Month: December 2023

ਨਿੱਕਾ ਹੁੰਦਾ ਮੈਂ ਮੇਰੇ ਦਾਦਾ ਜੀ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਪਾਪਾ ਜੀ ਦੀ ਭੂਆ ਭਗਵਾਨ ਕੌਰ ਦੀ ਲੜਕੀ ਦੀ ਸ਼ਾਦੀ ਤੇ ਰਾਮਾਂ ਮੰਡੀ ਗਿਆ। ਵੈਸੇ ਉਹ ਰਾਮਾਂ ਮੰਡੀ ਦੇ ਨੇੜੇ ਪਿੰਡ ਗਿਆਨਾ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਗਿਆਨੇ ਤੋਂ ਸਿਰਫ ਵਿਆਹ ਕਰਨ ਲਈ ਉਹ ਰਾਮਾਂ ਮੰਡੀ ਆਏ ਸਨ। ਇੱਕ ਮਹੀਨੇ ਲਈ ਕੋਈ ਮਕਾਨ ਕਿਰਾਏ ਤੇ

1965 ਦੇ ਨੇੜੇ ਤੇੜੇ ਜਿਹੇ ਮੈਨੂ ਸਕੂਲ ਵਿਚ ਦਾਖਿਲ ਕਰਵਾਇਆ। ਕਚੀ ਪੱਕੀ ਦਾ ਜਮਾਨਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਫੱਟੀ ਤੇ ਸਲੇਟ ਲੈ ਕੇ ਸਕੂਲ ਜਾਂਦੇ। ਲੋਹਾਰੇ ਆਲੀ ਜੀਤ ਭੈਣਜੀ ਨਵੇ ਨਵੇ ਨੋਕਰੀ ਤੇ ਆਏ ਸਨ। ਮੇਰੇ ਪਹਲੇ ਟੀਚਰ ਬਣੇ। ਵਿਚਾਰੀ ਜੀਤ ਭੈਣ ਜੀ ਮੇਰਾ ਬਹੁਤ ਖਿਆਲ ਰਖਦੇ। ਮੈ ਫੱਟੀ ਸੋਹਨੀ ਨਾ

ਸੁਵੇਰੇ ਪਿੱਛੇ ਆਉਂਦੇ ਇੱਕ ਗੋਰੇ ਵੀਰ ਨੇ ਉੱਚੀ ਸਾਰੀ ਹਾਰਨ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ..ਸ਼ਾਇਦ ਹਰੀ ਬੱਤੀ ਤੇ ਗੱਡੀ ਤੋਰਦਿਆਂ ਮੈਨੂੰ ਕੁਝ ਸਕਿੰਟ ਵੱਧ ਲਗ ਗਏ ਸਨ..ਕਰਮਾਂ ਵਾਲੇ ਨੇ ਇਥੇ ਹੀ ਬੱਸ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ..ਗੱਡੀ ਮੇਰੇ ਬਰੋਬਰ ਕਰਕੇ ਕੁਝ ਆਖ ਕੇ ਵੀ ਗਿਆ..ਜਰੂਰ ਮੰਦੀ ਗੱਲ ਹੀ ਆਖੀ ਹੋਣੀ..ਖੈਰ ਆਈ ਗਈ ਕਰ ਦਿੱਤੀ..! ਫੇਰ ਮੈਕਡੋਨਲ

“ਤਾਊ ਜੀ ਤਾਊ ਜੀ ਤਾਊ ਜੀ ਇਹ ਆਵਾਜ ਮੇਰੇ ਕੰਨਾਂ ਚ ਪੈਂਦੀ ਹੈ । ਪਰ ਮੈਂ ਬੋਲ ਨਹੀ ਸਕਦਾ। ਮੇਰਾਂ ਅੱਖਾਂ ਖੁਲ੍ਹੀਆਂ ਹਨ ਤੇ ਅੱਗੇ ਸੜ੍ਹਕ ਸਾਫ ਨਜਰ ਆਉਦੀ ਹੈ। ਆਵਾਜ ਸੁਨਣ ਤੋa ਬਾਦ ਜਦੋ ਮੈ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲ ਨਾ ਸਕਿਆ । ਤੇ ਮੇਰੇ ਦਿਮਾਗ ਉੱਪਰ ਨੂੰ ਜਾਂਦਾ ਲੱਗਿਆ ਤਾਂ

“ਤੂੰ ਬਠਿੰਡੇ ਜੰਕਸ਼ਨ ਆ ਜਾਈਂ ਬਸ! ਮੈਂ ਰਾਤ ਪੌਣੇ ਦੋ ਵਜੇ ਏਥੋਂ ਗੱਡੀ ਚੜ੍ਹ ਜੂੰ, ਛੇਤੀ ਮਿਲਦੇ ਆਂ, ਲਵ ਯੂ” ਸਿਮਰਨ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰੇਮੀ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਕੇ ਫੋਨ ਸਿਰਹਾਣੇ ਥੱਲੇ ਲੁਕੋ ਲਿਆ ਤੇ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਚਲੀ ਗਈ। ਯੋਜਨਾ ਮੁਤਾਬਕ ਉਸ ਨੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਦੁੱਧ ਵਿੱਚ ਨੀਂਦ ਦੀਆਂ ਗੋਲੀਆਂ

ਪੁਰਾਣੀ ਗੱਲ ਏ..ਫਰਾਂਸ ਤੋਂ ਗਰੁੱਪ ਲੈ ਦਰਬਾਰ ਸਾਬ ਅੱਪੜ ਗਿਆ..ਆਖਣ ਲੱਗੇ ਸਾਨੂੰ ਘੱਲੂਕਾਰੇ ਦੀ ਕੋਈ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਵਿਖਾ..ਕਿਸੇ ਇਸ ਗੁੰਮਟੀ ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ..ਬੜੇ ਹੱਥ ਪੈਰ ਮਾਰੇ..ਸਕੱਤਰ ਦਿਲਮੇਘ ਸਿੰਘ ਤੱਕ ਵੀ ਪਹੁੰਚ ਕੀਤੀ ਪਰ ਮਨਜ਼ੂਰੀ ਨਾ ਦਿੱਤੀ..ਅਖ਼ੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਸਾਬ ਕਹਿੰਦੇ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਭੜਕਦੀਆਂ..ਅਖੀਰ ਤੇਜਾ ਸਿੰਘ ਸਮੁੰਦਰੀ ਹਾਲ ਤੇ ਅਦਾਲਤੀ ਮੁਆਵਜੇ ਵਾਲੇ ਕੇਸ ਦੀ ਮਜਬੂਰੀ

ਸ਼ਾਮੀ ਮੈ ਬਾਈਕ ਲੈ ਕੇ ਹੁਣੇ ਆਇਆ ਕਹਿਕੇ ਬਜਾਰ ਨੁੰ ਨਿਕਲ ਗਿਆ।ਬਜਾਰ ਕਈ ਦੋਸਤ ਮਿਲ ਗਏ ਤੇ ਪੁਰਾਣੀਆ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਟਾਇਮ ਦਾ ਪਤਾ ਹੀ ਨਾ ਚੱਲਿਆ। ਵੈਸੇ ਮੈ ਇੱਕਲਾ ਬਜਾਰ ਬਹੁਤ ਹੀ ਘੱਟ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ ਜੇ ਜਾਵਾਂ ਵੀ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਨਾਲ ਹੀ ਲੈ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ । ਕਦੇ ਘਰ ਦਾ ਨਿੱਕਸੁੱਕ

ਬੀਮਾਰ ਰਹਿੰਦੀ ਕਰਤਾਰੋ ਨੇ ਸੋਚਿਆ , ਕਿਉਂ ਨਾਂ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਬੈਠੀ – ਬੈਠੀ ਛੋਟੇ ਮੁੰਡੇ ਦਾ ਵਿਆਹ ਕਰ ਦੇਵਾਂ । ਅੱਜ ਲਾਲੀ ਦਾ ਵਿਆਹ ਸੀ , ਸਾਰੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਮਿੱਤਰ ਮੇੇੇੇਲੀ ਪਹੁੰਚ ਚੁੱਕੇ ਸੀ । ਹੁਣ ਸਾਰੇ ਕਨੇਡਾ ਵਾਲੀ ਵੱਡੀ ਨੂੰਹ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ । ਜਦੋਂ ਕਨੇਡਾ ਵਾਲੀ ਨੂੰਹ

ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਬੌਂਦਲੀ ਵਿਖੇ ਦੋ ਭਰਾ ਆਪਣੇ ਮਾਤਾਪਿਤਾ ਦੇ ਸੁਵਾਰਗ ਸੁਧਾਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਸਤਿਕਾਰ ਨਾਲ ਇੱਕੋ ਘਰ ਵਿੱਚ ਇਕੱਠੇ ਰਹਿ ਰਹੇ ਸਨ ! ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਬਲਦੇਵ ਸਿੰਘ ਵੱਡਾ ਅਤੇ ਜਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਛੋਟਾ ਸੀ ਦੋਹਨੇ ਖੇਤੀਬਾਡ਼ੀ ਦਾ ਹੀ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਸਨ ! ਇੱਕ ਦਿਨ ਦੋਵਾਂ ਭਰਾਵਾਂ ਦਾ ਕਿਸੇ

ਚੰਨੋ ਆਪਣੀ ਸਕੂਲ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਪੂਰੀ ਕਰ ਚੁੱਕੀ ਸੀ । ਅੱਗੇ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਅਮਰ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, ਧੀਏ ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਮੇਰੇ ਦਿਹਾਤੀ ਜੋਤੇ ਨਾਲ ਘਰ ਦਾ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਹੀ ਬੜੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ । ਹੁਣ ਤੂੰ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨਾਲ ਘਰਦੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਹੱਥ ਵਟਾਇਆ ਕਰ ਨਹੀ