ਵੈਸੇ ਤਾਂ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਕਾਲਪਨਿਕ ਵਿਚਾਰਾਂ ਵਾਲੀ ਹਾਂ। ਆਪਣੀਆਂ ਹੀ ਸੋਚਾਂ ਚ’ ਖੋਈ-ਖੋਈ ਰਹਿਣ ਵਾਲੀ ਤੇ ਸੱਚ ਦੱਸਾਂ ਤਾਂ ਇਹ ਦੁਨੀਆਦਾਰੀ ਨਾ ਹੀ ਮੇਰੇ ਪੱਲੇ ਪੈਂਦੀ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਪੈਣੀ । ਬਸ ਇੱਕ ਰੱਬ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਹੋਰ ਕੋਈ ਕਿਸੇ ਦਾ ਸਕਾ ਨੀ ।ਆਹੀ ਫ਼ਰਕ ਆ ਮੇਰੀ ਕਾਲਪਨਿਕ ਦੁਨੀਆ ਤੇ

ਪੰਜ ਕੁ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ, ਗਰਮੀਆਂ ਦੇ ਦਿਨ ਸਨ, ਮੇਰੇ ਘਰਵਾਲੀ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰੀ ਚੋਂ ਚਾਰ ਪ੍ਰਾਹੁਣੇ ਆ ਗਏ, ਦੋਨੋਂ ਆਪ ਅਤੇ ਦੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਿਆਣੇ, ਏ.ਸੀ ਸਾਡੇ ਹੈਨੀ ਸੀ ਤੇ ਕੂਲਰ ਮੂਹਰੇ ਤਿੰਨ ਬਿਸਤਰੇ ਸਾਡੇ ਤੇ ਤਿੰਨ ਬਿਸਤਰੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ, ਟੋਟਲ ਛੇ ਮੰਜੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮੰਜੇ ਕੂਲਰ ਅੱਗੇ

ਕੰਵਰ ਨੌਨਿਹਾਲ ਸਿੰਘ ਸ਼ੇਰ-ਏ-ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਲਾਡਲਾ ਪੋਤਰਾ ਸੀ” “ਕਿੰਨਾ ਕੁ ਲਾਡਲਾ? ਮੇਰੇ ਇਸ ਸਵਾਲ ਤੇ ਦਾਦਾ ਜੀ ਜਾਣ ਬੁਝ ਕੇ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰ ਦਿੰਦੇ..ਤੇਰੇ ਜਿੰਨਾ ਪੁੱਤਰ! ਚਾਚੇ ਦਾ ਨਿੱਕਾ ਮੁੰਡਾ ਰੁੱਸ ਕੇ ਅਛੋਪਲੇ ਜਿਹੇ ਮੰਜੇ ਤੋਂ ਉੱਤਰ ਹੇਠਾਂ ਪੌੜੀਆਂ ਉੱਤਰਨ ਲੱਗਦਾ..! ਦਾਦਾ ਜੀ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ ਤਾਂ ਮਗਰ ਦੌੜ

ਮੈਂ ਕੱਲ੍ਹ ਜੀਵਜੰਤੂ ਤੇ ਵਾਤਾਵਰਨ ਸੁਰੱਖਿਆ ਦੇ ਨਾਮ ਤੇ ਬਣੀ ਇੱਕ ਸੰਸਥਾ ਦੇ ਬੁਲਾਵੇ ਤੇ ਓਹਨਾ ਦੇ ਉਲੀਕੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਤੇ ਕਪੜੇ ਦੇ ਝੋਲੇ ਵੰਡਣ ਦੇ ਸਮਾਰੋਹ ਵਿੱਚ ਸ਼ਿਰਕਤ ਕਰਨ ਲਈ ਸਵੇਰੇ ਸੱਤ ਵਜੇ ਹੀ ਸਬਜ਼ੀ ਮੰਡੀ ਗਿਆ। ਕਿਉਂਕਿ ਸੰਸਥਾ ਦਾ ਮਕਸਦ ਪਲਾਸਟਿਕ ਦੇ ਲਿਫਾਫਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸਬਜ਼ੀ ਖਰੀਦਣ ਆਏ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ

ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਧੌਲਾ ਕੂਆਂ ਇਲਾਕੇ ਦੇ ਨੇੜੇ ਕੋਈਂ ਦੇਸੀ ਹਕੀਮ ਹਾਰਟ ਅਤੇ ਹੋਰ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਦੀ ਦਵਾਈ ਦਿੰਦਾ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਦਵਾਖਾਨੇ ਮੂਹਰੇ ਚਾਰ ਵਜੇ ਹੀ ਲਾਈਨਾਂ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀਆਂ। ਉਹ ਕਈ ਤਰਾਂ ਦੇ ਪਰਹੇਜ਼ ਦੱਸਦਾ। ਛੇ ਸੱਤ ਸੌ ਦੀ ਦਵਾਈ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਮਹੀਨੇ ਦੀ। ਉਸਦੀ ਦਵਾਈ ਕਾਰਗਰ ਸੀ। ਪਰ ਮਰੀਜ਼ ਪਰਹੇਜ਼ ਕੰਨਿਓ

ਵੱਡੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਕਰਵਾ ਚੌਥ ਦਾ ਡਿਨਰ ਬਾਹਰ ਕਰਨ ਦਾ ਰਿਵਾਜ ਜਿਹਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਕਦੇ ਕਰਵਾ ਚੌਥ ਦਾ ਵਰਤ ਨਹੀਂ ਰੱਖਿਆ ਪਰ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਨਾਲ ਬਾਹਰ ਖਾਣਾ ਇੱਕ ਸ਼ੋਂਕ ਵੀ ਹੈ। ਬੇਟੀ ਦਾ ਵਰਤ ਸੀ। ਬਾਹਰ ਤੇ ਜਾਣਾ ਹੀ ਸੀ। ਅੱਜ ਕੱਲ ਹੋਟਲਾਂ ਦਾ ਵੀ ਚੈਨ ਸਿਸਟਮ ਹੈ। ਪਿੰਡ ਬਲੂਚੀ

ਬਚਪਨ ਵਿੱਚ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਦੀ ਬਣੀ ਰੋਟੀ ਤੇ ਸਬਜ਼ੀ ਹੀ ਸਵਾਦ ਲੱਗਦੀ। ਸ਼ਾਇਦ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਦੀ ਬਣੀ ਰੋਟੀ ਸਬਜ਼ੀ ਸਵਾਦ ਲਗਦੀ ਹੈ। ਜੇ ਕੱਦੇ ਮੇਰੀ ਭੈਣ ਯ ਭੂਆ ਜਾ ਕੋਈ ਹੋਰ ਰੋਟੀ ਬਣਾਉਂਦਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ਨੱਕ ਬੁੱਲ ਚੜਾ ਕੇ ਰੋਟੀ ਖਾਂਦਾ। ਅੱਜ

ਸਵੇਰ ਦਾ ਨੱਕ ਮੱਚੀ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਗਲੇ ਵਿੱਚ ਜਲਣ ਜਿਹੀ ਹੋਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਯਾਨੀ ਗਲਾਂ ਖਰਾਬ ਹੈ। ਡਾਕਟਰ ਮਹੇਸ਼ ਤੋਂ ਦੋ ਖੁਰਾਕਾਂ ਵੀ ਲਿਆਂਦੀਆਂ। ਦਾਲ ਸ਼ਬਜ਼ੀ ਦੀਆਂ ਮਿਰਚਾਂ ਵੀ ਤੇਜ਼ ਲਗੀਆਂ। ਤਿੰਨ ਫੁਲਕੇ ਰਗੜ ਤੇ, ਪਰ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਬਣੀ। ਆਈਸ ਕ੍ਰੀਮ ਘਰੇ ਪਈ ਸੀ। ਪਰ ਕੋਈ ਖਾਣ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ

ਚਲੋ ਅੱਜ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਹਰਿਆਣੇ ਵਿੱਚ ਮਾਲ ਪਟਵਾਰੀ ਤੇ ਘੁਮਿਆਰੇ ਵਾਲੇ ਸੇਠ ਹਰਗੁਲਾਲ ਜੀ ਦੇ ਪੋਤਰੇ ਰਮੇਸ਼ ਸੇਠੀ ਬਾਦਲ ਹੁਣਾਂ ਦੀ। ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਜਨਮ ਓਮ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਸੇਠੀ ਤੇ ਸ੍ਰੀਮਤੀ ਕਰਤਾਰ ਕੌਰ ਦੇ ਘਰ 14 ਦਿਸੰਬਰ 1960 ਨੂੰ ਨਾਨਕੇ ਪਿੰਡ ਬਾਦੀਆਂ (ਸ੍ਰੀ ਮੁਕਤਸਰ ਸਾਹਿਬ) ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ। ਮਾਮੇ ਨੇ ਪਿਆਰ ਤੇ