Tag: ਰਮੇਸ਼ ਸੇਠੀ ਬਾਦਲ

ਕਈ ਸਾਲ ਹੋਗੇ ਸਾਡੇ ਘਰ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਦੀ ਗਲੀ ਵਿੱਚ ਸਸਤਾ ਸਮਾਨ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਕੰਪਨੀ ਨੇ ਆਪਣਾ ਦਫਤਰ ਖੋਲ੍ਹਿਆ। ਲਗਭਗ ਇੱਕ ਚੋਥਾਈ ਕੀਮਤ ਜਮਾਂ ਕਰਵਾਕੇ ਉਹ ਪੰਦਰਾਂ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਮਾਲ ਦੀ ਸਪਲਾਈ ਦਿੰਦੇ ਸੀ। ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਫਟਾਫਟ ਸਟੀਲ ਅਲਮਾਰੀ ਕੂਲਰ ਫਰਿਜ਼ ਡਬਲ ਬੈਡ ਤਖਤਪੋਸ਼ ਲਈ ਰਕਮ ਜਮਾਂ ਕਰਵਾਉਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ

ਮੇਰੇ ਦਾਦਾ ਜੀ ਸਾਡੇ ਸ਼ਰੀਕੇ ਦੀ ਫਰਮ #ਬੱਗੂਮੱਲ_ਕਰਤਾਰ_ਚੰਦ ਤੇ ਆੜ੍ਹਤ ਆਉਂਦੇ ਸਨ। ਖੇਤ ਦੀ ਫਸਲ ਤੇ ਹੱਟੀ ਤੇ ਖਰੀਦਿਆ ਨਰਮਾ ਕਪਾਹ ਇੱਥੇ ਹੀ ਵੇਚਦੇ ਸਨ। ਬਾਬਾ ਕਰਤਾਰ ਚੰਦ ਸੇਠੀ ਮੇਰੇ ਦਾਦਾ ਜੀ ਦੇ ਭਰਾਵਾਂ ਦੀ ਥਾਂ ਲਗਦਾ ਸੀ। ਆੜ੍ਹਤ ਦੇ ਨਾਲ ਉਹ ਪੰਸਾਰੀ ਵੀ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਪਿੰਡ ਆਲੀ

” ਬਾਬੂ ਜੀ, ਤੁਹਾਡਾ ਨੰਬਰ ਬਾਬੇ ਤੋ ਬਾਅਦ” ” ਅੱਛਾ ।” ” ਲਾਲਾ ਜੀ, ਤੁਹਾਡਾ ਨੰਬਰ ਬਾਬੂ ਜੀ ਤੋ ਬਾਅਦ” ਬਠਿੰਡੇ ਦੀ ਗੋਲ ਮਾਰਕੀਟ ਦੇ ਨੇੜੇ ਪਾਣੀ ਦੀ ਟੈੰਕੀ ਦੇ ਥੱਲੇ ਖੜ੍ਹਾ ਗਿਆਨੀ ਪਰਾਂਠੇ ਵਾਲਾ ਆਪਣੇ ਗਾਹਕ ਨਿਪਟਾ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਮੇਰਾ ਨੰਬਰ ਬਾਬੇ ਤੋ ਬਾਅਦ ਸੀ ਪਰ ਬਾਬੇ ਤੋ

ਅੱਜ ਇੱਕ ਘਿਓ ਸ਼ੱਕਰ ਵਾਲੀ ਪੋਸਟ ਪੜ੍ਹਕੇ ਮੇਰੇ ਵੀ ਪੰਦਰਾਂ ਕੁ ਦਿਨ ਪੁਰਾਣੀ ਇੱਕ ਹੱਡ ਬੀਤੀ ਯਾਦ ਆ ਗਈ। ਹੋਇਆ ਇੰਜ ਕਿ ਬਾਹਲੇ ਸਿਆਣੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਦਿੱਤੀ ਮੱਤ ਤੇ ਅਮਲ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਅਸੀਂ ਰੋਟੀ ਟੁੱਕ ਦਾ ਕੰਮ ਕੋਈਂ ਅੱਠ ਕੁ ਵਜੇ ਨਿਬੇੜ ਲਿਆ। ਫਿਰ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦਿਆਂ, ਪੋਤੀ ਨਾਲ ਖੇਡਦਿਆਂ ਅਤੇ

17 ਸਤੰਬਰ ਦਾ ਦਿਨ ਮੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਮਹੱਤਵ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਵੀ ਇੱਕ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦਾ ਜਨਮ ਦਿਨ ਹੀ ਹੈ। ਇਸ ਦਿਨ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦੀ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਪਾਰੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਹੈ ਕਿ17 ਸਤੰਬਰ 1982 ਨੂੰ ਮੈਂ ਅਕਾਊਂਟਸ ਕਲਰਕ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦਸਮੇਸ਼ ਗਰਲਜ਼ ਸੀਨੀ ਸਕੈਂਡ ਪਬਲਿਕ

ਅੱਜਕਲ੍ਹ ਇੱਕ ਯ ਦੋ ਨਿਆਣੇ ਜੰਮਣ ਦਾ ਚਲਣ ਹੈ। ਪਹਿਲਾਂ ਇਹ ਸੂਈ ਦੱਸ ਬਾਰਾਂ ਦਾ ਅੰਕੜਾ ਆਮ ਹੀ ਪਾਰ ਕਰ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਸਮੇਂ ਦੀ ਨਜ਼ਾਕਤ ਅਤੇ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਜਨਸੰਖਿਆ 150 ਕਰੋੜ ਦੇ ਨਜ਼ਦੀਕ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਲੋਕ ਇੱਕ ਦੋ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮਾਫ਼ੀ ਮੰਗਣ ਲੱਗ ਪਏ। ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਵੱਡੀ

#ਬੁੱਢੇ_ਬੁੱਢੀ_ਦੀ_ਕਹਾਣੀ “ਗੁਡ ਮੋਰਨਿੰਗ।” ਜਿਸ ਦਿਨ ਬੁੱਢਾ ਪਹਿਲਾਂ ਉੱਠ ਜਾਵੇ ਉਹ ਬੁੱਢੀ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਤੇ ਜਿਸ ਦਿਨ ਬੁੱਢੀ ਪਹਿਲਾਂ ਉੱਠ ਜਾਵੇ ਉਹ ਗਹਿਰੀ ਨੀਂਦ ਵਿੱਚ ਸੁੱਤੇ ਪਏ ਬੁੱਢੇ ਨੂੰ ਨਿਹਾਰਦੀ ਹੈ। ਤੇ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਮੁਸਕਾਹਟ ਲਿਆਕੇ, “ਕਾਹਨੂੰ ਉਠਾਉਣਾ ਹੈ।” ਸੋਚਕੇ, ਫਰੈਸ਼ ਹੋਣ ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਅਕਸਰ ਸਵੇਰੇ ਸਵੇਰੇ ਹੀ ਗੇਟ

ਪਿਤਾ ਦਿਵਸ ਤੇ ਪਾਪਾ ਜੀ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ। ਜ਼ੀਰੋ ਤੋਂ ਜਿੰਦਗੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਵਾਲੇ। ਪਿਆਰੇ ਪਾਪਾ ਜੀਓ। ਮਾਂ ਦੀ ਬੁੱਕਲ ਦੀ ਨਿੱਘ ਤੋੰ ਵਾਂਝੇ ਭੂਆ ਭੈਣਾਂ ਦੀਆਂ ਝਿੜਕਾਂ ਖਾ ਕੇ ਮੀਟ੍ਰਿਕ ਪ੍ਰਭਾਕਰ ਕਰਕੇ ਨੌਕਰੀ ਪਟਵਾਰੀ ਕਨੂੰਗੋਈ ਤੇ ਤਹਿਸੀਲ ਦਾਰੀ। ਜਿਹੇ ਮੁਕਾਮ ਹਾਸਿਲ ਕਰਨਾ। ਤੁਹਾਡੀ ਹਿੰਮਤ ਹੌਸਲੇ ਮੇਹਨਤ ਲਗਨ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਹੀ

ਸੇਵਾ ਮੁਕਤੀ ਤੋਂ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਕੋਈ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਕਰਨ ਨੂੰ। ਜੋ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਕੰਮ ਕਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਆਦਤ ਜੋ ਪੈ ਗਈ ਵੇਹਲੀਆਂ ਖਾਣ ਦੀ। ਸਵੇਰੇ ਮੰਜਾ ਛੱਡਣ ਵਿੱਚ ਅਕਸਰ ਲੇਟ ਹੋ ਜਾਈਦਾ ਹੈ। ਕਿਉਂਕਿ ਰਾਤ ਨੂੰ ਦੇਰੀ ਨਾਲ ਸੌਂਦਾ ਹਾਂ। ਫਿਰ ਰਫ਼ਾ ਹਾਜਤ ਤੋਂ ਬਾਦ ਸ਼ੇਵ ਤੇ ਫਿਰ

ਪਾਪਾ ਜੀ। ਮਿਸ ਯੂ।। ਫਾਦਰ ਡੇ ਯਾਨੀ ਬਾਪੂ ਦਿਵਸ ਗੱਲ ਯਾਦ ਆ ਗਈ। ਮੈਂ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦਾ ਸੀ। ਸ਼ਾਇਦ ਬੀਂ ਕਾਮ ਪਹਿਲੇ ਸਾਲ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਸਲਾਨਾ ਪੇਪਰ ਕੁਝ ਮਾੜਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਫੇਲ ਹੋਣ ਦਾ ਖ਼ਤਰਾ ਸਿਰ ਤੇ ਮੰਡਰਾਉਂਣ ਲੱਗਿਆ। ਪੇਪਰਾਂ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕਰਨ ਲਈ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਜਾਣ ਦਾ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਬਣਾਇਆ।