Tag: ਰਮੇਸ਼ ਸੇਠੀ ਬਾਦਲ

ਗੱਲ ਚੋਦਾਂ ਦਸੰਬਰ ਦੋ ਹਜ਼ਾਰ ਉੰਨੀ ਦੀ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਨੋਇਡਾ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਫਲੈਟ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ ਸੀ। ਉਸ ਦਿਨ ਮੇਰਾ ਜਨਮ ਦਿਨ ਸੀ। ਜੁਆਕਾਂ ਨੇ ਅੱਜ ਕਲ੍ਹ ਦੇ ਰਿਵਾਜ਼ ਵਾਂਗੂ ਪਿਛਲੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਬਾਰਾਂ ਵਜੇ ਕੇਕ ਕੱਟ ਲਿਆ ਸੀ। ਅਚਾਨਕ ਡੋਰ ਬੈੱਲ ਵੱਜਦੀ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਡੋਰ ਬੈੱਲ ਵੱਜਣ ਦਾ ਮਤਲਬ ਡਿਲੀਵਰੀ

ਮਿਠੀਆ ਯਾਦਾਂ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਚੇਤੇ ਕਰਦਿਆਂ ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਹੈ ਜਦੋ 1971 ਵਿਚ ਅੱਜ ਦੇ ਬੰਗਲਾ ਦੇਸ਼ ਬਾਰੇ ਸਰਗਰਮੀਆਂ ਤੇਜ ਸਨ । ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਫੋਜ਼ ਬੰਗਲਾ ਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਧੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਦੀ ਇੱਜਤ ਲੁੱਟ ਰਹੀ ਸੀ । ਭਾਰਤ ਨੇ ਬੰਗਲਾ ਦੇਸ਼ ਵਾਸਤੇ ਮੁਕਤੀ ਵਾਹਿਨੀ ਨਾਮ ਦੀ ਸੈਨਾ ਬਣਾ ਕੇ ਬੰਗਲਾ ਦੇਸ਼ ਵਿਚ

ਕੱਲ ਜਦੋ ਦਿੱਲੀ ਵਿਖੇ ਆਪਣੇ ਭਤੀਜੇ ਨੂੰ ਇੱਕ ਮਾਲ ਵਿੱਚ ਮਿਲਣ ਲਈ ਬੁਲਾਇਆ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਸਾਨੂ ਈਸਟ ਦਿੱਲੀ ਮਾਲ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚਣ ਲਈ ਕਿਹਾ। ਸ਼ਾਹਦਰਾ ਦਾ ਇਹ ਕਾਫੀ ਪੁਰਾਣਾ ਤੇ ਵੱਡਾ ਮਾਲ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਉਥੇ ਜਾ ਕੇ ਈਸਟ ਦਿੱਲੀ ਮਾਲ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛਿਆ ਤਾਂ ਉਹ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਤਾ। ਕਾਫੀ ਭੱਜ

ਹੈ ਤਾਂ ਆਲੂ ਵਰਗਾ ਪਰ ਹੈ ਕੀ। ਗੱਲ ਠੀਕ 1976 ਦੀ ਹੈ ਮੈ ਪਰੇਪ ਕਮਰਸ ਵਿਚ ਪੜ ਦਾ ਸੀ। ਉਸ ਸਮੇ 10+2 ਸਿਸਟਮ ਲਾਗੂ ਨਹੀ ਸੀ ਹੋਇਆ। ਪ੍ਰੇਪ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਤਿੰਨ ਸਾਲਾਂ ਡਿਗਰੀ ਕੋਰਸ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਸਾਡੀ ਕਲਾਸ ਵਿਚ ਤਿੰਨ ਰਾਕੇਸ਼ ਨੇ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਪੜਦੇ ਸਨ। ਇੱਕ ਰਾਕੇਸ਼ ਜਿਸ ਨੂ

ਬਹੁਤ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਵੇਖ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਸਾਡੀ ਨਿੱਕੜੀ ਸੀਤੂ ਆਪਣੀ ਦਾਦੀ ਮਾਂ ਦੀ ਖੂਬ ਸੇਵਾ ਕਰਦੀ ਹੈ ਬਹੁਤ ਖਿਆਲ ਰੱਖਦੀ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਹੱਥੀ ਖਾਣਾ ਖਵਾਉਂਦੀ ਹੈ।ਬਿਨਾ ਮੰਗੇ ਹੀ ਪਾਣੀ ਵੀ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਇਹੀ ਨਿੱਕੜੀ ਦਾਦੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਹਰ ਗੱਲ ਤੇ ਭੱਜ ਭੱਜ ਪੈਂਦੀ ਸੀ।ਹੁਣ ਤਾਂ ਦਾਦੀ ਜੀ ਦਾਦੀ

“ਦਾਲ ਬਹੁਤ ਸਵਾਦ ਹੈ। ਤੇ ਗਾਜਰ ਦਾ ਆਚਾਰ ਵੀ। ਪਰ ….।” ਮੂਹਰੇ ਪਰੋਸੀ ਰੋਟੀ ਵੇਖਕੇ ਮੇਰੇ ਮੂਹੋਂ ਸਭਾਇਕੀ ਨਿਕਲਿਆ। “ਪਰ ਕੀ?” ਉਸ ਦੇ ਪੁੱਛਣ ਦੇ ਅੰਦਾਜ਼ ਤੋਂ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਿਆ ਕਿ ਅੱਜ ਤਵਾ ਠੰਡਾ ਹੀ ਹੈ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੀ ਇੱਛਾ ਪੂਰੀ ਹੁੰਦੀ ਲੱਗੀ। “ਅੱਜ ਮੈਂ ਸਬਜ਼ੀ ਮੰਡੀ ਤੋਂ ਤਾਜ਼ਾ ਛੋਲੂਆ ਲਿਆਇਆ

ਸਾਡੇ ਕਪੜੇ ਪ੍ਰੈਸ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਲੜਕੇ ਦੀ ਭੈਣ ਦਾ ਵਿਆਹ ਸੀ। ਉਹ ਸਾਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿਆਹ ਕਰਨ ਲਈ ਬਿਹਾਰ ਚਲੇ ਗਏ। ਇਥੋਂ ਦੇ ਕੰਮ ਦੀ ਜਿੰਮੇਦਾਰੀ ਉਹਨੇ ਬੰਬਈ ਤੋਂ ਆਏ ਆਪਣੇ ਵੱਡੇ ਪ੍ਰਾਹੁਣੇ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲ ਦਿੱਤੀ ਜੋ ਉਥੇ ਇਹੀ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਇੰਨਾ ਸ਼ਰੀਫ ਜਵਾਈ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਵੇਖਿਆ। ਜੋ ਸੋਹਰਿਆਂ

ਬਚਪਣ ਤੋ ਹੀ ਅਸੀ ਮਾਂ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਦੇ ਬਣੇ ਪਕਵਾਨ ਖਾਂਦੇ ਹਾਂ।ਘਰ ਵਿੱਚ ਅੋਰਤਾਂ ਹੀ ਬੜੀਆਂ ਰੀਝਾਂ ਨਾਲ ਪਕਵਾਨ ਬਣਾਉਦੀਆਂ ਹਨ।ਆਮ ਘਰਾਂ ਘਰ ਸਾਡੀ ਮਾਂ ਦਾਦੀ ਤੇ ਫਿਰ ਪਤਨੀ ਹੀ ਰਸੋਈ ਸੰਭਾਲਦੀਆਂ ਹਨ। ਤੇ ਹਮੇਸਾ ਪੋਸਟਿਕ ਤੇ ਸਵਾਦੀ ਖਾਣਾ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸਿਸ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ।ਵੈਸੇ ਵੀ ਪਾਕ ਕਲਾ ਵਿੱਚ ਨਿਪੁੰਨ ਹੋਣਾ

ਵੇਖ ਖਾਂ ਕਿਵੇ ਲੱਗਿਆ ਪਿਆ ਹੈ ਸਵੇਰ ਦਾ ਪੂਛ ਪੂਛ ਕਰਨ। ਦੋ ਵਾਰੀ ਤਾਂ ਸਵੇਰ ਦੀ ਚਾਹ ਬਣਾਕੇ ਦੇ ਗਿਆ ਮੇਮ ਸਾਬ ਨੂੰ। ਆਪਣੇ ਵੱਡੇ ਮੁੰਡੇ ਆਪਣੀ ਨੂੰਹ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਦੇ ਵੇਖ ਉਹ ਆਪਣੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਹੀ ਕੁੜ ਕੁੜ ਕਰੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਹੋਰ ਉਹ ਹੁਣ ਉਹ ਕਿਸਨੂੰ ਆਖ ਸੁਣਾਵੇ। ਜਦੋ

ਸਰਦੀ ਦੇ ਮਹੀਨੇ ਗਲੀ ਵਿੱਚ ਧੁੱਪੇ ਮੰਜੀ ਤੇ ਬੈਠੀ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਅਕਸਰ ਹੀ ਗਾਜਰਾਂ ਸ਼ਲਗਮ ਤੇ ਗੋਭੀ ਵਾਹਵਾ ਮਾਤਰਾ ਵਿੱਚ ਖਰੀਦ ਲੈਂਦੀ। ਮਾਤਾ ਇੰਨੀ ਸਬਜ਼ੀ ਕਿਉਂ? ਨੂੰਹਾਂ ਪੁੱਛਦੀਆਂ। ਪੁੱਤ ਗੋਭੀ ਗਾਜਰਾਂ ਦਾ ਮਿੱਠਾ ਚਾਰ ਪਾਵਾਂਗੇ।ਮੇਰੀ ਰੀਝ ਹੈ। ਉਹ ਅਚਾਰ ਨੂੰ ਚਾਰ ਆਖਦੀ। ਪਰ ਮਾਤਾ ਤੈਨੂੰ ਤਾਂ ਸ਼ੂਗਰ ਹੈ ਤੇ ਮਿੱਠਾ