Month: April 2024

ਉਹ ਜਦੋਂ ਵੀ ਸਕੂਲੋਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਤਾਂ ਮਾਂ ਬੂਹੇ ਤੇ ਖਲੋਤੀ ਉਡੀਕ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ.. ਬਸਤੇ ਸੁੱਟ ਓਸੇ ਵੇਲੇ ਜਾ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲੈਂਦੀਆਂ ਤੇ ਨਿੱਕੀ ਕੁੱਛੜ ਚੜੀ-ਚੜਾਈ ਹੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਤੱਕ ਲੈ ਆਉਂਦੀ..! ਇਹ ਰੋਜ ਦਾ ਦਸਤੂਰ ਸੀ ਪਰ ਅੱਜ ਉਹ ਬੂਹੇ ਤੇ ਖਲੋਤੀ ਹੋਈ ਨਾ ਦਿਸੀ..ਤਿੰਨੋਂ ਮੰਮੀ-ਮੰਮੀ ਆਖਦੀਆਂ ਅੰਦਰ ਜਾ

ਸੱਤਰ ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਸ਼ਹਿਰ ਮੇਰੀ ਮਾਸੀ ਘਰੇ ਵੇਖਦੇ ਕਿ ਉਹ ਕਿਸੇ ਖਾਸ ਮਹਿਮਾਨ ਦੇ ਆਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸਟੀਲ ਦੇ ਗਿਲਾਸ ਵਿੱਚ ਚਾਹ ਪੱਤੀ ਜਿਹੀ ਤੇ ਖੰਡ ਪਾਕੇ ਚਮਚ ਨਾਲ਼ ਕਾਫੀ ਦੇਰ ਹਿਲਾਉਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ। ਜਦੋਂ ਉਸਦੀ ਝੱਗ ਜਿਹੀ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਤਾਂ ਉਹ ਕੱਪਾਂ ਵਿੱਚ ਪਾਕੇ ਸਰਵ ਕਰਦੇ। “ਇਹ ਕਾਫ਼ੀ

ਕਿਸੇ ਵੀ ਘਰ ਕੋਠੀ ਦਾ ਮੇਨ ਗੇਟ ਘਰ ਦੀ ਪਹਿਚਾਣ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਵਾਲੇ ਘਰ ਦੇ ਦਰਵਾਜੇ ਦਾ ਮੁੱਖ ਗੇਟ ਕਾਫੀ ਵੱਡਾ ਸੀ ਜੋ ਕਿੱਕਰ ਦੇ ਵੱਡੇ ਛੋਟੇ ਫੱਟਿਆਂ ਦਾ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਪਰ ਵੀ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਮੋਰੇ ਸਨ ਜਿਸ ਵਿਚੋਂ ਕਬੂਤਰ ਕ਼ਾ ਵਗੈਰਾ ਸੌਖੇ ਅੰਦਰ ਲੰਘ ਆਉਂਦੇ ਸਨ

ਅੱਜ ਸਾਡੀ ਜਸਮੇਹ ਦਾ ਪੰਜਵਾਂ ਜਨਮ ਦਿਨ ਹੈ। ਸਵੇਰ ਤੋਂ ਹੀ ਸਾਰੇ ਜਣੇ ਤਿਆਰੀਆਂ ਵਿੱਚ ਰੁੱਝੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਪਾਪਾ ਰੂਮ ਸਜਾ ਰਹੇ ਹਨ, ਦਾਦੀ ਮੰਮਾ ਸਮੋਸੇ ਬਣਾ ਰਹੇ ਹਨ ਤੇ ਮੰਮੀ ਜਸਮੇਹ ਲਈ ਡੌਲ ਕੇਕ ਬਣਾ ਰਹੇ ਹਨ | ਲੌਕਡਾਉਣ ਨੇ ਤਾਂ ਸਭ ਨੂੰ ਹਲਵਾਈ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ। ਦਾਦੀ ਮਾਂ ਨੇ

ਰਣਜੀਤ ਕੌਰ ਦਾ ਵਿਆਹ ਹੋਗਿਆ ਸੀ ਜਿਸ ਘਰ ਜਾਣਾ ਸੀ। O ਨਵਾ ਘਰ c ਬੇਬੇ ਜੀ ਕੋਲੋ ਬਹੁਤ ਕੁੱਝ ਸਿਖ ਕੇ ਕੁੱੜੀ ਜਾਂਦੀ a , ਪਰ ਰਣਜੀਤ ਕੌਰ ਮਾ ਪਿਓ ਦੀ ਲਾਡਲੀ ਹੋਣ ਕਾਰਣ ਘਰ ਵਿੱਚ ਨੌਕਰ ਆਮ ਸਨ। ਹਰ ਆਈਟਮ ਟਾਇਮ ਨਾਲ ਮੀਲ ਜਾਣਦੀ ਸੀ। ਪਰ ਹੀ ਇਸ ਨੂੰ

ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਨਿੱਕੇ ਹਰਤੇਗ ਨੂੰ ‘ਆਓ ਪੰਜਾਬੀ ਸਿੱਖੀਏ’ ਨਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਕਿਤਾਬ ਲੈਕੇ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਚਲੋ ਮੂਰਤਾਂ ਹੀ ਦੇਖੇ ਅਜੇ।ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਸਕੂਲ ਤਾਂ ਪਹਿਲੀ ਜਮਾਤ ਤੋਂ ਪੰਜਾਬੀ ਲਗਦੀ ਹੈ।ਉਹ ਅਜੇ LKG ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦਾ ਹੈ।ਉਸ ਕਿਤਾਬ ਵਿਚ ‘ਆਓ ਸੁੰਦਰ ਲਿਖੀਏ ‘ ਪਾਠ ਵਿਚ ਬਿੰਦੀਆਂ ਜੋੜ ਕੇ ਅੱਖਰਾਂ ਦੀ ਬਣਤਰ ਸਿਖਾਈ ਹੋਈ

ਚੰਗਾ ਕੰਮ )ਸਿਖਰ ਦੁਪਹਿਰ ,ਸੂਰਜ ਦੀਆਂ ਤਿੱਖੀਆਂ ਕਿਰਨਾਂ ਤੇ ਸੂਰਜ ਦੀ ਅੱਗ ਵਾਂਗ ਦਿਸਦੀ ਲਾਲ ਟਿੱਕੀ ,ਕਹਾਵਤ ਹੈ ਕੇ ਕਾਂ ਦੀ ਅੱਖ ਨਿਕਲਦੀ ਹੋਵੇ , ਸਕੂਲ ਵਿਚੋਂ ਘੰਟੀ ਵਜੀ ,ਸਕੂਲ ਵਿਚ ਸਾਰੀ ਛੁੱਟੀ ਹੋ ਗਈ , ਬਚੇ ਗੇਟ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਆਉਣ ਲਗੇ ,ਕਿਰਨਾਂ ਵੀ ਆਪਣਾ ਬੈਗ ਚੱਕੀ ਗਰਮੀ ਵਿਚ ਸੜਕ

ਮੰਜੇ ਤੇ ਮਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਮੈਂ ਪਿਆ ਸੀ ਤੇ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਸਾਡਾ ਨਿੱਕਾ। ਮੈਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਮੂੰਹ ਕਰੇ ਪਰ ਨਿੱਕਾ ਵੀ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਸੀ ਉਹ ਮਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵਾਲੇ ਪਾਸੇ ਮੂੰਹ ਕਰਨ ਲਈ ਆਖਦਾ। ਮੇਰੇ ਕੋਲੇ ਜਿਦ ਸੀ ਉਸਕੋਲ ਰੋਣ ਦਾ ਹਥਿਆਰ ਸੀ। ਚੰਗਾ ਇਕ

ਸ਼ਾਮੀ ਮੈ ਬਾਈਕ ਲੈ ਕੇ ਹੁਣੇ ਆਇਆ ਕਹਿਕੇ ਬਜਾਰ ਨੁੰ ਨਿਕਲ ਗਿਆ।ਬਜਾਰ ਕਈ ਦੋਸਤ ਮਿਲ ਗਏ ਤੇ ਪੁਰਾਣੀਆ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਟਾਇਮ ਦਾ ਪਤਾ ਹੀ ਨਾ ਚੱਲਿਆ। ਵੈਸੇ ਮੈ ਇੱਕਲਾ ਬਜਾਰ ਬਹੁਤ ਹੀ ਘੱਟ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ ਜੇ ਜਾਵਾਂ ਵੀ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਨਾਲ ਹੀ ਲੈ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ । ਕਦੇ ਘਰ ਦਾ ਨਿੱਕਸੁੱਕ

ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਹੈ ਕੇਰਾਂ ਮੈਂ ਸ਼ਾਮੀ ਮੱਝ ਲਈ ਆਪਣੇ ਖੇਤੋਂ ਪੱਠੇ ਲੈਣ ਚੱਲਿਆ ਸੀ ਆਪਣੇ ਸਾਈਕਲ ਤੇ ਤਾਂ ਦੇਖਿਆ ਬਾਬੇ ਜੱਸੇ ਕੇ ਨੋਹਰੇ ਵਿੱਚ ਕਾਫੀ ਭੀੜ ਸੀ। ਬਾਬਾ ਜੱਸਾ ਜਿਸ ਦਾ ਪੂਰਾ ਨਾਮ ਜਸਵੰਤ ਸਿੰਘ ਸੀ ਸ਼ਾਇਦ, ਪੰਚਾਇਤ ਮੇਂਬਰ ਵੀ ਸੀ। ਇਹ ਨੋਹਰਾ ਬਾਬੇ ਜੱਸੇ ਕੇ ਘਰ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ