Month: June 2024

ਇੱਕ ਆਦਮੀ ਜਿਸ ਦਾ ਆਸਮਾਨੀ ਬਿਜਲੀ ਨੇ ਮਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਪਿੱਛਾ ਨਹੀਂ ਛੱਡਿਆ , Walter Summerford ਜੋ ਵਰਲਡ ਵਾਰ 1 ਚ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਦਾ ਫੋਜੀ ਸੀ, 1918 ਵਿੱਚ ਜਰਮਨੀ ਵਿਚ ਘੋੜ ਸਵਾਰੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਦੋਂ ਅਚਾਨਕ ਆਸਮਾਨੀ ਬਿਜਲੀ ਉਸ ਤੇ ਡਿਗ ਗਈ , ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਕਮਰ ਤੋਂ ਨੀਚੇ ਵਾਲਾ

3ਕਹਾਣੀ/ਟਿਫਨ ਜਿਵੇਂ ਜਿਵੇਂ ਦਿਨ ਉਤਾਂਹ ਹੁੰਦਾ, ਗਰਮੀ ਦੀ ਚਿੱਟੀ ਧੁੱਪ , ਜੱਗੂ ਦੇ ਮਟਮੈਲੇ ਜਿਹੇ ਕੁੜਤੇ ਨੂੰ ਚੀਰਦੀ ਜਾਂਦੀ। ਗੁਮਨਾਮ ਜਹੀ ਜਿੰਦਗੀ ਤੇ ਕਿੰਨੇ ਸਾਰੇ ਅਨਭੋਲ ਜਿਹੇ ਜਿਹਨ ਵਿੱਚ ਸਵਾਲ ਚੱਕੀ ਅਕਸਰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿੰਨੇ ਵਰਿਆਂ ਤੋਂ ਜੱਗੂ ਸ਼ਹੀਦੀ ਚੌਂਕ ਵਿੱਚ ਫੜੀ ਵਾਲੇ ਕੋਲ ਆ ਸਾਈਕਲ ਦਾ ਸਟੈਂਡ ਮਾਰ ਹੈਂਡਲ

ਮੇਰੀ ਸ਼ਾਦੀ ਤੋਂ ਕੋਈਂ ਤੇਰਾਂ ਕੁ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਮੈ ਜੋਇੰਟ ਫੈਮਿਲੀ ਦੇ ਸੁੱਖ ਤੋਂ ਵਾਂਝਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਤੱਕੜੀ ਵੱਟੇ ਚੁੱਕਕੇ ਮੇਰੇ ਲਈ ਬਣਵਾਈ ਨਵੀ ਕੋਠੀ ਵਿੱਚ ਆ ਗਿਆ। ਚਾਹੇ ਇਹ ਸਾਰਾ ਭਾਣਾ ਆਪਸੀ ਸਹਿਮਤੀ ਨਾਲ ਵਾਪਰਿਆ। ਪਰ ਜਨਰੇਸ਼ਨ ਗੈਪ ਅਤੇ ਗਰਮ ਖੂਨ ਕਾਰਨ ਮੈਂ ਮੇਰੇ ਪਾਪਾ ਜੀ ਨਾਲ

ਕੱਲ੍ਹ ਦਿਨੇ ਰੋਟੀ ਨਹੀਂ ਖਾਧੀ ਤੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਕੌਫ਼ੀ ਵੱਧ ਪੀ ਹੋਗੀ। ਫਿਰ ਰਾਤ ਨੂੰ ਇਸ ਬਹਾਨੇ ਇੱਕ ਰੋਟੀ ਵੱਧ ਨਿਬੇੜੀ ਗਈ। ਚਾਹੇ ਇਹ ਰੋਟੀ ਰੂਟੀਨ ਦੇ ਸਮੇਂ ਨਾਲੋਂ ਘੰਟਾ ਕੁ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਛੱਕ ਲਈ ਸੀ ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਫਬ ਤੇ ਮੱਥਾ ਮਾਰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਪੋਣੇ ਬਾਰਾਂ ਵੱਜ ਗਏ। ਨੀਂਦ ਵੀ

ਵੇਖੋ ਜੀ ਮੈਂ ਤਾਂ ਸੁਣ ਕੇ ਸੁੰਨ ਹੀ ਹੋ ਗਈ, ਜਦੋਂ ਇਸ ਨੇ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਕਹਿਤਾ ਬਈ ਸਾਡੇ ਘਰੇ ਨਾ ਵੜ੍ਹੀਂ। ਮੇਰੀ ਵੀ ਹਉਕਾ ਜਿਹਾ ਨਿਕਲ ਗਿਆ। ਤੇ ਕਾਂਤਾ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਕੋਲੇ ਖੜੀ ਮੁਸਕੜੀ ਜਿਹੀ ਹਾਸੀ ਹੱਸਦੀ ਰਹੀ। ਇਸ ਨੇ ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜੀ ਤੁਸੀ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਇੰਜ

ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬੱਤੀ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਸੁਹਰੇ ਪੱਖ ਵੱਲੋਂ ਕਿਸੇ ਕਰੀਬੀ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਦੇ ਘਰ ਜਾਣ ਦਾ ਬੇ ਮੌਕਾ ਜਿਹਾ ਸਬੱਬ ਬਣਿਆ। ਵੈਸੇ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਆਧਾਰ ਕਾਰਡ ਵੀ ਨਾਲ ਹੀ ਸੀ ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਮੇਰਾ ਭਤੀਜਾ ਵੀ। ਅੱਗੇ ਸ਼ਾਬ ਜੀ ਇੱਕਲੇ ਘਰੇ। ਮਕਾਨ ਮਾਲਕਿਨ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਮੇਡੀਟੇਸ਼ਨ ਕੈਂਪ ਤੇ ਗਈ ਹੋਈ ਸੀ। ਸਾਡੇ

ਪਗਫੇਰਾ ਐਂਕਲ ਮੇਰਾ ਵਿਆਹ ਹੋ ਗਿਆ।” ਅਚਾਨਕ ਆਏ ਫੋਨ ਚੋ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ। “ਕਦੋਂ?????” ਮੈਂ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਉਛੱਲ ਕੇ ਪੁੱਛਿਆ। “ਪਿਛਲੇ ਹਫਤੇ। ਕਾਹਦਾ ਵਿਆਹ ਸੀ। ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਬਸ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਹੀ ਆਈ ਸੀ ਕੱਲੀ, ਪੱਲਾ ਫੜਾਉਣ। ਹੋਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਆਇਆ। ਦੀਦੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਆਈ।” ਉਸਨੇ ਠੰਡਾ ਹੌਂਕਾ ਜਿਹਾ ਭਰਦੀ ਨੇ ਕਿਹਾ। “ਚਲੋ

ਅੱਜ ਤੋਂ ਕੋਈ ਪੰਜਾਹ ਸੱਠ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਜਦੋ ਪੀਣ ਵਾਲੇ ਪਾਣੀ ਦੀ ਕਿੱਲਤ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਲੋਕ ਖੂਹ ਟੋਬਿਆਂ ਤੋਂ ਪਾਣੀ ਭਰਦੇ। ਔਰਤਾਂ ਵੀਹ ਵੀਹ ਘੜੇ ਪਾਣੀ ਦੇ ਭਰਕੇ ਲਿਆਉਂਦੀਆਂ। ਲੋਕ ਊਠਾਂ ਗੱਡਿਆਂ ਤੇ ਪਾਣੀ ਲਿਆਉਂਦੇ। ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਝਿਉਰ ਪਾਣੀ ਪਾਉਣ ਆਉਂਦੇ। ਜਿੰਨਾਂ ਨੂੰ ਮਹਿਰੇ ਵੀ ਆਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਕੁਝ ਲੋਕ

ਬਹੁਤ ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਇੱਛਾ ਸੀ ਕਿ ਪੁਰਾਣੇ ਦੋਸਤ ਸ੍ਰੀ Jawahar Wadhawan ਜੀ ਦਾ ਹਾਲ ਚਾਲ ਪੁੱਛਿਆ ਜਾਵੇ। ਫੇਸ ਬੁੱਕ ਤੇ ਉਸ ਵੱਲੋਂ ਪਾਈਆਂ ਪੋਸਟਾਂ ਤੋਂ ਪਤਾ ਚੱਲਿਆ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਤਬੀਅਤ ਕਾਫੀ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਨਾਸਾਜ ਚੱਲ ਰਹੀ ਹੈ।ਉਸ ਦੀਆਂ ਕਈ ਪੋਸਟਾਂ ਚੋੰ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਝਲਕਦੀ ਹੈ। ਅੱਜ ਬਾਕੀ ਦੇ ਕੰਮ

ਪਿੰਡ ਦਾ ਇੱਕ ਸੁੰਦਰ ਨਜ਼ਾਰਾ ਸੀ, ਜਿੱਥੇ ਹਰ ਸਾਲ ਵੱਡਾ ਮੇਲਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ । ਉਸ ਮੇਲੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਕਹਾਣੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਹੋਈ। ਨੀਰਜ ਅਤੇ ਸਿਮਰਨ ਦੋਵੇਂ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਮਿਲੇ ਸਨ। ਨੀਰਜ ਇੱਕ ਸ਼ਰਮੀਲਾ ਅਤੇ ਸਿਰਫ਼ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਮਗਨ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਮੁੰਡਾ ਸੀ, ਜਦਕਿ ਸਿਮਰਨ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਚੁਲਬੁਲੀ ਅਤੇ