Tag: ਰਮੇਸ਼ ਸੇਠੀ ਬਾਦਲ

ਮੰਜੇ ਤੇ ਮਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਮੈਂ ਪਿਆ ਸੀ ਤੇ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਸਾਡਾ ਨਿੱਕਾ। ਮੈਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਮੂੰਹ ਕਰੇ ਪਰ ਨਿੱਕਾ ਵੀ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਸੀ ਉਹ ਮਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵਾਲੇ ਪਾਸੇ ਮੂੰਹ ਕਰਨ ਲਈ ਆਖਦਾ। ਮੇਰੇ ਕੋਲੇ ਜਿਦ ਸੀ ਉਸਕੋਲ ਰੋਣ ਦਾ ਹਥਿਆਰ ਸੀ। ਚੰਗਾ ਇਕ

ਸ਼ਾਮੀ ਮੈ ਬਾਈਕ ਲੈ ਕੇ ਹੁਣੇ ਆਇਆ ਕਹਿਕੇ ਬਜਾਰ ਨੁੰ ਨਿਕਲ ਗਿਆ।ਬਜਾਰ ਕਈ ਦੋਸਤ ਮਿਲ ਗਏ ਤੇ ਪੁਰਾਣੀਆ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਟਾਇਮ ਦਾ ਪਤਾ ਹੀ ਨਾ ਚੱਲਿਆ। ਵੈਸੇ ਮੈ ਇੱਕਲਾ ਬਜਾਰ ਬਹੁਤ ਹੀ ਘੱਟ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ ਜੇ ਜਾਵਾਂ ਵੀ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਨਾਲ ਹੀ ਲੈ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ । ਕਦੇ ਘਰ ਦਾ ਨਿੱਕਸੁੱਕ

ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਹੈ ਕੇਰਾਂ ਮੈਂ ਸ਼ਾਮੀ ਮੱਝ ਲਈ ਆਪਣੇ ਖੇਤੋਂ ਪੱਠੇ ਲੈਣ ਚੱਲਿਆ ਸੀ ਆਪਣੇ ਸਾਈਕਲ ਤੇ ਤਾਂ ਦੇਖਿਆ ਬਾਬੇ ਜੱਸੇ ਕੇ ਨੋਹਰੇ ਵਿੱਚ ਕਾਫੀ ਭੀੜ ਸੀ। ਬਾਬਾ ਜੱਸਾ ਜਿਸ ਦਾ ਪੂਰਾ ਨਾਮ ਜਸਵੰਤ ਸਿੰਘ ਸੀ ਸ਼ਾਇਦ, ਪੰਚਾਇਤ ਮੇਂਬਰ ਵੀ ਸੀ। ਇਹ ਨੋਹਰਾ ਬਾਬੇ ਜੱਸੇ ਕੇ ਘਰ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ

ਮੇਰੇ ਯਾਦ ਹੈ ਕਿ ਮੇਰੇ ਵੱਡੇ ਮਾਮਾ ਸ੍ਰੀ ਸ਼ਾਦੀ ਰਾਮ ਜੀ ਦੀ ਰੋਟੀ ਲਈ ਸਪੈਸ਼ਲ ਕਾਂਸੇ ਦੀ ਥਾਲੀ ਪਰੋਸੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਉਹ ਉਸ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਮੁਖੀਆ ਸਨ। ਰੋਟੀ ਖਵਾਉਣ ਵੇਲੇ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਸਿਰਹਾਣੇ ਖੜਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਜੋ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤੇ ਬਾਦ ਵਿੱਚ ਹੱਥ ਵੀ ਧਵਾਉਂਦਾ ਸੀ। ਮੇਰੇ

ਗੱਲ 1974 ਦੀ ਹੈ। ਓਦੋਂ ਨੌਵੀਂ ਕਲਾਸ ਦੇ ਵੀ ਬੋਰਡ ਦੇ ਪੇਪਰ ਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਸਾਡਾ ਘੁਮਿਆਰੇ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ ਸੈਂਟਰ ਲੰਬੀ ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲ ਬਣਿਆ ਸੀ। ਸਾਡਾ ਸ਼ਾਮ ਦੇ ਸੈਸ਼ਨ ਵਿਚ ਹਿਸਾਬ ਏ ਦਾ ਪੇਪਰ ਸੀ। ਪੇਪਰ ਦੀ ਮੈਨੂੰ ਥੋੜੀ ਘਬਰਾਹਟ ਜਿਹੀ ਸੀ। ਇਹ ਗੱਲ ਮੈਂ ਮੇਰੇ ਹਾਕੂਵਾਲਾ ਵਾਲੇ ਦੋਸਤ ਬਲਦਰਸ਼ਨ ਨਾਲ

“ਹੈਲੋ, ਕੋਣ ਬੋਲਦਾ ਹੈ? ਮੇਸ਼ਾ ਕਿ ਛਿੰਦਾ? “______ “ਮੈਂ ਭੂਆ ਬੋਲਦੀ ਹਾਂ ਜੈਤੋ ਤੋਂ।ਪੁੱਤ ਕਈ ਦਿਨ ਹੋਗੇ ਫੂਨ ਮਿਲਾਉਂਦੀ ਨੂੰ। ਕਿਸੇ ਨੇ ਚੁਕਿਆ ਹੀ ਨਹੀ। ਅੱਜ ਹੀ ਪਿਲਸ਼ਨ ਮਿਲੀ ਸੀ । ਮੈ ਆਖਿਆ ਪਹਿਲਾ ਮੈ ਪੇਕੇ ਗੱਲ ਕਰ ਲਞਾਂ। ਫੇਰ ਪੈਸੇ ਸਾਰੇ ਖਰਚੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਤੇ ਗੱਲ ਕਰਨ ਨੂੰ ਤਰਸਦੀ

“ਮਾਸਟਰ ਜੀ ਵਧਾਈਆਂ ਹੋਣ ਤੁਸੀ ਦਾਦਾ ਬਣ ਗਏ। ਡਾਕਟਰ ਸਾਹਿਬਾਂ ਨੇ ਨੰਨੀ ਜਿਹੀ ਬੇਟੀ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।” ਨਰਸ ਨੇ ਆਕੇ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸਿਆ। ਇਹ ਮੇਰੇ ਡਾਕਟਰ ਬੇਟੇ ਦਾ ਆਪਣਾ ਹੀ ਹਸਪਤਾਲ ਸੀ ਤੇ ਮੇਰੀ ਨੂੰਹ ਦਾ ਇਹ ਪਹਿਲਾ ਬੱਚਾ ਸੀ ਸਾਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਤੇ ਸਟਾਫ ਖੁਸ਼ ਸੀ। ਚਿਹਰਾ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਵੀ

ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਹੀ ਮੈਂ ਚੱਖਕੇ ਦੱਸ ਦਿੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਸਬਜ਼ੀ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਨੇ ਬਣਾਈ ਹੈ। ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੀ ਬਣਾਈ ਸਬਜ਼ੀ ਖਾਣ ਵੇਲੇ ਮੈਂ ਸੋ ਨੱਕ ਬੁੱਲ ਚਿੜਾਉਂਦਾ। ਭਾਵੇਂ ਓਦੋਂ ਕੋਈ ਬਾਹਲੇ ਮਿਰਚ ਮਸਾਲੇ ਪਾਉਣ ਦਾ ਰਿਵਾਜ਼ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਪਰ ਮਾਂ ਕੋਲ ਸਬਜ਼ੀ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਕਲਾ ਸੀ। ਸਬਜ਼ੀਆਂ ਵੀ ਆਮ

“ਆਹ ਮੂਹਰਲੀ ਲਾਈਨ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ ਸ੍ਰੀ ਰਮੇਸ਼ ਸੇਠੀ ਬਾਬਾ ਨੋਧਾ ਮਲ ਸੇਠੀ ਦੇ ਵੰਸ਼ਜ ਤੇ ਸੇਠ ਹਰਗੁਲਾਲ ਜੀ ਦੇ ਪੋਤਰੇ ਹਨ। ਇਹ੍ਹਨਾਂ ਦਾ ਜਨਮ ਮਾਤਾ ਕਰਤਾਰ ਕੌਰ ਉਰਫ ਪੁਸ਼ਪਾ ਰਾਣੀ ਦੀ ਕੁੱਖੋਂ 14 ਦਿਸੰਬਰ 1960 ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਨਕੇ ਪਿੰਡ ਬਾਦੀਆਂ ਵਿਖੇ ਨਾਨਾ ਸ੍ਰੀ ਲੇਖ ਰਾਮ ਅਤੇ ਨਾਨੀ ਮਾਤਾ ਪਰਸਿੰਨੀ ਦੇਵੀ

“ਆਂਟੀ ਤੁਸੀ ਆਪ ਕਿਉਂ ਖੇਚਲ ਕਰਦੇ ਹੁੰਦੇ ਹੋ।ਕਿਸੇ ਜੁਆਕ ਨੂੰ ਭੇਜ ਦਿੱਦੇ। ਸਟੀਲ ਦੀ ਪਲੇਟ ਵਿੱਚ ਚਾਰ ਕੁ ਲੱਡੂ ਤੇ ਜਲੇਬੀਆਂ ਦੇਣ ਆਈ ਅੱਸੀ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਮਾਤਾ ਨੂੰ ਮੈਂ ਕਿਹਾ। ਵਿਚਾਰੀ ਕੁੱਬ ਕੱਢ ਕੇ ਤੁਰਦੀ ਹੋਈ ਮਸਾਂ ਹੀ ਸਾਡੇ ਘਰ ਪੰਹੁਚੀ ਸੀ। ਉੱਤੋ ਚਾਰ ਪੋੜੀਆਂ ਦੀ ਚੜਾਈ ਚੜਣੀ ਕਿਹੜਾ ਸੋਖੀ