Tag: ਰਮੇਸ਼ ਸੇਠੀ ਬਾਦਲ

ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਦੱਸਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਜੰਞਾਂ ਕਈ ਕਈ ਦਿਨ ਰੁਕਦੀਆਂ। ਖੁਲ੍ਹੇ ਵੇਹੜੇ ਵਿੱਚ ਦੋਹਰ ਖੇਸ ਜਾਂ ਪੱਲੀਆਂ ਵਿਛਾਕੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਖਾਣਾ ਖਵਾਇਆ ਜਾਂਦਾ। ਆਂਢੀ ਗੁਆਂਢੀ ਅਤੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਖਾਣਾ ਵਰਤਾਉਂਦੇ। ਭੋਜਨ ਵਿੱਚ ਲੱਡੂ ਜਲੇਬੀਆਂ ਖੁਰਮੇ ਵੀ ਹੁੰਦੇ। ਕਈ ਵਾਰੀ ਕੜਾਹ ਵੀ ਵਰਤਾਉਂਦੇ। ਕਦੇ ਕਦੇ ਸਰੀਕਾ ਜੰਞ ਬਰਾਤ ਦੀ ਰੋਟੀ

ਮੈਂ ਅਜੇ ਨਿੱਕੜੀ ਨੂੰ ਦੁੱਧ ਪਿਆਇਆ ਹੀ ਸੀ ਉਹ ਫੇਰ ਰੋਣ ਲੱਗ ਪਈ। ਪਤਾ ਨਹੀ ਕਿਉਂ? ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਮੂਰਤੀ ਮਾਸੀ ਕੋਲ ਲੈ ਗਈ। ਇਹਦਾ ਕੁਸ ਦੁਖਦਾ ਨਾ ਹੋਵੇ। ਮੂਰਤੀ ਮਾਸੀ ਸਾਡੇ ਗੁਆਂਢ ਚ ਹੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਵਾਹਵਾ ਸਿਆਣੀ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਪੇਕੇ ਘਰ ਕੋਲ ਵੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਇੱਕ ਸਿਆਣੀ ਬੁੜੀ।

25 ਜੂਨ 1983 ਨੂੰ ਇੰਟਰੈਕਟ ਕਲੱਬ ਨੇ ਸ੍ਰੀ ਸੰਜੇ ਗਰੋਵਰ ਦੀ ਅਗਵਾਹੀ ਵਿੱਚ ਰਾਜਾਰਾਮ ਧਰਮਸ਼ਾਲਾ ਵਿਚ ਇੱਕ ਮੈਡੀਕਲ ਕੈਂਪ ਲਗਾਇਆ। ਜਿਸ ਵਿਚ ਬਠਿੰਡਾ ਦੇ ਉਸ ਸਮੇ ਦੇ ਮਸ਼ਹੂਰ ਡਾਕਟਰ ਸ੍ਰੀ ਸੋਹਣ ਲਾਲ ਗਰੋਵਰ ਨੂੰ ਬੁਲਾਇਆ ਗਿਆ। ਕੈਂਪ ਵਿੱਚ ਰਾਜਾਰਾਮ ਆਯੁਰਵੈਦਿਕ ਡਿਸਪੇਂਸਰੀ ਦੀ ਇੰਚਾਰਜ ਡਾਕਟਰ ਸੁਕਰੀਤਾ ਰੋਹਿੱਲਾ ਉਰਫ ਬੱਬਲੀ ਨੂੰ ਵੀ

“ਨੀ ਕਾਂਤਾ ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਮਿਲਾਦੇ।ਬਸ ਦੋ ਹੀ ਮਿੰਟਾ ਲਈ।’ ਆਂਟੀ ਆਪਣੀ ਵੱਡੀ ਨੂੰਹ ਦੀ ਮਿੰਨਤ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ।ਆਂਟੀ ਬਹੁਤ ਕਮਜੋਰ ਤੇ ਦੁਖੀ ਨਜਰ ਆਉਂਦੀ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਇਹੀ ਆਂਟੀ ਦੀ ਰੂਹ ਖਿੜ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਪਰ ਅੱਜ ਆਂਟੀ ਨੇ ਕੋਈ ਖਾਸ ਖੁਸੀ ਜਿਹੀ ਜਾਹਿਰ ਨਹੀ ਕੀਤੀ। ਭਾਬੀ ਨੇ ਵੀ ਪਰਲੇ

ਰਿਸਤਿਆਂ ਦੀ ਇਸ ਦੁਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਹਰ ਰਿਸਤੇ ਦੀ ਆਪਣੀ ਮਹੱਤਤਾ ਹੈ। ਮਾਂ ਦਾ ਰਿਸਤਾ ਸਭ ਤੋ ਉੱਤਮ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਕਿਉਂਕਿ ਮਾਂ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਨੌ ਮਹੀਨੇ ਆਪਣੀ ਕੁੱਖ ਵਿੱਚ ਪਾਲਦੀ ਹੈ ਤੇ ਆਪਣੇ ਖੂਨ ਨਾਲ ਉਸ ਨੂੰ ਸਿੰਜਦੀ ਹੈ। ਬੱਚਾ ਪਿਉ ਦੀ ਅੰਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਪਿਉ ਨਾਲ ਵੀ ਉਸਦਾ

ਉਹਨਾਂ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸੀਮਿੰਟ ਦੀ ਬਹੁਤ ਕਿੱਲਤ ਸੀ। ਐਸ ਡੀ ਐਮ ਦਫਤਰ ਵੱਲੋਂ ਸੀਮਿੰਟ ਦੇ ਪਰਮਿਟ ਦਿੱਤੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। ਪੰਜ ਚਾਰ ਥੈਲੇ ਮਸਾਂ ਮਿਲਦੇ। ਸ਼ਾਇਦ ਸੱਤ ਕੁ ਰੁਪਏ ਦਾ ਥੈਲਾ ਮਿਲਦਾ ਸੀ। ਲੋਕ ਗਾਰੇ ਵਿੱਚ ਚਿਣਾਈ ਕਰਕੇ ਉਪਰ ਟੀਪ ਕਰਦੇ। ਇਸ ਨਾਲ ਸੀਮਿੰਟ ਦੀ ਬਹੁਤ ਬੱਚਤ ਹੁੰਦੀ। ਸਾਨੂੰ ਘਰੇ ਪੱਕੇ

ਕਿਵੇਂ ਹੈ ਬੂਟਿਆ ਕੁਬ ਜਿਹਾ ਕੱਢ ਕੇ ਤੁਰਦਾ ਹੈ। ਊਂ ਮੋਟਾ ਹੋਈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਪਰ ਬੁਢਾਪਾ ਦਿਸਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਤੇਰੇ ਤੇ ਤਾਂ।ਹਰਾ ਹੋ ਜਾ ਹਰਾ।ਕਿਉ ਮੁਰਝਾਈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਦਿਨ ਬ ਦਿਨ। ਰੇਲਵੇ ਸਟੇਸਨ ਤੇ ਘਰਆਲੀ ਨਾਲ ਸaਾਮ ਦੀ ਸੈਰ ਕਰਦੇ ਸਮੇ ਮੈ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਂਦੇ ਬੂਟਾ ਰਾਮ ਨੂੰ ਪੁਛਿਆ। ਬੂਟਾ ਰਾਮ

#ਆਲੂ_ਬੇਂਗੁਣੀ_ਦੀ_ਸਬਜ਼ੀ ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਪੈਂਡਿੰਗ ਪਈ ਮੇਰੀ ਮੰਗ ਨੂੰ ਵੇਖਦੇ ਹੋਏ ਡਿੱਗਦੀ ਢਹਿੰਦੀ ਹੋਈ ਬੇਗਮ ਨੇ ਅੱਜ ਘਰੇ ਆਲੂ ਬੇਂਗੁਣੀ ਦੀ ਰਸੇਦਾਰ ਸਬਜ਼ੀ ਬਣਾਈ। ਕਿਉਂਕਿ ਮੰਗ ਦੇ ਨਾਲ ਇਹ ਸ਼ਰਤ ਸੀ ਕਿ ਸਬਜ਼ੀ ਉਹ ਆਪ ਬਣਾਵੇਗੀ। ਮੈਨੂੰ ਕੁੱਕ ਦੀ ਬਣਾਈ ਸਬਜ਼ੀ ਸੁਆਦ ਣੀ ਲੱਗਦੀ। ਘਰ ਦੇ ਦੂਜੇ ਜੀਅ ਇਹੋ ਜਿਹੀਆਂ

1975 ਵਿਚ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਪ੍ਰੈਪ ਕਮਰਸ ਵਿੱਚ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਦਾਖਿਲ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਪਾਪਾ ਜੀ ਨੇ ਮੇਰੀ ਜਾਣ ਪਹਿਚਾਣ ਕਾਲਜ ਦੇ ਸਾਡੀ ਹੀ ਗੋਤ ਦੇ ਟਾਈਪਿਸਟ ਨਾਲ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤੀ। ਮੈ ਅਕਸਰ ਉਸ ਕੋਲ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਓਹ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦਾ ਹੋਇਆ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ “ਯਾਰ ਇਸ ਵਾਰ ਤਾਂ

ਕਈ ਵਾਰੀ ਮੈਂ ਕਈ ਲੇਖਕਾਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਦਿਆਂ ਇਹ ਨੋਟ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਉਹ ਕਿਸੇ ਸਖਸ਼ੀਅਤ ਯ ਕਿਸੇ ਆਪਣੇ ਦੇ ਗੁਣ, ਦੋਸ਼, ਵਿਹਾਰ ਤੇ ਤੌਰ ਤਰੀਕੇ ਬਾਰੇ ਲਿਖਦੇ ਹਨ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਰੇਖਾ ਚਿੱਤਰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਯ ਖਾਕਾ ਸ਼ਬਦ ਪ੍ਰਯੋਗ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਮੈਨੂੰ ਰੇਖਾ ਚਿੱਤਰ ਸ਼ਬਦ ਦੀ ਸਮਝ ਨਾ ਪੈਂਦੀ ਪਰ ਫਿਰ