Tag: ਰਮੇਸ਼ ਸੇਠੀ ਬਾਦਲ

ਮੇਰੇ ਇੱਕ ਜਾਣਕਾਰ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਹਨ। ਉਂਜ ਉਹ ਭਾਵੇਂ ਬੂਟਿਆਂ ਪੌਦਿਆਂ ਦੇ ਵਿਸ਼ੇ ਨਾਲ ਸਬੰਧਿਤ ਹਨ ਤੇ ਉਸੇ ਵਿਸ਼ੇ ਦੇ ਡਾਕਟਰ ਤੇ ਮਾਹਿਰ ਹਨ। ਕਿਉਂਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਇਸੇ ਵਿਸ਼ੇ ਵਿਚ ਪੀਐਚਡੀ ਕੀਤੀ ਹੋਈ ਹੈ ਤੇ ਗੋਲਡ ਮੈਡਲਿਸਟ ਵੀ ਹਨ। ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਾਨਵੀ ਕਦਰਾਂ ਕੀਮਤਾਂ, ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਅਤੇ ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਦਾ ਬਹੁਤਾ ਗਿਆਨ

“ਸਰ ਮੈਂ ਗਿਆਰਾਂ ਵਾਲੀ ਬੱਸ ਤੇ ਆਵਾਂਗੀ। ਸੰਭਾਲ ਲਿਓਂ।” ਕਹਿਕੇ ਉਹ ਨਿਸਚਿੰਤ ਹੋ ਜਾਂਦੀ। — “ਸੱਚੀ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਵੱਡੇ ਭਰਾ ਵਰਗੇ ਹੋ। ਤੁਹਾਡੇ ਹੁੰਦੇ ਸਾਨੂੰ ਕੋਈ ਫਿਕਰ ਨਹੀਂ। ਤੁਹਾਡੇ ਹੁੰਦਿਆਂ ਮੰਮੀ ਡੈਡੀ ਵੀ ਬੇਂ ਫਿਕਰ ਹਨ।” — “ਸਰ ਡੈਡੀ ਜੀ ਦੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਦ ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਤੁਹਾਡਾ ਹੀ ਸਹਾਰਾ ਹੈ।

ਕੱਲ੍ਹ ਮੈਂ ਸਰਦਾਰ ਹਰਭਜਨ ਸਿੰਘ ਸੰਧੂ ਜਿਸਨੂੰ ਬਹੁਤੇ ਲੋਕ ਭਾਊ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ਜਾਣਦੇ ਸਨ ਤੇ ਉਹ ਸਾਡੇ ਦਸਮੇਸ਼ ਸਕੂਲ ਬਾਦਲ ਵਿਖੇ ਬਤੋਰ ਕੇਂਦਰ ਸੁਪਰਡੈਂਟ ਡਿਊਟੀ ਦੇਣ ਆਏ ਸਨ ਬਾਰੇ ਓਹਨਾ ਦੀ ਦਰਿਆਦਿਲੀ ਬਾਰੇ ਪੋਸਟ ਪਾਈ ਸੀ। ਓਹਨਾ ਦੀ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਕੇਂਦਰ ਦੀ ਡਿਊਟੀ ਦੌਰਾਨ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਬਹਾਦਰੀ ਅਤੇ ਅਸੂਲਾਂ

ਵਾਹਵਾ ਪੁਰਾਣੀ ਗੱਲ ਹੈ ਸਾਡੇ ਬਾਦਲ ਕੇਂਦਰ I ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਭਾਊ ਨਾਮ ਦੇ ਸਖਸ਼ ਦੀ ਡਿਊਟੀ ਬਤੋਰ ਕੇਂਦਰ ਸੁਪਰਡੈਂਟ ਲੱਗੀ। ਓਹਨਾ ਵੇਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲ ਬਾਦਲ ਅਤੇ ਗਗੜ ਪਿੰਡ ਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਵੀ ਇੱਥੇ ਹੀ ਪੇਪਰ ਦਿੰਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਭਾਊ ਮਾਹਟਰ ਦਾ ਦਬਦਬਾ ਵੇਖਕੇ ਸਾਡੇ ਇਲਾਕੇ ਦੇ ਬਣੇ ਅਖੌਤੀ ਨਕਲ ਵਿਰੋਧੀ

ਕਹਿੰਦੇ ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਵੱਡੇ ਬਾਦਲ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਸੁਖਬੀਰ ਜੀ ਨੂੰ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਬਣਾਉਣ ਦੇ ਸਵਾਲ ਤੇ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਰਾਜ ਅਤੇ ਖੁਰਕ ਆਪੇ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਵਾਦ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਰਾਜ ਤਾਂ #ਰਾਜ_ਨਹੀਂ_ਸੇਵਾ ਚ ਬਦਲ ਗਿਆ ਤੇ ਰਾਜ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਨਾ ਆਪਣੇ ਵੱਸ ਦਾ ਰੋਗ ਵੀ ਨਹੀ ਹੈ। ਹੁਣ ਗੱਲ ਖੁਰਕ

ਮੰਮੇ ਨੂੰ ਕੰਨਾ ਤੇ ਉੱਤੇ ਬਿੰਦੀ ਮਾਂ, ਦੋ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੇ ਮੇਲ ਤੋ ਬਣਿਆ ਇਹ ਸਬਦ ਮਾਂ ਜਿੰਨਾ ਛੋਟਾ ਹੈ ਉਹਨਾ ਹੀ ਮਿੱਠਾ ਤੇ ਵੱਡਾ ਹੈ। ਮਾਂ ਸਬਦ ਤੋ ਹੀ ਇਸ ਨਾਲ ਜੁੜਦੇ ਕਈ ਹੋਰ ਵੀ ਸਬਦ (ਰਿਸਤੇ) ਬਣੇ ਹਨ। ਪਰ ਇਹ ਇਸਦੇ ਨੇੜੇ ਤਾਂ ਪਾਹੁੰਚਦੇ ਹਨ ਪਰ ਇਸ ਦਾ ਮੁਕਾਬਲਾ

ਹਰ ਮਾਂ ਪਿਓ ਵਾੰਗੂ ਧੀਰੂ ਭਾਈ ਅੰਬਾਨੀ ਦੀ ਇੱਛਾ ਵੀ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਔਲਾਦ ਹਮੇਸ਼ਾ ਇਕੱਠੀ ਰਹੇ। ਪਰ ਦੌਲਤ ਦਾ ਲਾਲਚ ਅਤੇ ਪਤਨੀਆਂ ਦੀ ਅਣਬਣ ਨੇ ਭਰਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਦੁਫੇੜ ਪਵਾ ਹੀ ਦਿੱਤੀ। ਇੱਕ ਨਹੀਂ ਕਈ ਵੱਡੇ ਘਰਾਣੇ ਵੰਡ ਲਈ ਕੋਰਟਾਂ ਕਚਿਹਰੀਆਂ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚ ਗਏ। ਦੇਸ਼ ਦੇ ਨੰਬਰ ਇੱਕ ਪਰਿਵਾਰ

1975 ਵਿਚ ਦਸਵੀ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਦ ਅੱਗੇ ਕਾਲਜ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਅਸੀਂ ਪਿੰਡ ਘੁਮਿਆਰਾ ਛੱਡ ਕੇ ਸ਼ਹਿਰ ਮੰਡੀ ਡੱਬਵਾਲੀ ਆ ਗਏ। ਮੇਰੇ ਦਾਦਾ ਸ੍ਰੀ ਹਰਗੁਲਾਲ ਜੀ ਮੇਰੇ ਚਾਚਾ ਸ੍ਰੀ ਮੰਗਲ ਚੰਦ ਨਾਲ ਪਿੰਡ ਹੀ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਅਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਹਿਰ ਬੁਲਾਉਣ ਦੀ ਬਹੁਤ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਖੇਤੀ ਦੁਕਾਨਦਾਰੀ ਤੇ ਪਿੰਡ ਦਾ

ਮੇਰੇ ਮਾਮੇ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਦੀ ਜੰਝ ਪਿੰਡ ਬੀਗੜ ਗਈ ਸੀ। ਇਹ ਸ਼ਾਇਦ 1972 ਦੇ ਲਿਵੇ ਤਿਵੈ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਓਦੋ ਬਰਾਤਾਂ ਰਾਤ ਰੁਕਦੀਆਂ ਸਨ। ਤੇ ਫੇਰੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਹੀ ਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਮੇਰੀ ਮਾਸੀ ਦਾ ਵੱਡਾ ਜਵਾਈ ਬਲਵੀਰ ਸਰਵਾਲਾ ਬਣਿਆ ਸੀ। ਫੇਰਿਆਂ ਵੇਲੇ ਪੰਡਿਤ ਮਿੰਟ ਕੁ ਬਾਅਦ ਸਵਾ ਰੁਪਈਆ ਲੈਣ ਲਈ

ਕਲ੍ਹ ਸਫਾਰੀ ਗੱਡੀ ਵਿਚ ਕੁਝ ਨੁਕਸ ਪੈ ਗਿਆ। ਪਹਿਲਾ ਉਸਦੀ ਲੋਕਲ ਇੰਜਓਗ੍ਰਾਫੀ ਕਰਵਾਈ। ਫਿਰ ਸਰਸਾ ਏਜੇਂਸੀ ਤੋਂ ਕੋਈ ਮਾਹਿਰ ਡਾਕਟਰ ਬੁਲਾਇਆ ਗਿਆ। ਪਰ ਡਾਇਗਲੋਜ ਨਾਲ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਗੱਡੀ ਨੂੰ ਤਰੁੰਤ ਸਰਸਾ ਟਾਟਾ ਏਜੇਂਸੀ ਲੈ ਜਾਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਹੋਇਆ। ਕੰਪਨੀ ਦੇ ਮਾਹਿਰ ਮਕੈਨਿਕ ਨੇ ਕੰਪਨੀ ਚ ਫੋਨ ਕੀਤਾ ਕੋਈ ਬਾਰਾਂ ਇੱਕ