Month: October 2023

ਹਰ ਦਿਨ ਤਰੀਕ ਮੌਸਮ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਯਾਦ ਲੈ ਕੇ ਆਉਂਦਾ। ਸਰਦੀ ਦਾ ਮੌਸਮ ਆ ਰਿਹਾ ਕਈ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਲੈ ਕੇ। ਜਦੋਂ ਸਵੇਰ ਨੂੰ ਸੌ ਕੇ ਉੱਠਣਾ ਤਾਂ ਮੰਮੀ ਨੇ ਕਹਿਣਾ ਮਰਜਾਣੇ ਆਪ ਉਠ ਜਾਂਦੇ ਆ ਆਪਣੇ ਜੁੱਲੇ ਤਾਂ ਚੱਕ ਲਿਆ ਕਰੋ ਅਸੀਂ ਅੱਗਿਓਂ ਛੱਤੀ ਬਹਾਨੇ ਲਾਉਣੇ ਕਿ ਅੱਜ ਮੇਰੀ

“ਸਤਿ ਸ੍ਰੀ ਆਕਾਲ, ਮੈਨੇਜਰ ਸਾਹਿਬ” ਕਰਮ ਸਿੰਘ ਨੇ ਬੈਂਕ ਮੈਨੇਜਰ ਦੇ ਕੈਬਿਨ ਵਿਚ ਵੜਦੇ ਨੇ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਹੱਥ ਜੋੜ ਕੇ ਫਤਹਿ ਬੁਲਾਈ। ਮੈਨੇਜਰ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਸਾਹਮਣੇ ਪਈਆਂ ਫਾਈਲਾਂ ਬੰਦ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਰਮ ਸਿੰਘ ਨਾਲ ਹੱਥ ਮਿਲਾਇਆ ਅਤੇ ਕੁਰਸੀ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ, “ਸਤਿ ਸ੍ਰੀ ਆਕਾਲ,ਆਓ ਕਰਮ ਸਿੰਘ

ਉਹ ਦਿਨ ਤਾਂ ਅੱਜ ਵੀ ਯਾਦ ਐ—– ਗੱਲ ਜੁਲਾਈ 1986 ਦੀ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਦਾ ਕੀੜਾ ਹਰ ਇੱਕ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਮੇਰੇ ਵੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਵੀ ਸੋਚਦਾ ਸਾਂ, ਬਾਹਰ ਤਾਂ ਨੋਟ ਦਰੱਖਤਾਂ ਤੇ ਲੱਗਦੇ ਹਨ। ਮੈਂ ਤੋੜ ਤੋੜ ਕੇ ਬੋਰੀ ਭਰੀ ਤੇ ਬਾਪੂ ਹੋਰਾਂ ਵੱਲ ਤੋਰ

ਸਰ, ਮੈਂ ਏਨੀ ਦੁਖੀ ਹਾਂ ਕਿ ਮਰਨ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਕੋਈ ਰਾਹ ਨਹੀਂ ਬਚਿਆ!” ਸੁਮਨ ਨੇ ‘ਸਤਿ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ’ ਸਾਂਝੀ ਕਰਨ ਤੋਂ ਤੁਰੰਤ ਬਾਅਦ ਸਿੱਧਾ ਇਹੀ ਕਿਹਾ। ਜਦੋਂ ਵੀ ਕੋਈ ਮਰਨ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵੀ ਚਿੰਤਾ ਹੋਣੀ ਸੁਭਾਵਿਕ ਹੈ। ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਬਖ਼ਸ਼ੀ ਖੂਬਸੂਰਤ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਕੋਈ

1982-83 ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ, ਮੈਂ ਡੀ ਏ ਵੀ ਕਾਲਜ ਹੁਸ਼ਿਆਰਪੁਰ ਨੌਨ ਮੈਡੀਕਲ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਸ਼ੰਕਰ ਸਾਹਨੀ (ਗਾਇਕ) ਵੀ ਮੇਰੀ ਕਲਾਸ ਵਿੱਚ ਸੀ ਉਸ ਵੇਲੇ ਨਵਾਂ ਨਵਾਂ ਗਾਇਕੀ ਵਿੱਚ ਪੈਰ ਰੱਖਿਆ ਸੀ। ਉਸ ਸਾਲ ਪੰਜਾਬ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਹੋਏ ਖੇਡ/ਸਭਿਆਚਾਰਕ ਮੁਕਾਬਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸਾਡੇ ਕਾਲਜ ਨੇ ਖੂਬ ਨਾਮ ਖੱਟਿਆ ਸੀ।

ਸਾਰਾ ਵਰਤਾਰਾ ਤਰਕ ਵਾਲੀ ਪੋਣੀ ਅੰਦਰੋਂ ਲੰਘਾਇਆ ਤਾਂ ਸਿਰਫ ਦੋ ਚੀਜਾਂ ਹੀ ਬਾਕੀ ਬਚੀਆਂ..ਨਸ਼ੇ ਛੱਡ ਗੁਰੂ ਦੇ ਲੜ ਲੱਗੋ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਤੇ ਹੁੰਦੀਆਂ ਬੇਇਨਸਾਫੀਆਂ ਨੂੰ ਜ਼ਿਹਨ ਵਿਚ ਵਸਾਈ ਰੱਖਣ ਦੀ ਅਪੀਲ..! ਗੋਲੀ ਅਤੇ ਸਭਿਆਚਾਰਿਕ ਅੱਤਵਾਦ ਮਗਰੋਂ ਸਦੀਵੀ”ਪਰਵਾਸ” ਵੱਲ ਧੱਕ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਧੀਆਂ ਪੁੱਤਰ ਤੇ ਫੇਰ ਮਗਰ ਰਹਿ ਗਿਆਂ ਲਈ ਵਗਾ

ਐਂਕਲ ਮੇਰਾ ਵਿਆਹ ਹੋ ਗਿਆ।” ਅਚਾਨਕ ਆਏ ਫੋਨ ਚੋ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ। “ਕਦੋਂ?????” ਮੈਂ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਉਛੱਲ ਕੇ ਪੁੱਛਿਆ। “ਪਿਛਲੇ ਹਫਤੇ। ਕਾਹਦਾ ਵਿਆਹ ਸੀ। ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਬਸ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਹੀ ਆਈ ਸੀ ਕੱਲੀ, ਪੱਲਾ ਫੜਾਉਣ। ਹੋਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਆਇਆ। ਦੀਦੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਆਈ।” ਉਸਨੇ ਠੰਡਾ ਹੌਂਕਾ ਜਿਹਾ ਭਰਦੀ ਨੇ ਕਿਹਾ। “ਚਲੋ ਵਧਾਈਆ

“ਗਿਆਰਾਂ ਵੱਜ ਗਏ ਉਹਨਾਂ ਦੇ।” ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਚਾਹ ਕੌਫ਼ੀ ਪੀਂਦੀ ਹੋਈ ਉਹ ਅਕਸਰ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ। “ਉਹ ਤਾਂ ਸੌ ਗਏ ਹੋਣਗੇ ਹੁਣ ਤਾਂ।” ਬੈਡ ਤੇ ਪੈਣ ਵੇਲੇ ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਅਚਾਨਕ ਨਿਕਲਦਾ ਹੈ। ਕਈ ਵਾਰੀ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਦੋ ਢਾਈ ਵਜੇ ਦੁਪਹਿਰ ਦੀ ਰੋਟੀ ਖਾ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ “ਉਹ ਤਾਂ ਸ਼ਾਮ

“ਡੈਡੀ ਜੀ ਵੀਜ਼ਾ ਆ ਗਿਆ।” ਫੋਨ ਤੇ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਬੇਟੇ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸਿਆ। ਤੇ ਅਸੀਂ ਹੋਰ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਰਹੇ।ਸ਼ਾਇਦ ਉਸ ਦਿਨ ਉਹ ਆਪਣੇ ਸੁਸਰਾਲ ਗਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ। “ਬੇਟੀ ਗਗਨ ਨੇ ਥੋੜਾ ਗਿਲਾ ਜਿਹਾ ਕੀਤਾ ਤੇ ਕਿਹਾ, “ਪਾਪਾ ਨੇ ਵੀਜ਼ਾ ਲੱਗਣ ਦੀ ਵਧਾਈ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ।” ਉਸਦਾ ਗਿਲਾ ਜਾਇਜ਼

ਪੀ ਜੀ ਹੀ ਤਾਂ ਹੈ। “ਨੀ ਮਿਨੀ ਤੂੰ ਰੋਟੀ ਕਿਥੋ ਖਾਂਦੀ ਹੈ ਉਥੇ ?’ ਉਸ ਨੇ ਨੋਕਰੀ ਤੇ ਨਵੀਂ ਲੱਗੀ ਆਪਣੀ ਪੋਤੀ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ। “ਮੈਂ ਪੀ ਜੀ ਚ ਹੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹਾਂ ਤੇ ਉਥੇ ਹੀ ਖਾਣਾ ਮਿਲਦਾ ਹੈ ਬੀਜੀ।’ “ਨੀ ਆ ਪੀ ਜੀ ਕੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਹੋਸਟਲ ਜਾਂ ਹੋਟਲ ਤੇ ਸੁਣਿਆ