Tag: ਰਮੇਸ਼ ਸੇਠੀ ਬਾਦਲ

1976-77 ਵਿੱਚ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਕਾਲਜ ਕਿੱਲੀਆਂਵਾਲੀ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦਾ ਸੀ। ਕਾਲਜ ਦੇ ਸੀਨੀਅਰ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੇ ਰਿਆਇਤੀ ਪਾਸ ਲੈਣ ਲਈ ਸਿਨੇਮਾ ਮਾਲਿਕਾਂ ਖਿਲਾਫ ਹੜਤਾਲ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਸਾਡੇ ਕਾਲਜ ਲਾਈਫ ਦੀ ਇਹ ਪਹਿਲੀ ਹੜਤਾਲ ਸੀ। ਸਟੂਡੈਂਟ ਯੂਨੀਅਨ ਜ਼ਿੰਦਾਬਾਦ। ਸਿਨੇਮਾ ਮਾਲਿਕ ਮੁਰਦਾਬਾਦ ਅਤੇ ਇੱਕੀ ਦੁੱਕੀ ਚੱਕ ਦਿਆਂਗੇ, ਲੋੜ ਪਈ ਧੱਕ ਦਿਆਂਗੇ ।

ਚੌਧਰੀ ਭਜਨ ਲਾਲ ਦੇ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਕਾਲ ਵਿਚ ਸ੍ਰੀਮਤੀ ਸੰਤੋਸ਼ ਸਾਰਵਾਣ ਚੌਹਾਨ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰੀ ਵਿਧਾਇਕ ਬਣੀ ਤੇ ਉਸੇ ਵੇਲੇ ਹੀ ਹਰਿਆਣਾ ਦੀ ਪੰਚਾਇਤ ਰਾਜ ਮੰਤਰੀ ਬਣੀ। ਉਹ ਹਰਿਆਣਾ ਦੇ ਪੁਰਵ ਮੰਤਰੀ ਚੋ ਗੋਵਰਧਨ ਦਾਸ ਚੌਹਾਨ ਦੀ ਪੁੱਤਰੀ ਹੈ। ਮੰਤਰੀ ਬਣਨ ਤੇ ਓਮ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਨਾਮ ਦਾ ਡਰਾਈਵਰ ਮਿਲਿਆ ਉਸਨੂੰ। ਓਮ ਪ੍ਰਕਾਸ਼

ਹਰ ਆਦਮੀ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਨ ਦਾ ਤਰੀਕਾਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।ਬਹੁਤੇ ਲੋਕ ਗੱਲਾਂ ਦਾ ਖੱਟਿਆ ਹੀ ਖਾਂਦੇ ਹਨ। ਗੱਲਾਂ ਗੱਲਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਦਿਲ ਦੀ ਗੱਲ ਕਹਿ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਜਾ ਉਹ ਕਹਿ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਜ਼ੋ ਉਹ ਕਹਿਣਾ ਤਾਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਸਿੱਧੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਨਹੀ।ਉਸ ਨੂੰ ਵੱਲ ਫਰੇਬ ਨਾਲ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਮਤਲਬ ਕਿਸੇ

ਭਾਬੀ ਆਪਣੇ ਖੂਹ ਦਾ ਤਾਂ ਥੱਲਾ ਨਿਕਲ ਆਇਆ। ਮੇਰੇ ਬਚਪਨ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਮੇਰੀ ਨਾਨੀ ਨੇ ਪੰਜੀਰੀ ਬਣਾ ਕੇ ਭੇਜੀ। ਡਾਲਡੇ ਘਿਓ ਆਲੀ ਚੋਰਸ ਪੀਪੇ ਚ। ਅਸੀਂ ਬੱਚੇ ਸੀ । ਸਾਂਝਾ ਪਰਿਵਾਰ ਸੀ। ਉਸ ਪੰਜੀਰੀ ਨੂੰ ਮੇਰਾ ਚਾਚਾ ਭੂਆ ਤੇ ਦਾਦਾ ਜੀ ਵੀ ਖਾਂਦੇ। ਪਾਪਾ ਜੀ ਬਾਹਰ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ।ਮੇਰੀ ਮਾਂ

ਘਰ ਬਾਰ ਚਲਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਪਤਾ ਨਹੀ ਲਗਦਾ ਕਿਸ ਦੀ ਕਿੰਨੀ ਅਹਿਮੀਅਤ ਹੈ। ਮਾਂ ਦੇ ਤੁਰ ਜਾਨ ਤੋ ਬਾਅਦ ਮਾਂ ਦੀ ਕੀਮਤ ਦਾ ਪਤਾ ਚਲਦਾ ਹੈ ਤੇ ਸਿਰ ਤੋਂ ਪਿਓ ਦਾ ਸਾਇਆ ਉਠਣ ਤੋ ਬਾਅਦ ਪਿਓ ਯਾਦ ਅਉਂਦਾ ਹੈ। ਪਤੀ ਪਤਨੀ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਲੜਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਤੇ ਗੁੱਸੇ ਹੁੰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ।

ਗੱਲ 1971_72 ਦੀ ਹੈ ਜਦੋ ਮੈ ਸਰਕਾਰੀ ਮਿਡਲ ਸਕੂਲ ਘੁਮਿਆਰੇ ਪੜ੍ਹਦਾ ਸੀ। ਸਾਡੇ ਸਕੂਲ ਦੇ ਮੁੱਖ ਗੇਟ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਵਾਲੀ ਰਸਤੇ ਦੇ ਸਿਰੇ ਤੇ ਸਕੂਲ ਦੀ ਮੁੱਖ ਇਮਾਰਤ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਦੋ ਹੀ ਕਮਰੇ ਸਨ ਤੇ ਅੱਗੇ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਵਰਾਂਡਾ ਸੀ। ਇੱਕ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਹੈਡ ਮਾਸਟਰ ਸਰਦਾਰ ਗੁਰਚਰਨ ਸਿੰਘ ਮੁਸਾਫਿਰ

ਕੱਲ੍ਹ ਗੈਲਰੀ ਵਿੱਚ ਥੋੜ੍ਹਾ ਧੁੱਪੇ ਬੈਠਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜਦੋਂ ਅੰਦਰ ਕਮਰੇ ਚ ਜਾਣ ਲੱਗਿਆ ਤਾਂ ਅਚਾਨਕ ਹੀ ਦਰਵਾਜੇ ਦੀ ਚੁਗਾਠ ਨਾਲ ਵੱਜਕੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਫੜ੍ਹਿਆ ਮੇਰਾ ਮੋਬਾਇਲ ਫਰਸ਼ ਤੇ ਡਿੱਗ ਪਿਆ। ਫੋਨ ਚੁੱਕਿਆ ਤਾਂ ਸਕਰੀਨ ਬੰਦ ਨਜ਼ਰ ਆਈ। “ਐਂਕਲ ਇਸਦੀ ਡਿਸਪਲੇ ਉੱਡ ਗਈ।” ਪੋਤੀ ਦੀ ਖਿਡਾਵੀ ਲਵਜੋਤ ਨੇ ਕਿਹਾ। ਮੈਨੂੰ

ਕਾਲਜ ਪੜ੍ਹਦੇ ਨੇ ਮੈਂ ਮੇਰੇ ਦੋਸਤ ਦੇ ਮਾਮਾ ਜੀ ਦੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਪੀਅਰਲੈੱਸ ਫਾਇਨਾਂਸ ਕੰਪਨੀ ਦੀ ਏਜੰਸੀ ਲ਼ੈ ਲਈ ਤੇ ਪਾਪਾ ਜੀ ਦੇ ਰਸੂਕ ਦਾ ਫਾਇਦਾ ਚੁੱਕਦੇ ਹੋਏ ਕਰੀਬੀਆਂ ਨੂੰ ਫਸਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਚਾਹੇ ਪਹਿਲੀ ਕਿਸ਼ਤ ਚੋ ਪੈਂਤੀ ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕਮਿਸ਼ਨ ਮਿਲਦਾ ਸੀ ਪਰ ਸਾਰੇ ਹੀ ਮੇਰੇ ਗ੍ਰਾਹਕ

ਝਿੜਕਾਂ ਪੰਜਾਬੀ ਦਾ ਸ਼ਬਦ ਹੈ। ਅਕਸਰ ਹੀ ਇਸਦਾ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦ ‘ਜਿਆਦਾਤਰ ਆਪਣਿਆਂ ਕੋਲੋਂ ਹੀ ਮਿਲਦਾ ਹੈ ਯ ਉਸਨੂੰ ਹੀ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਕੋਈ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਲਗਾਓ ਹੋਵੇ ਪਿਆਰ ਹੋਵੇ ਯ ਅਪਣੱਤ ਹੋਵੇ। ਬਚਪਨ ਵਿਚ ਮਾਂ ਪਿਓ ਬਹੁਤ ਝਿੜਕਾਂ ਦਿੰਦੇ ਸ਼ਨ। ਹਰ ਛੋਟੀ ਵੱਡੀ ਗਲਤੀ ਤੇ ਝਿੜਕਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦ ਮਿਲਦਾ ਸੀ।

“ਬਾਕੀ ਤਾਂ ਸਭ ਠੀਕ ਹੋ ਗਿਆ। ਪਰ ਦਾਲ ਵਿੱਚ ਨਮਕ ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਸੀ।” ਰੋਟੀ ਖਾਕੇ ਬਾਹਰ ਆਉਂਦੇ ਮਾਸਟਰ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ। ਇਹ ਮਾਸਟਰ ਜੀ ਸਾਡੀ ਕੁੜਮਾਂਚਾਰੀ ਚੋਂ ਸਨ। ਜੋ ਫਤੇਹਾਬਾਦ ਤੋਂ ਆਏ ਸੀ। ਇਹ ਗੱਲ ਉਨੱਤੀ ਅਕਤੂਬਰ ਦੋ ਹਜ਼ਾਰ ਤਿੰਨ ਦੀ ਹੈ। ਉਸ ਦਿਨ ਸਵੇਰੇ ਹੀ ਪਾਪਾ ਜੀ ਸੰਗਤ ਸੇਵਾ