Month: January 2024

ਇਹ ਗੱਲ 1980 ਦੇ ਨੇੜੇ ਤੇੜੇ ਦੀ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਸਾਡੇ ਦੋਸਤ Sat Bhushan Grover ਨੇ ਬਰਤਾਨੀਆਂ ਫਰੂਟ ਕੇਕ ਦੇ ਬੜੇ ਸੋਹਣੇ ਸੋਹਣੇ ਕਈ ਸਟਿਕਰ ਦਿੱਤੇ। ਅਬੋਹਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਕਿਸੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਕੋਲ੍ਹ ਇਸ ਕੇਕ ਕੰਪਨੀ ਦੀ ਏਜੇਂਸੀ ਸੀ। ਸਟਿਕਰ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੇ ਸਨ। ਜੋ ਸਾਡੀ ਉਸ ਉਮਰ ਅਤੇ ਉਸ ਸਮੇਂ

ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਹੈ ਗਿਆਰਾਂ ਤੋਂ ਪੰਦਰਾਂ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਤੱਕ ਕਈ ਵਾਰੀ ਮੈਂ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਵਿਰੋਧ ਬਗਾਵਤ ਦਾ ਝੰਡਾ ਚੁੱਕਿਆ। ਮਾਂ ਪਿਓ ਦੇ ਨਾਲ ਬਹਿਸ ਵੀ ਕੀਤੀ। ਕਈ ਵਾਰੀ ਲੱਗਿਆ ਕਿ ਇਹ ਮੇਰੇ ਹਿਤੈਸ਼ੀ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਆਕੇ ਉੱਚੀ ਵੀ ਬੋਲਿਆ। 2003 ਵਿੱਚ ਪਾਪਾ ਜੀ ਦੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਦ

ਸਾਡੇ ਮਕਾਨ ਦੇ ਉਪਰਲੇ ਪੋਰਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬਾਗੜੀ ਬਨੀਆਂ ਪਰਿਵਾਰ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ।ਕੋਈ ਦਸ ਕੁ ਸਾਲ ਉਹ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਰਹੇ। ਮੂਲਰੂਪ ਵਿੱਚ ਉਹ ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਸਨ ਤੇ ਪੂਰੀ ਹਿੰਦੀ ਬੋਲਦੇ ਸਨ। ਪਰ ਸਾਡੇ ਕਰਕੇ ਉਹ ਥੋੜੀ ਬਹੁਤ ਪੰਜਾਬੀ ਸਮਝਣ ਤੇ ਬੋਲਣ ਲੱਗ ਪਾਏ। ਇੰਨੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇ ਦੌਰਾਨ ਉਹ ਸਾਡੀਆਂ ਲਿਹਾਜਾਂ ਤੇ

ਕੱਲ੍ਹ ਕੋਈ ਦੋਸਤ ਨਿੰਬੂ ਦੇ ਨਾਲ ਮਿਲਦੇ ਜੁਲਦੇ ਫਲ ਦੇ ਗਿਆ ਦਸ ਬਾਰਾ ਪੀਸ ਸਨ। ਅਕਾਰ ਵਿਚ ਨਿੰਬੂ ਨਾਲੋ ਵੱਡੇ। ਹੁਣ ਸਮਝ ਨਾ ਆਵੇ ਕੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਰੰਗ ਰੂਪ ਨਿੰਬੂ ਵਰਗਾ ਹੀ ਸੀ। “ਕੀ ਹੈ ਇਹ? ਕੀ ਕਰੀਏ ਇਹਨਾ ਦਾ।” ਉਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ। “ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆਈ। ਕੀ ਹੋ ਸਕਦਾ

“ਸੇਠਾ ਦੋ ਕੱਪ ਚਾਹ ਬਣਾਈ ਵਧੀਆ ਜਿਹੀ।” ਓਹਨਾ ਚਾਹ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਪਏ ਬੈੰਚਾਂ ਤੇ ਬੈਠਦਿਆ ਹੀ ਕਿਹਾ। “ਯਾਰ ਆਹ ਪੱਖਾਂ ਵੀ ਤੇਜ਼ ਕਰਦੇ ਗਰਮੀ ਬਹੁਤ ਐ।” ਹੁਣ ਦੂਜਾ ਬੋਲਿਆ। “ਬਾਈ ਪਹਿਲਾਂ ਠੰਡਾ ਪਾਣੀ ਪਿਆ ਦੇ ਬਰਫ ਪਾਕੇ।” ਇਹ ਦੂਜਾ ਹੀ ਬੋਲਿਆ। “ਓਏ ਮੁੰਡੂ ਗਿਲਾਸ ਧੋ ਲਈਂ ਪਹਿਲਾਂ। ਨਾਲੇ ਮੇਜ਼

ਆਜ ਮੌਸਮ ਕੁੱਝ ਖਰਾਬ ਸੀ। ਹਲਕੀ ਹਲਕੀ ਰੈਣ, ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਚਾਅ ਦੀ ਘੁੱਟ ਪੀ ਸੋਚਦਾਂ ਕੀ ਬਹਾਰ ਦਾ ਮਜ਼ਾ ਵੀ ਲੈਅ ਅਵਾ। ਪਰ ਰੈਣ ਹੋਰ ਤੇਜ਼ ਹੋ ਗਈ। ਕੋਈ 1.00ਘੰਟਾ ਪੂਰਾ ਰੈਣ ਹੋਇ। ਬਹਾਰ ਜਾਣਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੋਗਿਆ ਕੁੱਝ ਮਿੰਟਾਂ ਬਾਅਦ ਇੱਕ ਰਿਸਕੇ ਵਾਲ਼ਾ ਉਸ ਤਰਫ਼ ਦੀ ਆ ਗਿਆ।

ਨੀ ,ਰਾਣੋ ਆਜ ਤੇ ਜਲਦੀ ਖੜੀ ਹੋ ਜਾ, ਬਲਜੀਤ ਕੌਰ ਨੇ ਅਦਰਲੈ ਕਮਰੇ ਚਹ ਅਵਾਜ ਮਾਰਦੀ ਨੇ ਬੋਲਿਆ। ਚਾਅ ਬਣਾ ਲਿਆ। ਹੋਰ ਨਾਲ ਗੋਹਾ ਕੂੜਾ ਵੀ ਕਰਨਾ। ਚਾਲ ਉਟ ਮੇਰੀ ਧੀ। ਰਾਣੋ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਚਾਅ ਸੀ ਕੀ ਕੱਲ ਓਸ ਨੂੰ ਵੇਕਣ ਅਵਣਾ। ਤੇ ਓਸ ਨੂੰ ਉਸ ਦੀਆ ਸਾਰੀਆ ਸਤਨਾ ਮਜ਼ਾਕ

ਇੱਕ ਅੰਗਰੇਜੀ ਫਿਲਮ.. ਮੌਤ ਦੇ ਸਜਾ ਵਾਲੇ ਕੈਦੀਆਂ ਨੂੰ ਸਿਰੋਂ ਮੁੰਨ ਫੇਰ ਸਿਰਾਂ ਤੇ ਗਿੱਲੀ ਸਪੰਜ ਰੱਖੀ ਜਾਂਦੀ..! ਉੱਪਰ ਗਿੱਲੀ ਟੋਪੀ ਪਵਾ ਫੇਰ ਕਰੰਟ ਲਾਇਆ ਜਾਂਦਾ..! ਗਿੱਲੀ ਥਾਂ ਕਰਕੇ ਬਿਜਲੀ ਛੇਤੀ ਅਸਰ ਕਰਦੀ ਤੇ ਬੰਦਾ ਛੇਤੀ ਮੁੱਕ ਜਾਂਦਾ..! ਪਰ ਇੱਕ ਜੇਲ ਕਰਮਚਾਰੀ..ਬੜਾ ਅਜੀਬ ਝੱਸ..ਕੈਦੀ ਨੂੰ ਤੜਪ ਤੜਪ ਕੇ ਮਰਦਾ ਹੋਇਆ

ਸਾਡੇ ਸਾਬਕਾ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਸ੍ਰੀ ਹਰਬੰਸ ਸਿੰਘ ਸੈਣੀ ਮੂਲ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਰੋਪੜ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਪਿੰਡ ਮੁਜ਼ਾਫ਼ਤ ਦੇ ਨਿਵਾਸੀ ਹਨ। ਉਹ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਐਡਮੀਨਿਸਟ੍ਰੇਟਰ ਸਨ। ਪਰ ਜਿਵੇਂ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਇਲਾਕੇ ਇਲਾਕੇ ਦੀ ਬੋਲ਼ੀ ਤੇ ਖਾਣ ਪਾਣ ਦਾ ਫਰਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇੱਧਰ ਮਾਲਵੇ ਵਿੱਚ ਲੋਕ ਆਖਦੇ ਹਨ “ਜ਼ਹਿਰ ਖਾਣ ਜੋਗੇ ਪੈਸੇ ਹੈਣੀ।” ਪਰ

ਪ੍ਰੋ Atma Ram Arora ਇਲਾਕੇ ਦੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਸਿੱਖਿਆ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਅਤੇ ਹਰਮਨ ਪਿਆਰੀ ਸਖਸ਼ੀਅਤ ਸਨ। ਉਹ ਸਾਦਗੀ ਦੀ ਮਿਸਾਲ ਸਨ। “ਪਹਿਲਾ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਤੇ ਫਿਰ ਕਾਲਜ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਵਰਗੇ ਅਹੁਦੇ ਤੇ ਪਹੁੰਚਕੇ ਵੀ ਉਹ ਇੱਕ ਆਮ ਆਦਮੀ ਹੀ ਰਹੇ। ਮੇਰੇ ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ 1975 ਤੋਂ ਹੀ ਵਧੀਆ ਸਬੰਧ ਸਨ। ਇੱਕ ਵਾਰੀ 2001 ਦੇ ਲਾਗੇ