Tag: ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਜਵੰਦਾ

ਚੰਨ ਦਾ ਘਰ ਹੈ ਚੰਡੀਗੜ ਤੇ ਮੋਹ ਦਾ ਘਰ ਮੁਹਾਲੀ ਏ..” ਇਹ ਬੋਲ ਨੇ ਸਰਤਾਜ ਦੇ ਨਵੇਂ ਗਾਣੇ ਦੇ..ਸਿਫਤਾਂ ਦੇ ਪੁਲ ਬੰਨੇ ਪਏ..ਗਾਇਕਾਂ ਬਲੋਗਰਾਂ ਫ਼ਿਲਮਸਾਜ਼ਾਂ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕਾਂ ਦੀਆਂ ਆਪਣੀਆਂ ਮਜਬੂਰੀਆਂ..ਵਿਊ ਵੋਟਾਂ ਖਾਤਿਰ ਗਰਾਉਂਡ ਜੀਰੋ ਦੇ ਮਸਲਿਆਂ ਤੋਂ ਪਾਸਾ ਵੱਟ ਕੇ ਲੰਘਣਾ ਹੁੰਦਾ..ਪਰ ਆਮ ਹਮਾਤੜ ਤਾਂ ਇੰਝ ਨਹੀਂ ਸੋਚਦੇ..ਕਾਲਜੇ ਦਾ ਰੁੱਗ

ਆਹ ਫੋਟੋ ਚਿਰੋਕਣੀ ਸਾਂਭੀ ਪਈ ਏ..ਇੱਕ ਪੂਰਾਣੀ ਕਥਾ ਜੁੜੀ ਏ..ਫਗਵਾੜੇ ਲਾਗੇ ਕੱਲਾ ਕੱਲਾ ਪੁੱਤ ਚੁੱਕ ਲਿਆ..ਬਥੇਰੀ ਚਾਰਾਜੋਈ ਕੀਤੀ..ਪਤਾ ਵੀ ਲੱਗ ਗਿਆ ਬਿੱਕਰ ਸਿਓਂ ਨਾਮ ਦੇ ਥਾਣੇਦਾਰ ਚੁੱਕਿਆ..ਪਰ ਲਾਗੇ ਨਾ ਲੱਗਣ ਦੇਵੇ..ਅਖੀਰ ਦਿਨ ਢਲੇ ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਆਓ ਮਿਲਾਵਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬੰਦਾ..ਮੜੀਆਂ ਵਿਚ ਲੈ ਗਿਆ ਇਕ ਬਲਦੇ ਸਿਵੇ ਵੱਲ ਉਂਗਲ ਕਰ ਆਖਣ ਲੱਗਾ

ਇੱਕ ਹੋਰ ਪੁੱਤਰ ਪੱਗ ਦਾ ਫਾਹਾ ਬਣਾ ਕੇ ਲਮਕ ਗਿਆ..ਮਗਰ ਰਹਿ ਗਈਆਂ ਵਕਤੀ ਹਮਦਰਦੀਆਂ..ਮਾਂ ਦੇ ਸਦੀਵੀਂ ਰੋਣੇ..ਵੇਖੀਆਂ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਨੇ ਪਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਜਾਨੋਂ ਨਹੀਂ ਮੁੱਕਦੇ..ਰਾਤੀ ਲਮਕ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਫੇਰ ਜਿਉਂਦੇ ਹੋ ਕੇ ਤੁਰ ਪੈਂਦੇ..ਕਮਾਈਆਂ ਦੇ ਚੱਕਰ ਵਿਚ..! ਚਮਕਦੀ ਕਾਰ ਬ੍ਰੈਂਡ ਬੂਟ ਜੈਕਟ ਐਨਕਾਂ ਗੇਮਾਂ ਆਈ ਫੋਨ ਪਾਰਟੀਆਂ ਰੇਸਟੌਰੈਂਟ ਖਰਚੇ

ਅਖੀਰ ਨੂੰ ਵੱਡੇ ਸਾਬ ਰਿਟਾਇਰ ਹੋ ਗਏ..ਜਾਂ ਏਦਾਂ ਆਖ ਲਵੋ ਸੱਠ ਤੱਕ ਅੱਪੜਨ ਦੀ ਆਸ ਅਠਵੰਜਾ ਤੇ ਹੀ ਜਬਰਨ ਮੁਕਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ..! ਕੁਰਸੀ..ਦਫਤਰ..ਚਪੜਾਸੀ..ਡਰਾਈਵਰ..ਸਿਜਦੇ-ਸਲਾਮ..ਸਿਫਤ-ਸਲਾਹੁਤਾਂ..ਸਲੂਟ..ਪਾਰਟੀਆਂ..ਪ੍ਰੋਮੋਸ਼ਨਾਂ..ਗਿਫ਼੍ਟ..ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਹੀ ਇੱਕ ਝਟਕੇ ਨਾਲ ਅਹੁ ਗਿਆ ਅਹੁ ਗਿਆ..! ਤਕਲੀਫਦੇਹ ਗੱਲ ਸੀ ਕੇ ਹੁਣ ਗੱਡੀ ਦਾ ਦਰਵਾਜਾ ਆਪ ਹੀ ਖੋਲ੍ਹਣਾ ਪੈਂਦਾ..ਬੂਟ ਆਪੇ ਪਾਲਿਸ਼ ਕਰਨੇ ਪੈਂਦੇ..ਕੋਟ ਪੇਂਟ ਤੇ

ਮੇਰੀਆਂ ਦੋ ਮਾਸੀਆਂ ਤੇ ਦੋ ਮਾਮੇ..ਸਿਵਾਏ ਇੱਕ ਮਾਸੀ ਦੇ ਬਾਕੀ ਸਭ ਜਾ ਚੁਕੇ ਨੇ..ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਵੀ..ਜਿਹੜੀ ਵੱਡੀ ਮਾਸੀ ਅਜੇ ਜਿਉਂਦੀ ਏ ਉਸਨੂੰ ਭੁੱਲਣ ਦਾ ਰੋਗ ਏ..ਉਸ ਭਾਵੇਂ ਸਭ ਅਜੇ ਵੀ ਜਿਉਂਦੇ ਨੇ..ਕੁਝ ਦਹਾਕੇ ਪਹਿਲੋਂ ਜਾਣ ਆਉਣ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਲੱਗਦੇ ਤਾਂ ਮਾਸੀ ਦਾ ਨੰਬਰ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਆਉਂਦਾ..ਸਿਹਤ ਜੂ ਥੋੜੀ ਢਿੱਲੀ

ਸਾਰੇ ਉਸਨੂੰ ਦੀਪੋ ਚਾਚੀ ਆਖਦੇ ਪਰ ਅਸਲ ਵਿਚ ਬੰਗਾਲ ਤੋਂ ਮੁੱਲ ਲਿਆਂਦੀ ਸੀ..ਰੰਗ ਦੀ ਪੱਕੀ ਪਰ ਸੁਭਾਅ ਦੀ ਬੜੀ ਚੰਗੀ..ਹਰ ਕੰਮ ਨੂੰ ਚੁਸਤ ਦਰੁਸਤ..ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਬੜਾ ਨੇਹ ਪਿਆਰ..ਪਰ ਚਾਚਾ ਪੀ ਕੇ ਬੜਾ ਧੱਕਾ ਕਰਦਾ..ਪਹਿਲੀ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰ ਬੜੀ ਲਾਹ ਪਾਹ ਕਰਦਾ..ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਕੁਦੇਸਣ ਆਖ ਬੁਲਾਉਂਦਾ..ਅੱਗਿਓਂ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਸਹਿ ਲੈਂਦੀ..! ਇੱਕ ਦਿਨ

ਫਰਵਰੀ 1985 ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੂੰ ਅਚਨਚੇਤ ਦਿੱਲੀ ਜਾਣਾ ਪੈ ਗਿਆ..ਪਿਤਾ ਜੀ ਦੇ ਚਾਚਾ ਜੀ ਸਖਤ ਬਿਮਾਰ ਹੋ ਗਏ ਸਨ..ਰਾਤੀ ਬਿਆਸੋਂ ਫੜੀ ਫਰੰਟੀਅਰ ਤੜਕੇ ਦਿੱਲੀ ਅੱਪੜ ਗਈ..ਪਹਾੜ ਗੰਜ ਵੱਲੋਂ ਨਿੱਕਲ ਵੇਖਿਆ ਬੱਸਾਂ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਭੀੜ..ਇੱਕ ਸਿੱਖ ਆਟੋ ਵਾਲਾ ਕੋਲ ਆਇਆ..ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਜੀ ਕੱਲੇ ਜਾਣਾ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਆਓ ਮੈਂ ਛੱਡ ਅਉਂਦਾ..!

ਭਾਬੀ ਨੇ ਨਿੱਕੇ ਦਿਓਰ ਲਈ ਪਿੰਡੋਂ ਰਿਸ਼ਤਾ ਲਿਆ ਦਿੱਤਾ..ਜਿੰਨਾ ਨਾਲ ਸਿੱਧੀ ਗੱਲਬਾਤ ਸੀ..ਪੁੱਛਣ ਲੱਗੀਆਂ..ਨੀ ਮਿੰਦੋ ਏਦੇ ਨਾਲੋਂ ਚਾਚੇ ਦੀ ਕੁੜੀ ਦਾ ਲਿਆ ਦਿੰਦੀ..ਬਾਹਲੀ ਸੋਹਣੀ ਏ..! ਆਖਣ ਲੱਗੀ ਹੈ ਤਾ ਬਾਹਲੀ ਸੋਹਣੀ ਪਰ ਵਾਹਵਾ ਕੁਝ ਜਾਣਦੀ ਮੇਰੇ ਬਾਰੇ..ਡੁੱਬ ਜਾਣੀ ਨੇ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਥੱਲੇ ਲਾ ਰੱਖਣਾ ਸੀ..ਵੈਸੇ ਜਾਣਦੀ ਤੇ ਇਹ ਵੀ ਬੜਾ

ਰਾਤ ਦੇ ਬਚੀ ਰੋਟੀ ਅਤੇ ਚੌਲ ਸਾਮਣੇ ਬੰਨੀ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿਆ ਕਰਦੀ..ਸੁਵੇਰੇ ਰੌਣਕ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ..ਚਿੜੀਆਂ ਕਾਂ ਤੋਤੇ ਗਾਲੜ ਆਰਾਮ ਨਾਲ ਖਾ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ..ਹਰੇਕ ਆਪਣਾ ਹਿੱਸਾ ਖਾਂਦਾ ਤੇ ਓਥੋਂ ਉੱਡ ਜਾਂਦਾ..ਇੱਕ ਵੇਰ ਤੜਕੇ ਦੀ ਫਲਾਈਟ ਸੀ..ਰਾਤੀ ਦੋ ਦਿੰਨਾ ਜੋਗਾ ਕਿੰਨਾ ਕੁਝ ਖਿਲਾਰ ਗਈ..ਸੁਵੇਰੇ ਉੱਠੀ ਤਾਂ ਗੋਡੇ ਗੋਡੇ ਬਰਫ ਪਈ..ਸਭ ਕੁਝ ਢੱਕਿਆ

ਇੰਦਰਾ ਦਾ ਸਹਾਇਕ ਮੱਖਣ ਲਾਲ ਫੋਤੇਦਾਰ ਦੱਸਦਾ ਕੇ ਬੀਬੀ ਜੀ ਜਦੋਂ ਵੀ ਟੈਂਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੀ ਸ਼੍ਰੀਨਗਰ ਇੱਕ ਮਜਾਰ ਤੇ ਚਾਦਰ ਚੜਾਉਣ ਜਰੂਰ ਜਾਇਆ ਕਰਦੀ..! ਬਾਈ ਅਕਤੂਬਰ ਚੁਰਾਸੀ ਨੂੰ ਫੇਰ ਸ਼੍ਰੀਨਗਰ ਗਈ..ਚਾਦਰ ਚੜਾਈ..ਲੈਣ ਲੱਗੀ ਕੋਲੋਂ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦ ਹੇਠਾਂ ਜਾ ਪਿਆ..ਓਦੋਂ ਬਾਅਦ ਇੱਕ ਮੰਦਿਰ ਵੀ ਗਈ..ਓਥੇ ਵੀ ਇਹੋ ਬਦਸ਼ਨਗੀ ਹੋਈ..ਰੰਗ ਪੀਲਾ ਭੂਕ ਹੋ