Tag: ਰਮੇਸ਼ ਸੇਠੀ ਬਾਦਲ

ਉਦੋਂ ਅਸੀਂ ਨੌਵੀਂ ਜਮਾਤ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦੇ ਸੀ। ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਪਿੰਡ ਘੁਮਿਆਰੇ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਲੋਹਾਰੇ ਵੜਿੰਗ ਖੇੜੇ ਮਹਿਣੇ ਵਣਵਾਲਾ ਸਿੰਘੇਵਾਲੇ ਫਤੂਹੀ ਵਾਲਾ ਮਿਡੂ ਖੇੜਾ ਹਾਕੂ ਵਾਲਾ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਵੀ ਪੜ੍ਹਦੇ ਸ਼ਨ। ਸਿੰਘੇਵਾਲੇ ਪਿੰਡ ਦਾ #ਮੱਖਣਲਾਲ ਵੀ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਹੀ ਪੜ੍ਹਦਾ ਸੀ। ਮੱਖਣ ਲਾਲ ਬਣੀਆਂ ਪਰਿਵਾਰ ਤੋਂ ਸੀ ਪਰ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿਚ ਬਹੁਤ

1974 ਦੇ ਲਾਗੇ ਸ਼ਾਗੇ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਬਰਾਤ ਨਾਲ ਫਤੇਹਾਬਾਦ ਗਏ। ਰਿਸ਼ਤਾ ਮੇਰੇ ਪਾਪਾ ਜੀ ਨੇ ਹੀ ਕਰਵਾਇਆ ਸੀ। ਮਤਲਬ ਪਾਪਾ ਜੀ ਵਿਚੋਲੇ ਸਨ। ਲੜਕੀ ਵਾਲੇ ਸਾਡੇ ਦੂਰ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਸਨ। ਤੇ ਮੁੰਡੇ ਵਾਲੇ ਮੇਰੇ ਵੱਡੇ ਮਾਸੜ ਜੀ ਦੀ ਭੈਣ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿਚੋਂ ਸਨ। ਬਾਰਾਤ ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਮਸੇਰ ਵੀ ਪਹੁੰਚੇ ਹੋਏ

ਮੇਰੀ ਸ਼ਰੀਕ ਏ ਹਯਾਤ ਨੂੰ ਉਸਦੀ ਜਨਮਦਾਤੀ ਬੀਜੀ ਪੂਰਨਾ ਦੇਵੀ ਨੇ ਇੱਕਲੀ ਕਲਾ ਤੇ ਸਿੱਖਿਆ ਦੀ ਗਰੈਜੂਏਸ਼ਨ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕਰਾਈ ਸਗੋਂ ਆਪਣੇ ਪੂਰਨਿਆਂ ਤੇ ਚਲਦੀ ਨੇ ਹੀ ਪਾਕ ਕਲਾ ਦੀ ਇੰਟਰਨਸ਼ਿਪ ਵੀ ਆਪਣੀ ਦੇਖ ਰੇਖ ਵਿੱਚ ਦਿੱਤੀ। ਮੱਝ ਚੋਣ, ਤੰਦੂਰ ਤੇ ਰੋਟੀਆਂ ਲਾਉਣ, ਰਜਾਈ ਚ ਨਗੰਦੇ ਪਾਉਣ, ਮਲਾਈ ਤੋੰ ਮੱਖਣ

ਗੱਲ 2002 ਦੀ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਮਕਾਨ ਦਾ ਉਪਰਲੀ ਮੰਜਿਲ ਦਾ ਕੰਮ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਰੇਸ਼ਮ ਮਿਸਤਰੀ ਨੂੰ ਠੇਕੇ ਤੇ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਸਾਰੇ ਮਜਦੂਰ ਉਹ ਹੀ ਲਿਆਉਂਦਾ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਦੋ ਟਾਈਮ ਦੀ ਚਾਹ ਪਿਲਾਉਂਦੇ ਸੀ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਨੂੰ। ਇੱਕ ਜੰਟਾ ਨਾਮ ਦਾ ਮਜਦੂਰ ਵੀ ਸੀ ਜੋ ਚਾਹ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪੀਂਦਾ।

“ਪਾ ਪਾ ਪਾ ਪਾ ਪਾਪਾ ਪਾ ਪਾ ਪਾ ਪਾਣੀ।” ਹੱਥ ਵਿਚ ਪਾਣੀ ਦਾ ਗਿਲਾਸ ਫੜੀ ਬਾਲੜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਜੋ ਇੱਕ ਬੇਟੀ ਸੀ। “ਵੀਰੇ ਆਹ ਲਾਓ ਪਾਣੀ ਪੀ ਲੋ।” ਹੁਣ ਵੀ ਹੱਥ ਵਿਚ ਪਾਣੀ ਦਾ ਗਿਲਾਸ ਸੀ। ਪਰ ਹੁਣ ਉਹ ਇੱਕ ਭੈਣ ਸੀ। “ਮਖਿਆ ਜੀ ਲਓ ਪਾਣੀ ਪੀ ਲਵੋ।” ਦੂਰੋਂ ਆਉਂਦੇ

“ਅੰਕਲ ਜੀ ਛੋਟੇ ਭਰਾ ਦਾ ਵਿਆਹ ਹੈ।” ਉਸਨੇ ਮਿਠਾਈ ਦਾ ਡਿੱਬਾ ਤੇ ਕਾਰਡ ਫੜਾਉਂਦੇ ਨੇ ਕਿਹਾ। ਚਾਹੇ ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਪਹਿਚਾਣਿਆ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਰ ਇਹ ਆਖ ਕੇ ਮੈਂ ਹੱਥੀ ਆਇਆ ਡਿੱਬਾ ਨਹੀਂ ਗੰਵਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। “ਕਿੱਥੇ ਹੈ ਵਿਆਹ।” ਮੈਂ ਗੱਲ ਪਲਟਨ ਦੇ ਲਹਿਜੇ ਨਾਲ ਪੁੱਛਿਆ। “ਜੀ ਪੰਚਵਤੀ ਰਿਜ਼ੋਰਟ ਵਿਚ ਇਸੇ

ਸਤਰ ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਅੰਤਿਮ ਸਾਲ ਯ ਅੱਸੀਵੇਂ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਮੁਢਲੇ ਸਾਲ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਸ਼ਾਇਦ। ਡੱਬਵਾਲੀ ਦੇ ਮਸ਼ਹੂਰ ਪੈਟਰੋਲ ਪੰਪ ਦੇ ਇੱਕ ਕਰਿੰਦੇ ਦੇ ਭਰਾ ਦਾ ਵਿਆਹ ਹੋਇਆ। ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਮਾਨਸਾ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ। ਉਸ ਲਈ ਕਰਿੰਦਾ ਸ਼ਬਦ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਲਗਦਾ ਉਹ ਪੰਪ ਦਾ ਕਰਤਾ ਧਰਤਾ ਸੀ। ਉਸ ਪੰਪ ਨੂੰ

ਡਾ ਟੀਂ ਸੁਬਰਾਮਨੀਅਮ ਐਨ ਆਈ ਐਸ ਪਟਿਆਲਾ ਵਿਖੇ ਭਾਰਤੀ ਬਾਸਕਟ ਬਾਲ ਦੇ ਟੀਮ ਦੇ ਕੋਚ ਸਨ। ਸੇਵਾ ਮੁਕਤੀ ਤੋਂ ਬਾਦ ਸਰਦਾਰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਸਿੰਘ ਬਾਦਲ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਪੰਜਾਬ ਓਹਨਾ ਨੂੰ ਦਸਮੇਸ਼ ਸਕੂਲ ਬਾਦਲ ਵਿਖੇ ਲ਼ੈ ਆਏ। ਉਹ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਕੋਚ ਸਨ ਉਹ ਲੜਕੀਆਂ ਨੂੰ ਵਧੀਆ ਕੋਚਿੰਗ ਦਿੰਦੇ। ਸਵੇਰੇ ਸ਼ਾਮ ਕੋਚਿੰਗ ਦੇਣ

ਜਿਥੋਂ ਤੱਕ ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਹੈ ਮਾਂ ਨੂੰ ਖੱਟੀ ਮਿੱਠੀ ਇਮਲੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵੇਖਿਆ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ। ਰੀਝਾਂ ਨਾਲ ਤਿਆਰ ਕਰਦੀ ਨੁਹਾਉਂਦੀ ਪਰ ਝਾਵੇਂ ਨਾਲ ਰਗੜਦੀ। ਰੋਂਦੇ ਕਰਲਾਉਂਦੇ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਸਬੁਣ ਪੈ ਜਾਣੀ ਪਰ ਉਸਤੇ ਕੋਈ ਅਸਰ ਨਾ ਹੋਣਾ। ਨੰਗੇ ਪਿੰਡੇ ਹੀ ਖੜਕੈਤੜੀ ਕਰ ਦਿੰਦੀ। ਹੱਥ ਵੀ ਸੁਖ ਨਾਲ

ਦੋ ਨਵੰਬਰ 2014 ਨੂੰ ਜਦੋ ਮੈ ਆਪਣੀ ਕਾਰ ਦੁਆਰਾ ਡਬਵਾਲੀ ਤੋਂ ਸਿਰਸਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਾਰ ਵਿਚ ਮੇਰੀ ਪਤਨੀ ਤੇ ਭਤੀਜਾ ਸੰਗੀਤ ਵੀ ਸੀ। ਕੋਈ 18 ਕੁ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਜਾ ਕੇ ਸਾਡੀ ਕਾਰ ਇੱਕ ਦੁਰਘਟਨਾ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋ ਗਈ। ਮੋਬਾਈਲ ਫੋਨ ਤੇ ਘਰੇ ਸੂਚਨਾ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਐਕਸੀਡੇੰਟ ਦਾ ਨਾਮ ਸੁਣਕੇ