Tag: ਰਮੇਸ਼ ਸੇਠੀ ਬਾਦਲ

ਦੀਵਾਲੀ ਤੋਂ ਤਿੰਨ ਕੁ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਮੈਂ ਬੇਟੇ ਨਾਲ ਬਠਿੰਡਾ ਮਾਰਕੀਟ ਗਿਆ। ਅਸੀਂ ਬਿਜਲੀ ਦੀਆਂ ਦੋ ਤਿੰਨ ਆਈਟਮਾਂ ਖਰੀਦਨੀਆ ਸਨ। ਫਲਾਈ ਓਵਰ ਦੇ ਨੇੜੇ ਮੋਹੱਲੇ ਚ ਉਹ ਦੁਕਾਨ ਸੀ। ਮੈਂ ਉਸ ਤੋਂ ਮਲਟੀ ਕਲਰ ਲੇਜ਼ਰ ਲਾਈਟ ਖਰੀਦੀ ਜਿਸਦੇ ਉਸਨੇ ਸਾਢੇ ਪੰਜ ਸੌ ਰੁਪਏ ਮੰਗੇ ਸਨ। ਉਹ ਲੇਜ਼ਰ ਲਾਈਟ ਮੈਂ ਡੱਬਵਾਲੀ

ਅੱਜ ਤੋਂ ਕਈ ਦਹਾਕੇ ਪਹਿਲਾਂ ਪੰਜਾਬੀ ਦੀ ਸਿਰਮੌਰ ਲੇਖਿਕਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤਾ ਪ੍ਰੀਤਮ ਨੇ ਆਪਣੀ ਜੀਵਨ ਗਾਥਾ ਲਿਖੀ ਤੇ ਨਾਮ ਰੱਖਿਆ ਰਸੀਦੀ ਟਿਕਟ। ਜੇਹੋ ਜਿਹੀ ਉਹ ਆਪ ਚਰਚਿਤ ਸੀ ਤੇ ਨਾਮ ਵੀ ਅਜੀਬ ਜਿਹਾ ਹੀ ਰੱਖਿਆ। ਇਹ ਵੀ ਕੋਈ ਕਿਤਾਬ ਦਾ ਨਾਮ ਹੋਇਆ। ਪਰ ਇਹ ਉਸਦੇ ਜੀਵਨ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਸੀ ਸੱਚੀ ਤੇ

ਇੱਕ ਦਿਨ Sumit Bharti ਨੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਕੌਫੀ ਪੀਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਜਾਹਿਰ ਕੀਤੀ ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਸਵਾਦ ਪੰਜੀਰੀ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਵੀ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਪਰ ਓਹ ਮੌਂਟੀ ਛਾਬੜਾ ਦੇ ਲੰਬੇ ਲਾਰਿਆਂ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਂਜ ਮੈਡਮ Chander Kanta Bharti ਅਤੇ ਸ੍ਰੀ Ved Parkash Bharti ਦੀ ਆਪਣੇ ਪੁਰਾਣੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ NAVGEET ਸੇਠੀ

ਕੁੱਲੂ ਮਨਾਲੀ ਜਾਣ ਤੋ ਬਾਅਦ ਹਰ ਕਿਸੇ ਦੀ ਰੋਹਤਾਂਗ ਪਾਸ ਜਾਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਕਿਓਕੀ ਓਥੇ ਫਰੀਜਰ ਵਰਗੀ ਠੰਡ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਬਰਫ਼ ਦੇ ਪਹਾੜ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਰੋਹਤਾਂਗ ਦੇ ਰਸਤੇ ਵਿਚ ਗਰਮ ਕਪੜਿਆਂ ਦੀਆਂ ਸੈਕੜੇ ਦੁਕਾਨਾ ਹਨ ਜਿੰਨਾ ਤੇ ਸਿਫਤ ਨੰਬਰ ਲਿਖਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਨਾਲ ਦੁਕਾਨ ਦੀ ਪਹਚਾਨ

ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਘਰ ਦੀ ਹਰ ਛੋਟੀ ਛੋਟੀ ਗੱਲ ਦਾ ਫਿਕਰ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਦਿਵਾਲੀ ਤੋ ਅੱਠ ਦਸ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਦੀਵੇ ਖਰੀਦਣ ਲਈ ਰੌਲਾ ਪਾਉਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ । ਫੇਰ ਜਦੋਂ ਓਹ ਦੋਵਾਂ ਘਰਾਂ ਵਾਸਤੇ ਦੀਵੇ ਖਰੀਦ ਲੈਂਦੀ ਤਾਂ ਓਹ ਹਰ ਇੱਕ ਨੂੰ ਵਾਰੀ ਵਾਰੀ ਦੱਸਦੀ । ਕਿ ਮੈ ਦੀਵੇ ਖਰੀਦ

ਨੀਲੀ ਪੱਗ ਬੰਨ੍ਹਕੇ ਸਿਆਣੀਆਂ ਸਿਆਣੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਇਸ ਗੁਜਰਾਤੀ ਸਰਦਾਰ Avtar Singh Gujarat ਦਾ ਅੱਜ ਜਨਮ ਦਿਨ ਹੈ। ਪਹਿਲਾਂ ਇਹ ਭਰਾ ਅਵਤਾਰ ਸਿੰਘ ਉੜਾਪੜੁ ਦੇ ਨਾਮ ਹੇਠ ਫਬ ਦੇ ਗਿਲੀਆਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵਿਚਰਦਾ ਸੀ। ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਮੋਹ ਕਾਰਣ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਦਾ ਨਾਮ ਆਪਣੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ਲਿਖਦਾ ਸੀ। ਗੁਜਰਾਤ ਵਿੱਚ ਇਸਦਾ

ਇੱਕ ਦਿਨ ਅਸੀਂ ਸਰਸਾ ਦਰਬਾਰ ਮਜਲਿਸ ਤੇ ਗਏ। ਫਿਰ ਬਾਈ ਮੋਹਨ ਲਾਲ ਬਾਈ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਅਤੇ ਬਾਈ ਦਰਸ਼ਨ ਪ੍ਰਧਾਨ ਜੀ ਸਾਨੂੰ ਦੋ ਨੰਬਰ ਕਮਰੇ ਦੇ ਨਾਲ ਵਾਲੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਲ਼ੈ ਗਏ। ਉਹ ਡੇਰੇ ਦੁਆਰਾ ਸਕੂਲ ਖੋਲ੍ਹਣ ਦੀ ਚਰਚਾ ਕਰਨ ਲੱਗੇ। ਜਮੀਨ ਮੈਨੇਜਮੈਂਟ ਵਗੈਰਾ ਬਾਰੇ ਕਾਫੀ ਗੱਲਾਂ ਹੋਈਆਂ। ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ

ਜਿਵੇਂ ਅੱਜ ਮੰਡੀ ਡੱਬਵਾਲੀ ਨੂੰ ਜੀਪਾਂ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਤਿਆਰ ਕੀਤੀਆਂ ਜੀਪਾਂ ਦੂਰ ਦੂਰ ਤੱਕ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਕੱਦੇ ਉੱਠ ਰੇਹੜੀ ਅਤੇ ਟਰਾਲੀਆਂ ਬਹੁਤ ਮਸ਼ਹੂਰ ਸਨ। ਟਰਾਲੀ ਨੂੰ ਰੰਗ ਰੋਗਨ ਕਰਕੇ ਫੁੱਲ ਬੂਟੀਆਂ ਪਾਉਣ ਵਾਲੇ ਪੇਂਟਰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸ਼ਨ। ਪਰ ਅਸਲੀ ਆਰਟਿਸਟ ਬਹੁਤ ਗਿਣਵੇਂ ਹੀ ਸ਼ਨ। ਜੋ ਦੁਕਾਨਾਂ

“ਹੈਲੋ, ਕੋਣ ਬੋਲਦਾ ਹੈ?ਮੇਸ਼ਾ ਕਿ ਛਿੰਦਾ?” “——” “ਮੈਂ ਭੂਆ ਬੋਲਦੀ ਹਾਂ ਜੈਤੋ ਤੋਂ।ਪੁੱਤ ਕਈ ਦਿਨ ਹੋਗੇ ਫੂਨ ਮਿਲਾਉਂਦੀ ਨੂੰ। ਕਿਸੇ ਨੇ ਚੁਕਿਆ ਹੀ ਨਹੀ। ਅੱਜ ਹੀ ਪਿਲਸ਼ਨ ਮਿਲੀ ਸੀ । ਮੈ ਆਖਿਆ ਪਹਿਲਾ ਮੈ਼ ਪੇਕੇ ਗੱਲ ਕਰ ਲਞਾਂ। ਫੇਰ ਪੈਸੇ ਸਾਰੇ ਖਰਚੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਤੇ ਗੱਲ ਕਰਨ ਨੂੰ ਤਰਸਦੀ ਹਾਂ।ਨਾਲੇ

ਗੱਲ 1965 ਦੀ ਹੈ ਉਸ ਦਿਨ ਵੀਰਵਾਰ ਸੀ ਜਦੋਂ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਮੇਰੀ ਬਾਂਹ ਫੜ ਮੈਨੂੰ ਸਕੂਲ ਲੈ ਗਈ। ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਜੀਤ ਭੈਣਜੀ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਦੇ ਹਥ ਵਿਚ ਪਤਾਸਿਆਂ ਵਾਲਾ ਲਿਫ਼ਾਫ਼ਾ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਪਹਿਲਾ ਦੋ ਪਤਾਸੇ ਮੈਨੂੰ ਦਿੱਤੇ ਫਿਰ ਜੀਤ ਭੈਣਜੀ ਨੂ ਤੇ ਬਾਕੀ ਸਾਰੀ ਜਮਾਤ ਵਿਚ