Month: March 2024

ਘਰ ਵਿੱਚ ਸੱਭ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਮੀਲ ਕੇ ਰਹੰਦੇ ਸੀ। ਕੋਈ ਆਪਸੀ ਫਾਈਟ ਨਹੀ ਸੀ। ਸੱਭ ਇੱਕ ਦੂੱਜੇ ਦਾ ਮਾਨ ਸਨਮਾਨ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਆਪਸੀ ਪਿਆਰ ਬਹੁਤ ਸੀਂ । ਸੱਭ ਵੀਰਾਂ ਦਾ ਆਪਸੀ ਪਿਆਰ ਇੰਨ੍ਹਾਂ ਸੀ ਕੀ ਨਾਲ ਦੇ ਪਿੰਡ ਵੀ ਭੇ ਮੰਨਦੇ ਸਨ। ਅਜੀਤ ਸਿੰਘ ਇੰਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸੱਭ ਤੋ ਵੱਡਾ

ਭਾਵ ਉਡੀਕ, ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕਿਸੀ ਨਾ ਕਿਸੀ ਚੀਜ਼ ਦੀ, ਕਿਸੀ ਖਾਸ ਦੀ ਦਿਨ ਦੀ, ਆਪਣਿਆਂ ਦੀ ਹੋਰ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਇੱਛਾਵਾਂ ਹਨ ਜਿਨਾਂ ਦੀ ਤਾਂਘ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੀ ਮੈਂਨੂੰ ਵੀ ਨਵੇਂ ਸਾਲ ਦੀ ਉਡੀਕ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ ਜਦੋਂ ਛੋਟੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ, ਮਹੀਨਾ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਸੋਚੀ ਜਾਣਾ ਕਿ 31 ਦਿਸੰਬਰ

ਹਮਲਾ ਸ਼ਬਦ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਹੀ ਦਹਿਸ਼ਤ ਭਰਿਆ ਸ਼ਬਦ ਹੈ। ਹਮਲਾ ਅਚਾਨਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜਿਸ ਤੇ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਉਸਨੂੰ ਸੰਭਲਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ। ਤੇ ਉਹ ਜਲਦੀ ਹੀ ਇਸਦੀ ਮਾਰ ਹੇਠ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਫੌਜ਼, ਦੁਸ਼ਮਣ, ਜਾਨਵਰ ਯ ਲੁਟੇਰੇ ਹੀ ਹਮਲਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਕੁਝ ਲੋਕ ਬਹੁਤ ਫੁਰਤੀਲੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ

ਸਾਡੇ ਘਰੇ ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਘੁਮਿਆਰੇ ਤੋਂ ਹੀ ਧਰਮਿੰਦਰ ਨਾਮ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਦੁੱਧ ਪਾਉਣ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਪਿੰਡ ਦਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਅਕਸ਼ਰ ਹੀ ਚਾਚਾ ਜੀ ਕਹਿਕੇ ਸਾਸਰੀ ਕਾਲ ਬਲਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਤੇ ਬੇਗਮ ਨੂੰ ਚਾਚੀ ਜੀ ਆਖਦਾ ਹੈ। ਬੇਟੇ ਦਾ ਵਿਆਹ ਸੀ ਉਸਨੇ ਚਾਚੀ ਜੀ ਚਾਚੀ ਆਖਕੇ ਕਈ ਅਵਾਜ਼ਾਂ ਮਾਰੀਆਂ। ਬੇਗਮ

ਸੁਖਜਿੰਦ ਅਤੇ ਜੋਤ ਦੋਵੇ ਇੱਕ ਹੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਪੜਦੇ ਸੀ। ਭਾਂਵੇ ਉਹ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਅਲੱਗ -ਅਲੱਗ ਵਿਭਾਗ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਪਰ ਦੋਵੇ ਖੇਡ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਥੋੜਾ ਬਹੁਤਾ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਜਾਣਦੇ ਸੀ। ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਦੋਸਤੀ ਜਾਂ ਕੋਈ ਗੱਲ ਬਾਤ ਨਹੀ ਸੀ ਬਸ ਜਾਣਦੇ ਹੀ ਸੀ।ਪਰ

ਸਾਈਕਲ ਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹੋਏ ਨਿਕੇ ਜਵਾਕ ਨਾਲ ਸੱਜਣ ਸਿੰਘ ਦਵਾਈਆਂ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਰੌਲਾ ਪੈਂਦਾਂ ਦੇਖ ਕੇ ਉਹ ਵੀ ਖੜ ਕੇ ਵੇਖਣ ਲੱਗਾ. ਭੀੜ ਵੱਧ ਗਈ |ਨੌਬਤ ਹੱਥੋਂ ਪਾਈ ਤਕ ਆ ਗਈ ,ਪੁਲਿਸ ਆ ਗਈ ਡਾਂਗਾ ਚੱਲਣ ਲੱਗੀਆਂ ,ਲੋਕ ਭੱਜਣ ਲਗੇ ,ਸੱਜਣ ਸਿੰਘ ਭੱਜਣ ਲੱਗਾ ਡਿਗ ਪਿਆ |ਜਵਾਕ ਦੇ ਸਿਰ

ਕਾਲਾ ਰਾਮ ਪੰਡਤ ਪਿੰਡ ‘ਚ ਰਿਸ਼ਤੇ ਕਰਵਾਉਣ ਵਾਸਤੇ ਸਤਿਕਾਰ ਰੱਖਦਾ ਸੀ । ਇਕ ਦਿਨ ਮੱਘਰ ਸਿੰਘ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ ਕੇ ਪੰਡਤ ਜੀ ਮੁੰਡੇ ਵਾਸਤੇ ਕੋਈ ਲੜਕੀ ਲੱਭੋ ਜੋਂ ਕੱਲੀ ਹੋਵੇ ਤੇ ਮੁਰੱਬਾ ਕੁਝ ਜ਼ਮੀਨ ਦੀ ਮਾਲਕੀ ਹੋਵੇ । ਕਾਲੂ ਰਾਮ ਨੇ ਮੱਘਰ ਸਿਓਂ ਦਾ ਮਾਣ ਰੱਖਣ ਵਾਸਤੇ ਹਾਂ ਹੂੰ ਕਰ ਦਿੱਤੀ।

ਕਿਸੇ ਦਾ ਨਾਮਕਰਨ ਵੀ ਅਜੀਬ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਬੈਰੀਅਰ ਤੇ ਹੌਲਦਾਰ ਦੀ ਰਾਤ ਦੀ ਡਿਊਟੀ ਸੀ। ਜਿਵੇ ਹਰ ਨਾਕੇ ਤੇ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਹਰ ਆਉਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਵਹੀਕਲ ਤੋਂ ਕੁਝ ਨਾ ਕੁਝ ਝਾੜ ਲੈਂਦੇ ਹਨ। ਚਾਹੇ ਨਕਦੀ ਯ ਜੋ ਸਮਾਨ ਗੱਡੀ ਚ ਲਦਿਆ ਹੋਵੇ। ਰਾਤ ਨੂੰ ਇੱਕ ਟਾਟਾ 407

ਮੈਂ ਤੇ ਮੇਰਾ ਦੋਸਤ Sham Chugh ਬੈੰਕ ਦਾ ਪੇਪਰ ਦੇਣ ਲੁਧਿਆਣਾ ਗਏ। ਪੇਪਰ ਸਵੇਰੇ 9 ਵਜੇ ਸੀ। ਸੋ ਲੁਧਿਆਣੇ ਹੀ ਰਾਤ ਰਹਿਣਾ ਪੈਣਾ ਸੀ। ਹੋਟਲ ਚ ਰੁਕਣ ਦੀ ਗੁੰਜਾਇਸ਼ ਨਹੀਂ ਸੀ ਤੇ ਧਰਮਸ਼ਾਲਾ ਚ ਕੋਈ ਸੁਵਿਧਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਮੇਰੀ ਕੁਲੀਗ ਕੁਲਦੀਪ ਕੰਡਾ ਨੇ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਦਾ ਐਡਰੈੱਸ ਦੇ ਦਿੱਤਾ। ਉਹ

ਰੂਪ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲਾਡਲੀ ਧੀ ਸੀ। ਜਨਮ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹਨੇ ਕਦੇ ਵੀ ਕੋਈ ਦੁੱਖ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦੇਖਿਆ । ਹਰ ਵੇਲੇ ਹਸੁੰ ਹਸੁੰ ਕਰਦੀ ਰਹਿਣਾ । ਪੜ੍ਹਨ ਵਿੱਚ ਵੀ ਪੁੱਜ ਕੇ ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਸੀ। ਪਿੰਡ ਦੇ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਮੁਢਲੀ ਵਿੱਦਿਆ ਲੈਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰੂਪ ਨੇ ਪੀ ਯੂ ‘ ਚ ਦਾਖਲਾ ਲੈ