Month: April 2024

1973 ਦੇ ਨੇੜੇ ਤੇੜੇ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਅਸੀ ਐਸਕੋਰਟ 37 ਟਰੈਕਟਰ ਲਿਆਂਦਾ। ਉਸ ਸਮੇ ਲੋਕਾਂ ਕੋਲੇ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਟਰੈਕਟਰ ਸਨ। ਕਿਰਾਏ ਭਾੜੇ ਤੇ ਵਾਹੀ ਦਾ ਕੰਮ ਚੰਗਾ ਚੱਲ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਸਤਾਰਾਂ ਹਜ਼ਾਰ ਰੁਪਏ ਵਿੱਚ ਟਰੈਕਟਰ ਨਾਲ ਟਰਾਲੀ, ਵਿਡ, ਲਿਫਟ ਵਾਲੀ ਤਵੀਆਂ, ਕਲਟੀਵੇਟਰ, ਕਰਾਹਾ ਤੇ ਪੁਲੀ ਵੀ ਨਾਲ ਹੀ ਮਿਲੀ ਸੀ।

“ ਬੇਟਾ ਤੂੰ ਕਿਹੜੇ ਘਰਾਂ ਚੋਂ ਹੋ ? ਤੇ ਕਿਸ ਦੀ ਲੜਕੀ ਹੋ।ਂ ਮੈਂ ਸਾਇਕਲ ਤੇ ਚੱਕੀ ਤੋਂ ਆਟਾ ਪਿਸਾ ਕੇ ਲਿਆ ਰਹੀ ਲੜਕੀ ਨੂੰ ਪੁਛਿਆ । “ਅੰਕਲ ਜੀ ਮੈa ਮਾਸਟਰ ਕਰਮ ਚੰਦ ਦੀ ਲੜਕੀ ਹਾਂ। ਜੋ ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਹੀ ਸੇਵਾਮੁਕਤ ਹੋਏ ਹਨ। ਂ ਉਸ ਨੇ ਬੜੇ ਆਤਮ ਵਿਸaਵਾਸ ਨਾਲ

” ਅੱਜ ਮੈ ਨੌਕਰੀ ਲਈ ਫਾਰਮ ਅਪਲਾਈ ਕਰਨ ਜਾਣਾ ?” ਮੈ ਕਿਹਾ ਸੁਣਦੇ ਹੋ ਜੀ । ਐਨੀ ਗੱਲ ਕਹਿਕੇ ਕਮਲੀ ਨਹਾਉਣ ਲਈ ਚਲੀ ਗਈ । ਨਹਾ ਕੇ ਜਦੋਂ ਬਾਹਰ ਆਈ ਉਸਦੇ ਪਤੀ ਜੈਲੇ ਕੋਲ ਆਰਕਿਸਟਾਂ ਵਾਲਿਆ ਦਾ ਠੇਕੇਦਾਰ ਖੜਾ ਸੀ । ਮੈ ਕਿਹਾ ਜੀ ਇਹ ਇੱਥੇ ਕੀ ਕਰਨ ਆਇਆ ਸੀ

ਵਾਣ ਦੇ ਮੰਜੇ ਦੀ ਬਾਹੀ ਨਾਲ ਖੱਦਰ ਦਾ ਪੋਣਾ ਬੰਨ ਕੇ ਬੀਬੀ ਛੋਟੇ ਜੁਆਕਾਂ ਨੂੰ ਸੁਆਉਣ ਵਾਲਾ ਪੀਂਘਾਂ ਜਿਹਾ ਬਣਾ ਕੇ ਗੁਆਂਢੀਆਂ ਦੇ ਘਰੋਂ ਲਿਆਂਦੀ ਲੱਸੀ ਦਾ ਭਰਿਆ ਵੱਡਾ ਸਾਰਾ ਡੋਲੂ ਉਲਟਾ ਦਿੰਦੀ। ਉਸ ਪੋਣੇ ਦੇ ਥੱਲੇ ਕੋਈ ਖਾਲੀ ਭਾਂਡਾ ਯ ਮਿੱਟੀ ਦਾ ਧਾਮਾਂ ਰੱਖ ਦਿੰਦੀ। ਲੱਸੀ ਵਿਚੋਂ ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ

” ਬਾਬੂ ਜੀ, ਤੁਹਾਡਾ ਨੰਬਰ ਬਾਬੇ ਤੋ ਬਾਅਦ” ” ਅੱਛਾ ।” ” ਲਾਲਾ ਜੀ, ਤੁਹਾਡਾ ਨੰਬਰ ਬਾਬੂ ਜੀ ਤੋ ਬਾਅਦ” ਬਠਿੰਡੇ ਦੀ ਗੋਲ ਮਾਰਕੀਟ ਦੇ ਨੇੜੇ ਪਾਣੀ ਦੀ ਟੈੰਕੀ ਦੇ ਥੱਲੇ ਖੜ੍ਹਾ ਗਿਆਨੀ ਪਰਾਂਠੇ ਵਾਲਾ ਆਪਣੇ ਗਾਹਕ ਨਿਪਟਾ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਮੇਰਾ ਨੰਬਰ ਬਾਬੇ ਤੋ ਬਾਅਦ ਸੀ ਪਰ ਬਾਬੇ ਤੋ

#ਸਕੂਲ_ਦੇ_ਵਿੱਦਿਅਕ_ਟੂਰ (3) ਅਕਤੂਬਰ 1984 ਦੇ ਦਿੱਲੀ ਸਕੂਲ ਦੇ ਟੂਰ ਦੌਰਾਨ ਅਸੀਂ ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਸ਼ੀਸ਼ ਗੰਜ ਠਹਿਰਦੇ। ਕਿਉਂਕਿ ਓਥੋਂ ਦਾ ਇੱਕ ਜਥੇਦਾਰ ਸਾਡੇ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਸੈਣੀ ਦਾ ਜਾਣਕਾਰ ਸੀ ਉਹ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ਦਾ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਨਾਮ ਜਥੇਦਾਰ ਬਸਤਾ ਸਿੰਘ ਸੀ। ਉਸਦੀ ਬਹੁਤ ਚਲਦੀ ਸੀ। ਉਸ ਜਥੇਦਾਰ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਵਾਧੂ ਕਮਰੇ

ਓਦੋਂ ਤੰਗੀ ਤੁਰਸੀ ਦੇ ਦਿਨ ਜਿਹੇ ਸਨ। ਭਾਵੇਂ ਨਵੇਂ ਕਪੜੇ ਤਾਂ ਮਿਲਦੇ ਸਨ ਪਰ ਖਾਣ ਪੀਣ ਨੂੰ ਵੀ ਹੱਥ ਬਹੁਤਾ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੁੰਦਾ। ਅਸੀਂ ਚਾਹ ਵਾਸਤੇ ਪਾਈਆ ਕੁ ਦੁੱਧ ਲੈਂਦੇ। ਪੀਣ ਲਈ ਦੁੱਧ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੁੰਦਾ। ਫਿਰ ਔਖੇ ਸੌਖੇ ਜਿਹੇ ਹੋ ਕੇ ਇੱਕ ਮੱਝ ਲੈ ਲਈ। ਘਰੇ ਆਪਣਾ ਲਵੇਰਾ

ਕੇਰਾਂ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤ ਨਾਲ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਗਿਆ। ਹੁਣ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਕੰਮ ਤਾਂ ਭਾਵੇਂ ਛੋਟਾ ਸੀ ਪਰ ਓਦੋਂ ਘੁੰਮਣ ਅਤੇ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਦੇਖਣ ਦਾ ਚਾਅ ਵਧੇਰੇ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਆਦਤਨ ਅਸੀਂ ਵੀ ਉਥੇ ਦੋ ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਰਹੇ। ਇੱਕ ਦੁਪਹਿਰ ਅਸੀਂ ਸਤਾਰਾਂ ਸੈਕਟਰ ਵਾਲੇ ਜਗਤ ਸਿਨੇਮੇ ਵਿੱਚ ਫਿਲਮ ਦੇਖਣ ਚਲੇ ਗਏ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਸਿਨੇਮਾ ਹਾਲ

ਸੱਤਰ ਅੱਸੀ ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੀਆਂ ਮੇਰੀਆਂ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਦੀਆਂ ਫੇਰੀਆਂ ਦੌਰਾਨ ਮੇਰਾ ਠਹਿਰ ਪੰਦਰਾਂ ਸੈਕਟਰ ਦੀ 269 ਯ 279 ਨੰਬਰ ਕੋਠੀ ਦਾ ਸੈਕੰਡ ਫਲੋਰ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਜਿਥੇ ਮੇਰਾ ਕਜਨ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਜਿਆਦਾਤਰ ਅਸੀਂ ਸੂਰਤਗੜ੍ਹ ਕਾਲਕਾ ਮੇਲ ਤੇ ਹੀ ਜਾਂਦੇ ਤੇ ਉਸੇ ਤੇ ਹੀ ਵਾਪਿਸ ਆਉਂਦੇ ਸੀ। ਕਈ ਵਾਰ ਬੱਸ ਰਾਹੀਂ ਵੀ