ਅੱਜ ਕਮਲ ਅੱਗੇ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਸੁਵੱਖਤੇ ਉੱਠ ਖੜੀ ਸੀ ਕਿਉਕਿ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਦੇ ਰੱਖੜੀ ਬੰਨਣ ਲਈ ਪੇਕਿਆਂ ਵਾਲੀ ਬੱਸ ਜੁ ਫੜਣੀ ਸੀ । ਕਾਹਲੀ ਕਾਹਲੀ ਨਾਲ ਉਸਨੇ ਰੱਖੜੀ ਤੇ ਮਿਠਾਈ ਵਾਲਾ ਡੱਬਾ ਆਪਣੇ ਬੈਗ ਵਿੱਚ ਪਾਇਆ ਤੇ ਭਁਜਕੇ ਬੱਸ ਵਿੱਚ ਚੜੀ ਪਤਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਲੱਗਿਆ ਕਦੋਂ ਬੱਸ ਪਿੰਡ ਪਹੁੰਚ

ਸਿਆਲਾਂ ਦੀ ਰੁੱਤੇ ਹਨ੍ਹੇਰਾ ਸੁਵੱਖਤੇ ਹੀ ਹੋ ਜਾਂਦੈ। ਦਸੰਬਰ ਮਹੀਨੇ ਦੀ ਸ਼ਾਮ ਦੇ ਕੋਈ ਸੱਤ ਕੁ ਵੱਜੇ ਹੋਣਗੇ ਤਾਂ ਫੋਨ ਦੀ ਘੰਟੀ ਨੇ ਚੁਫੇਰੇ ਪਸਰੀ ਹੋਈ ਚੁੱਪ ਨੂੰ ਤੋੜਿਆ। ਮੋਬਾਇਲ ਕੰਨ ਨਾਲ ਲਾਇਆ ਤਾਂ ਅੱਗਿਓਂ ਸਤਿ ਸ੍ਰੀ ਆਕਾਲ ਕਹਿ ਕੇ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ ਕਿ ਫਲਾਣਾ ਪੁਲੀਸ ਇੰਸਪੈਕਟਰ ਬੋਲ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਤੇ

ਪਿਛਲੇ ਦਿਨੀਂ ਮੈਸੇਂਜਰ ਜ਼ਰੀਏ ਮਿਲੀ ਇਕ ਪੋਸਟ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈਨੂੰ ਕਈ ਤਰਾਂ ਦੇ ਸਵਾਲਾਂ ਨੇ ਘੇਰ ਲਿਆ। ਪੋਸਟ ਇਕ ਵੀਡੀਓ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਜੇਕਰ ਅੱਜ ਦੇ ਦੌਰ ਵਿੱਚ ਤੁਸੀਂ ਇਮਾਨਦਾਰ ਹੋ ਤਾਂ ਇਹਦਾ ਭਾਵ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਅੱਤ ਦਰਜੇ ਦੇ ਕਮਜ਼ੋਰ

29 ਅਕਤੂਬਰ 2004 ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਪਾਪਾ ਜੀ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਬਰਸੀ ਸੀ। ਇਸ ਬਰਸੀ ਨੂੰ ਮਾਨਵਤਾ ਭਲਾਈ ਦੇ ਨਾਮ ਤੇ ਮਨਾਉਣ ਦਾ ਵਿਚਾਰ ਸੀ। ਦੋਸਤਾਂ ਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਰਾਇ ਮਸ਼ਵਰਾ ਕਰਕੇ ਖੂਨਦਾਨ ਕੈਂਪ ਲਗਾਉਣ ਦੀ ਸਲਾਹ ਕੀਤੀ। ਨੇਤਰ ਜੋਤੀ ਸੰਸਥਾਨ ਅਤੇ ਯੁਵਾ ਰਕਤਦਾਨ ਸੁਸਾਇਟੀ ਨੇ ਪੂਰੀ ਜਿੰਮੇਦਾਰੀ ਆਪਣੇ ਸਿਰ ਲੈ

ਉਹ ਕਲ੍ਹ ਦਾ ਸੁਹਰੇ ਘਰ ਆਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਇਕੱਲਾ ਇਕੱਲਾ ਜਵਾਈ ਸੀ ਉਹ ਉਸ ਘਰ ਦਾ।ਚਾਰ ਸਾਲੇ ਸਨ ਉਸਦੇ ਤੇ ਸਾਲੀ ਕੋਈ ਨਹੀ ਸੀ। ਸੋ ਸੇਵਾ ਸੰਭਾਲ ਤੇ ਰੋਟੀ ਪਾਣੀ ਖਵਾਉਣ ਦਾ ਜੁੰਮਾਂ ਸਾਲਿਆਂ ਦੇ ਸਿਰ ਤੇ ਹੀ ਸੀ। ਉਸ ਨੂੰ ਰੋਟੀ ਖਵਾਉਣ ਵੇਲੇ ਚਾਰੇ ਸਾਲੇ ਪੂਰੀ ਭੱਜ ਨੱਠ ਕਰਦੇ।

ਮਦਾਰੀ ਰਿੱਛ ਦੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਤਮਾਸ਼ੇ ਲਈ ਟਰੇਂਡ ਕਰਨ ਲਈ ਜਦੋਂ ਜੰਗਲ ਵਿਚ ਫੜਦਾ ਏ ਤਾਂ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਆਈ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਸਾਮਣੇ ਖਤਮ ਕਰ ਦਿੰਦਾ..! ਫੇਰ ਉਸਦੇ ਨਹੁੰ ਪੁੱਟ ਦਿੱਤੇ ਜਾਂਦੇ..ਦੰਦ ਵੀ ਤੋੜ ਦਿੱਤੇ ਜਾਂਦੇ..ਫੇਰ ਨਾਸਾਂ ਵਿਚ ਦੀ ਮੋਰੀ ਕੱਢ ਨਕੇਲ ਪਈ ਜਾਂਦੀ ਏ ਫੇਰ

ਜਰੂਰ ਪੜਿਉ ਮੁੰਡਾ ਆਪਣੇ ਅਨਪੜ ਬਾਪੂ ਦੇ ਹਾੜੇ ਕੱਢੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ,, ਬਾਪੂ ਹਜ਼ਾਰ ਰੁਪੇ ਦੇ , ਚਾਹੀਦੇ ਨੇਂ ,,,ਬਾਪੂ ਵੀ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਇਹੀ ਪੁੱਛ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਕਿਉਂ ਚਾਹੀਦੇ ਨੇ , ਕੀ ਕਰਨਾਂ ,,,?ਵਾਰ-ਵਾਰ ਬਾਪੂ ਦੇ ਪੁੱਛਣ ਤੇ ਮੁੰਡੇਂ ਨੇ ਕਹਿਤਾ,,ਬਾਪੂ ਅੱਜ ਰੋਜ਼ ਡੇ ਐ, ਬਾਪੂ ਨੇਂ ਮੱਥੇ ਤੇ ਤਿਊੜੀ

ਇੱਕ ਦਿਨ ਬਠਿੰਡਾ ਜਾਂਦੇ ਹੋਏ ਇੱਕ ਅਜੀਬ ਜਿਹਾ ਨਜ਼ਾਰਾ ਦੇਖਿਆ। ਪਾਥਰਾਲੇ ਪਿੰਡ ਲਾਗੇ ਕੁਝ ਕੁ ਮੁੰਡੀਰ ਨੇ ਫੋਕੀ ਜਿਹੀ ਖੀਰ, ਸਿਰਫ ਨਾਮ ਦਾ ਹੀ , ਮਤਲਵ ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਚੌਲ ਉਬਾਲਕੇ ਵਿੱਚ ਨਾਮਾਤਰ ਦੁੱਧ ਪਾਕੇ, ਦੁੱਧ ਦੀ ਬਜਾਏ ਕੋਈ ਚਿੱਟਾ ਤਰਲ ਪਦਾਰਥ ਹੋਰ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਡਿਸਪੋਜੇਬਲ ਪਲੇਟਾਂ ਵਿਚ ਬੱਸ

ਗੱਲ ਉਦੋਂ ਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਹਲੇ ਟੈਲੀਫੋਨ ਨਹੀਂ ਸਨ ।ਸੰਚਾਰ ਦੇ ਸਾਧਨ ਬਹੁਤ ਘਟ ਸੀ। ਹੋਰ ਸੁਖ ਸਹੂਲਤਾਂ ਵੀ ਨਾ ਮਾਤਰ ਸਨ।ਮਨੁੱਖ ਸਾਦਾ ਜੀਵਨ ਬਤੀਤ ਕਰਦਾ ਸੀ ।ਖਾਹਿਸ਼ਾਂ ਦੇ ਮੁਤਾਬਿਕ ਸੋਹਣਾ ਨਿਰਭਾਅ ਚੱਲਦਾ ਸੀ । ਗੱਡੇ ਦੇ ਪਹੀਏ ਦੀਆਂ ਕਾਢਾਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜੀਵਨ ਤਰੱਕੀਆਂ ਦੀ ਰਾਹ ਤੇ ਚਲ ਰਿਹਾ ਸੀ

ਬੇਰੀਆਂ ਦੇ ਬੇਰ ਮੁੱਕ ਗਏ ਹਾਂ ਜੀ ਸਮਾਂ ਕਿੰਨਾ ਬਦਲ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਸਮੇ ਨਾਲ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਚਲਨ ਹੀ ਬਦਲ ਗਿਆ ਹੈ। ਸਿੱਧੀ ਸਾਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਟੇਡੀ ਹੋ ਗਈ ਹੈ। ਰਿਸ਼ਤਿਆ ਦਾ ਨਿੱਘ ਪੈਸੇ ਤੱਕ ਸਿਮਿਤ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ। ਵੱਡੇ ਛੋਟੇ ਦਾ ਫਰਕ ਹੀ ਮਿੱਟ ਗਿਆ ਹੈ। ਪੱਕੀ ਸ਼ਿਆਹੀ ਵਾਲੀਆ ਤੰਦਾਂ