Month: June 2024

ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਕਾਲੇ ਦੋਰ ਦੀਆਂ ਕਥਾ ਕਹਾਣੀਆਂ ਅਸੀ ਅਕਸਰ ਨਿੱਤ ਅਖਬਾਰਾਂ ਚ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹਾਂ। ਹੁਣ ਤਾਂ ਕਈ ਪੁਰਾਣੇ ਤੇ ਸੇਵਾਮੁਕਤ ਆਪਣੇ ਦੋਰ ਦੀਆਂ ਚੰਗੀਆਂ ਮੰਦੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਕਜਲਮ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਅਖਬਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਸੁਰਖੀਆਂ ਬਨਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਵੀ ਬਹੁਤ ਧੱਕਾ ਹੋਇਆ ਉਸ ਦੋਰ ਵਿੱਚ ਤੇ ਪੁਲਿਸ ਨੇ ਵੀ

ਸੁੰਦਰਤਾ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਬੇਮਿਸਾਲ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਮਨੁੱਖ ਸੁੰਦਰਤਾ ਦਾ ਦੀਵਾਨਾ ਹੈ। ਸੁੰਦਰਤਾ ਇੱਕ ਗਹਿਣਾ ਹੈ। ਹਰ ਕੋਈ ਸੁੰਦਰ ਹੋਣਾ ਲੋਚਦਾ ਹੈ । ਸੁੰਦਰ ਨੂੰ ਹੀ ਪਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜਦੋ ਕਿਸੇ ਚੋ ਚੋਣ ਕਰਨੀ ਹੋਵੇ ਸੁੰਦਰ ਨੂੰ ਹੀ ਚੁਣਦਾ ਹੈ। ਪ੍ਰੰਤੂ “ਆਲ ਦ ਗਲਿਟਰਸ ਇਜ ਨਾਟ ਗੋਲਡ।” ਹਰ ਚਮਕਣ ਵਾਲੀ

ਸਰਸੇ ਆਰ ਸੀ ਹੋਟਲ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹੀ ਇੱਕ ਰਾਧਾਸਵਾਮੀ ਵੈਸ਼ਨੂੰ ਢਾਬਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਓਹਨਾ ਦੀ ਦਾਲ ਫਰਾਈ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਸਵਾ ਰੁਪਏ ਦੀ ਦਾਲ ਫਰਾਈ ਤੇ ਪੰਝੀ ਪੈਸੇ ਦੀ ਰੋਟੀ। ਪਰ ਗਰੀਬ ਲੋਕ ਪੰਝੀ ਪੈਸੇ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਰੋਟੀ ਤੇ ਉਬਲੀ ਮੁਫ਼ਤ ਵਾਲੀ ਦਾਲ ਹੀ ਖਾਂਦੇ ਸਨ।

ਇੱਕ ਦਿਨ ਸੋਲਾਂ ਨੰਬਰ ਆਲੀ ਆਪਣੀ ਕੋਠੀ ਅੱਗੇ ਖੜ੍ਹੀ ਪਾਲੇ ਨੂੰ ‘ਡੀਕ ਰਹੀ ਸੀ। ਓਹਨੂੰ ਟਮਾਟਰਾਂ ਦੀ ਸਮਝੋ ਐਮਰਜੈਂਸੀ ਸੀ। ਇੱਕ ਰੇਹੜੀ ਆਲਾ ਆਇਆ ਤਾਂ ਓਹਨੇ ਭਾਅ ਪੁੱਛ ਕੇ ਫਟਾਫਟ ਦੋ ਕਿੱਲੋ ਟਮਾਟਰ ਤੁਲਵਾ ਕੇ ਪੈਹੇ ਦੇਤੇ। ਓਹਦੇ ਕੋਲ ਗੋਭੀ ਵੀ ਵਧੀਆ ਪਈ ਸੀ। ਓਹਨੇ ਗੋਭੀ ਦਾ ਰੇਟ ਪੁੱਛਿਆ। ਵੀਹ

“ਜੇਹੜੇ ਦਾਰੂ ਪੀ ਕੇ ਦਸ ਗਿਆਰਾਂ ਵਜੇ ਹੋਟਲਾਂ ਢਾਬਿਆਂ ਉੱਤੇ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਜਾਂਦੇ ਨੇ, ਓਹ ਖਾਂਦੇ ਨੇ ਆਂਟੀ ਜੀ…।” ਪਾਲਾ ਬੜੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਾਲ ਕਹਿੰਦਾ। “ਨਾਲੇ ਆਂਟੀ ਗੱਲ ਸੁਣੋ ਹੋਰ… ਜਦੋਂ ਤੁਹਾਡੇ ਬੱਚੇ ਬਾਹਰ ਡਿਨਰ ਕਰਨ ਨੂੰ ਜ਼ੋਰ ਲਾਉਣ ਨਾ ਤੁਹਾਨੂੰ… ਤਾਂ ਤੁਹੀਂ ਆਪ ਵੀ ਏਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬੜੇ ਸੁਆਦ ਲਾ ਲਾ

ਉੱਠ ਜਾ ਸਿਮਰਨ ਪੁੱਤ ਸੁਨੀਤਾ ਕਦੋ ਦੀ ਬਾਹਰ ਆ ਕੇ ਤੇਰਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰ ਰਹੀ ਆ । ਕਾਲਜ ਜਾਣ ਨੂੰ ਦੇਰ ਹੋ ਜਾਣੀ ਆ ਚਲ ਉੱਠ ਖੜ। ਸੁਨੀਤਾ ਦਾ ਨਾਮ ਸੁਣ ਕੇ ਸਿਮਰਨ ਨੂੰ ਯਾਦ ਆਯਾ ਕੇ ਅੱਜ ਤਾਂ ਕਾਲਜ ਵੀ ਹੈ । ਮੰਮਾ ਤੁਸੀ ਸੁਨੀਤਾ ਅੰਦਰ ਤਾਂ ਬੁਲਾ ਲਓ ।

ਨਮਸਤੇ , ਮੈਡਮ ਜੀ ਅਮਨ ਦੇਖ , ਐਤਕੀ ਜਗਸੀਰ ਦੀਆ ਪੰਜ ਗੈਰਹਾਜ਼ਰੀਆਂ ਹਨ । ਇਹ ਗੈਰਹਾਜ਼ਰੀ ਸਟਾਫ਼ ਦੀ ਸਿਕਾਇਤ ਤੇ ਪਾਈ ਗਈ। ਅਮਨ :- ਮੈਡਮ ਜੀ , ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਆਦਤ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਏ, ਨਿੱਕੀ ਨਿੱਕੀ ਗੱਲ ਤੇ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਕਰਨ ਦੀ। ਐਵੇਂ ਗਰੀਬ ਬੰਦਿਆਂ ਦੇ ਮਗਰ ਹੱਥ ਧੋ ਕੇ ਪਏ

ਕਈ ਸਾਲ ਹੋਗੇ ਸਾਡੇ ਘਰ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਦੀ ਗਲੀ ਵਿੱਚ ਸਸਤਾ ਸਮਾਨ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਕੰਪਨੀ ਨੇ ਆਪਣਾ ਦਫਤਰ ਖੋਲ੍ਹਿਆ। ਲਗਭਗ ਇੱਕ ਚੋਥਾਈ ਕੀਮਤ ਜਮਾਂ ਕਰਵਾਕੇ ਉਹ ਪੰਦਰਾਂ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਮਾਲ ਦੀ ਸਪਲਾਈ ਦਿੰਦੇ ਸੀ। ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਫਟਾਫਟ ਸਟੀਲ ਅਲਮਾਰੀ ਕੂਲਰ ਫਰਿਜ਼ ਡਬਲ ਬੈਡ ਤਖਤਪੋਸ਼ ਲਈ ਰਕਮ ਜਮਾਂ ਕਰਵਾਉਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ

ਮੇਰੇ ਦਾਦਾ ਜੀ ਸਾਡੇ ਸ਼ਰੀਕੇ ਦੀ ਫਰਮ #ਬੱਗੂਮੱਲ_ਕਰਤਾਰ_ਚੰਦ ਤੇ ਆੜ੍ਹਤ ਆਉਂਦੇ ਸਨ। ਖੇਤ ਦੀ ਫਸਲ ਤੇ ਹੱਟੀ ਤੇ ਖਰੀਦਿਆ ਨਰਮਾ ਕਪਾਹ ਇੱਥੇ ਹੀ ਵੇਚਦੇ ਸਨ। ਬਾਬਾ ਕਰਤਾਰ ਚੰਦ ਸੇਠੀ ਮੇਰੇ ਦਾਦਾ ਜੀ ਦੇ ਭਰਾਵਾਂ ਦੀ ਥਾਂ ਲਗਦਾ ਸੀ। ਆੜ੍ਹਤ ਦੇ ਨਾਲ ਉਹ ਪੰਸਾਰੀ ਵੀ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਪਿੰਡ ਆਲੀ