Tag: ਰਮੇਸ਼ ਸੇਠੀ ਬਾਦਲ

ਵੇਖੋ ਜੀ ਮੈਂ ਤਾਂ ਸੁਣ ਕੇ ਸੁੰਨ ਹੀ ਹੋ ਗਈ, ਜਦੋਂ ਇਸ ਨੇ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਕਹਿਤਾ ਬਈ ਸਾਡੇ ਘਰੇ ਨਾ ਵੜ੍ਹੀਂ। ਮੇਰੀ ਵੀ ਹਉਕਾ ਜਿਹਾ ਨਿਕਲ ਗਿਆ। ਤੇ ਕਾਂਤਾ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਕੋਲੇ ਖੜੀ ਮੁਸਕੜੀ ਜਿਹੀ ਹਾਸੀ ਹੱਸਦੀ ਰਹੀ। ਇਸ ਨੇ ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜੀ ਤੁਸੀ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਇੰਜ

ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬੱਤੀ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਸੁਹਰੇ ਪੱਖ ਵੱਲੋਂ ਕਿਸੇ ਕਰੀਬੀ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਦੇ ਘਰ ਜਾਣ ਦਾ ਬੇ ਮੌਕਾ ਜਿਹਾ ਸਬੱਬ ਬਣਿਆ। ਵੈਸੇ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਆਧਾਰ ਕਾਰਡ ਵੀ ਨਾਲ ਹੀ ਸੀ ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਮੇਰਾ ਭਤੀਜਾ ਵੀ। ਅੱਗੇ ਸ਼ਾਬ ਜੀ ਇੱਕਲੇ ਘਰੇ। ਮਕਾਨ ਮਾਲਕਿਨ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਮੇਡੀਟੇਸ਼ਨ ਕੈਂਪ ਤੇ ਗਈ ਹੋਈ ਸੀ। ਸਾਡੇ

ਪਗਫੇਰਾ ਐਂਕਲ ਮੇਰਾ ਵਿਆਹ ਹੋ ਗਿਆ।” ਅਚਾਨਕ ਆਏ ਫੋਨ ਚੋ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ। “ਕਦੋਂ?????” ਮੈਂ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਉਛੱਲ ਕੇ ਪੁੱਛਿਆ। “ਪਿਛਲੇ ਹਫਤੇ। ਕਾਹਦਾ ਵਿਆਹ ਸੀ। ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਬਸ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਹੀ ਆਈ ਸੀ ਕੱਲੀ, ਪੱਲਾ ਫੜਾਉਣ। ਹੋਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਆਇਆ। ਦੀਦੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਆਈ।” ਉਸਨੇ ਠੰਡਾ ਹੌਂਕਾ ਜਿਹਾ ਭਰਦੀ ਨੇ ਕਿਹਾ। “ਚਲੋ

ਅੱਜ ਤੋਂ ਕੋਈ ਪੰਜਾਹ ਸੱਠ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਜਦੋ ਪੀਣ ਵਾਲੇ ਪਾਣੀ ਦੀ ਕਿੱਲਤ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਲੋਕ ਖੂਹ ਟੋਬਿਆਂ ਤੋਂ ਪਾਣੀ ਭਰਦੇ। ਔਰਤਾਂ ਵੀਹ ਵੀਹ ਘੜੇ ਪਾਣੀ ਦੇ ਭਰਕੇ ਲਿਆਉਂਦੀਆਂ। ਲੋਕ ਊਠਾਂ ਗੱਡਿਆਂ ਤੇ ਪਾਣੀ ਲਿਆਉਂਦੇ। ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਝਿਉਰ ਪਾਣੀ ਪਾਉਣ ਆਉਂਦੇ। ਜਿੰਨਾਂ ਨੂੰ ਮਹਿਰੇ ਵੀ ਆਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਕੁਝ ਲੋਕ

ਬਹੁਤ ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਇੱਛਾ ਸੀ ਕਿ ਪੁਰਾਣੇ ਦੋਸਤ ਸ੍ਰੀ Jawahar Wadhawan ਜੀ ਦਾ ਹਾਲ ਚਾਲ ਪੁੱਛਿਆ ਜਾਵੇ। ਫੇਸ ਬੁੱਕ ਤੇ ਉਸ ਵੱਲੋਂ ਪਾਈਆਂ ਪੋਸਟਾਂ ਤੋਂ ਪਤਾ ਚੱਲਿਆ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਤਬੀਅਤ ਕਾਫੀ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਨਾਸਾਜ ਚੱਲ ਰਹੀ ਹੈ।ਉਸ ਦੀਆਂ ਕਈ ਪੋਸਟਾਂ ਚੋੰ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਝਲਕਦੀ ਹੈ। ਅੱਜ ਬਾਕੀ ਦੇ ਕੰਮ

ਅਸੀਂ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਸੀ। ਸਾਡੇ ਘਰ ਦੇ ਨੇੜੇ ਤਾਈ ਨਿੱਕੋ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਛੋਟਾ ਮੁੰਡਾ ਅਕਸਰ ਸਾਡੇ ਘਰੋਂ ਪਿੱਤਲ ਦੀ ਕੜਾਹੀ ਮੰਗਣ ਆਉਂਦਾ। ਕੀ ਕਰਨੀ ਹੈ ਕਡ਼ਾਈ। ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਪੁੱਛਦੀ। ਸੀਰਾ ਬਣਾਉਣਾ ਹੈ ਮੇਰਾ ਮਾਸੜ ਆਇਆ ਹੈ। ਕੀ ਨਾਮ ਹੈ ਤੇਰੇ ਮਾਸੜ ਦਾ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਮੈਂ ਪੁੱਛਿਆ। ਗੁਚਬਚਨ ਸਿੰਘ।

#ਪੰਜੂਆਣੇ_ਦਾ_ਪਾਣੀ 1979_80 ਚ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਸਰਸਾ ਕਾਲਜ ਪੜ੍ਹਦਾ ਸੀ ਤੇ ਹਰਰੋਜ ਸਰਸਾ ਤੋਂ ਡੱਬਵਾਲੀ ਆਉਂਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਸਰਸਾ ਤੋਂ ਚੱਲੀ ਲੰਬੇ ਰੂਟ ਦੀ ਬੱਸ ਵੀ ਪੰਜੂਆਣਾ ਨਹਿਰ ਤੇ ਜਰੂਰ ਰੁਕਦੀ। ਡਰਾਈਵਰ ਸਵਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਧਾਣੀ ਪੀਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦਾ। ਕਿਉਂਕਿ ਨਹਿਰ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਲੱਗੇ ਜ਼ਮੀਨੀ ਨਲਕਿਆਂ ਦਾ ਪਾਣੀ ਬਰਫ ਵਰਗਾ ਠੰਡਾ

ਵਾਹਵਾ ਪੁਰਾਣੀ ਗੱਲ ਹੈ ਸ਼ਾਇਦ ਕਾਲਜ ਵਿਚ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ। ਮੰਡੀ ਡੱਬਵਾਲੀ ਦੇ ਨਾਲ ਲਗਦੇ ਡੱਬਵਾਲੀ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਕੋਈ ਧਾਰਮਿਕ ਸਮਾਗਮ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਪੰਜ ਸੱਤ ਮੁੰਡੇ ਸੇਵਾ ਲਈ ਪਹੁੰਚੇ ਸੀ ।ਉਹ ਸਾਰੇ ਮੈਥੋਂ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਛੋਟੇ ਸਨ।ਪਰ ਸਨ ਤੇਜ਼। ਸਵੇਰੇ ਪਰੌਂਠੇ ਛੱਕ ਕੇ ਗਏ ਸੀ ਅਸੀਂ।ਸੇਵਾ ਵਿਚ ਮਸਤ

ਕਈ ਸਾਲ ਹੋਗੇ ਉਮਰ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਸਰੀਰ ਦਾ ਖੇਤਰਫਲ ਅਤੇ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਵਜ਼ਨ ਵੱਧ ਗਿਆ ਹੈ। ਲੋਕੀ ਬੁੱਲੇ ਨੂੰ ਮੱਤੀ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਹਰ ਐਰਾ ਗ਼ੈਰਾ ਨੱਥੂ ਖੈਰਾ ਲੈਕਚਰ ਝਾੜਦਾ ਹੈ। ਜਿਸ ਨੂੰ ਮੋਬਾਇਲ ਤੇ ਨੰਬਰ ਸੇਵ ਕਰਨ ਦਾ ਵੱਲ ਨਹੀਂ ਉਹ ਵੀ ਡਾਕਟਰ ਤ੍ਰੇਹਨ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਭਾਸ਼ਣ ਝਾੜਨ ਲੱਗ

ਪਤੀਂ ਪਤਨੀ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਵੀ ਉਮਰ ਦੇ ਤਕਾਜ਼ੇ ਨਾਲ ਬਦਲਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਰੂਹਾਂ ਦਾ ਸਾਥ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਦੋ ਅਜਨਬੀਆਂ ਦਾ ਮੇਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਉਮਰਾਂ ਦਾ ਸਾਥ ਨਿਭਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵਿੱਚ ਤਾਅ ਜਿੰਦਗੀ ਜੁੜਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਬੁਢਾਪੇ ਵਿੱਚ ਆ ਕੇ ਇਸ ਦੀ ਮਹੱਤਤਾ ਹੋਰ ਵਧ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਥੇ ਇਹ