Tag: ਹਰਦੀਪ ਸਿੰਘ ਭੱਟੀ

ਨੀ ਕਮਲ ਇੱਕ ਆਵਾਜ਼ ਅਹਿ, ਫਿਰ ਤੋਂ ਉਹੀ ਆਵਜ਼ ਗੂਜੀ। ਕਮਲ ਜੋਂ ਕੀ ਅਪਣੇ ਮੋਬਾਇਲ ਤੇ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਬੋਲਿ ਅਹਿ ਮੈ ਬੱਸ। ਹੈ ਆਵਾਜ਼ ਉਸ ਦੀ ਦਾਦੀ ਜੀ ਦੀ ਸੀ। ਜੋਂ ਕਿ ਕਮਲ ਨੂੰ ਬੋਲ ਰਹਿ ਸੀ ਕਿ ਰੋਟੀ ਦੇ ਜ਼ਾ। ਬੱਸ ਕਮਲ ਨੇ ਅਪਣਾ ਫ਼ੋਨ

ਪਹਾੜਾ ਦੀ ਸ਼ਰਘਾ c ਆਜ o ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਖੁੱਲਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੌਨਸੂਨ ਦਾ ਮੌਸਮ ਸ਼ਰੂ ਸੀ। ਹੋਲੀ ਹੌਲੀ,”ਹਲਕੀ ਬਾਰਿਸ਼ ਹੋ ਰਹਿ ਸੀ। ਗੁਰਜੋਤ ਜੋਂ ਕੀ ਆਪਣੀ ਚੁਲਬੁਲੀ ਹਾਸੀ ਨਾਲ ਰੂਮ c ਘੁੰਮ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸ ਦੀ ਆਪਣੀ ਮਾਸੀ ਨਾਲ਼ ਗੱਲ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ। ਕਾਫ਼ੀ ਟਾਈਮ ਬਾਅਦ o

ਗੱਲ ਹੈ, 2001 ਦੀ ਮੈ ਟ੍ਰੇਨ ਵਿੱਚ ਬੈਠਾ ਆਪਣੀ ਮਾਸੀ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਲਈ ਲੁਧਿਆਣਾ ਵਾਲੀ ਨੂੰ। ਬਠਿੰਡਾ ਤੋਂ ਹੂੰਦੀ ਹੋਈ ਟ੍ਰੇਨ ਫਿਰੋਜਪੁਰ ਤੋਂ ਮੈਂ ਅਗਲੀ ਟ੍ਰੇਨ ਵਿੱਚ ਬੈਠਾ। ਅੱਗੇ ਦੋ ਸਟੇਸ਼ਨ ਟਾਪ, ਕਿ ਵੇਖਦਾ ਪੂਰੀ ਗੱਡੀ, ਪੁਲਿਸ ਵੱਲੋਂ ਗਿਰੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਕੁਝ ਲੋਕਾ ਦੀ ਭੀੜ ਤੋ ਪੱਤਾ ਲੱਗਾ ਕੀ ਬਹੁਤ

ਫਿਰ ਜੋਰ ਦੀ ਬਰੇਕ ਲੱਗੇ ਸੱਭ ਇੱਕ ਦੂੱਜੇ c ਵਜੇ ਮੇਰੀ ਕਨ ਵਾਲੀ ਈਅਰਫੋਨ ਨੀਚੇ ਡਿੱਗ ਗਈ। ਅੱਗੇ ਬਾਈਕ ਵਾਲਾ a ਗਿਆ ਸੀ ਸੱਭ ਉਤਰ ਆ ਗੇ। ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਦਾ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਸ ਜਾਗ੍ਹਾ ਸੀ। ਜਬ ਸ਼ਾਰੀ ਬੱਸ ਖਾਲੀ ਹੋ ਗਈ। ਅਸੀ ਵੇਖਿਆ ਬਾਈਕ ਵਾਲ਼ਾ ਬੱਚ ਗਿਆ। ਬੱਸ ਬਾਈਕ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ

ਅੱਜ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰੀ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਵੇਖਣ ਆਵਣਾ ਸੀਂ। ਉਸ ਦਾ ਬਾਪੂ ਜੀ ਜੋਂ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਬਿਨਾਂ ਦਸੇ ਹੀ ਉਸ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਤੇ ਕਰ ਆਇਆ ਸੀ। ਸ਼ਰਾਬੀ ਪੀਹੋ ਪਤਾ ਨੀ ਕਿਸ ਤਰਾਂ ਦੇ ਘਰ ਨਾਲ਼ ਉਸ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਕਰ ਆਇਆ ਸੀ। ਮਾਂ ਦਾ ਓਹਲਾ ਤੇ ਪਹਲਾ ਹੀ ਰੱਬ ਨੇ ਖੋਹ

ਗੱਲ ਖੁੱਲ੍ਹ ਕੇ ਕਰੋ, ਇੱਕ ਆਵਾਜ਼ ਮੇਰੀ ਕੰਨੀ ਵਜ਼ੀ। ਮੈ ਪਿੱਛਲੀ ਸੀਟ ਤੌ ਵੀ ਪਿੱਛਲੀ ਸੀਟ ਤੇ ਬੈਠੀ ਕੁੱੜੀ ਦੇ ਮਹੌ ਗੱਲ ਸੁਣੀ, ਮੇਰਾ ਧਿਆਨ ਉਸ ਵੱਲ ਗਿਆ ਕੁੱੜੀ ਆਪਣੇ ਫ਼ੋਨ ਤੇ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੀਂ ਸੀਂ। ਮੈਨੂੰ ਇਜ ਲੱਗਾ ਕਿ ਕੋਈ ਮੁੰਡਾ ਇਸ ਨਾਲ ਬੈਠਾ ਹੈ ਮੈ ਫਿਰ

ਆਜ ਮੌਸਮ ਕੁੱਝ ਖਰਾਬ ਸੀ। ਹਲਕੀ ਹਲਕੀ ਰੈਣ, ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਚਾਅ ਦੀ ਘੁੱਟ ਪੀ ਸੋਚਦਾਂ ਕੀ ਬਹਾਰ ਦਾ ਮਜ਼ਾ ਵੀ ਲੈਅ ਅਵਾ। ਪਰ ਰੈਣ ਹੋਰ ਤੇਜ਼ ਹੋ ਗਈ। ਕੋਈ 1.00ਘੰਟਾ ਪੂਰਾ ਰੈਣ ਹੋਇ। ਬਹਾਰ ਜਾਣਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੋਗਿਆ ਕੁੱਝ ਮਿੰਟਾਂ ਬਾਅਦ ਇੱਕ ਰਿਸਕੇ ਵਾਲ਼ਾ ਉਸ ਤਰਫ਼ ਦੀ ਆ ਗਿਆ।

ਨੀ ,ਰਾਣੋ ਆਜ ਤੇ ਜਲਦੀ ਖੜੀ ਹੋ ਜਾ, ਬਲਜੀਤ ਕੌਰ ਨੇ ਅਦਰਲੈ ਕਮਰੇ ਚਹ ਅਵਾਜ ਮਾਰਦੀ ਨੇ ਬੋਲਿਆ। ਚਾਅ ਬਣਾ ਲਿਆ। ਹੋਰ ਨਾਲ ਗੋਹਾ ਕੂੜਾ ਵੀ ਕਰਨਾ। ਚਾਲ ਉਟ ਮੇਰੀ ਧੀ। ਰਾਣੋ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਚਾਅ ਸੀ ਕੀ ਕੱਲ ਓਸ ਨੂੰ ਵੇਕਣ ਅਵਣਾ। ਤੇ ਓਸ ਨੂੰ ਉਸ ਦੀਆ ਸਾਰੀਆ ਸਤਨਾ ਮਜ਼ਾਕ

ਕਾਲਜ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਦਿਨ ਸੀ। ਇੱਕ ਤੇ ਏਡਮਿਸ਼ਨ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਮਿਲੀ ਸੀ। ਬਹੁਤ ਵਾਰੀਂ ਪਾਪਾ ਜੀ ਨੇ ਬੋਲਿਆ ਆਪਣੀ ਕਿਤਾਬ ਚੁੱਕ ਲਏ। ਪਰ ਮਨ ਕਿੱਤੇ ਮੰਨਦਾ ਸੀ। ਸਾਰਾ ਸਮਾਂ ਤਾਂ ਮੂਵੀ, ਵੇਕਣ ਚ ਜਾ ਫਿਰ ਗੇਮਾ ਵਿੱਚ ਨਿੱਕਲਦਾ ਸੇ। ਨਤੀਜੇ ਆਂ ਗੇ, ਬੱਸ ਕਿਸਿ ਤਰ੍ਹਾਂ ਭੂਆ ਜੀ ਦੀ ਹੈਲਪ