ਵੈਨ ਹਾਦਸਿਆਂ ਲਈ ਇਕੱਲੇ ਸਕੂਲ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਨੂੰ ਦੋਸ਼ੀ ਠਹਿਰਾਉਣਾ ਕਿੰਨਾ ਕ਼ੁ ਜਾਇਜ਼ ਹੈ। ਅਕਸ਼ਰ ਹੀ ਦੇਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ ਵੀ ਕਿਸੇ ਸਕੂਲ ਵੈਨ ਨੂੰ ਹਾਦਸਾ ਪੇਸ਼ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਸਾਡਾ ਸਰਕਾਰੀ ਤੰਤਰ ਹਰਕਤ ਵਿੱਚ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸੇਫ ਸਕੂਲ ਵਾਹਨ ਦੀ ਪਾਲਿਸੀ ਯਾਦ ਆ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਪ੍ਰਸ਼ਾਸ਼ਨ ਵੱਲੋਂ ਸਕੂਲਾਂ

ਬਾਹਲੀ ਪੁਰਾਣੀ ਗੱਲ ਆ। ਅਸੀਂ ਮੇਰੇ ਮਾਮੇ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਦੀ ਜੰਝ ਗਏ ਬੀਗੜ ਪਿੰਡ। ਸਵੇਰੇ ਢਾਈ ਤਿੰਨ ਵਜੇ ਫੇਰੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਏ। ਮੇਰੀ ਮਾਸੀ ਦਾ ਜਵਾਈ ਬਲਬੀਰ ਸੇਠੀ ਸਰਵਾਲਾ ਬਣਿਆ ਸੀ। ਉਹ ਬਹੁਤ ਮਜ਼ਾਕੀਆ ਸੀ। ਬਹੁਤ ਠੰਡ ਸੀ। ਫੇਰਿਆਂ ਵੇਲੇ ਸਾਰੇ ਕੰਬਲਾਂ ਦੀਆਂ ਬੁੱਕਲਾਂ ਮਾਰ ਕੇ ਬੈਠੇ ਸਨ। ਫੇਰਿਆਂ ਤੇ

ਖਰਾਬ ਮੋਬਾਇਲ. “ਬੇਟਾ ਮੇਰਾ ਮੋਬਾਇਲ ਫੋਨ ਚੇਕ ਕਰਨਾ ਜਰਾ।” “ਅੰਕਲ ਜੀ ਇਹ ਤੇ ਠੀਕ ਹੈ ਜਵਾਂ।” “ਬੇਟਾ ਕੋਈ ਨੁਕਸ ਵੇਖ।” “ਨਹੀ ਅੰਕਲ ਜੀ ਰੇੰਜ ਵੀ ਪੂਰੀ ਹੈ।” “ਹੋਰ ਕੁਝ ਦੇਖ। ਕੋਈ ਨੁਕਸ ਤਾਂ ਜਰੁਰ ਹੈ।” “ਨਹੀ ਅੰਕਲ ਜੀ ਬੈਟਰੀ ਵੀ ਫੁੱਲ ਹੈ। ਚਾਰਜ ਵੀ ਪੂਰਾ ਹੈ।” “ਨਹੀ ਬੇਟਾ ਦੁਬਾਰਾ ਦੇਖ।

ਸਤੰਬਰ 1982 ਤੋਂ ਮਈ 2019 ਤੱਕ ਮੈਂ ਰਾਜਨੀਤੀ ਦੇ ਗੜ੍ਹ ਪਿੰਡ ਬਾਦਲ ਵਿੱਚ ਰਿਹਾ। ਰਾਜਨੀਤੀ ਸਰਕਾਰ ਅਫਸਰਸ਼ਾਹੀ ਨੂੰ ਬੜੇ ਨੇੜੇ ਤੋਂ ਵੇਖਿਆ। ਲਗਭਗ 82 83 ਤੋਂ ਹੀ ਮੇਰੀ ਸਰਦਾਰ ਪਰਮਜੀਤ ਸਿੰਘ ਲਾਲੀ ਜੀ ਜਿੰਨਾ ਨੂੰ ਲੋਕ ਪਿਆਰ ਨਾਲ Lali Badal ਆਖਦੇ ਹਨ ਜਾਣ ਪਹਿਚਾਣ ਰਹੀ ਹੈ। ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਹੀ ਬਹੁਤ

ਤਾਈ ਮਾਦਾ ਮੇਰੀ ਕੋਈ ਸਕੀ ਤਾਈ ਨਹੀ ਸੀ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉਹ ਸਾਡੀ ਜਾਤ ਬਰਾਦਰੀ ਚੌ ਸੀ । ਦਰਅਸਲ ਤਾਈ ਮਾਦਾ ਸਾਡੇ ਘਰ ਗੋਹਾ ਕੂੜਾ ਕਰਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਕੋਈ ਪੰਜਾਹ ਸੱਠ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਮਜ੍ਹਬਣ ਸੀ ਉਹ। ਅਕਸਰ ਸਾਰੇ ਉਸਨੂੰ ਮਾਦਾ ਚੂਹੜੀ ਆਖਦੇ ਸਨ। ਤੇ ਉਹ ਆਪ ਵੀ ਕਈ ਵਾਰ ਆਪਣੇ

ਅੱਜ ਕੋਈਂ ਪੰਤਾਲੀ ਪੰਜਾਹ ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਕਿਸੇ ਪਿੰਡ ਦੀ ਹੱਟੀ ਤੇ ਜਾਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ। ਉੱਨੀ ਸੋ ਪਝੱਤਰ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮੈਂ ਘੁਮਿਆਰੇ ਪਿੰਡ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਉੱਥੇ ਮੇਰੇ ਦਾਦਾ ਸ੍ਰੀ ਹਰਗੁਲਾਲ ਦੀ ਹੱਟੀ ਮਸ਼ਹੂਰ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਸਦੀ ਹੱਟੀ ਤੋਂ ਸਬਜ਼ੀ, ਬਰਫ ਦੇ ਗੋਲੇ ਯ ਕੋਈਂ ਹੋਰ ਨਸ਼ੇ ਦਾ ਸਮਾਨ ਨਹੀਂ ਸੀ

” ਜੀ ਉੱਠੋ ਸੂਰਜ ਸਿਰ ਤੇ ਆ ਗਿਆ ਛੁੱਟੀ ਦਾ ਇਹ ਮਤਲਬ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਵੀ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਸੁੱਤੇ ਰਹੋ” ਘਰਵਾਲੀ ਨੇ ਕੁਲਦੀਪ ਨੂੰ ਹਲੂਣ ਕੇ ਉਠਾਇਆ। ” ਤੁਸੀਂ ਅੱਜ ਜ਼ਮੀਨ ਦਾ ਮਾਮਲਾ ਲੈਣ ਪਿੰਡ ਵੀ ਜਾਣਾ ” ਘਰਵਾਲੀ ਨੇ ਯਾਦ ਕਰਾਇਆ। ” ਹਾਂ ਯਾਰ ਜਾਣਾ ਤਾਂ ਹੈ ਚੱਲ ਮੈ ਨਹਾ

“ਸੇਠੀ ਸਾਹਿਬ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਕੱਲ੍ਹ ਨੂੰ ਜਾਣਾ ਹੋਵੇਗਾ Rajat Mureja ਨੇ ਕੇਲਿਆਂ ਦੀ ਫੈਕਟਰੀ ਲਾਈ ਹੈ ਨਾ। ਮਹੂਰਤ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਕਾਰਡ ਆਇਆ ਹੈ।” ਕੱਲ੍ਹ ਸ਼ਾਮੀ ਇੱਕ ਕਰੀਬੀ ਨੇ ਫੋਨ ਤੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕੀਤੀ। “ਹਾਂਜੀ ਹਾਂਜੀ ਜਾਣਾ ਹੈ। ਪਰ ਯਾਰ ਫੈਕਟਰੀ ਨਹੀਂ ਲਾਈ। ਫੈਕਟਰੀ ਨੂੰ ਕਿਹੜਾ ਓਹਨਾ ਪਲਾਸਟਿਕ ਦੇ

ਨੋਇਡਾ ਵਿਖੇ ਬੇਟੇ ਦੇ ਘਰੇ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਕੁੱਕ ਸ਼ਾਇਦ ਯੂ ਪੀ ਦੇ ਕਿਸੇ ਪਿੱਛੜੇ ਇਲਾਕੇ ਦੀ ਹੈ। ਉਸਦੇ ਬੱਚੇ ਦੂਰ ਕਿਸੇ ਹੋਸਟਲ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹਨ। ਆਰਥਿਕ ਤੰਗੀ ਕਾਰਣ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਜਾਣਾ ਉਸਦੇ ਵੱਸ ਦੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਸੀ।ਮੇਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਹੌਸਲਾ ਦੇ ਕੇ ਉਸਨੂੰ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਲਈ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ।

ਕੱਲ ਨੋਇਡਾ ਲਈ ਗੱਡੀ ਵਿੱਚ ਸਮਾਨ ਲੋਡ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ। ਬੇਟੇ ਨੇ ਬਥੇਰਾ ਕਿਹਾ ਡੈਡੀ ਜੀ ਤੁਸੀਂ ਆਰਾਮ ਨਾਲ ਬੈਠ ਜਾਓ। ਅਸੀਂ ਆਪੇ ਪੈਕਿੰਗ ਕਰ ਲਵਾਂਗੇ। ਪਰ ਬਜ਼ੁਰਗੀ ਵਾਲਾ ਕੀੜਾ ਕਾਹਨੂੰ ਟਿਕਣ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਆਪੇ ਜਾਕੇ ਆਪਣੀਆਂ ਚੱਪਲਾਂ ਵੇਖਣ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਫਰਸ਼ ਦੀ ਢਲਾਣ ਤੋਂ ਫਿਸਲ ਗਿਆ। ਰੀੜ ਦੀ ਹੱਡੀ