Month: May 2024

ਉਹ ਸਾਡਾ ਦੁੱਧ ਘਨੂੰਪੁਰ ਕਾਲਿਓਂ ਲੈ ਕੇ ਆਇਆ ਕਰਦਾ..ਸਿਆਲ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਗਰਮੀ..ਇਕੋ ਟਾਈਮ..ਉਚੇਚਾ ਆਖ ਰਖਿਆ ਸੀ ਕਿੱਲੋ ਦੇ ਬੇਸ਼ੱਕ ਦਸ ਵਾਧੂ ਲੈ ਲਿਆ ਕਰ..ਪਰ ਹੋਵੇ ਸ਼ੁੱਧ..ਜੇ ਰਲਾ ਪਾਇਆ ਤਾਂ ਬਾਪੂ ਹੁਰਾਂ ਝੱਟ ਪਛਾਣ ਲੈਣਾ..ਫੇਰ ਓਹਨਾ ਪਿੰਡ ਮੁੜ ਜਾਣਾ..! ਅੱਗਿਓਂ ਭੋਏਂ ਨੂੰ ਲਾ ਕੇ ਪਹਿਲੋਂ ਹੱਥ ਕੰਨਾਂ ਨੂੰ ਲਾਉਂਦਾ ਤੇ ਫੇਰ

#ਗੱਲਾਂ_ਤੰਦੂਰੀ_ਦੀਆਂ। ਸਵੇਰੇ ਸ਼ਾਮੀ ਅਸੀਂ ਉਸੇ ਤੰਦੂਰੀ ਤੇ ਪੰਜ ਸੱਤ ਰੋਟੀਆਂ ਲਗਵਾਉਣ ਲਈ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ। ਤੰਦੂਰੀ ਭਾਵੇਂ ਨੇੜੇ ਹੀ ਹੈ ਪਰ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਕਾਰ ਤੇ ਹੀ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ। ਕਿਉਂਕਿ ਇੱਕ ਤਾਂ ਕਬੀਲਦਾਰੀ ਦੀਆਂ ਚਾਰ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ ਦੂਸਰਾ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਦਿਲਚਸਪ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣਨ ਨੂੰ ਮਿਲਦੀਆਂ ਹਨ। ਤੇ ਕਿਸੇ ਪੋਸਟ

1960 ਤੋੰ ਲੈ ਕੇ 75 ਤੱਕ ਦਾ ਮੇਰਾ ਬਚਪਨ ਘੁਮਿਆਰੇ ਪਿੰਡ ਦੀਆਂ ਗਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਬੀਤਿਆ। ਬਹੁਤੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਉਮਰ ਅਨੁਸਾਰ ਬਾਬਾ ਤਾਇਆ ਚਾਚਾ ਅੰਬੋ ਤਾਈ ਚਾਚੀ ਹੀ ਕਹਿੰਦੇ ਸੀ। ਕਈ ਨਾਮ ਮੇਰੇ ਜ਼ਹਿਨ ਵਿਚ ਅਜੇ ਵੀ ਤਰੋ ਤਾਜ਼ਾ ਹਨ।ਬਾਬੇ ਨਰ ਸਿੰਘ ਬੌਣੇ ਦੀ ਮਿੱਠੀ ਬੋਲੀ ਮੈਨੂੰ ਅਜੇ ਵੀ ਯਾਦ ਹੈ

ਗੱਲ ਕੋਈ ਪੰਜ ਸੱਤ ਸਾਲ ਹੀ ਪੁਰਾਣੀ ਹੈ ਮੈਂ ਬਠਿੰਡੇ ਤੋਂ ਫਰੀਦਕੋਟ ਚੱਲਿਆ ਸੀ। ਤੇ ਬਸ ਅਜੇ ਗੋਨਿਆਣੇ ਪੰਹੁਚੀ ਸੀ ਤੇ ਸੱਤਰ ਕੁ ਸਾਲ ਦਾ ਬਾਬਾ ਬਸ ਚ ਚੜਿਆ। ਇੱਕ ਕੰਡਕਟਰ ਨੇ ਲੰਬੀ ਸaੀਟੀ ਮਾਰੀ ਤੇ ਬਸ ਚਲ ਪਈ ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਉਸ ਨੇ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਇੱਥੋਂ ਚੱਲੀ

ਅਸੀ ਕੰਧਾਂ ਹਾਂ ਕੱਚਿਆਂ ਘਰ ਦੀਆਂ ਜਿਥੱੇ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਟੱਬਰ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ ਇੱਕੋ ਸਵਾਤ ਵਿੱਚ। ਭਾਰੇ ਭਾਰੇ ਸaਤੀਰਾਂ ਦਾ ਭਾਰ ਚੁੱਕਣਾ ਪੈੱਦਾ ਸੀ ਸਾਨੂੰ। ਕਦੇ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀ ਸੀ ਹੋਇਆ ਸਾਨੂੰ। ਪਰ ਅਸੀ ਖੁਸa ਸਾਂ।ਜਦੋਂ ਘਰੇ ਸਾਰੇ ਹੀ ਖੁਸa ਹੁੰਦੇ ਸਨ ਅਸੀ ਵੀ ਖੁਸa ।ਸੁਣਿਆ ਹੈ ਕੰਧਾਂ ਦੇ ਵੀ ਕੰਨ ਹੁੰਦੇ

#ਦ_ਬਰਨਿੰਗ_ਟ੍ਰੇਨ। ਇਸ ਨਾਮ ਦੀ ਫ਼ਿਲਮ ਆਈ ਸੀ। ਬਹੁਤ ਚਲੀ। ਕਿਉਂਕਿ ਥੀਮ ਤੇ ਹੀਰੋ ਦੋਨੇ ਵਧੀਆ ਸਨ। ਪਰ ਇਹ ਇੱਕ ਕਲਪਨਾ ਤੇ ਅਧਾਰਿਤ ਫਿਲਮ ਸੀ ਸਚਾਈ ਤੋਂ ਕੋਸੋਂ ਦੂਰ। ਪਰ ਕੁਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਫਰੀਦਕੋਟ ਵਿਚ ਇੱਕ ਬਜ਼ੁਰਗ ਦੀ ਚਲਦੀ ਕਾਰ ਨੂੰ ਅੱਗ ਲੱਗ ਗਈ। ਇਸੇ ਵਜ੍ਹਾ ਕਰਕੇ ਹੀ ਉਹ ਕਾਰ ਦੀ

ਮੇਰੀ ਪੰਜਵੀ ਕਿਤਾਬ ਬਾਬੇ ਹਰਗੁਲਾਲ ਦੀ ਹੱਟੀ II ਜੋ ਮਾਰਚ 2019 ਵਿੱਚ ਛਪ ਕੇ ਆਈ। ਹਰ ਕਿਤਾਬ ਦੀ ਤਰਾਂ ਮੈਨੂੰ ਇਸਦੀ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਇਸ ਕਿਤਾਬ ਦੇ ਵੀ ਸਾਰੇ ਚਾਅ ਲਾਡ ਪੂਰੇ ਕੀਤੇ ਜਾਣ। ਜਿਵੇਂ ਨਵ ਜੰਮੇ ਬੱਚੇ ਦਾ ਨਾਮਕਰਨ ਸਸਕਾਰ ਛਟੀ ਰਾਤ ਯ ਹਵਨ ਕਰਵਾਇਆ ਜਾਂਦਾ

ਮਾਫ ਕਰਨਾ ਮੈ ਤੁਹਾਡੀ ਗੱਲ ਵਿਚਾਲੇ ਕੱਟ ਰਿਹਾਂ ਹਾਂ। ਜਦੋ ਵੀ ਕੋਈ ਦੋ ਜਾਂ ਦੋ ਤੌ ਵੱਧ ਬੰਦੇ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਅਕਸਰ ਇਹੀ ਸਬਦ ਬੋਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਇੱਕ ਆਦਮੀ ਦੀ ਗੱਲ ਪੂਰੀ ਹੋਣ ਤੌ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਦੂਸਰਾ ਆਦਮੀ ਆਪਣੀ ਗੱਲ ਸੁਣਾਉਣੀ ਸੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਦਾ ਹੈ। ਦੂਜੇ ਦੀ ਗੱਲ

ਅੱਜ ਤੋਂ 25 ਕੁ ਸਾਲ ਪਿੱਛੇ ਝਾਕਣ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਅਜੀਬ ਹਾਲਤ ਯਾਦ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਉਸ ਸਮੇ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚ ਬਹੁਤੇ ਲੋਕ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਰਫ਼ਾ ਹਾਜਤ ਲਈ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਬਾਹਰ ਇੱਕ ਜਗਾਹ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਜਿਥੇ ਬਹੁਤੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਹੀ ਜਾਂਦੀਆਂ ਸੀ। ਨਾਲੇ ਉਹ ਗੋਹੇ ਕੂੜੇ ਦਾ ਟੋਕਰਾ ਰੂੜੀ ਤੇ ਸੁੱਟ ਆਉਂਦੀਆਂ

ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਆਪਣੇ ਸੱਚ ਬੋਲਣ ਨੂੰ ਧੱਮਕੀ ਦਾ ਰੂਪ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਸੱਚ ਬੋਲਣ ਨੂੰ ਪਖੰਡੀ ਬਾਬੇ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਧਮਕੀ ਦਾ ਰੂਪ। ਪਰ ਇੰਨਾ ਪਖੰਡੀਆਂ ਤੋਂ ਡਰਨ ਦੀ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਇੰਨਾ ਦਾ ਡੱਟ ਕੇ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰਿਆ ਕਰੋ। ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਇੱਕ ਢਾਈ ਤਿੰਨ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਪਰੀ