ਛਿੰਦਾ ਚਾਚਾ….ਭਾਗ ਪੰਜਵਾਂ ਇੱਧਰ ਨੌਜਵਾਨ ਸਭਾ ਦੇ ਸੇਵਾਦਾਰ ਬੜੇ ਉਤਸ਼ਾਹ ਅਤੇ ਸਰਧਾ ਨਾਲ ਮੇਲੇ ਦੀਆਂ ਤਿਆਰੀਆਂ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਤਾਂ ਉਧਰ ਕੇ.ਪੀ.ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਸਾਥੀ ਛਿੰਦੇ ਹੁਣਾਂ ਨੂੰ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚੋਂ ਮਿਲਦੇ ਮਾਣ ਸਤਿਕਾਰ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਦੁੱਖੀ ਸਨ।ਉਹ ਇਕੱਠੇ ਹੋ ਕੇ ਆਪਣੇ ਲੀਡਰ ਬਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਕੋਲ ਗਏ, “ਭਾਜੀ,ਇਸ ਵਾਰ ਬਾਬੇ ਬੁੱਢੇ

ਗਰਮੀਆਂ ਦੀਆਂ ਛੁੱਟੀਆਂ…ਭਾਗ ਚੌਥਾ ਅਨੋਖਾ ਮੰਜੇ ਤੋਂ ਉੱਠਿਆ ਅਤੇ ਵਾਹੋਦਾਹੀ ਘਰ ਨੂੰ ਤੁਰ ਪਿਆ,ਉਹ ਅਜੇ ਘਰ ਦੀਆਂ ਦਹਿਲੀਜ਼ਾਂ ਟੱਪਿਆ ਸੀ ਕਿ ਰਣਜੀਤ ਕੌਰ ਨੇ ਗਾਲਾਂ ਦੀ ਵਾਛੜ ਕਰ ਦਿੱਤੀ, “ਆ ਗਿਆਂ ਕੁੱਤੇ ਖੱਸੀ ਕਰਕੇ,ਪਏ ਰਹਿਣਾ ਸੀ ਮੋਟਰ ਉੱਤੇ ਈ,ਨਾਲੇ ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ ਕਿਹੜੀ ਮਾਂ ਮੰਡੇ ਦਿੰਦੀ ਆ,ਭੋਰਾ ਭਰ ਜਵਾਕ ਨੇ ਜਿੱਦ

ਅੱਜ ਕੱਲ ਪੰਜਾਬ ਤੋਂ students ਕਨੇਡਾ ਤੋਂ ਬਾਦ ਇੰਗਲੈਂਡ ਚ ਵੀ ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਆ ਰਹੇ ਆ, ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ “ਜੀ ਆਇਆ ਨੂੰ” ਪਰ ਜੋ ਮੈਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਮੈਂ ਓਹ ਲਿਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਆਂ , ਜਦੋ ਵੀ ਕਦੇ ਟਾਊਨ ਜਾਈਦਾ ਤਾਂ ਬਹੁਤ student ਦੇਖਣ ਨੂੰ ਮਿਲਦੇ ਨੇ, Couples ਵੀ ਹੁੰਦੇ ਆ ਪਰ ਖੁਸ਼ੀ

“ਯੇ ਕਿਆ ਬਕਵਾਸ ਲਗਾ ਰੱਖੀ ਹੈ ਆਪਨੇ? ਹਰ ਬਾਰ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਕੈਂਸਲ ਕਰ ਦੇਤੇ ਹੋ।” ਇੰਨਾ ਸੁਣਦੇ ਹੀ ਪਾਪਾ ਜੀ ਨੇ ਤੜਾਕ ਕਰਦਾ ਥੱਪੜ ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਜੜ੍ਹ ਦਿੱਤਾ। ਉਹ ਅੰਡਰਟ੍ਰੇਨਿੰਗ ਐਚ ਸੀ ਐਸ ਸੀ। ਉਸਦੀ ਡਿਊਟੀ ਪਾਪਾ ਜੀ ਕੋਲ਼ੋਂ ਫੀਲਡ ਟ੍ਰੇਨਿੰਗ ਲੈਣ ਲਈ ਲੱਗੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਉਂਜ ਉਹ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਵਿਭਾਗ

ਕਾਲਜ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਦਿਨ ਸੀ। ਇੱਕ ਤੇ ਏਡਮਿਸ਼ਨ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਮਿਲੀ ਸੀ। ਬਹੁਤ ਵਾਰੀਂ ਪਾਪਾ ਜੀ ਨੇ ਬੋਲਿਆ ਆਪਣੀ ਕਿਤਾਬ ਚੁੱਕ ਲਏ। ਪਰ ਮਨ ਕਿੱਤੇ ਮੰਨਦਾ ਸੀ। ਸਾਰਾ ਸਮਾਂ ਤਾਂ ਮੂਵੀ, ਵੇਕਣ ਚ ਜਾ ਫਿਰ ਗੇਮਾ ਵਿੱਚ ਨਿੱਕਲਦਾ ਸੇ। ਨਤੀਜੇ ਆਂ ਗੇ, ਬੱਸ ਕਿਸਿ ਤਰ੍ਹਾਂ ਭੂਆ ਜੀ ਦੀ ਹੈਲਪ

ਨਿੱਕਾ ਜਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਨਾਲ ਦੇ ਬੇਲੀਆਂ ਨੂੰ ਵੇਖਕੇ ਪੱਗ ਬੰਨ੍ਹਣ ਨੂੰ ਦਿਲ ਕੀਤਾ। ਮਾਂ ਦੀ ਚੁੰਨੀ ਸਿਰ ਤੇ ਬੰਨ ਲਈ। ਗੱਲ ਨਾ ਬਣੀ। ਕਿਸੇ ਬੇਲੀ ਤੋ ਪੱਗ ਮੰਗੀ ਤੇ ਬੰਨ ਲਈ। ਪਰ ਓਹ ਕਹਿੰਦਾ ਪਹਿਲੀ ਪੱਗ ਤੇ ਨਾਨਕੇ ਬੰਨ੍ਹਦੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ । ਆਵਦੇ ਨਾਨਕਿਆਂ ਤੋ ਲਿਆਵੀ ਪੱਗ । ਚਲੋ

21 January 2017  ਜ਼ਦੌ ਦੋਸਤ ਨੇ ਸਿਫਾਰਸ਼ ਦੀ ਸ਼ਾਬਾਸੀ ਦਿੱਤੀ।-ਰਮੇਸ਼ ਸੇਠੀ ਬਾਦਲ ਜਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਾਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਕੰਮਾਂ ਲਈ ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਦੀ ਸਿਫਾਰਸ਼ ਦੀ ਲੋੜ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। ਕੰਮ ਕਰਵਾਉਣ ਲਈ ਤਾਂ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨਾ ਹੀ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਕਈ ਵਾਰੀ ਸਾਨੂੰ yਿੰੲੱਕ ਤੌ ਵੱਧ ਬੰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਓਹੀ ਕੰਮ ਕਹਿਣਾ ਪੈਂਦਾ

“ਆਹ ਕੀ ਖਲਾਰਾ ਪਾਇਆ ਹੈ।” “ਖਲਾਰਾ ਨਹੀਂ ਆਚਾਰ ਪਾਉਣ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਹੈ।” “ਕਾਹਦਾ ਆਚਾਰ।’ “ਗਾਜਰ ਗੋਭੀ ਸ਼ਲਗਮ ਦਾ।’ “ਮਿੱਠਾ।” “ਹਾਂਜੀ ਮਿੱਠਾ।” “ਥੋੜੀ ਜਿਹੀ ਲਸਣ ਛਿੱਲ ਦਿਓ।” “ਬਾਕੀ ਤਾਂ ਮਸਾਲਾ ਤਿਆਰ ਹੈ।” “ਚਲੋ ਜੋ ਹੁਕਮ ਮੇਰੇ ਆਕਾ।” ਹੁਣ ਮੈਂ ਵੀ ਖਲਾਰਾ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਸੀ। ਆਗਿਆਕਾਰੀ ਜੋ ਹੋਇਆ। ਬਾਕੀ ਘਰ

ਕਈ ਵਾਰੀ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਘਟਨਾ ਤੇ ਹੀ ਬੰਦਾ ਗਧੀ ਗੇੜ ਵਿੱਚ ਪੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜ਼ਾ ਇਉਂ ਕਹਿ ਲਵੋ ਕਿ ਲਾਲਚ ਵੱਸ ਗਧੀ ਗੇੜ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਦਾ ਸਰੀਰ ਭਾਰਾ ਸੀ ਉਮਰ ਵੀ 62 ਕ਼ੁ ਦੇ ਕਰੀਬ ਸੀ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਗਲੀ ਵਿੱਚ ਖੜੀ ਅਚਾਨਕ ਇੱਕ ਅਵਾਰਾ ਸਾਂਢ

ਅੱਜ ਫਿਰ ਕਲਮ ਸ੍ਰੀ Atma Ram Arora ਜੀ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ। ਆਪਣੀ ਨੌਕਰੀ ਦੌਰਾਨ ਸ੍ਰੀ ਅਰੋੜਾ ਸਾਹਿਬ ਕਾਲਜ ਚ ਬਣੇ ਸਟਾਫ ਕੁਆਟਰਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹੇ ਤੇ ਫਿਰ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਦੀ ਕੋਠੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਿਫਟ ਹੋ ਗਏ। ਸੇਵਾਮੁਕਤੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਬਾਲ ਮੰਦਿਰ ਸਕੂਲ ਰੋਡ ਸਥਿਤ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣਾ ਸ਼ੁਰੂ