ਪ੍ਰਾਪਤ ਰਿਪੋਰਟਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਪਿਛਲੇ ਕੁਝ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਬਾਦ ਸਕੂਲ ਦੀ ਵਾਗਡੋਰ ਫਿਰ ਸੁਚੱਜੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਆ ਗਈ ਹੈ। ਸਕੂਲ ਪ੍ਰਬੰਧ ਵਿੱਚ ਕਾਫੀ ਸੁਧਾਰ ਨਜ਼ਰ ਆਉਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਹੈ। ਤੁਰੰਤ ਫੈਸਲੇ ਲੈਣ ਦੀ ਪੁਰਾਣੀ ਪਰੰਪਰਾ ਨੂੰ ਪੁਨਰ ਜੀਵ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਢਿਲਮੱਸ ਨੀਤੀ ਖਤਮ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਹੈ। ਚੰਗੇ ਪ੍ਰਬੰਧਕ ਦਾ

ਗੱਲ ਹੈ, 2001 ਦੀ ਮੈ ਟ੍ਰੇਨ ਵਿੱਚ ਬੈਠਾ ਆਪਣੀ ਮਾਸੀ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਲਈ ਲੁਧਿਆਣਾ ਵਾਲੀ ਨੂੰ। ਬਠਿੰਡਾ ਤੋਂ ਹੂੰਦੀ ਹੋਈ ਟ੍ਰੇਨ ਫਿਰੋਜਪੁਰ ਤੋਂ ਮੈਂ ਅਗਲੀ ਟ੍ਰੇਨ ਵਿੱਚ ਬੈਠਾ। ਅੱਗੇ ਦੋ ਸਟੇਸ਼ਨ ਟਾਪ, ਕਿ ਵੇਖਦਾ ਪੂਰੀ ਗੱਡੀ, ਪੁਲਿਸ ਵੱਲੋਂ ਗਿਰੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਕੁਝ ਲੋਕਾ ਦੀ ਭੀੜ ਤੋ ਪੱਤਾ ਲੱਗਾ ਕੀ ਬਹੁਤ

ਫਿਰ ਜੋਰ ਦੀ ਬਰੇਕ ਲੱਗੇ ਸੱਭ ਇੱਕ ਦੂੱਜੇ c ਵਜੇ ਮੇਰੀ ਕਨ ਵਾਲੀ ਈਅਰਫੋਨ ਨੀਚੇ ਡਿੱਗ ਗਈ। ਅੱਗੇ ਬਾਈਕ ਵਾਲਾ a ਗਿਆ ਸੀ ਸੱਭ ਉਤਰ ਆ ਗੇ। ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਦਾ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਸ ਜਾਗ੍ਹਾ ਸੀ। ਜਬ ਸ਼ਾਰੀ ਬੱਸ ਖਾਲੀ ਹੋ ਗਈ। ਅਸੀ ਵੇਖਿਆ ਬਾਈਕ ਵਾਲ਼ਾ ਬੱਚ ਗਿਆ। ਬੱਸ ਬਾਈਕ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ

ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਨੋਇਡਾ ਗਏ।ਦੀਵਾਲੀ ਦੇ ਨੇੜੇ ਗੱਲ ਹੈ । ਸ਼ੁੱਕਰਵਾਰ ਨੂੰ ਪਹੁੰਚੇ ਸ਼ਨੀਵਾਰ ਨੂੰ ਓਥੇ ਰਹੇ ਤੇ ਐਤਵਾਰ ਦੀ ਵਾਪਸੀ ਸੀ। ਸ਼ਨੀਵਾਰ ਨੂੰ GIP Mall ਘੁੰਮਣ ਚਲੇ ਗਏ। ਬਲਬੀਰ ਨੂੰ ਲਿਫਟ ਦਿਖਾਈ ਤੇ ਬਿਜਲੀ ਵਾਲਿਆਂ ਪੌੜ੍ਹੀਆਂ ਦੇ ਨਜ਼ਾਰੇ ਵੀ ਦੁਆਏ। ਐਤਵਾਰ ਨੂੰ ਨਾਸ਼ਤਾ ਪਾਣੀ ਕਰਕੇ ਅਸੀਂ ਦੱਸ ਕ਼ੁ ਵਜੇ

ਕਿਸੇ ਦੀ ਅੰਤਿਮ ਅਰਦਾਸ ਜਾ ਭੋਗ ਸਿਰਫ ਮੱਥਾ ਟੇਕਣ ਤੱਕ ਯ ਚਾਹ ਕੌਫੀ ਪੀਣ ਤੱਕ ਸਿਮਟ ਕੇ ਰਹਿ ਗਈ ਹੈ। ਘਰ ਵਾਲਿਆਂ ਵੱਲੋਂ ਲੰਗਰ ਤਿਆਰ ਹੈ ਸਭ ਨੇ ਛੱਕ ਕੇ ਜਾਣ ਦੀ ਕ੍ਰਿਪਾਲਤਾ ਕਰਨੀ। ਸਪੀਕਰ ਤੇ ਬੋਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਘਰ ਵਾਲੇ ਸੰਸਕਾਰ ਯ ਭੋਗ ਤੋਂ ਬਾਦ ਗੇਟ ਕੋਲੇ ਲਾਇਨ ਬਣਾ

ਅੱਜ ਦੀ ਇਸ ਕੜ੍ਹੀ ਵਿੱਚ ਸਵਾ ਪੰਜ ਵਜੇ ਤੱਕ ਉਡੀਕਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕੌਫੀ ਸਿਰਫ ਭੁਜੀਏ ਬਦਾਨੇ ਨਾਲ ਪੀਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ। ਹੁਣ ਅਗਲਾ ਫੋਨ ਕਰ ਤਾਂ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਐਂਕਲ ਜੀ ਕੌਫੀ ਪੀਣ ਨੂੰ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਚੰਗਾ ਸੰਡੇ ਨੂੰ ਪੱਕਾ, ਨਹੀਂ ਛੱਬੀ ਜਨਵਰੀ ਦੀ ਛੁੱਟੀ ਹੈ। ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਕੌਫੀ ਪੀਣ

ਸਾਡੇ ਨੌਵੀਂ ਦੇ ਪੇਪਰ ਬੋਰਡ ਦੇ ਸਨ। ਤੇ ਸੈਂਟਰ ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲ ਲੰਬੀ ਬਣਿਆ ਸੀ। ਪੇਪਰ ਵੀ ਸੁਖ ਨਾਲ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਸਵੇਰ ਵਾਲੇ ਪੇਪਰ ਤੋਂ ਸ਼ਾਮ ਵਾਲੇ ਪੇਪਰ ਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲਾ ਕੇ ਫਟਾਫਟ ਤਿਆਰੀ ਕਰਦੇ। ਮੇਰੇ ਦੋਸਤਾਂ ਵਿੱਚ ਹਾੱਕੂ ਆਲੇ ਵਾਲਾ ਬਲਜਿੰਦਰ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਉਸਦੇ ਨਾਨਕੇ

10 ਨਵੰਬਰ 2017 ਨੂੰ ਬੇਟੇ ਦਾ ਵਿਆਹ ਸੀ। ਘਰ ਵਿਚ ਪਹਿਲਾ ਵਿਆਹ ਸੀ ਤੇ ਖੂਬ ਰੌਣਕ ਸੀ। ਰੰਗ ਵਾਲੇ ਪੇਂਟਰ ਲੱਕੜ ਵਾਲੇ ਮਿਸਤਰੀ ਬਿਜਲੀ ਵਾਲੇ ਸਭ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਵਿਚ ਰੁੱਝੇ ਸਨ। ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਦੇਖਰੇਖ ਬਲਬੀਰ ਹਵਾਲੇ ਸੀ। ਵਿਆਹ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਸਰਸੇ ਵਾਲੀ ਮਾਸੀ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਬੁਲਾ ਲਿਆ। ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਦੀ

ਸਾਇਦ 26 ਜਨਵਰੀ ਜਾ ਪੰਦਰਾਂ ਅਗਸਤ ਦਾ ਦਿਹਾੜਾ ਸੀ ਉਹ।ਪੰਜਵੀ ਜਾਂ ਛੇਵੀਂ ਜਮਾਤ ਦਾ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਇਕੱਲਾ ਹੀ ਮੰਚ ਸਾਹਮਣੇ ਮੂਹਰਲੀ ਕਤਾਰ ਵਿੱਚ ਲੱਗੇ ਸੋਫਿਆਂ ਤੇ ਕੁਰਸੀਆਂ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ।ਭੋਲੇ ਭਾਲੇ ਜੁਆਕ ਨੂੰ ਇਹ ਨਹੀ ਸੀ ਪਤਾ ਕਿ ਮੂਹਰਲੀਆਂ ਕੁਰਸੀਆਂ ਤੇ ਸੋਫੇ ਵੱਡੇ ਲੀਡਰਾਂ ਅਫਸਰਾਂ ਤੇ ਧੰਨਾਂ ਸੇਠਾਂ ਲਈ ਰਾਖਵੇਂ ਹੁੰਦੇ

ਗਲ 1985-86 ਦੀ ਹੈ ਮੇਰੇ ਛੋਟੇ ਮਜੀਠੀਏ ਦਾ ਵਿਆਹ ਸੀ। ਓਥੇ ਕਈ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਬੇਸੁਰਾ ਜਿਹਾ ਨਚੀ ਜਾਣ. ਆਖੇ ਜੀਜਾ ਤੁਸੀਂ ਨੋਟ ਵਾਰੋ। ਭਾਈ ਮੈ ਜੀਜਾ ਪੁਣੇ ਚ ਆਏ ਨੇ 50-60 ਇਕ ਇਕ ਰੁਪੈ ਦੇ ਨੋਟ ਓਹਨਾ ਨਚਦਿਆਂ ਉੱਤੋ ਵਾਰ ਦਿੱਤੇ। ਬਹੁਤ ਦਿਲ ਜਿਹਾ ਦੁਖਿਆ। ਸੀ ਤਾਂ ਫਜੂਲ ਖਰਚੀ ਤੇ ਫੁਕਰਾਪਣ।