ਪਿਆਰ ਦੀ ਮਹਿਕ——ਭਾਗ ਦੂਜਾ

ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਰਮਨ ਕੰਮ ਅੱਜ ਤੇ ਵਾਦੁ ਗਾ। ਉਸ ਨੇ ਵੀ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ ਆਹੋ। ਪਰ o ਕੁੱੜੀ ਟੱਸ ਤੋ ਮਸ ਨਾਂ ਹੋਇ। ਪਤਾ ਨੀ ਕੀ ਜਿਗਰਾ ਲੈਕੇ ਆਹੀ ਸੀ। ਮੈ ਆਪਣੇ ਮੰਨ c ਗੱਲ ਸੋਚਦਾਂ ਜਿੱਸ ਨਾਲ ਇਸ ਦੀ ਮੈਰਿਜ ਹੋਗੀ ਉ ਤੇ ਮੌਜ ਕਰੋ। ਪਰ ਔਨ ਟਾਇਮ ਸਾਡੀ ਮੈਡਮ, ਸੁਰਜੀਤ ਕੌਰ, ਜੌ ਕੀ ਫਿਜੀਕਲ ਦੇ ਸਨ ਵਿੰਗ c a ਗੇ। ਇਨ੍ਹਾ ਦਾ ਕਦ ਹੀ 6, ਫ਼ੀਟ ਦਾ ਸੀ । ਮੁੰਡਾ ਜੌ ਕਿ ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਨਾਲ ਜਨਬਰਦਸਤੀ ਕਰ ਰਹਾ ਸੀ। ਓਸ ਨੂੰ ਪਿਛੋ ਦੀ ਫੜ ਬੋਲੇ। ਕੀ ਗੱਲ ਇਕਲੀ ਕੁੱੜੀ ਨੂੰ ਵੇਖ ਆਪਣੀ ਹਿਕੜ ਦੀਖਾ ਰਹੇ। ਮਨਪ੍ਰੀਤ, ਮਾਸੀ ਜੀ ਮੈਨੂੰ 1ਮਹੀਨੇ ਤੋ ਤੰਗ ਕਰ ਰਿਹਾ। ਮੇਰਾ ਦਸੋਤ ਬੋਲਦਾ ਯਾਰ a ਤੇ ਮਾਸੀ ਮੈਡਮ a ਤੇਰੀ ਦਾਲ ਨੀ ਗਲਣੀ। ਮੈ ਆਪਣਾ ਸਿਰ ਹਿੱਲਾ ਬੋਲਿਆ ਯਾਰ ਤੂੰ ਸੱਚ ਹਿ ਬੋਲ ਰਹਾ। ਮੈਡਮ ਜੀ ਨੇ ਉਸ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਵਿਗ ਚੋ ਬਾਹਰ ਨਾਂ ਜਾਵਣ ਦਿੱਤਾ। ਬੋਲਦੀ। ਜੁੱਤੀ ਲਾ ਆਪਣੀ ਤਿ ਕਰ ਸੇਵਾ। ਬੱਸ ਹੋਗਿਆ ਇਸ ਦੁਆਲੇ ਕੁੜੀਆ। ਉਸ ਦੀ ਇਹੌ ਜੀ ਰੇਲ ਬਣੀ o ਸੋਚਦਾ ਹੋਣਾ ਕੀ ਕਿਸ ਨਾਲ ਪਗ਼ਾ ਲੀਆ। ਹੋਰ ਗਲ ਦੀ ਗਲ੍ਹ ਕੁੱੜੀ ਸੀ ਦਲੇਰੀ ਵਾਲੀ l
ਸੋਰ ਖਤਮ ਹੋਗਿਆ ਪੁਲੀਸ ਆਹੀ ਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਾਲ਼ ਲੈਅ ਗਈ। ਪਰ ਹੈ ਰੌਲਾ ਕੀਤੇ ਨਿਬੜਦਾ ਸੀ। ਸਭ ਅਪਣੀ ਅਪਣੀ ਕਲਾਸਾਂ ਵਿੱਚ ਚੱਲ ਪਏ। ਮੈ ਤਿ ਰਮਨ ਵੀ ਆਪਣੇ ਅਗਲੇ ਪੀਰਿਯਡ ਵੱਲ ਵੱਧ ਰਹੇ ਸੀ। ਕੀ ਅਚਾਨਕ ਇਕ ਆਵਾਜ਼ ਅਹਿ। ਮੈਂ ਰੁੱਕ ਗਇਆ। ਜੱਸ o ਜੱਸ, ਹੈ ਆਵਾਜ਼ ਬਲਜੀਤ ਦੀ ਸੀ। ਜੌ ਕਿ ਮੇਰਾ ਅੱਛਾ ਦੋਸਤ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਦੋਨਾਂ ਨੇ ਸਕੂਲ਼ c 12ਪਾਸ ਕਰੀ ਸੀ। ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਨੀ ਪਤਾ ਸੀ ਉਸ ਨੇ ਵੀ ਇਸੀ ਕਾਲਜ c ਇੰਟਰੀ ਕਰੀ ਆ। ਅਸੀ ਇੱਕ ਦੂੱਜੇ ਨੂੰ ਮਿਲ਼ੇ ਤੇ ਗਲਾ ਕਾਰਨ ਲੱਗ ਗਏ। ਮੈ ਇਸ ਦੀ ਰਮਨ ਨਾਲ ਹੈਲੋ ਹਾਏ ਕਰਵਾਈ।
ਪੌਲ ਸਾਇੰਸ ਦਾ ਲੈਕਚਰ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਗਿਆ ਸੀਂ। ਆਜ ਸੱਭ ਦੀ ਟੀਚਰ ਨਾਲ਼ “ਹੈਲੋ ਹਾਏ ਹੋਈ। ਟਾਇਮ ਪੂਰਾ ਹੋ ਮੈ ਅਪਣੇ ਨਾਲ ਦੇ ਨਾਲ ਵਿਹਲਾ ਹੋ ਬੱਸ ਸਟੈਂਡ a ਗਿਆ। ਬੱਸ c ਪੂਰੀ ਸਵਾਰਿਆ ਨਾਲ ਭਰੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਮੈ ਅਪਨੀ ਸੀਟ ਮੱਸਾ ਲੱਭੀ। ਫਿਰ ਅਚਾਨਕ ਮੇਰੀ ਨਿਗ੍ਹਾ ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਵੱਲ ਗਈ। O ਸੀਟ ਲੱਭ ਰਹੀ ਸੀਂ। ਬੱਸ ਆਹੀ ਮੌਕਾ ਸੀ। ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਉਸ ਅੱਗੇ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਦਾ। ਪਰ ਇਸ ਨੇ ਕੌਈ ਹੁਗਰਾ ਨਾ ਦਿੱਤਾ। ਮੈ ਸੀਟ ਨਾਲ ਦੀ ਬੇਬੇ ਨੂੰ ਦੇਆ ਆਪ ਲਾਈਨ c ਆਗਿਆ ਤੇ ਬੱਸ ਚਲ ਪੀ। ਉਹ ਆਪਣੀ ਦੋਸਤ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਸ਼ਹੀਦ ਅੱਜ ਦੇ ਰੌਲੇ ਦੀ । ਮੈ ਵੀ ਅਪਣਾ ਮੋਬਾਈਲ ਕਡ song, ਸੁਨਣ ਲੱਗਾ।
ਚਲਦਾ,,,