Month: May 2024

ਜਦੋ ਵੀ ਉਸ ਨੂੰ ਥੋੜੀ ਜਿਹੀ ਸੁਰਤ ਆਉੱਦੀ ਉਹ ਇੱਕੋ ਹੀ ਫਿਕਰਾ ਬੋਲਦਾ । ਡਾਕ ਸਹਿਬ ਮੈ ਪਾਗਲ ਨਹੀ ਹਾਂ।ਮੈ ਪਾਗਲ ਨਹੀ ਹਾਂ। ਤੇ ਡਾਕਟਰ ਸਾਹਿਬ ਦੀਆਂ ਹਦਾਇਤਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਅਸੀ ਝੱਟ ਉਸ ਦੇ ਨਸੇa ਦਾ ਟੀਕਾ ਲਾ ਦਿੰਦੇ ਉਹ ਟੀਕਾ ਨਾ ਲਵਾਉਣ ਦੀ ਪੂਰੀ ਕੋਸਿਸ ਕਰਦਾ। ਪਰ ਅਸੀ ਆਪਣੀ ਸਹੂਲੀਅਤ

ਮੈਨੂੰ ਵੇਹੜੇ ਦੀ ਨੁੱਕਰ ਵਿਚ ਇੰਝ ਦੇ ਸਦੀਵੀਂ ਬੁਝਾ ਦਿੱਤੇ ਚੁੱਲਿਆਂ ਵਿਚ ਫਸ ਕੇ ਬੈਠਣਾ ਬੜਾ ਵਧੀਆ ਲੱਗਦਾ..ਇੰਝ ਲੱਗਦਾ ਰਾਜਾ ਬਣ ਕਿਸੇ ਤੰਗ ਸਿੰਘਾਸਨ ਅੰਦਰ ਬੈਠੇ ਨੂੰ ਆਸ ਪਾਸ ਦੇ ਲੋਕ ਸਲਾਮਾਂ ਸਿਜਦੇ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋਣ..! ਇਹ ਵੀ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਕੇ ਇਸ ਸਿੰਘਾਸਨ ਦੀਆਂ ਮਜਬੂਤ ਕੰਧਾਂ ਮੈਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਲਈ ਇੰਝ

ਸਵੇਰ ਤੋਂ ਹੀ ਗੁਰੂ ਘਰ ਵਿੱਚ ਸੇਵਾ ਦਾ ਕੰਮ ਚੱਲੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਗੁਰੂ ਘਰ ਕਾਫੀ ਵੱਡਾ ਹੋਣ ਕਰ ਕੇ ਕਾਫੀ ਲੋਕ ਸੇਵਾ ਦਾ ਫਰਜ਼ ਨਿਭਾ ਰਹੇ ਸੀ। ਗੁਰੂ ਘਰ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਨਵੀਂ ਇਮਾਰਤ ਦੀ ਉਸਾਰੀ ਦਾ ਕੰਮ ਚਲ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਦੁਪਹਿਰ ਵੇਲੇ ਲੰਗਰ ਖਾ ਕੇ ਲੋਕ ਫਿਰ

ਸਕੂਲ ਦੀ ਨੌਕਰੀ ਦੌਰਾਨ ਬਾਕੀ ਕੰਮਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਪੋਸਟ ਮੈਟ੍ਰਿਕ ਅਤੇ ਪ੍ਰੀ ਮੈਟ੍ਰਿਕ ਵਜੀਫੇ ਦੇ ਫਾਰਮ ਭਰਨ ਦਾ ਕੰਮ ਵੀ ਕਰਵਾਉਣਾ ਮੇਰੇ ਜਿੰਮੇ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਚਾਹੇ ਇਸ ਕੰਮ ਲਈ ਇੱਕ ਸੀਨੀਅਰ ਟੀਚਰ ਜੋ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਸ਼ੇ ਦੀ ਸੀ ਨੂੰ ਨੋਡਲ ਅਫਸਰ ਵੀ ਲਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਜੋ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਨਿਪੁੰਨ ਸੀ।

ਮਾਂ ਦਾ ਰੁਤਬਾ ਰੱਬ ਤੋ ਵੀ ਉਚਾ ਮੰਨਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਮਾਂ ਮਾਂ ਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਮਾਂ ਦਾ ਕਈ ਬਦਲ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ। ਮਾਂ ਆਪਣੇ ਖੂਨ ਨਾਲ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਸਿੰਜਦੀ ਹੈ। ਤੇ ਨੋ ਮਹੀਨੇ ਆਪਣੇ ਪੇਟ ਚ ਰੱਖ ਕੇ ਪਰਵਰਿਸ ਕਰਦੀ ਹੈ।ਮਾਂ ਦਾ ਦਿਲ ਸਭ ਕੁਝ ਜਾਣਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਕਹਿੰਦੇ

1969 70 ਦੇ ਨੇੜੇ ਤੇੜੇ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਪਿੰਡ ਘੁਮਿਆਰੇ ਵਾਲਾ ਸਕੂਲ ਓਦੋਂ ਮਿਡਲ ਤੱਕ ਦਾ ਹੀ ਸੀ। ਤੇ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰਚਰਨ ਸਿੰਘ ਮੁਸਾਫ਼ਿਰ ਸਕੂਲ ਦੇ ਹੈਡ ਮਾਸਟਰ ਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਉਹ ਪਾਪਾ ਜੀ ਦੇ ਦੋਸਤ ਵੀ ਸਨ ਤੇ ਹਮ ਪਿਆਲਾ ਵੀ। ਮੈਂ ਅਕਸ਼ਰ ਹੀ ਸ਼ਾਮੀ ਸਕੂਲ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ। ਵੱਡੇ ਮੁੰਡੇ ਵਾਲੀਬਾਲ

#ਹੈਪੀ_ਜਨਮਦਿਨ_ਪਾਪਜੀ ਜੇ ਕਾਗਜਾਂ ਦੀ ਮੰਨੀਏ ਤਾਂ 1940 ਨੂੰ ਅੱਜ ਦੇ ਹੀ ਦਿਨ ਉਸ ਵੇਲੇ ਜਦੋ ਹਰਿਆਣਾ ਪੰਜਾਬ ਹੀ ਨਹੀਂ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਬਣਿਆ ਤਾਂ ਪਿੰਡ ਘੁਮਿਆਰੇ ਵਿਚ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਹੱਟੀ ਕਰਦੇ ਸ੍ਰੀ ਤੁਲਸੀ ਰਾਮ ਸੇਠੀ ਦੇ ਘਰ ਪਹਿਲੇ ਪੋਤੇ ਨੇ ਜਨਮ ਲਿਆ। ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸਦੇ ਮਾਇਆ ਤੇ ਸਰੁਸਤੀ

“ਬਲਬੀਰ ਕੀ ਖਾਣਾ ਹੈ।” “ਮੈਨੂੰ ਖ ਖ ਖ ਖ ਖੰਗ ਹੈ।ਤੇ ਗਲੇ ਦੀ ਵੀ ਤ ਤ ਤ ਤ ਤਕਲੀਫ ਹੈ।” “ਫਿਰ ਕੀ ਖਾਣਾ ਹੈ।’ “ਭ ਭ ਭ ਭ ਭੱਲੇ ਖਾ ਲੈਂਦਾ ਹਾਂ।” —- “ਯਰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਪ ਪ ਪ ਪ ਪ ਪਾਣੀ ਪਿਲਾ ਦੇ ਗੋਲ ਗੱਪਿਆਂ ਵਾਲਾ, ਚਿੱਤ ਕ ਕ

ਬਾਬਾ ਚੂਨੀ ਸ਼ਬਜ਼ੀ ਵਾਲਾ। ਸਾਡੇ ਗੁਆਂਢ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਬਾਬਾ ਚੂਨੀ ਸ਼ਬਜ਼ੀ ਦੀ ਰੇਹੜੀ ਲਾਉਂਦਾ ਸੀ। ਉਸ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਹੀ ਘੱਟ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦਾ ਸੀ। ਪਰ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਕਈ ਦਹਾਕਿਆਂ ਦਾ ਤਜ਼ੁਰਬਾ ਸੀ। ਤੋਲ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਸੀ।ਲੱਕੜ ਦੇ ਤਿੰਨ ਪਹੀਆਂ ਵਾਲੀ ਮਸਾਂ ਰੋੜਦਾ। ਡੰਡੀ ਵਾਲੀ ਤੱਕੜੀ ਤੇ ਪੂਰੀ ਪਕੜ ਸੀ। ਇੱਕ ਦਿਨ

ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਕਾਲੇ ਦੌਰ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਪਾਪਾ ਜੀ ਤੇ ਮਾਤਾ ਜੀ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਤੋਂ ਕਾਰ ਰਾਹੀ ਵਾਪਿਸ ਆ ਰਹੇ ਸਨ। ਓਹਣੀ ਦਿਨੀ ਨੰਦ ਲਾਲ ਸਾਡਾ ਡਰਾਈਵਰ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਰਾਤ ਦੇ ਲਗਭਗ 9 ਵੱਜਣ ਵਾਲ਼ੇ ਸਨ। ਉਹਨਾਂ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਹੰਡਿਆਏ ਵਾਲਾ ਢਾਬਾ ਮਸ਼ਹੂਰ ਸੀ। ਰੋਟੀ ਦਾ ਟਾਈਮ ਵੇਖ