Tag: ਰਮੇਸ਼ ਸੇਠੀ ਬਾਦਲ

1988 89 ਦੇ ਲਾਗੇ ਜਿਹੇ ਅਸੀਂ ਇਲੈਕਟ੍ਰੋਨਿਕਸ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਕੀਤੀ। ਟੀ ਵੀ ਰੇਡੀਓ ਟੇਪ ਰਿਕਾਰਡ ਪ੍ਰੈਸ ਕਲੌਕ ਕੈਸਟਸ ਸਭ ਕੁਝ ਰੱਖਦੇ ਸੀ। ਸਮਾਨ ਤਾਂ ਪਾ ਲਿਆ ਪਰ ਸੇਲਜ਼ਮੈਨਸ਼ਿਪ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆਉਂਦੀ। ਜਾਣ ਪਹਿਚਾਣ ਵਾਧੂ। ਪਾਪਾ ਜੀ ਕਾਨੂੰਗੋ। ਜਿਹੜਾ ਗ੍ਰਾਹਕ ਆਉਂਦਾ ਉਹ ਜਾਣ ਪਹਿਚਾਣ ਦਾ ਹੀ ਆਉਂਦਾ। ਫਿਰ ਉਸਨੂੰ ਆਏ ਰੇਂਟ

#ਜਨਮਦਿਨ_ਤੇ_ਵਿਸ਼ੇਸ਼। ਬਠਿੰਡਾ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਪਿੰਡ ਮਹਿਮਾ ਸਰਕਾਰੀ ਦੇ ਲਾਲਾ ਮੋਹਨ ਲਾਲ ਗਰੋਵਰ ਜੀ ਦੇ ਤਿੰਨ ਪੁੱਤਰ ਮਾਸਟਰ ਬਸੰਤ ਰਾਮ, ਮਾਸਟਰ ਜਸਵੰਤ ਰਾਏ ਤੇ ਮਾਸਟਰ ਕਸਤੂਰ ਚੰਦ ਗਰੋਵਰ ਵਿਚੋਂ ਵੱਡੇ ਸ੍ਰੀ ਬਸੰਤ ਰਾਮ ਗਰੋਵਰ ਦੇ ਘਰ 18 ਨਵੰਬਰ 1959 ਨੂੰ ਮਾਤਾ ਪੂਰਨਾ ਦੇਵੀ ਦੀ ਕੁੱਖੋਂ ਜੰਮੀ ਬੇਟੀ ਦਾ ਨਾਮ #ਸਰੋਜ_ਰਾਣੀ ਰੱਖਿਆ

1981ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਸ਼ਾਇਦ। ਮੈ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰੀ ਖੂਬ ਸੂਰਤ ਸ਼ਹਿਰ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਗਿਆ। ਮੇਰਾ ਕਜ਼ਨ ਓਥੇ 17 ਸੇਕਟਰ ਵਿਚ ਪੰਜਾਬ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਕਿਸੇ ਦਫਤਰ ਵਿਚ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਸੀ ਤੇ ਮੇਰਾ ਠਿਕਾਨਾ ਵੀ 15 ਸੇਕਟਰ ਸਥਿਤ ਉਸਦਾ ਕਿਰਾਏ ਦਾ ਕਮਰਾ ਸੀ। ਮੈ ਕਈ ਦਿਨ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਰਿਹਾ। ਉਸ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਦਫਤਰ ਜਾ ਕੇ

ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਇੱਕ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣਾਉਂਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਥੋੜੀ ਜਿਹੀ ਕਹਾਣੀ ਮੈਂ ਭੁੱਲ ਗਿਆ। ਕੱਲ੍ਹ ਰਾਤ ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਪਰਮਜੀਤ ਨਾਲ ਸਾਂਝੀ ਕੀਤੀ ਫਿਰ ਪੂਰੀ ਕਹਾਣੀ ਯਾਦ ਆ ਗਈ। ਕਿਸੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਗਰੀਬ ਪਰਿਵਾਰ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਉਹ ਦਾਣੇ ਦਾਣੇ ਤੋਂ ਮੁਥਾਜ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਹ ਪਿੰਡ ਛੱਡਕੇ ਕਿਤੇ ਬਾਹਰ ਚਲੇ

“ਦੋ ਕੁ ਕੰਬਲ਼ ਧੋਣੇ ਹਨ ਇਜੀ ਲਿਆਉਓ ਮਾਰਕੀਟ ਤੋਂ।” ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਸੂਟ ਡਰਾਈਕਲੀਨ ਲਈ ਦੇਣ ਗਈ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਗੱਡੀ ਚ ਬੈਠਦੇ ਨੂੰ ਕਿਹਾ। ਇਜੀ ਦਾ ਮਤਲਬ ਡੇਢ ਦੋ ਸੌ ਨੂੰ ਚੂਨਾ। ਮੈਂ ਟਾਲਾ ਵੱਟਣ ਦੀ ਫ਼ਿਰਾਕ ਵਿੱਚ ਸੀ। “ਦਸ ਦਸ ਦਾ ਪਾਊਚ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਪੰਜ ਪਾਊਚ ਵਾਧੂ ਹਨ।” ਉਸਨੇ ਮੇਰਾ

1982 ਵਿੱਚ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਮਸਾਂ ਖਿੱਚ ਧੂ ਕੇ ਬੀ ਕਾਮ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਗਰੈਜੂਏਟ ਹੋਣ ਦਾ ਬਾਹਲਾ ਚਾਅ ਸੀ। ਭਾਵੇਂ ਰੋ ਪਿੱਟ ਕੇ ਸੈਕੰਡ ਡਿਵੀਜ਼ਨ ਹੀ ਬਣੀ ਸੀ। ਪਰ ਚਾਅ ਤਾਂ ਹੈਗਾ ਸੀ ਮੈਨੂੰ। ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਡਾਢੀ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਕਹਿੰਦੀ ਮੇਰੇ ਪੁੱਤ ਨੇ ਕਮਰਸ ਚ ਚੋਧਵੀਂ ਕਰ ਲਈ ਹੈ।

ਮੇਰੀ ਸ਼ਾਦੀ ਤੋਂ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਲਗਦਾ ਮੇਰੀ ਘਰ ਆਲੀ ਦਾ ਚਾਚਾ ਮਾਸਟਰ ਚੇਤ ਰਾਮ ਗਰੋਵਰ ਮਹਿਮੇ ਸਰਕਾਰੀ ਤੋਂ ਆਪਣੀ ਭਤੀਜੀ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਸਾਡੇ ਘਰ ਆਇਆ। ਮੇਰੀ ਘਰਵਾਲੀ ਹਰਿਆਂਣੇ ਵਿੱਚ ਜੇ ਬੀ ਟੀ ਅਧਿਆਪਿਕਾ ਸੀ। ਅਤੇ ਉਹ ਚਾਚਾ ਚੇਤ ਰਾਮ ਜੀ ਦੀ ਵਿਦਿਆਰਥਣ ਵੀ ਸੀ। ਚਾਚੇ ਚੇਤ ਰਾਮ

#ਰਹਿਮਤ_ਦਾ_ਦਰ(4) ਸੋਲਾਂ ਮਾਰਚ 1994 ਨੂੰ ਮੇਰੀ ਸ਼ਾਹ ਸਤਨਾਮ ਜੀ ਗਰਲਜ਼ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀ ਹਾਜਰੀ ਸੀ। ਸਕੂਲ ਇੱਕ ਅਪ੍ਰੈਲ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣਾ ਸੀ। ਅਜੇ ਤਿਆਰੀਆਂ ਚੱਲ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਮੈਂ, ਬਾਬੂ ਇੰਦਰਸੈਣ ਜੀ, ਬਾਈ ਅਵਤਾਰ ਜੀ, ਬਾਈ ਗੁਰਬਾਜ ਜੀ ਨਾਲ ਸੰਮਤੀ ਦੀ ਜੀਪ ਤੇ ਸਕੂਲ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਸਟਾਫ ਲਈ ਹਾਜਰੀ ਰਜਿਸਟਰ

ਸ੍ਰੀ ਕੇਵਲ ਸੁਖੀਜਾ ਜੀ ਨੂੰ ਮੈਂ 1980 ਤੋਂ ਜਾਣਦਾ ਸੀ। ਉਹ ਮੇਰੇ ਮਿੱਤਰ ਸ੍ਰੀ sham chugh ਦੇ ਗੁਆਂਢੀ ਹਨ। ਮੇਰਾ ਓਧਰ ਮੀਨਾ ਬਜ਼ਾਰ ਵਿਚ ਸਥਿਤ ਸ਼ਾਮ ਲਾਲ ਦੇ ਘਰ ਵਾਹਵਾ ਆਉਣ ਜਾਣ ਸੀ। ਸਮਾਂ ਬਦਲਦਾ ਗਿਆ ਨੌਕਰੀ ਦੇ ਸਿਲਸਿਲੇ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮ ਲਾਲ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ੀ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਮੈਂ ਵੀ ਕਬੀਲਦਾਰ। ਕਈ

ਓਦੋ ਅਸੀਂ ਬੋਸਕੀ ਦੇ ਫੱਟੇਦਾਰ ਪਜਾਮੇ ਪਾਉਂਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ ਤੇ ਕਦੇ ਕਦੇ ਘਰਦੇ ਕੁੜਤਾ ਪਜਾਮਾ ਇੱਕੋ ਜਿਹੇ ਰੰਗ ਦਾ ਬਨਵਾ ਦਿੰਦੇ। ਯਾਨੀ ਸੂਟ ਬਣਾ ਦਿੰਦੇ। ਤੇ ਸਾਡੀ ਦੂਜਿਆਂ ਨਾਲੋ ਟੋਹਰ ਵਖਰੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਬੋਸਕੀ ਦੇ ਪਜਾਮੇ ਦੀ ਮੋਹਰੀ ਵੱਡੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਪਰ ਕੁੜਤਾ ਪਜਾਮਾ ਬਣਾਉਂਦੇ ਸਮੇ ਦਰਜਿਆਨੀ ਕੋਲੋ ਪਜਾਮੇ ਦੀ