਾ ਵਰਤ ਸੀ। ਬਾਹਰ ਤੇ ਜਾਣਾ ਹੀ ਸੀ। ਅੱਜ ਕੱਲ ਹੋਟਲਾਂ ਦਾ ਵੀ ਚੈਨ ਸਿਸਟਮ ਹੈ। ਪਿੰਡ ਬਲੂਚੀ

ਬਚਪਨ ਵਿੱਚ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਦੀ ਬਣੀ ਰੋਟੀ ਤੇ ਸਬਜ਼ੀ ਹੀ ਸਵਾਦ ਲੱਗਦੀ। ਸ਼ਾਇਦ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਦੀ ਬਣੀ ਰੋਟੀ ਸਬਜ਼ੀ ਸਵਾਦ ਲਗਦੀ ਹੈ। ਜੇ ਕੱਦੇ ਮੇਰੀ ਭੈਣ ਯ ਭੂਆ ਜਾ ਕੋਈ ਹੋਰ ਰੋਟੀ ਬਣਾਉਂਦਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ਨੱਕ ਬੁੱਲ ਚੜਾ ਕੇ ਰੋਟੀ ਖਾਂਦਾ। ਅੱਜ

ਸਵੇਰ ਦਾ ਨੱਕ ਮੱਚੀ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਗਲੇ ਵਿੱਚ ਜਲਣ ਜਿਹੀ ਹੋਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਯਾਨੀ ਗਲਾਂ ਖਰਾਬ ਹੈ। ਡਾਕਟਰ ਮਹੇਸ਼ ਤੋਂ ਦੋ ਖੁਰਾਕਾਂ ਵੀ ਲਿਆਂਦੀਆਂ। ਦਾਲ ਸ਼ਬਜ਼ੀ ਦੀਆਂ ਮਿਰਚਾਂ ਵੀ ਤੇਜ਼ ਲਗੀਆਂ। ਤਿੰਨ ਫੁਲਕੇ ਰਗੜ ਤੇ, ਪਰ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਬਣੀ। ਆਈਸ ਕ੍ਰੀਮ ਘਰੇ ਪਈ ਸੀ। ਪਰ ਕੋਈ ਖਾਣ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ

ਚਲੋ ਅੱਜ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਹਰਿਆਣੇ ਵਿੱਚ ਮਾਲ ਪਟਵਾਰੀ ਤੇ ਘੁਮਿਆਰੇ ਵਾਲੇ ਸੇਠ ਹਰਗੁਲਾਲ ਜੀ ਦੇ ਪੋਤਰੇ ਰਮੇਸ਼ ਸੇਠੀ ਬਾਦਲ ਹੁਣਾਂ ਦੀ। ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਜਨਮ ਓਮ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਸੇਠੀ ਤੇ ਸ੍ਰੀਮਤੀ ਕਰਤਾਰ ਕੌਰ ਦੇ ਘਰ 14 ਦਿਸੰਬਰ 1960 ਨੂੰ ਨਾਨਕੇ ਪਿੰਡ ਬਾਦੀਆਂ (ਸ੍ਰੀ ਮੁਕਤਸਰ ਸਾਹਿਬ) ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ। ਮਾਮੇ ਨੇ ਪਿਆਰ ਤੇ

ਉਹ ਵੀ ਇੱਕ ਵੇਲਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਜਦੋੰ ਲੋਕ ਆਪਣੇ ਮਿੱਤਰ ਪਿਆਰਿਆਂ ਨੂੰ ਚਿੱਠੀਆਂ ਭੇਜਦੇ ਸਨ। ਪੜ੍ਹਨ ਲਿਖਣ ਦਾ ਬਾਹਲਾ ਚਲਨ ਨਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਪਿੰਡ ਦਾ ਕੋਈ ਪਾੜ੍ਹਾ ਜਾਂ ਡਾਕੀਆ ਹੀ ਚਿੱਠੀ ਲਿਖਣ-ਪੜ੍ਹਨ ਦੀ ਜ਼ੁੰਮੇਵਾਰੀ ਵੀ ਨਿਭਾਉਂਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਤਾਂ ਇਹ ਕੰਮ ਰੋਜ਼ਗਾਰ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਜੋ ਚਿੱਠੀ

“ਪੁੱਤ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਬਹੁਤ ਚੰਗੇ ਨੇ, ਪਰ ਕੀ ਕਰੀਏ?” ” ਪਰ ਹੋਇਆ ਕੀ? ” ਸੁਨੀਤਾ ਅੰਟੀ ਮੈਨੂੰ ਰੋਜ਼ ਪਾਰਕ ਵਿੱਚ ਮਿਲਦੇ। ਹਰ ਰੋਜ਼ ਪਾਰਕ ਵਿੱਚ ਸੈਰ ਕਰਨ ਆਉਂਦੇ। ਬੜਾ ਸ਼ਾਤ ਚਿਹਰਾ ਸੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ। ਦੇਖ ਕੇ ਮਨ ਬੜਾ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋ ਜਾਂਦਾ । ਸਭ ਨੂੰ ਬੁਲਾਉਂਦੇ। ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਹੱਸਦੇ ਰਹਿੰਦੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ

ਪੈਂਤੀ ਸਾਲ ਪੁਰਾਣੀ ਗੱਲ..ਘਰ ਦੀ ਵੰਡ ਹੋ ਹੋਈ..ਵੇਹੜੇ ਕੰਧ ਵੱਜ ਗਈ..ਬੀਜੀ ਨੇ ਮਿਸਤਰੀ ਨੂੰ ਆਖ ਇੱਕ ਬਾਰੀ ਰਖਵਾ ਲਈ..ਵੇਲੇ ਕੁਵੇਲੇ ਗੱਲ ਬਾਤ ਕਰਨ ਲਈ..ਚਾਚਾ ਚਾਚੀ ਨਾਲਦੇ ਪਾਸੇ ਹੋ ਗਏ..ਨਵੀਂ ਵਿਆਹੀ ਚਾਚੀ..ਰੋਜ ਸਕੂਲ ਪੜਾਉਣ ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ..ਮਗਰੋਂ ਦਾਦੀ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਸ਼ੈ ਬਾਰੀ ਖੋਲ ਓਧਰ ਰੱਖ ਦਿੰਦੀ..ਚਾਚਾ ਖਾ ਕੇ ਮੁੜ ਏਧਰ ਰੱਖ