Tag: ਰਮੇਸ਼ ਸੇਠੀ ਬਾਦਲ

#ਪੋਤੀ_ਨਵਪਰੀ_ਦਾ_ਨਵਗੀਤ_ਨਿਵਾਸ_ਵਿੱਚ_ਆਗਮਨ। ਪੰਜ ਦਸੰਬਰ ਨੂੰ ਬਠਿੰਡੇ ਦੇ ਗਰਗ ਮਲਟੀ ਸਪੈਸਲਿਟੀ ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚ ਜਨਮ ਲੈਣ ਤੋਂ ਬਾਦ ਕੋਈਂ ਸਵਾ ਕੁ ਮਹੀਨਾ #114 ਸ਼ੀਸ਼ ਮਹਿਲ ਵਿੱਚ ਗੁਜਾਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੇਰੀ ਪੋਤੀ ਨਵਪਰੀ ਰੌਣਕ 14 ਜਨਵਰੀ ਨੂੰ ਡੱਬਵਾਲੀ ਦੇ 14 ਨੰਬਰ ਵਾਰਡ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਮੇਰੇ ਆਸ਼ਰਮ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਦਾਦਕੇ ਘਰੇ ਕੋਈਂ ਸਵਾ ਕੁ ਬਾਰਾਂ

#ਇਤਫ਼ਾਕ “ਐਂਕਲ ਜੀ ਮੈਂ ਜਲਦੀ ਜਾਣਾ ਹੈ। ਮੇਰੀ ਵੱਡੀ ਮਾਂ ਹਸਪਤਾਲ ਦਾਖਿਲ ਹੈ।” “ਵੱਡੀ ਮਾਂ ਮਤਲਬ ਤੇਰੀ ਤਾਈ ਯ ਦਾਦੀ। ਕੀ ਤਕਲੀਫ ਹੈ ਉਸਨੂੰ?” “ਉਸਨੂੰ ਕੈਂਸਰ ਹੈ ਜੀ। ਨਾਲੇ ਮੇਰੀਆਂ ਦੋ ਮੰਮੀਆਂ ਹਨ ਜੀ।” “ਦੋ ਮੰਮੀਆਂ?” ਮੈਂ ਥੋੜੀ ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ ਪੁੱਛਦਾ ਹਾਂ। “ਹਾਂਜੀ ਮੇਰੇ ਪਾਪਾ ਦੇ ਦੋ ਵਿਆਹ ਹੋਏ ਹਨ।

#ਗੱਲ_114_ਸ਼ੀਸ਼ਮਹਿਲ_ਆਸ਼ਰਮ_ਦੀ। ਲੱਗਭੱਗ ਪਿਛਲੇ ਇੱਕ ਸਾਲ ਤੋਂ ਮੰਡੀ ਡੱਬਵਾਲੀ ਆਸ਼ਰਮ ਛੱਡਕੇ ਮੈਂ ਬਠਿੰਡਾ 114 ਸ਼ੀਸ਼ ਮਹਿਲ ਆਸ਼ਰਮ ਵਿੱਚ ਪਰਵਾਸ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। ਇਹ ਆਸ਼ਰਮ ਤਿੰਨ ਮੰਜਿਲਾ ਹੈ। ਫਿਲਹਾਲ ਗਰਾਉਂਡ ਫਲੋਰ ਨੂੰ ਵਰਤੋਂ ਵਿੱਚ ਲਿਆਂਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਹੁਣ ਕੁਝ ਤਕਨੀਕੀ ਅਤੇ ਘਰੇਲੂ ਕਾਰਨਾਂ ਕਰਕੇ ਆਸ਼ਰਮ ਫਸਟ ਫਲੋਰ ਤੇ ਚਲਾ ਗਿਆ ਹੈ।

ਇਹ ਆਮ ਕਰਕੇ ਹਰ ਇਨਸਾਨ ਦੀ ਹੀ ਫਿਤਰਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋ ਉਹ ਅਸਮਾਨੀ ਉੱਡਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਜਮੀਨ ਨਾਲੋ ਟੁੱਟ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਥੋੜੀ ਜਿਹੀ ਚੜ੍ਹਤ ਤੋ ਬਾਅਦ ਜਮੀਨ ਤੇ ਫਿਰਦੇ ਉਸ ਨੂੰ ਆਦਮੀ ਨਹੀ ਕੀੜੇ ਮਕੌੜੇ ਲੱਗਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਉਹ ਇਨਸਾਨ ਹੀ ਅਸਲ ਕਾਮਜਾਬ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਹਰ

ਸਰਦੀਆਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈਆਂ ਹਨ। ਇਹਨਾ ਦਿਨਾਂ ਵਿਚ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਕਹਿੰਦੀ। “ਗਰਮ ਕੱਪੜਿਆਂ ਨੂੰ ਧੁੱਪ ਲਵਾ ਦਿਓ । ਭਾਈ ਮੇਰੇ ਸ਼ਾਲ ਤੇ ਸਵੈਟਰ ਮੈਨੂੰ ਦੇ ਦਿਓ । ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਠੰਡ ਜਲਦੀ ਲਗਦੀ ਹੈ ।” ਫੇਰ ਪੁੱਛਦੀ “ਰਮੇਸ਼, ਬਜਾਰ ਚ ਸਰੋਂ ਦਾ ਸਾਗ ਨਹੀ ਆਇਆ ਅਜੇ । ਦੋ ਗੁੱਟੀਆ ਸਾਗ ਦੀਆ

ਸੱਤਵੀ ਜਮਾਤ ਤੋਂ ਲੈਕੇ ਦਸਵੀਂ ਤੱਕ ਮੇਰੀ ਡਿਊਟੀ ਮੱਝ ਲਈ ਪੱਠੇ ਲਿਆਉਣ ਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਜਵਾਰ ਤੇ ਬਰਸੀਮ ਬੀਜੀ ਜਾਂਦੀ। ਇਸ ਕੰਮ ਲਈ ਮੈਨੂੰ ਪਾਪਾ ਜੀ ਨੇ ਨਵਾਂ ਸਾਈਕਲ ਲੈਕੇ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਵੈਸੇ ਮੈਂ ਤੀਜੀ ਚੌਥੀ ਜਮਾਤ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲਾਂ ਕੈਂਚੀ ਸਿੱਖਿਆ ਤੇ ਫਿਰ ਡੰਡੇ ਸਾਈਕਲ ਚਲਾਉਣਾ ਸਿੱਖ ਲਿਆ

ਕੱਲ੍ਹ ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਜਵਾਈ ਭਾਈ ਆਲੀ ਫੀਲਿੰਗ ਆਈ। ਹੋਇਆ ਇੰਜ ਕੇ ਘਰਵਾਲੀ ਦੇ ਸ਼ਰੀਕੇ ਚ ਲਗਦੀ ਤਾਈ ਦੇ ਪੋਤੇ ਦਾ ਹੈਪੀ ਆਲਾ ਬਰਥ ਡੇ ਸੀ। ਅਗਲੇ ਦੋਨੇ ਜੀ ਘਰ ਆਲੀ ਦੇ ਤਾਏ ਦਾ ਮੁੰਡਾ #Rimpy ਤੇ ਬਹੂ #ਮੋਨਿਕਾ ਖੁਦ ਆਕੇ ਸੱਦਾ ਦੇ ਗਏ। “ਅਖੇ ਜੀਜਾ ਜੀ ਜਰੂਰ ਆਇਓ। ਦੀਦੀ

ਬਹੁਤ ਪੁਰਾਣੀ ਗੱਲ ਹੈ ਇੱਕ ਪੇਂਡੂ ਜਿਸ ਦਾ ਕੋਈ ਮੁਕੱਦਮਾ ਲਾਹੋਰ ਅਦਾਲਤ ਵਿੱਚ ਚਲਦਾ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਓਥੇ ਹੀ ਵਕੀਲ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਉਹ ਪੇਸ਼ੀ ਭੁਗਤਨ ਲਾਹੌਰ ਗਿਆ। ਤੇ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਦੀ ਤਾਰੀਕ ਪੈ ਗਈ। ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਦੀ ਤਰੀਕ ਵੇਖਕੇ ਵਕੀਲ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਤਰਸ ਖਾਕੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਚੁਬਾਰੇ ਵਿੱਚ

ਭੂਆ ਮਾਇਆ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਸਬਦਾਂ ਦੀ ਜੁਬਾਨੀ। ਵੱਡੇ ਬਜੁਰਗ ਸਾਡੀ ਵਿਰਾਸਤ ਹਨ। ਸਾਡਾ ਅਣਮੁੱਲਾ ਸਰਮਾਇਆ ਹਨ। ਅੱਸੀਆਂ ਨੱਬਿਆਂ ਨੂੰ ਢੁੱਕ ਚੁਕੇ ਕਿਸੇ ਬਜੁਰਗ ਨੂੰ ਜਦੋ ਦਿਲ ਖੋਲਕੇ ਸੁਣਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਅਨਮੋਲ ਖਜਾਨਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਕਮੀ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਤੁਰ ਜਾਣ ਤੋ ਬਾਅਦ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉਹ

ਅੱਜ ਜਦੋਂ ਦਿਨੇ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਬੈਠਾ ਤਾਂ ਯਾਦ ਆਇਆ ਕਿ ਜਦੋ ਦਾਦਾ ਜੀ ਨੂੰ ਰੋਟੀ ਖਵਾਉਂਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ। ਤਾਂ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠੇ ਦਾਦਾ ਜੀ ਦੇ ਗੜਵੀ ਚ ਪਾਣੀ ਲੈਜਾ ਕੇ ਹੱਥ ਧਵਾਉਂਦੇ । ਦਾਦਾ ਜੀ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠੇ ਬੈਠੇ ਹੀ ਹੱਥ ਧੋ ਲੈਂਦੇ। ਕੱਚਾ ਥਾਂ ਹੁੰਦਾ ਸੀ।