ਦਸਵੀਂ ਜਮਾਤ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਦਾ ਦਿਨ ਦਾ ਹਰ ਇਨਸਾਨ ਬੜੀ ਬੇਸਬਰੀ ਨਾਲ ਉਡੀਕਦਾ ਹੈ । ਜਿਸ ਦਿਨ ਮੇਰਾ ਦਸਵੀਂ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਆਉਣਾ ਸੀ ਮੇਰੇ ਕੁਝ ਜਮਾਤੀ ਦੋਸਤ ਸਾਡੀ ਦੁਕਾਨ ਜੋ ਮੇਨ ਰੋਡ ਤੇ ਸੀ ਮੈਨੂੰ ਬੁਲਾਉਣ ਆਏ ਤੇ ਕਹਿਣ ਲੱਗੇ ਕਿ ਗਜ਼ਟ ਆਉਣ ਵਾਲਾ ਹੈ ਚੱਲ ਨਤੀਜਾ ਦੇਖਣ ਚੱਲੀਏ ।

ਦੀਪਕ ਇਕ ਮਿਡਲ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਦਾ ਲੜਕਾ ਸੀ।10ਵੀ ਤੱਕ ਓਹਦਾ ਕੋਈ ਏਮ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਾਲਜ ਗਿਆ ਤੇ ਵਿਸ਼ੇ ਨਾ ਸਮਝ ਆਉਣ ਕੀ ਰੱਖਣਾ ਕੀ ਕਰਨਾ। ਬਿਨਾ ਦਿਲਚਸਪੀ ਦੇ ਦੋਸਤਾਂ ਮਗਰ ਲੱਗ ਕੇ ਕਮਾਰਸ ਰੱਖ ਲਈ ,ਪਰ ਸਮਝ ਕੁਛ ਨਾ ਆਵੇ ,ਇਕ ਦਿਨ ਕਾਲਜ ਘੁੰਮਦੇ ਆਰਟ ਵਾਲੇ ਡਿਪਾਰਟਮੈਂਟ ਚ ਗਿਆ ,ਓਥੇ

ਅੱਜ ਦੇ ਹਾਲਾਤਾਂ ਵਿੱਚ ਚਾਹੇ ਕੋਈ ਗਰੀਬ ਹੈ ਜਾਂ ਅਮੀਰ ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਕਾਰਨ ਚਿੰਤਾ ,ਤਨਾਵ ,ਡਿਪਰੈਸ਼ਨ ਦਾ ਸਿਕਾਰ ਹੈ | ਕੋਈ ਸਿਰ ਚੜੇ ਕਰਜੇ ਤੋਂ ਤੰਗ ਹੈ ,ਕੋਈ ਪਿਓ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤ ਤੋਂ ਪਰੇਸਾਨ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਕੰਮ ਨੀ ਕਰਦਾ ,ਨਸੇ ਕਰਦਾ ,ਵਿਹਲੜਪੁਣੇ ਦਾ ਸਿਕਾਰ ਆ ,ਕਿਤੇ ਪਿਉ ਆਪਣੀ ਧੀ

ਸਾਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਭੇੜ ਵਿਚ ਨਿਆਣਿਆਂ ਦਾ ਬੁਰਾ ਹਾਲ ਏ..ਵੇਖੇ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੇ..ਕੋਈ ਮਾਂ ਲੱਭੀ ਜਾਂਦਾ..ਕੋਈ ਭੈਣ ਭਾਈ..ਕੋਈ ਲਗਾਤਾਰ ਕੰਬੀ ਹੀ ਜਾ ਰਿਹਾ..ਕਿਸੇ ਦੀ ਬਾਂਹ ਤੇ ਡੂੰਗਾ ਕੱਟ..ਕਿਸੇ ਦੇ ਪੋਲੜੇ ਜਿਹੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਬੱਸ ਕੰਕਰਾਂ ਹੀ ਕੰਕਰਾਂ..ਵਕਤੀ ਦਿਲਾਸੇ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਬਹੁਤ ਪਰ ਉਹ ਵੀ ਕੀ ਕਰਨ..ਸੀਮਤ ਸਾਧਨ..ਸੀਮਤ ਇਲਾਜ..ਉਹ ਵੀ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਦੋਂ

ਮੇਰਾ ਬੇਟਾ ਸਾਡੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਇਸ ਪੀੜ੍ਹੀ ਵਿਚੋਂ ਪਹਿਲਾ ਬੱਚਾ ਹੈ, ਤੇ ਆਪਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਐ ਕਿ ਪਹਿਲਾ ਬੱਚਾ ਸਭ ਨੂੰ ਈ ਪਿਆਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।ਸੋ ਮੇਰਾ ਬੇਟਾ ਵੀ ਪਰਿਵਾਰ ਚ ਮਸਾਂ ਮਸਾਂ ਸੀ,ਤੇ ਦਾਦੇ ਦਾਦੀ ਦਾ ਤਾਂ ਕੁਛ ਜਿਆਦਾ ਈ ਲਾਡਲਾ ਸੀ! ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਕੋਈ ਇਹਨੂੰ ਕੁਛ ਨੀ ਸੀ

ਸਮੇਂ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਕਿੰਨੇ ਬਦਲ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ ਇਸ ਦਾ ਸਾਨੂੰ ਖੁਦ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਚਲਦਾ, ਨਵੀਆਂ -ਨਵੀਆਂ ਚੀਜਾਂ ਆਉਦੀਆਂ ਹਨ ਤੇ ਅਸੀਂ ਜਦ ਵਰਤਣਾ ਸਿੱਖਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਅਚਨਚੇਤ ਹੀ ਹਾਸੋਹੀਣੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਵਾਪਰ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਅਸੀਂ ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਯਾਦ ਕਰਕੇ ਹੱਸਦੇ ਹਾਂ |ਇਹ ਗੱਲ ਉਦੋਂ ਦੀ

ਕਾਲਜ ਦੀ ਪੜਾਈ ਪੂਰੀ ਕਰਨ ਤੋਂ ਹਰਜੀਤ ,ਸਤਨਾਮ ,ਰਾਜਨ ਤੇ ਇੰਦਰ ਨੇ ਆਪੋ ਆਪਣੀ ਰਾਹ ਫੜ ਲਈ ਤੇ ਨੌਕਰੀ ਲੱਭਣ ਲਗ ਗਏ …3 ਸਾਲ ਹੋ ਚਲੇ ਸੀ ਕਾਲਜ ਖਤਮ ਹੋਇਆ ਪਰ ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਕੋਈ ਕੰਮ ਨੀ ਸੀ …ਹਰਜੀਤ ਤੇ ਸਤਨਾਮ ਨੇ ਵਿਦੇਸ਼ ਦੀ ਰਾਹ ਫੜ ਲਈ ਤੇ ਓਧਰ ਹੀ ਪੱਕੇ

ਤਰਸ ਆਉਂਦਾ ਮੈਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਸੋਚ ਤੇ, ਅਸਲ ਚ ਤਰਸ ਵੀ ਆਉਂਦਾ ਹਰਖ ਵੀ ਆਉਂਦਾ ਤੇ ਹਾਸਾ ਵੀ ਆਉਂਦਾ ਜਿਹੜੇ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤ ਵਾਸਤੇ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਸਿਆਣੀ ਕੁੜੀ ਲੱਭਣ ਤੁਰ ਪੈਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਦੇ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਸ ਕੁੜੀ ਦੀ ਸਿਆਣਪ ਹੀ ਬੁਰੀ ਲੱਗਦੀ ਹੈ। ਪਹਿਲਾਂ ਛੱਤੀ

ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਪਿਛਲੇ ਪਹਿਰ ਇਨਸਾਨ ਦੀ ਸੋਚ ਵਾਰ ਵਾਰ ਬਚਪਨ ਦੀ ਤਰਫ ਮੁੜਦੀ ਹੈ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਵੀ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਕੁਝ ਹੁੰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਦਸਿਹਰੇ ਦੇ ਤਿਉਹਾਰ ਕਾਰਣ ਬਚਪਨ ਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਦੀ ਰੀਲ ਅੱਖਾਂ ਅੱਗੇ ਘੁੰਮਣ ਲੱਗੀ । ਤਿਉਹਾਰ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿਸਤਰ੍ਹਾਂ ਆਂਢ ਗੁਆਂਢ ਦੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਇਕੱਠੀਆਂ ਹੋ ਕੇ ਸਾਂਝੀ ਦੀ

ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਲਾਗੋਂ ਨਹਿਰ ਲੰਘਦੀ ਸੀ..ਮਹੀਨੇ ਵਿਚ ਵੀਹ ਕੂ ਦਿਨ ਪਾਣੀ ਵਗਿਆ ਕਰਦਾ..ਜਦੋਂ ਵੀ ਵਗਦਾ ਸੁਨੇਹਾ ਅੱਪੜ ਜਾਂਦਾ..ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ ਆ ਜਾਂਦੇ..ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਤਰਨਾ ਭਾਵੇਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆਉਦਾ ਤਾਂ ਵੀ ਪੁਲ ਉੱਤੋਂ ਛਾਲ ਮਾਰ ਦੇਣੀ ਕਿਓੰਕੇ ਵੱਡੇ ਵੀਰਾਂ ਤੇ ਮਾਣ ਸੀ..ਕਦੇ ਡੁੱਬਣ ਨਹੀਂ ਦੇਣਗੇ..ਜੇਠ ਹਾੜ ਠੰਡਾ ਸੀਤ ਪਾਣੀ..ਓਥੇ ਹੀ ਡੰਗਰ