ਅਜੇ ਵੀ ਯਾਦ ਏ..ਆਮ ਜਿਹੇ ਦਿਨ ਦੀ ਅਜੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਹੀ ਸੀ..ਪੱਗ ਦਾ ਆਖਰੀ ਲੜ ਅਜੇ ਪਿੰਨ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰ ਸੁਰਖੁਰੂ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋਇਆ ਕੇ ਡੋਬੂ ਜਿਹਾ ਪਿਆ..ਸਾਮਣੇ ਸੈੱਲ ਫੋਨ ਤੇ ਸਰਸਰੀ ਜਿਹੀ ਨਜਰ ਮਾਰੀ..ਅਸਮਾਨੀ ਬਿਜਲੀ ਵਾਂਙ ਆਣ ਡਿੱਗੀ ਇੱਕ ਖਬਰ ਸੀ..ਲੰਘੀ ਰਾਤ ਉਹ ਮੁੱਕ ਗਿਆ..ਪਹਿਲੀ ਨਜ਼ਰੇ ਭੱਦਾ ਮਖੌਲ ਅਤੇ

ਬਹੁਤ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ , ਅਸੀਂ ਛੁੱਟੀਆਂ ‘ਚ ਡਾਕਟਰ ਵੀਰੇ ਕੋਲ ਰਹਿਣ ਗਏ । ਇਕ ਭਾਈ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਵੱਡੇ ਦਿਨੋ ਘਰੇ ਦੁੱਧ ਪਾ ਕੇ ਜਾਂਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ । ਸਾਰੇ ਉਹਨੂੰ ਮਾਮਾ ਆਖਦੇ ਉਹ ਛੜਾ ਮਾਮਾ ਕਿਸੇ ਦੇ ਘਰੇ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਵੀਰੇ ਨੇ ਆਖਣਾ , ਅੱਜ ਤਾਂ ਮਾਮਾ ਦਾਲ਼

ਉਂਜ ਇਹ ਜਿਹੜੇ ਮੁੰਡੇ ਰੇਹੜੀਆਂ ਹੋਟਲਾਂ ਚ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਸਾਨੂੰ ਇਹਨਾਂ ਨਾਲ ਅਦਬ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਗਰੀਬ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਪੇਸ਼ ਆਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।” ਅੱਜ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਅਜੈ ਵਿਜੈ ਦੀ ਰੇਹੜੀ ਤੋਂ ਟਿੱਕੀ ਖਾਣ ਗਏ ਤਾਂ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਬੇਗਮ ਨੂੰ ਸੁਭਾਇਕੀ ਹੀ ਕਿਹਾ। “ਪਰ

ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਪੋਸਟ ਕੇ ਰਿਹਾ ਦੋਸਤੋ ਜੈ ਵਧੀਆ ਹੁੰਗਾਰਾ ਮਿਲਿਆ ਤਾਂ ਹੋਰ ਵੀ ਲਿਖਿਆ ਕਰੂ ਮੇਰੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਮੇਰੀਆਂ ਹਡ ਬੀਤੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆ 👉👉👉 ਗਲ ਇਸਤਰਾਂ ਕੀ ਮੇਰੀ ਏਕ ਪੁਰਾਣੀ ਜਾਣ ਪਹਿਚਾਣ ਵਾਲੀ ਦੋਸਤ (ਮਹਿਲਾ ਮਿੱਤਰ)ਏਨੀ ਲੁਧਿਆਣੇ ਤੋਂ ਵਾਪਿਸ ਜ਼ੀਰੇ ਆਉਂਦਿਆਂ ਬਸ ਵਿਚ ਮਿਲੀ ਤੇ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਬੈਠ ਕੇ ਹਾਲ ਚਾਲ

ਅੱਜ ਤੋਂ ਦਸ ਬਾਰਾਂ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਜੱਗੇ ਕਿਆ ਨੇ ਪਿੰਡੋਂ ਘਰ ਵੇਚ ਕੇ ਖੇਤ ਵਾਲ਼ੇ ਕੱਚੇ ਰਾਹ ਤੇ ਘਰ ਪਾ ਲਿਆ ਸੋ ਨਵਾਂ ਨਵਾਂ ਘਰ ਬਣਿਆ ਸੀ ਤੇ ਜੱਗੇ ਨੇ ਸਕੂਟਰ ਵੀ ਨਵਾਂ ਨਵਾਂ ਈ ਸਿੱਖਿਆ ਸੀ ਜੱਗੇ ਦੇ ਚਾਚੇ ਦਾ ਘਰ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਸੀ ਜੱਗਾ ਸਕੂਟਰ ਤੇ ਪਿੰਡ ਗੇੜਾ

ਦੁੱਧ ਉੱਬਲ ਗਿਆ..ਘਰੇ ਸੁਨਾਮੀਂ ਆ ਗਈ.. ਜਿੰਨੇ ਮੂੰਹ ਓਨੀਆਂ ਗੱਲਾਂ..ਕੀ ਫਾਇਦਾ ਏਨੀ ਪੜਾਈ ਦਾ..ਨਿੱਕੀ ਜਿੰਨੀ ਗੱਲ ਦਾ ਵੀ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ..! ਸੋਹਣੀ ਸ਼ਕਲ ਦਾ ਅਚਾਰ ਥੋੜਾ ਪਾਉਣਾ..ਜੁੰਮੇਵਾਰੀ ਦਾ ਇਹਸਾਸ ਹੀ ਨਹੀਂ..ਏਨੀ ਲਾਪਰਵਾਹ..ਅਨਪੜ ਵੀ ਇਸਤੋਂ ਸੌ ਦਰਜੇ ਚੰਗੀਆਂ..! ਅਤੀਤ ਵਿਚ ਜਾਣੇ ਅਣਜਾਣੇ ਹੋ ਗਈਆਂ ਗਲਤੀਆਂ ਦਾ ਵੀ ਜਿਕਰ ਹੋਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ!

“ਜੀਤੀ ਪੁੱਤ ਅੱਜ ਬਹੁਤ ਕਾਹਲੀ ਕਰ ਰਹੀਂ ਏਂ ਕਾਲਜ ਜਾਣ ਦੀ——— ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਅੱਜ ਰਹਿਣ ਦੇਈਂ——–ਐਵੇਂ ਕੋਈ ਭੂੰਡ ਆਸ਼ਿਕ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਕੋਈ ਛੇੜ- ਛਾੜ ਨਾ ਕਰ ਦੇਵੇ —————–ਮੈਂ ਸੁਣਿਆ ਕਾਲਜਾਂ ਵਿੱਚ ਇਸ ਦਿਨ ਬਹੁਤ ਗੰਦ ਪੈਦਾਂ”! “ਓਹ ਅੱਛਾ ਮੰਮੀ ਜੀ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਗੱਲੋਂ ਘਾਬਰ ਰਹੇ ਓ ਕਿ

ਸਾਡੇ ਜਲੰਧਰ ਵਿਚ ਰਾਤ ਵੇਲੇ ਅਕਸਰ ਲੁੱਟ ਖੋਹ ਦੀਆਂ ਵਾਰਦਾਤਾਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਸਾਡੀ ਅਖ਼ਬਾਰ ਦਾ ਦਫ਼ਤਰ ਜਲੰਧਰ ਦੇ ਫੋਕਲ ਪੁਆਇੰਟ ਵੱਲ ਸਥਿਤ ਹੈ। ਇਸ ਇਲਾਕੇ ਵਿਚ ਕਈ ਕਾਰਖਾਨੇ ਵੀ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕਾਮੇ ਵੱਖ ਵੱਖ ਸ਼ਿਫਟਾਂ ਵਿਚ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਅਖ਼ਬਾਰੀ ਕਾਮਿਆਂ ਦੀ ਡਿਊਟੀ ਵੀ ਵੱਖ ਵੱਖ ਸ਼ਿਫਟਾਂ ਵਿਚ

ਕੋਈ ਸਮਾਂ ਸੀ ਜਦੋਂ ਮੁੰਡੇ ਦਾ ਵਿਆਹ ਰੱਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੋ ਤਿੰਨ ਕਾਰਜ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਸੀ ਜਿੰਨਾ ਦਾ ਵਿਆਹ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਫ਼ਿਕਰ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਇੱਕ ਤਾਂ ਬਰਾਤ ਲਈ ਬੱਸ ਕਰਨੀ ਦੂਜਾ ਹਲਵਾਈ ਤੇ ਤੀਜਾ ਬਾਜੇ ਵਾਲੇ ਕਈ ਵਾਰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਾਹਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਇਹ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ